Βρήκα επίσης μια ενδιαφέρουσα φωτογραφία από σύγχρονη εκδήλωση (μάλλον Σεπτέμβρης του 2012) στην είσοδο του κτηρίου:
Φυσικά δεν άντεξα στον πειρασμό να βγάλω και τις δικές μου φωτογραφίες, σπαραξικάρδιες αν αντικρίσει κανείς την σημερινή κατάσταση της "Ευτέρπης" - απολύτως αντίθετη με την ιστορία και τη σπουδαιότητά της.
Οι φοίνικες του Λαυρίου είναι η μόνη παρέα αυτού του μνημείου:
Ακόμη και σε αυτή την κατάσταση δεν παύει να εντυπωσιάζει, παρά τις ελεεινές παρεμβάσεις των αστοιχείωτων όλων των ηλικιών - ενήλικες με ξένα υλικά στα διαλυμένα κουφώματα και ανήλικοι με γκράφιτι:
Το εσωτερικό τελείως τραγικό:
Ένα νοβοπάν και λίγο σπρέυ είναι όλος ο σεβασμός του σήμερα στο χτες:
Αν προσέξετε το κέντρο της φωτογραφίας (κάντε κλικ για μεγέθυνση) θα διακρίνετε μια ξύλινη θήκη με δερμάτινη επένδυση και χερούλι, πιθανώς από μικρό πνευστό όργανο.
Λίγος αφρός πολυουρεθάνης στο μέτωπο του κάτω κουφώματος που αντικαταστάθηκε από κάγκελα, το σπρέυ ενός άσχετου, καδρόνια στο άνω κούφωμα...
Παρόμοιο χάλι σε όλες τις πλευρές:
Το τρενάκι του Λαυρίου περνούσε μπροστά από την "Ευτέρπη". Αυτό είναι ένα μικρό τμήμα που σώζεται από την γραμμή του πρώτου τρένου που συνέδεσε την Αθήνα με άλλη πόλη (1885). Μάλλον τη γλίτωσε επειδή έτυχε να πακτωθεί από την ασφαλτόστρωση:
Χτισμένο πια το παράθυρο, "Οδός Αθηνών" γράφει η πινακίδα - άλλωστε ο δρόμος οδηγεί στην Πρωτεύουσα:
Η πόρτα σαν φάντασμα χτυπάει με τον αέρα το σύρτη λες και θέλει να ανοίξει να μας βρίσει για το χάλι της:
Χωρίς σχόλια, ο επίλογος άλλης μιας πονεμένης Ελληνικής ιστορίας με κάποια λεφτά που κάπου πήγανε:
Υ.Γ. Δεν είμαι θρήσκος αλλά για όσους ίσως ενδιαφέρονται, να μία από τις λίγες καθολικές εκκλησίες στην Ελλάδα ακριβώς απέναντι από την "Ευτέρπη":
No comments:
Post a Comment