"Business or holidays?" με ρώτησε ο τύπος που με παρέλαβε από το αεροδρόμιο και αφού του εξήγησα για λίγο την κατάστασή μου απεφάνθη με Μαλτέζικη προφορά Αγγλικών:
"σαμταϊμς ντα λαστ μινιτ ντισιζονς αρ ντα μπεστ"
Κάπως έτσι είναι...Μετά από μερικές μέρες αμφιταλαντεύσεων κατέληξα στο μικρό αυτό νησάκι μπας και μαζέψω λίγο το κεφάλι μου (το οποίο ίσως και να μη μαζεύεται με τίποτα πια αλλά τέλος πάντων).
Τελικά μου αρέσουν πολύ τα αεροπλάνα. Ακόμη περισσότερο το ότι καβαλάω τη μηχανή μέχρι το αεροδρόμιο, την αφήνω εκεί και τσουπ - διακτινίζομαι (σχεδόν) όπου γουστάρω. Η τελειοποίηση του συστήματος θα ήταν να μπορώ να παίρνω και τη μηχανή στην καμπίνα. Μάλλον θα πεθάνω με την επιθυμία εκτός αν κερδίσω το Λόττο οπότε και θα είναι το πρώτο πρότζεκτ που θα βάλω μπροστά (μάλλον αδύνατο λόγω κανονισμών αλλά λέμε τώρα - εδώ άλλοι πληρώνονται για να γράφουν μαλακίες εγώ τουλάχιστον τις γράφω τσάμπα)
Το web check in της AirMalta χειρότερο και από το Ελληνικό Δημόσιο (ή μάλλον το ίδιο - δεν δούλευε) πράγμα που με έστειλε στην ουρά του αεροδρομίου και ζητώντας παράθυρο από την κοπέλα στο counter μου κλήρωσε να κάτσω δίπλα σε δυο σκούρες Ρωσίδες, η μια εκ των οποίων είχε διάθεση αλληλεπίδρασης. "Πρώτη φορά Μάλτα;" με ρώτησε σε σπαστά πλην άνετα Ελληνικά και όταν τη ρώτησα αν πάει συχνά μου είπε "Έχει ζέστη εκεί αυτό είναι το καλό". Μου έδωσε λίγο την εντύπωση πως εννοούσε ότι αυτό είναι και το μόνο καλό αλλά σε λίγο φτάναμε οπότε είπα να μην ζητήσω διευκρινίσεις. "Τες ποτό;" ρώτησε αργότερα οπότε δύο λέξεις σε ένα ήχο μίλησαν περισσότερο από χίλιες εικόνες.
Η Μάλτα είναι ένα λουκουμάκι στην μέση της Μεσογείου και όπως εύκολα φαντάζεται και ο πλέον άσχετος ιστορικά ανέκαθεν αποτελούσε το ξερολούκουμο για τους γείτονες και όποιους άλλους επίδοξους κατακτητές. Μεταξύ άλλων η παρουσία των Άγγλων εκεί είναι ακόμη εμφανής και λύνει τα χέρια επικοινωνιακά μιας και σε πλήρη αντίθεση με τη γειτονική Νότια Ιταλία μιλούν όλοι Αγγλικά (δεύτερη επίσημη γλώσσα) έστω με προφορά Αφρικανού Μπόρατ. Οι Αγγλικές επιρροές πάνε πακέτο με την άτιμη φάση του "οδηγώ αριστερά" πράγμα που σε συνδυασμό με το εσχάτως ταλαιπωρημένο μου μυαλό κόντεψε να τελειώσει την καριέρα μου σύντομα και άδοξα στο μικρό αυτό νησί. Εξαιρώντας αυτή την ιδιαιτερότητα πάντως περπάτησα μάλλον ευχάριστα ΠΟΛΛΑ χιλιόμετρα γύρω και μέσα στην πρωτεύουσα. Οι διαστάσεις του νησιού είναι τέτοιες που αν θες περπατάς ακόμη και από το αεροδρόμιο στην πόλη. Ιδιαίτερα η παλιά πόλη της Vαlletta είναι πραγματικά πολύ ωραία. Παρόλο που πρόκειται για αρκετά κατοικημένο τόπο με αρκετά αυτοκίνητα (και λίγα supercars) ενεργειακά το νησί έχει μια θετική απλή χαλαρότητα. Όπως έλεγα σε ένα συνταξιούχο Γερμανό ένα βράδυ πίνοντας σε ένα φιλόξενο σπίτι ΝοτιοΙταλίδας παρέα με το μικρό γιο της (ονόματι Dylan!) και μια όμορφη Γερμανίδα, "εδώ βάζεις νεκρά στο κιβώτιο" - "όχι" μου λέει "βάζεις overdrive και ταξιδεύεις στο μέλλον άνετα με χαμηλές στροφές". Μάλλον είχε περισσότερο δίκιο αυτός, ενώ το φανταστικό κονιάκ που μας πρόσφερε σε όλους πλην του γιου της η φιλόξενη Στεφανία έδεσε ένα ωραίο βράδυ με μπόλικη κουβέντα περί ανέμων και πολιτικής.
Μιας και δεν είμαι σε φουλ έμπνευση ας αφήσω τις εικόνες να τα πούνε καλύτερα. Πάμε λοιπόν:
Η Ελληνική πρεσβεία (από τα πρώτα κτήρια που είδα! Τυχαίο;;;)
Βλεφαρίδες στα φανάρια του Mini!
Γλυπτό δέντρο:
Το σκάφος γράφει "Ο γύρος της Μήλου & Κίμωλος":
Ένα σωρό λουκέτα στο κάγκελο! Ματαιοδοξία ερωτευμένων;
"We serve the biggest burger on the island and it is free if you can eat it all"!!!
Όχι δεν είναι ελληνικά γράμματα - είναι η λέξη LOVE ανάποδα :)
Αντίο!
