Δυόμιση δεκαετίες πριν, ο πατέρας του σημερινού ΠΘ είχε καταφέρει τότε μία εντυπωσιακή νίκη απέναντι στο συριζαϊσμό της εποχής (το ΠΑΣΟΚ και τον αυριανισμό). Εκφράστηκε έτσι το σίχαμα του κόσμου για τη λάσπη των πρασινοφρουρών που είχε πνίξει το δημόσιο, με το κάθε αγράμματο τσόκαρο να έχει πρόσβαση σε μόνιμη θέση και ακλόνητη μισθάρα, ιδιαίτερα στις ΔΕΚΟ, με μόνο προσόν τη γνωριμία με τον 3ο ξάδερφο ενός ΓΓ υπουργείου. Μαζί με το εθνικό ρεζιλίκι του να κρέμεται η χώρα από τα βυζγιά της Μιμής και την απόπειρα ελέγχου των ΜΜΕ μέσω Κοσκωτά όλα αυτά συνετέλεσαν στο να ψηφίσει τον Κων/νο Μητσοτάκη τότε σχεδόν 1 στου 2 Έλληνες. Όμως, όπως και σήμερα, η νάρκη της απλής αναλογικής που ανερυθρίαστα έβαλε τελευταία στιγμή το ΠΑΣΟΚ, βλέποντας πως χάνει την εξουσία δεν άφησε τη ΝΔ να κυβερνήσει αυτοδύναμα παρά το ότι πήρε σχεδόν το 45% των ψήφων.
