Του Θανάση Μαυρίδη:
Πρώτο κόμμα στις επικείμενες εκλογές δεν θα είναι ο αντιευρωπαϊκός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα ευρωπαϊκό μέτωπο που μπορεί να δημιουργηθεί στους κόλπους της ευρύτερης αστικής παράταξης. Συμμαχία για την Ευρώπη! Μία ελπίδα για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες, μία πρόταση ευθύνης για την Ελλάδα. Ένα μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων μπορεί να νικήσει κατά κράτος τους λαϊκιστές. Η λύση βρίσκεται στις δυνάμεις που υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Όχι όμως με τα ίδια πρόσωπα! Όχι με επικεφαλής τον κ. Σαμαρά.
Το προσκλητήριο του κ. Σαμαρά έχει νόημα μόνο αν ο ίδιος δείξει γενναιότητα και αποχωρήσει από την ηγεσία ενός τέτοιου σχήματος. Ο κ. Σαμαράς ευθύνεται σε έναν σημαντικό βαθμό για την δοκιμασία που περνάει αυτή την στιγμή η χώρα μας. Αυτός προκάλεσε τις εκλογές, εκτιμώντας λαθεμένα ότι θα κέρδιζε δια περιπάτου. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι έπεσε τόσο έξω στις προβλέψεις του και ότι οδήγησε την συντηρητική παράταξη σε μία ιστορική συντριβή, είναι στοιχεία ικανά να του δείξουν την πόρτα της εξόδου.
Αρκετά στελέχη της κεντροδεξιάς επικαλούνται το μικρό χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις εκλογές και υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει αρχηγό. Δεν λένε όλη την αλήθεια. Ένα φιλοευρωπαϊκό μέτωπο νίκης δεν μπορεί να βρίσκεται υπό την σκεπή της Νέας Δημοκρατίας με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά. Πως είναι δυνατόν να έρθουν σε συμφωνία με τον κ. Σαμαρά όσοι διεγράφησαν από τον ίδιο ή έπεσαν θύματα ανήθικων επιθέσεων από το περιβάλλον του κ. Σαμαρά; Ποιος έχει ξεχάσει τα προβοκατόρικα πρωτοσέλιδα του κομματικού του Τύπου ο οποίος χαρακτήριζε «γερμανοτσιολάδες» τους υποστηρικτές του μνημονίου; Ούτε και πείθεται κανείς από την απομάκρυνση των προσωπικών του συμβούλων. Η ευθύνη για όσα έχουν γίνει ανήκει στον κ. Σαμαρά και όχι στους επικίνδυνους ακροδεξιούς συμβούλους του.
Μέσα από την πρόταση του φιλοευρωπαϊκού μετώπου ο κ. Σαμαράς μπορεί να προσδοκά στο να έχει μία δεύτερη ευκαιρία έπειτα από την ήττα της 6ης Μαΐου. Δεν το δικαιούται. Αν επιχειρήσει μία νέα κάθοδο στις εκλογές με επικεφαλής τον ίδιο θα έχει κάνει ένα ακόμη λάθος. Μόνο που ο ίδιος αρέσκεται να παρουσιάζεται ως πατριώτης και αυτή η τακτική δεν εξυπηρετεί την πατρίδα.
Πηγή:www.capital.gr
16/05/2012
11/05/2012
Σχόλιο στο
Φελέκι
Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό να βλέπεις μια καρικατούρα του Ανδρέα με κάτι λιγότερο από 17% να το παίζει αντάρτης με αποκριάτικα φυσεκλίκια και ευρωπαϊκό φερετζέ…Και τουλάχιστον ο Ανδρέας ως απατεώνας ήταν φαινομενικά απέναντι στην Ευρώπη αλλά ευτυχώς είχε και κάποια Ευρωπαϊκή ατζέντα και τον αναγνώριζαν και 2-3 ηγέτες. Ο Αλέξης καταφέρνει κάτι ακόμη χειρότερο… να είναι το ακριβώς ανάποδο. Προσχηματικά με την ΕΕ, ουσιαστικά ΚΚΕ και βάλε και από ατζέντα και αναγνωρισιμότητα ας μην το σχολιάσουμε.
