Όσοι λένε ότι ο Ερντογάν δεν θα κάνει το λάθος να το παρατραβήξει στο πεδίο με την Ελλάδα, αν το λένε για να μην θέσουν σε κίνδυνο την τουριστική περίοδο ΟΚ. Αν όντως το πιστεύουν όμως, νομίζω πως κάνουν το ίδιο λάθος με αυτό που έκαναν όλοι πλην Αμερικής σχετικά με τις προθέσεις του Πούτιν προ 24/2. Μπορεί η Ελλάδα να έχει αποΤσιπροποιηθεί σε επίπεδο ηγεσίας ενώ έχει Ισραηλοποιηθεί ως ένα βαθμό (και ευτυχώς συνεχίζει), πράγμα που καθιστά ένα "ντου" από την Τουρκία κουταμάρα για την τελευταία, αλλά το να ερμηνεύει κανείς ένα καθεστώς σαν του Ερντογάν μόνο με τετράγωνη λογική είναι λάθος που το είδαμε και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Ακόμη και αν ο Ερντογάν γνωρίζει ότι πάει να κάνει μαλακία, όποια και αν είναι αυτή θα την κάνει εάν έχει πεισθεί πως αυτή η μαλακία θα τον συντηρήσει στην εξουσία, ιδιαίτερα δε τώρα που είναι στα στερνά του οπότε δεν πολυνοιάζεται για το μέλλον (όπως και ο Ρώσος συνέταιρός του).
Το θέμα για εμάς είναι το εξής: πως θα γίνει προετοιμασία της Ελληνικής κοινής γνώμης για ένα τέτοιο ενδεχόμενο χωρίς να φωνάζουμε ότι πάμε για πόλεμο στέλνοντας τον τουρισμό μας στα αζήτητα. Ιδιαίτερα δε όταν η FSB έχει γεμίσει το Ελληνικό κοινοβούλιο (με τη βοήθεια φυσικά του "σοφότερου" λαού) με αλήτες κάθε απόχρωσης.
Υπάρχει το οξύμωρο του να έχουμε μεν για πρώτη φορά ηγεσία και στρατό τόσο έτοιμο απέναντι στην Ανατολική απειλή αλλά αντίθετα μια κοινωνία διχασμένη και κουρασμένη όσο ποτέ μετά από χρόνια Ρωσικής προπαγάνδας, οικονομικής κρίσης με πανδημία για κερασάκι στην τούρτα και παράλληλα παγκόσμια ενεργειακή κρίση από τον πόλεμο δίπλα μας με απρόβλεπτες διαστάσεις.
Όταν στέλναμε τους Ιταλούς από εκεί που ήρθαν στο Αλβανικό έπος είμασταν ξεβράκωτοι αλλά υπήρχε υπερπροσφορά από ανθρώπους που ήθελαν να πάνε στο μέτωπο. 8 δεκαετίες μετά, χούλιγκαν νιώθουν ότι αξίζει τον κόπο να κόψουν την πατρίδα τους στα δύο για ένα πέναλτι, παρτσακλά κάνουν πορείες φωνάζοντας "στον πάτο του Αιγαίου όλα τα Ραφάλ" ενώ ένας αβανταδόρος των Τούρκων δουλεμπόρων κόντεψε να βραβευθεί από την ΠτΔ.
Μετά την κατώτερη των περιστάσεων διαχείριση της κρίσης των Ιμίων (πριν και κατά τη διάρκεια του επεισοδίου) χαρήκαμε που γλιτώσαμε τον πόλεμο αλλά ως άλλοι Μέρκελ δεν τολμήσαμε ποτέ να παραδεχτούμε ότι ουσιαστικά απλώς τον μεταφέραμε ταπεινωτικά στους επόμενους για να μην τον κάνουμε εμείς.
Σήμερα είμαι απόλυτα βέβαιος πως μπορούμε να κάνουμε τον Τούρκο να το μετανιώσει πικρά αν κάνει τη μαλακία. Χρειάζεται όμως και μια ισχυρή πλειοψηφία στην κοινωνία που να θέλει να το πετύχει αυτό no matter what, ιδιαίτερα εάν γενικευθεί η σύρραξη. Δεν είμαι βέβαιος ότι υπάρχει αυτή, δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως ένας πόλεμος κερδίζεται χωρίς αυτή αλλά είμαι βέβαιος πως η FSB τρίβει τα χεράκια της για το κατόρθωμά της. Άλλωστε η Ουκρανία δείχνει το δρόμο για το πως πρέπει να αντιμετωπίζεται ένας αλήτης και ο Έλληνας δεν πρέπει να το βλέπει αυτό για να παραμένει διαχειρίσιμος εξ Ανατολών.
