Δυόμιση δεκαετίες πριν, ο πατέρας του σημερινού ΠΘ είχε καταφέρει τότε μία εντυπωσιακή νίκη απέναντι στο συριζαϊσμό της εποχής (το ΠΑΣΟΚ και τον αυριανισμό). Εκφράστηκε έτσι το σίχαμα του κόσμου για τη λάσπη των πρασινοφρουρών που είχε πνίξει το δημόσιο, με το κάθε αγράμματο τσόκαρο να έχει πρόσβαση σε μόνιμη θέση και ακλόνητη μισθάρα, ιδιαίτερα στις ΔΕΚΟ, με μόνο προσόν τη γνωριμία με τον 3ο ξάδερφο ενός ΓΓ υπουργείου. Μαζί με το εθνικό ρεζιλίκι του να κρέμεται η χώρα από τα βυζγιά της Μιμής και την απόπειρα ελέγχου των ΜΜΕ μέσω Κοσκωτά όλα αυτά συνετέλεσαν στο να ψηφίσει τον Κων/νο Μητσοτάκη τότε σχεδόν 1 στου 2 Έλληνες. Όμως, όπως και σήμερα, η νάρκη της απλής αναλογικής που ανερυθρίαστα έβαλε τελευταία στιγμή το ΠΑΣΟΚ, βλέποντας πως χάνει την εξουσία δεν άφησε τη ΝΔ να κυβερνήσει αυτοδύναμα παρά το ότι πήρε σχεδόν το 45% των ψήφων.
15 χρόνια πριν ο ΓΑΠ δίστασε να συναινέσει στο αυτονόητο για το περιβόητο άρθρο 16 του Συντάγματος περί ιδιωτικών ΑΕΙ, αν και μάλλον συμφωνούσε (το μάλλον πάει στο ότι με άτομα σαν τον ΓΑΠ δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος γιατί είναι αλοιφή οι "απόψεις" τους). Το ζήτημα ήταν ήδη ντροπή για μια χώρα που ρωσόδουλα και αριστερόστροφα (το ένα τροφοδοτεί το άλλο) είχε αφήσει το εκπαιδευτικό της σύστημα σε ελεεινό χάλι.
Η σημερινή πιτσιρικαρία του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, αν και πλέον έχουμε 2023, επιμένει να καμαρώνει πως είναι γηραιότερη των γερόντων με αποτέλεσμα ο πολύ πιο φρέσκος στα μυαλά Δρυμιώτης να γλεντάει τον πολύ νεαρότερο Σπυρόπουλο με περίσσεια άνεση:
Είναι απολύτως καταθλιπτική η εικόνα όλων αυτών των γόνων ΠΑΣΟΚτζήδων οι οποίοι δεν αισθάνονται ούτε ίχνος υποχρέωσης να βελτιώσουν/εξελίξουν λιγάκι το ανθρώπινο είδος, από στοιχειώδη έστω προσωπική ανάγκη (για χρέος προς τον τόπο ως πολιτευόμενοι ούτε λόγος). Μια ζωή ΠΑΣΟΚάρα, ξύλινος λόγος Λαλιώτικος που λέει πολλά για να μην πει τίποτα, αντιμητσοτακιζμός και άλλα κουσούρια τα οποία θα τους οδηγήσουν σε λίγες δεκαετίες να βαράνε παλαμάκια σαν άλλοι Τζουμέκες στη Ραλλία του μέλλοντος.
40 χρόνια οι Παπανδρεϊκοί γονείς τους έκαναν τη χώρα σουργελαρία και τα παιδιά τους τώρα ελπίζουν να την επανασουργελέψουν, μπας και τη φέρουν στα μέτρα του μπέμπη που μετά από τόσα χρόνια στις Βρυξέλλες δεν έφτιαξε ούτε τα Αγγλικά του ούτε τα Ελληνικά του τα οποία είναι σαν του πέτσακα από τα Ζωνιανά.
Ας είναι καλά τα παιδιά όμως γιατί αν υπήρχε διάσπαση του σοβαρού μετώπου σε δύο κόμματα οι ζαίοι με το βλαδίμηρο θα έκαναν πάρτυ στη χώρα, όπως έκαναν πριν, οπότε τους οφείλουμε ένα ευχαριστώ για την περαιτέρω γιδοποίηση της ΠΑΣΟΚάρας που θα εξελιχθεί σε ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογές ενώ τώρα αφήνει μία και μόνη επιλογή σε όσους έχουν στοιχειώδη αντίληψη και αυτοσεβασμό.
Η αλήθεια είναι πως τα ΜΜΕ ασχολήθηκαν με τα εσωκομματικά του ΚΙΝΑΛ (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ που ντρέπεται να λέγεται έτσι) πολύ περισσότερο από όσο θα έκαναν με οποιοδήποτε άλλο κόμμα κατέγραφε μονοψήφια ποσοστά για 7 ολόκληρα χρόνια. Διάφορους λόγους μπορεί να επικαλεστεί κανείς αλλά ο βασικότερος είναι το γεγονός πως η Ελλάδα είναι ακόμη ΠΑΣΟΚ σε ένα σημαντικό βαθμό. Και μπορεί η κοινωνία να αποΠΑΣΟΚοποιείται σε ένα βαθμό όσο η χώρα αξιοποιεί τις δυνατότητές της (πράγμα που ευτυχώς κάνει η σημερινή κυβέρνηση σε βαθμό που δεν θα το έκανε κανένα άλλο κόμμα) αντί να κανιβαλίζεται αλλά η ντόπια δημοσιογραφία παραμένει σε καλό βαθμό ΠΑΣΟΚΑΡΑ.