Κάποτε δήλωνα περίεργος να δω τι θα βγάλει η γενιά μου καθώς ήταν η πρώτη που μεγάλωνε μακριά από πολιτικές εντάσεις και πείνα. Σύντομα οι προσδοκίες μου προσγειώθηκαν μιας και οι περισσότεροι αποδείχτηκαν μαλθακοί συνεχιστές της σαβούρας της γενιάς του Πολυτεχνείου, αδύναμοι ή αρνούμενοι να ανατρέψουν το γελοίο οικογενειακό-οικονομικό μοντέλο “άραξε και το Δημόσιο σε περιμένει, παντρέψου και έρχεται το εφάπαξ”. Τα πνευματικώς μαμμόθρεφτα λοιπόν (κάθε ηλικίας) αυτού του συστήματος που εδώ και τόσα χρόνια επιβραβεύει την αδράνεια και τιμωρεί την πρωτοπορία και τη σκέψη, βρήκαν φιλικό οικοσύστημα στο “λεφτά υπάρχουν και παραυπάρχουν” του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου και του κάθε πικραμένου του στυλ “Χαρίζω χρέη, κάνω τις ανηφόρες κατηφόρες και παιδιά θα σας κάνω γιατί είμαι καρπερός”.
Σε αυτές τις εκλογές ελλείψει ισχυρού μεταρρυθμιστικού σχήματος και σε συνδυασμό με τις ανόητες Πασοκικές (και από ΓΑΠ) συγνώμες και τη Σαμαρική σαλάτα, η ψήφος κατευθύνθηκε απροκάλυπτα στα μορφώματα που αναδεικνύουν όλα τα κουσούρια της Ελληνικής κοινωνίας που πατώνει σε όλες τις μετρήσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια αλλά κάνει ότι δεν βλέπει. Ο μάστορας που δεν κόβει αποδείξεις, ο τύπος στο ΙΚΑ που κάνει κομπίνες, ο άλλος στην πολεοδομία που κάνει το ίδιο, ο φαρμακοποιός που θέλει κλειδωμένο επάγγελμα και κέρδος, οι φωτόπουλοι του Δημοσίου, οι Λυμπερόπουλοι των διαφόρων συντεχνιών, και πόσοι άλλοι ακόμη δεν θέλουν καμία αλλαγή και η θολούρα των τελευταίων εκλογών και των Τσιπρικών ακροβασιών τους κάνουν το χατίρι. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός ότι οι πατριώτες ΟΛΩΝ των οικονομικών στρωμάτων που έβγαλαν τα λεφτάκια τους έξω και περιμένουν δραχμή για να κονομήσουν είναι ουκ ολίγοι τότε το μίγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό.
Χρόνος για σκύψιμο κεφαλιού δεν υπάρχει και το σχήμα που θα κινητοποιήσει αυτό που έλεγα “βουβή πλειοψηφία (;) της λογικής” πρέπει να δημιουργηθεί χθες. Θα το καταφέρει ο Μάνος; Μακάρι. Προσωπικά δεν ήθελα ατέρμονες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά με αυτή τη σύνθεση το Κοινοβούλιο δεν πάει πουθενά. Έξω ο Ραγκούσης μέσα ο Κοντογιαννίδης…ο Αλέφαντος θα έκανε καλύτερες αλλαγές.
Όσοι έμειναν βουβοί στις τελευταίες και δεν ψήφισαν είδαν το αποτέλεσμα – ας πρόσεχαν. Αν θα κάνουν πλειοψηφικό ρεύμα θα δείξει στις επόμενες (μάλλον άμεσες) εκλογές. Ένα σωστό σχήμα σε αυτό το ρευστό σκηνικό μπορεί να το κερδίσει το ράλλυ άμεσα και να σώσει την παρτίδα. Διαφορετικά…όσοι είναι της ηλικίας του Αλέξη και πάνω θα ζήσουν για δεύτερη φορά το Παπανδρεϊκό τσίρκο του 80 με ρητορική 70 και ακόμη μικρότερη αγοραστική δύναμη. Ευτυχώς ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης δεν θα ζήσει το δράμα. Δυστυχώς λείπει, περισσότερο από ποτέ…
Η ακρότητα έχει ένα καλό. Κινητοποιεί. Παρόλο που η περιφορά της εντολής ως κούπα πρωταθλήματος από τον Αλέξη μας πήγε πολύ πίσω, θα ξυπνήσει τις μάζες που κακώς έμειναν αδρανείς την κρίσιμη στιγμή. Δεν θα παίζει για πολύ μόνος στο καφενείο των δημοσκοπήσεων επειδή προσφέρει πολιτικά παραισθησιογόνα.
