Δεν παύει να με εντυπωσιάζει το χάσμα μεταξύ της τεχνολογικής και της προσωπικής μας εξέλιξης. Αυτό βέβαια είναι πρόβλημα δικό μου αν εκπλήσσομαι (όχι πια) αλλά αξίζει να σημειωθεί και να μας προβληματίσει το πως τρέχουμε στην τεχνολογία ενώ ως προσωπικότητες φαντάζουμε στάσιμοι, συγκριτικά τουλάχιστον αν όχι και απόλυτα. Η διαφορά αυτή όμως δημιουργεί κενά στα οποία μπαίνουν σφήνα κακόβουλοι μηχανισμοί.
Θυμάστε το περίφημο Saheed drone που έκανε την εμφάνισή του από την πρώτη περίοδο της εισβολής της ρωσίας στην Ουκρανία; Αν απομονώσει κανείς τα χαρακτηριστικά του αυτά είναι laughable που λένε και στο Νευροκόπι, ακόμη πιο laughable αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι αυτό το πράμα είναι για τη ρωσία εισαγόμενη (!) τεχνολογία από το Ιράν. Ποιο το νόημα της χρήσης του όμως; Το χαμηλό κόστος άρα και η ποσότητα, χαρακτηριστικά που υπερκεράζουν τη χαμηλή ποιότητά του. Με άλλα λόγια ναι, είναι ένα drone που το ρίχνεις και με καραμπίνα αλλά άμα σου στείλουν 500 τέτοια την ίδια ώρα το βράδυ, όλο και κάποιο θα φτάσει στο διαμέρισμα κάποιου φουκαρά και μπορεί να ξεκληρίσει ακόμη και μια οικογένεια που κοιμάται.
