Στην καρδιά του φετινού καλοκαιριού σε απάνθρωπη θερμοκρασία, επιστρέφω κάθιδρος στο σπίτι το βράδυ μετά από μια ευχάριστη συνάντηση αλλά με όχι τόσο ευχάριστο μακρύ ποδαρόδρομο. Περιμένοντας το ασανσέρ στην πολυκατοικία μου στο σκοτάδι (καμένη λάμπα) ακούω να μπαίνει στην είσοδο και κάποιος άλλος. Όποιος και να είναι λέω μέσα μου θα τρομάξει μόλις με δει στο σκοτάδι. Όπερ και εγένετο. Το "θύμα" ήταν η κοπέλα που μένει κάτω από μένα, η οποία πάγωσε στιγμιαία όταν είδε στο σκοτάδι μια μαλλιαρή ιδρωμένη φιγούρα, τη δική μου δηλαδή. Έρχεται το ασανσέρ και μπαίνουμε μαζί μέσα, σε αυτή την αμήχανη περίσταση (γείτονες μεν αλλά πρώτη φορά συναντιόμαστε). Παρόλα αυτά καταβάλει μάλλον φιλότιμες προσπάθειες να αμβλύνει το αμήχανο της κατάστασης.