Υ.Γ. Και αυτό το αστειάκι με το λεφτά υπάρχουν (το οποίο δεν ειπώθηκε ποτέ ακριβώς έτσι – δείτε το βίντεο) ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Αρκετά περίγελος γίναμε με τα αστεία ως ανύπαρκτα οικονομικά προγράμματα που ψηφίσαμε και τα νούμερα που βάλαμε στη Βουλή. Θυμίζουμε τύπο που έχει στραμμένη την κάννη στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας “θα σας φάω ρε” πατά τη σκανδάλη.
Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό να βλέπεις μια καρικατούρα του Ανδρέα με κάτι λιγότερο από 17% να το παίζει αντάρτης με αποκριάτικα φυσεκλίκια και ευρωπαϊκό φερετζέ…Και τουλάχιστον ο Ανδρέας ως απατεώνας ήταν φαινομενικά απέναντι στην Ευρώπη αλλά ευτυχώς είχε και κάποια Ευρωπαϊκή ατζέντα και τον αναγνώριζαν και 2-3 ηγέτες. Ο Αλέξης καταφέρνει κάτι ακόμη χειρότερο… να είναι το ακριβώς ανάποδο. Προσχηματικά με την ΕΕ, ουσιαστικά ΚΚΕ και βάλε και από ατζέντα και αναγνωρισιμότητα ας μην το σχολιάσουμε.
Κάποτε δήλωνα περίεργος να δω τι θα βγάλει η γενιά μου καθώς ήταν η πρώτη που μεγάλωνε μακριά από πολιτικές εντάσεις και πείνα. Σύντομα οι προσδοκίες μου προσγειώθηκαν μιας και οι περισσότεροι αποδείχτηκαν μαλθακοί συνεχιστές της σαβούρας της γενιάς του Πολυτεχνείου, αδύναμοι ή αρνούμενοι να ανατρέψουν το γελοίο οικογενειακό-οικονομικό μοντέλο “άραξε και το Δημόσιο σε περιμένει, παντρέψου και έρχεται το εφάπαξ”. Τα πνευματικώς μαμμόθρεφτα λοιπόν (κάθε ηλικίας) αυτού του συστήματος που εδώ και τόσα χρόνια επιβραβεύει την αδράνεια και τιμωρεί την πρωτοπορία και τη σκέψη, βρήκαν φιλικό οικοσύστημα στο “λεφτά υπάρχουν και παραυπάρχουν” του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου και του κάθε πικραμένου του στυλ “Χαρίζω χρέη, κάνω τις ανηφόρες κατηφόρες και παιδιά θα σας κάνω γιατί είμαι καρπερός”.
Σε αυτές τις εκλογές ελλείψει ισχυρού μεταρρυθμιστικού σχήματος και σε συνδυασμό με τις ανόητες Πασοκικές (και από ΓΑΠ) συγνώμες και τη Σαμαρική σαλάτα, η ψήφος κατευθύνθηκε απροκάλυπτα στα μορφώματα που αναδεικνύουν όλα τα κουσούρια της Ελληνικής κοινωνίας που πατώνει σε όλες τις μετρήσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια αλλά κάνει ότι δεν βλέπει. Ο μάστορας που δεν κόβει αποδείξεις, ο τύπος στο ΙΚΑ που κάνει κομπίνες, ο άλλος στην πολεοδομία που κάνει το ίδιο, ο φαρμακοποιός που θέλει κλειδωμένο επάγγελμα και κέρδος, οι φωτόπουλοι του Δημοσίου, οι Λυμπερόπουλοι των διαφόρων συντεχνιών, και πόσοι άλλοι ακόμη δεν θέλουν καμία αλλαγή και η θολούρα των τελευταίων εκλογών και των Τσιπρικών ακροβασιών τους κάνουν το χατίρι. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός ότι οι πατριώτες ΟΛΩΝ των οικονομικών στρωμάτων που έβγαλαν τα λεφτάκια τους έξω και περιμένουν δραχμή για να κονομήσουν είναι ουκ ολίγοι τότε το μίγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό.
