(continued from part 5)
Χρόνια πριν, σε μια από τις πολλές δουλειές που έχω την τύχη να έχω κάνει καθώς χαζεύω την απεριόριστη θέα από το γραφείο μου στον 7ο όροφο εμβληματικού κτιρίου των ΒΠ μου έρχεται mail από ένα παιδί του διπλανού γραφείου. Το ανοίγω και βλέπω μια φοβερή παραλία. Τον παίρνω τηλέφωνο να τον ρωτήσω πως βρέθηκε εκεί που βρέθηκε και που είναι αυτό που βρέθηκε και μου λέει: "Βοϊδοκοιλιά. Είναι κοντά στο χωριό μου".
Πάμε fast forward μπόλικα χρόνια μετά και το Μεγάλο Σάββατο του φετινού Πάσχα έχω επιτέλους την ευκαιρία να δω από κοντά το μοναδικό αυτό μέρος. Αφήνω την Κορώνη πίσω μου και οδηγώ Βόρεια με υπέροχο πραγματικά καιρό νωρίς το πρωί μπας και αποφύγω τα πλήθη στο δρόμο και στα (ουκ ολίγα) αξιοθέατα που ήθελα να δω τριγύρω. Τα πλεονεκτήματα του "πρωινού πουλιού" είναι ήδη ορατά στους άδειους δρόμους:
