Πηδάω τη Βεράντα

Ο Τέμπη ο μόρες

Κάθε φορά που επανέρχεται στην επικαιρότητα το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών σκέφτομαι διπλά τους συγγενείς των θυμάτων, μία για το προφανές (το πένθος) και άλλη μία για την οδύνη που (φαντάζομαι) τους προκαλεί το γεγονός ότι επιστρέφει στις ειδήσεις τις περισσότερες φορές ως μία ευκαιρία κάποιων κομμάτων να βρουν λόγω ύπαρξης. Να μη σου φτάνει δηλαδή ότι την κόρη ή το γιό σου τον έφαγε ένας μπάρμπας του δημοσίου τον οποίο μάλιστα θα συνεχίσεις να πληρώνεις μέχρι να φύγει και αυτός από αυτόν το μάταιο κόσμο αλλά να βλέπεις και ξετσίπωτα κοράκια να σπεύδουν πάνω σε αυτή την ανείπωτη τραγωδία.