Χρόνος για σκύψιμο κεφαλιού δεν υπάρχει και το σχήμα που θα κινητοποιήσει αυτό που έλεγα “βουβή πλειοψηφία (;) της λογικής” πρέπει να δημιουργηθεί χθες. Θα το καταφέρει ο Μάνος; Μακάρι. Προσωπικά δεν ήθελα ατέρμονες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά με αυτή τη σύνθεση το Κοινοβούλιο δεν πάει πουθενά. Έξω ο Ραγκούσης μέσα ο Κοντογιαννίδης…ο Αλέφαντος θα έκανε καλύτερες αλλαγές.
Όσοι έμειναν βουβοί στις τελευταίες και δεν ψήφισαν είδαν το αποτέλεσμα – ας πρόσεχαν. Αν θα κάνουν πλειοψηφικό ρεύμα θα δείξει στις επόμενες (μάλλον άμεσες) εκλογές. Ένα σωστό σχήμα σε αυτό το ρευστό σκηνικό μπορεί να το κερδίσει το ράλλυ άμεσα και να σώσει την παρτίδα. Διαφορετικά…όσοι είναι της ηλικίας του Αλέξη και πάνω θα ζήσουν για δεύτερη φορά το Παπανδρεϊκό τσίρκο του 80 με ρητορική 70 και ακόμη μικρότερη αγοραστική δύναμη. Ευτυχώς ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης δεν θα ζήσει το δράμα. Δυστυχώς λείπει, περισσότερο από ποτέ…
Η ακρότητα έχει ένα καλό. Κινητοποιεί. Παρόλο που η περιφορά της εντολής ως κούπα πρωταθλήματος από τον Αλέξη μας πήγε πολύ πίσω, θα ξυπνήσει τις μάζες που κακώς έμειναν αδρανείς την κρίσιμη στιγμή. Δεν θα παίζει για πολύ μόνος στο καφενείο των δημοσκοπήσεων επειδή προσφέρει πολιτικά παραισθησιογόνα.
Υ.Γ. Και αυτό το αστειάκι με το λεφτά υπάρχουν (το οποίο δεν ειπώθηκε ποτέ ακριβώς έτσι – δείτε το βίντεο) ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Αρκετά περίγελος γίναμε με τα αστεία ως ανύπαρκτα οικονομικά προγράμματα που ψηφίσαμε και τα νούμερα που βάλαμε στη Βουλή. Θυμίζουμε τύπο που έχει στραμμένη την κάννη στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας “θα σας φάω ρε” πατά τη σκανδάλη.
09/05/2012
Σχόλιο στο blog του Μίμη
Ανδρουλάκη:
Φυσικά και είμαστε τύφλα κ. Ανδρουλάκη αφού στην περιφέρειά σας για παράδειγμα οι ψηφοφόροι επέλεξαν εσάς των γλαφυρών περιγραφών και της άρνησης λήψης θέσης με δυνατότητα πραγματικού έργου, ενώ άφησαν έξω τον Γ. Ραγκούση των πραγματικών μεταρρυθμίσεων με τόλμη, χωρίς περιστροφές και τσαλίμια.
Παρόμοια τύφλα και στην Α' Αθηνών βέβαια όπου προτιμήθηκε ο φίλος σας κ. Σκανδαλίδης (βάση ποιου έργου άραγε;) αντί της κ. Διαμαντοπούλου η οποία στο κάτω κάτω κατάφερε ένα νόμο για την Παιδεία με πρωτοφανή πλειοψηφία.
"Δεν περιγράφω άλλο"...όπως έλεγε και ο κάποτε υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωστός για τις φουστανελάτες αναμεταδόσεις αγώνων της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κ. Χελάκης...η πολύ πρόοδος σε αυτό το χώρο μας έκανε φέσι...
Φυσικά και είμαστε τύφλα κ. Ανδρουλάκη αφού στην περιφέρειά σας για παράδειγμα οι ψηφοφόροι επέλεξαν εσάς των γλαφυρών περιγραφών και της άρνησης λήψης θέσης με δυνατότητα πραγματικού έργου, ενώ άφησαν έξω τον Γ. Ραγκούση των πραγματικών μεταρρυθμίσεων με τόλμη, χωρίς περιστροφές και τσαλίμια.
Παρόμοια τύφλα και στην Α' Αθηνών βέβαια όπου προτιμήθηκε ο φίλος σας κ. Σκανδαλίδης (βάση ποιου έργου άραγε;) αντί της κ. Διαμαντοπούλου η οποία στο κάτω κάτω κατάφερε ένα νόμο για την Παιδεία με πρωτοφανή πλειοψηφία.
"Δεν περιγράφω άλλο"...όπως έλεγε και ο κάποτε υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωστός για τις φουστανελάτες αναμεταδόσεις αγώνων της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κ. Χελάκης...η πολύ πρόοδος σε αυτό το χώρο μας έκανε φέσι...
08/05/2012
Σχόλιό μου...
...στο blog του Προκόπη Δούκα:
Πολύ
καλή και ορθή ανάλυση κ. Δούκα, μια
επισήμανση - διαφοροποίηση έχω σε ένα
σημείο:
Όντως ζήσαμε αυτό που χαρακτηρίσατε "σαμποτάζ των μεταρρυθμίσεων" μετά το 2009 και μάλιστα με αρχηγό αντιμεταρρύθμισης την κ. Λ. Κατσέλη, αλλά οι επιλογές του κόσμου στις προχθεσινές εκλογές δεν μας δείχνουν ότι καταδίκασαν την μεταρρυθμιστική ολιγωρία του ΠΑΣΟΚ, αλλιώς θα βλέπαμε μετακινήσεις σε πιο μεταρρυθμιστικά κόμματα. Ελάχιστες βέβαια οι εναλλακτικές, αλλά αυτές δεν μπήκανε καν στη βουλή. Και σίγουρα αυτός που π.χ. αφήνει το ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά μεταρρυθμίσεις αναζητά. Αφήνω δε το γεγονός ότι οι αποδεδειγμένα μεταρρυθμιστές του ΠΑΣΟΚ (π.χ. Γ. Ραγκούσης) δεν εξελέγησαν καν (ο συγκεκριμένος πήρε λιγότερους ψήφους και από τον μόνιμο βουλευτή των τελευταίων δεκαετιών Α. Κακλαμάνη).
Για μένα αυτό είναι το θλιβερότερο όλων: Το γεγονός ότι οι επιλογές του κόσμου στις τελευταίες εκλογές αντί των απαραίτητων αλλαγών φέρνουν οπισθοδρόμηση. Δεν είναι δυνατόν το 2012 να αποθεώνεται η ρητορική του Α. Παπανδρέου του 70. Θα μου πείτε γιατί δεν είναι;...η ιστορία επαναλαμβάνεται και κανείς δεν μαθαίνει δυστυχώς.
Φυσικά κάποιος μπορεί να πει ότι είναι μαγική εικόνα το αποτέλεσμα αφού πολλοί δεν ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές και μάλιστα αυτοί που δεν ψήφισαν είναι και οι πλέον απαιτητικοί ψηφοφόροι. Φοβάμαι ότι αυτοί βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη πλάνη ακόμη και από αυτούς που ψηφίζοντας έδιωξαν τη Διαμαντοπούλου και το Ραγκούση για να βάλουν μέσα την Κουντουρά και τον Χαϊκάλη. Διότι το σκεπτικό “έχω να διασχίσω μια έρημο αλλά κανένα από τα οχήματα που μου προσφέρονται δεν είναι της αρεσκείας μου οπότε θα το κόψω με το πόδι” δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Και τώρα είμαστε πιο κοντά από ποτέ στο να μείνουμε καταμεσής χωρίς όχημα.
Πάντως λύσεις πάντα υπάρχουνε και το σκύψιμο του κεφαλιού δεν βοηθά. Αντίθετα οι καταστάσεις πλέον επιβάλλουν ΑΜΕΣΑ τον σχηματισμό του κόμματος που θα αλλάξει το σκηνικό προς το λογικότερο (γιατί αυτό έχουμε χάσει: την κοινή λογική και τον αυτοσεβασμό μας). Στον πυρήνα του σχηματισμού αυτού προσωπικά θα ήθελα (μεταξύ άλλων προσωπικοτήτων ουσίας) αυτούς που τόλμησαν να δουν την τίγρη στα μάτια και άφησαν έργο εν μέσω δυσμενέστατων συνθηκών, άσχετα αν ο (πάντα σοφός;) λαός τους άφησε έξω επειδή δεν είχαν ψέματα και ρουσφέτια να μοιράσουν. Όσοι νομίζουν ότι είμαι υπερβολικός στην κριτική του εκλογικού σώματος ας θυμηθούν την πανηγυρική επανεκλογή του Καραμανλή το 2007 (με τρία εκατομμύρια ψήφους!) με μισή Ελλάδα καμένη και 68 νεκρούς. Ας ήτανε καλά τα τριχίλιαρα που μοιράστηκαν και οι διορισμοί που ακολούθησαν και τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα.
Συγνώμη για το σεντόνι που έγραψα...έχω ξεφύγει...τράτζικ...
Όντως ζήσαμε αυτό που χαρακτηρίσατε "σαμποτάζ των μεταρρυθμίσεων" μετά το 2009 και μάλιστα με αρχηγό αντιμεταρρύθμισης την κ. Λ. Κατσέλη, αλλά οι επιλογές του κόσμου στις προχθεσινές εκλογές δεν μας δείχνουν ότι καταδίκασαν την μεταρρυθμιστική ολιγωρία του ΠΑΣΟΚ, αλλιώς θα βλέπαμε μετακινήσεις σε πιο μεταρρυθμιστικά κόμματα. Ελάχιστες βέβαια οι εναλλακτικές, αλλά αυτές δεν μπήκανε καν στη βουλή. Και σίγουρα αυτός που π.χ. αφήνει το ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά μεταρρυθμίσεις αναζητά. Αφήνω δε το γεγονός ότι οι αποδεδειγμένα μεταρρυθμιστές του ΠΑΣΟΚ (π.χ. Γ. Ραγκούσης) δεν εξελέγησαν καν (ο συγκεκριμένος πήρε λιγότερους ψήφους και από τον μόνιμο βουλευτή των τελευταίων δεκαετιών Α. Κακλαμάνη).
Για μένα αυτό είναι το θλιβερότερο όλων: Το γεγονός ότι οι επιλογές του κόσμου στις τελευταίες εκλογές αντί των απαραίτητων αλλαγών φέρνουν οπισθοδρόμηση. Δεν είναι δυνατόν το 2012 να αποθεώνεται η ρητορική του Α. Παπανδρέου του 70. Θα μου πείτε γιατί δεν είναι;...η ιστορία επαναλαμβάνεται και κανείς δεν μαθαίνει δυστυχώς.
Φυσικά κάποιος μπορεί να πει ότι είναι μαγική εικόνα το αποτέλεσμα αφού πολλοί δεν ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές και μάλιστα αυτοί που δεν ψήφισαν είναι και οι πλέον απαιτητικοί ψηφοφόροι. Φοβάμαι ότι αυτοί βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη πλάνη ακόμη και από αυτούς που ψηφίζοντας έδιωξαν τη Διαμαντοπούλου και το Ραγκούση για να βάλουν μέσα την Κουντουρά και τον Χαϊκάλη. Διότι το σκεπτικό “έχω να διασχίσω μια έρημο αλλά κανένα από τα οχήματα που μου προσφέρονται δεν είναι της αρεσκείας μου οπότε θα το κόψω με το πόδι” δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Και τώρα είμαστε πιο κοντά από ποτέ στο να μείνουμε καταμεσής χωρίς όχημα.
Πάντως λύσεις πάντα υπάρχουνε και το σκύψιμο του κεφαλιού δεν βοηθά. Αντίθετα οι καταστάσεις πλέον επιβάλλουν ΑΜΕΣΑ τον σχηματισμό του κόμματος που θα αλλάξει το σκηνικό προς το λογικότερο (γιατί αυτό έχουμε χάσει: την κοινή λογική και τον αυτοσεβασμό μας). Στον πυρήνα του σχηματισμού αυτού προσωπικά θα ήθελα (μεταξύ άλλων προσωπικοτήτων ουσίας) αυτούς που τόλμησαν να δουν την τίγρη στα μάτια και άφησαν έργο εν μέσω δυσμενέστατων συνθηκών, άσχετα αν ο (πάντα σοφός;) λαός τους άφησε έξω επειδή δεν είχαν ψέματα και ρουσφέτια να μοιράσουν. Όσοι νομίζουν ότι είμαι υπερβολικός στην κριτική του εκλογικού σώματος ας θυμηθούν την πανηγυρική επανεκλογή του Καραμανλή το 2007 (με τρία εκατομμύρια ψήφους!) με μισή Ελλάδα καμένη και 68 νεκρούς. Ας ήτανε καλά τα τριχίλιαρα που μοιράστηκαν και οι διορισμοί που ακολούθησαν και τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα.
Συγνώμη για το σεντόνι που έγραψα...έχω ξεφύγει...τράτζικ...
Subscribe to:
Posts (Atom)