Είχε έρθει η ώρα να φύγω (επιτέλους;) για το Ίννσμπρουκ με ανάμεικτα συναισθήματα. Ξημέρωνε υπέροχη μέρα ενώ η πρόγνωση έδειχνε ότι στον προορισμό μου θα έριχνε καρέκλες με μπόλικο κρύο. Δεν ήξερα τι να φορέσω και (ως συνήθως) προτίμησα να βάλω λιγότερα ρούχα παρά περισσότερα μιας και μου αρέσει να ιδρώνω μόνο όταν πραγματικά αξίζει τον κόπο και όχι οδηγώντας στο εξωτερικό όπου δεν κουβαλάω και πλυντήριο μαζί μου :).
Εδώ βρίσκομαι να αποχαιρετώ τα αλάνια που μου φτιάξαν τις τελευταίες μέρες μου στην Βαυαρία:
Αμέσως μετά φεύγω για Ίννσμπρουκ με καιρό που δικαίωσε το ρίσκο με τα ρούχα. Φτάνοντας έβρεχε βέβαια και πρόλαβα να βάλω αδιάβροχο αλλά καμμία σχέση με τον κατακλυσμό της πρόγνωσης. Περιμένωντας τον φίλο +Axel Papst στο Igls τράβηξα μερικές γενέθλιες φωτογραφίες το εφτάχρονο εργαλείο:
Ακριβώς 7 χρόνια πριν το αγόρασα, πρώτη βόλτα Σούνιο, πρώτο ταξίδι Ζαγοροχώρια...ε και μετά ξέρετε...
Όπως ίσως καταλάβατε από το προηγούμενο ποστ τα παιδιά που δουλεύουν στο +Seminarhotel Jonathan εκτός από τη φιλοξενία ανέλαβαν και τη διασκέδασή μου στα πλαίσια της οποίας πήγαμε στο Herreninsel ένα από τα δύο νησάκια της λίμνης Chiemsee (το μεγαλύτερο) παίρνοντας το καραβάκι από το Prien. Στο Prien έχουν ακόμη σε λειτουργεία (προφανώς λόγω τουρισμού) το παλιό τους τρενάκι το οποίο χρονολογείται από το 1887! (Με την ευκαιρία, το παλαιότερο στην Ελλάδα είναι αυτό που πήγαινε Αθήνα - Λαύριο (1885) - έτσι για να θυμόμαστε ότι κάποτε ήμασταν μπροστά και όχι πίσω από τις εξελίξεις).
Είναι εντυπωσιακός ο ήχος του τραίνου που βαριανασαίνει με αργό αλλά αυξανόμενο ρυθμό μέχρι να πάρει μπρος βγάζοντας τεράστιο άσπρο και στη συνέχεια μαύρο σύννεφο καπνού ενώ η μυρωδιά του που κατακλύζει την περιοχή δίνει την αίσθηση πολεμικών επιχειρήσεων. Όλα αυτά πλην της μυρωδιάς δείτε τα εδώ:
Το Herreninsel ήταν πραγματικά χαλαροτικό όσο και ευχάριστο. Πιο δίπλα υπάρχει το μικρότερο Frauninsel έτσι για να έχουν και οι κυρίες το δικό τους αλλά δεν το επισκεφθήκαμε. Στο πρώτο λοιπόν ο περίπατος μας έφερε στο τοπικό παλάτι ε και τα παλάτια ξέρετε συνήθως είναι...κάπως ωραία..
Εκεί που κόλλησα όμως ήταν σε αυτή τη θέα:
και χάζευα...
για ώρα...
Πιο κάτω να ένα ελαφάκι:
Και ένα μανιταράκι:
Και ένα τεράστιο δεντράκι με καρκινώματα:
Η μέρα τελείωσε με μια μπύρα δίπλα στο νερό,
κάνοντας επικύνδυνα χαλαρωτικό συνδυασμό με την κούραση και κάπως έτσι έπεσα για ύπνο στις 9:30.
Η κοντινή λίμνη
... μόλις λίγα χιλιόμετρα δυτικά, προσφέρει
αποτοξινωτική βόλτα με το ποδήλατο.
Φτάνεις ως εκεί κυρίως μέσω δρόμου –
μονοπατιού για ποδήλατα και έτσι μπορείς
να απολαύσεις την όμορφη διαδρομή σε
απόλυτη ησυχία (και ασφάλεια).
Η θέα της λίμνης
μου θύμισε ότι φορτώνοντας τη μηχανή
πριν ξεκινήσω το ταξίδι είχα για λίγο
την σκέψη να φορτώσω και το φουσκωτό
κανώ μου. Ίσως άλλη φορά...
Στην ίδια λίμνη
ξαναπήγαμε κοντά στο ηλιοβασίλεμα με
τα παιδιά που δουλεύουν στο Jonathan's Seminar Hotel.
Για
ένα ποτάκι ξεκινήσαμε αλλά το
παραπροχωρήσαμε, πράγμα που έφερε το δυσδιάκριτο αποτέλεσμα της παρακάτω
φωτογραφίας:
Ο καιρός δεν αποφάσιζε να φτιάξει και έτσι έπρεπε εγώ να αποφασίσω να αφήσω πίσω το λατρευτό σπίτι των υπέροχων Frommel και τις λιχουδιές που με τάιζαν κάθε μέρα. Η συγκεκριμένη διαδρομή των 160 χιλιομέτρων μέχρι τον προορισμό μου έξω από το Traunstein είναι από τις χειρότερες που έχω κάνει ποτέ. Όλα μούσκεμα στο δρόμο, βροχή σχεδόν παντού και απίστευτη κίνηση στα τελευταία 40 χιλιόμετρα που δεν τη συναντάς ούτε στηνΑθήνα με βροχή και διαδηλώσεις.
Το βασίλειο της ησυχίας. 8:00 το πρωί, αδύνατο να ακούσεις τον παραμικρό ήχο μιας και τα πουλάκια που κελαηδούσαν διακριτικά μόλις σώπασαν. Το σπίτι εδώ είναι απολαυστικό και για του λόγου το αληθές δείτε:
Χτες μια βόλτα στο παρακείμενο ύψωμα έκανε χάλια τα ρούχα μου λόγω βροχής αλλά άξιζε τον κόπο. Δυστυχώς είχε πολύ ομίχλη για να αποθανατίσω την απίστευτη θέα των 360 μοιρών από εκεί πάνω:
Να και μια σαλαμάνδρα!
Τα αυριανά σχέδια θα τα επιβάλει ο καιρός...Stay tuned!
