Stockholm...

...Ένα παιδικό όνειρο και το βόρειο ρεκόρ μου μαζί.

Υπάρχουν προορισμοί στους οποίους με το που πατάς το πόδι σου από το πρώτο λεπτό νιώθεις δικαιωμένος. Η Σουηδική πρωτεύουσα είναι ένας από αυτούς.

Σε όλα τα προφανή (καθαρή, όμορφη κλπ) προστέθηκε ένας απίστευτος καιρός. Τώρα που σας γράφω είναι περασμένες 9 μιση, ο ήλιος φέγγει ακόμη και όλη η ημέρα είναι ένα υπέροχο “ούτε κρύο ούτε ζέστη ούτε άνεμος” που μου επέτρεψε να κάνω αρκετά χιλιόμετρα με τα πόδια άκοπα ρουφώντας τον πεντακάθαρο φρέσκο βόρειο αέρα χωρίς σταγόνα ιδρώτα. Αν υπάρχει τέλειος καιρός είναι αυτός και μόνο. Ρώτησα και μου είπαν ότι έχουν περίπου 10 τέτοιες μέρες το χρόνο. Απόλαυση να βλέπεις τις οικογένειες με τα ποδήλατα στα πάρκα για ηλιοθεραπεία (ακόμη μεγαλύτερη οι Σουηδέζες με τα μαγιό στο γρασίδι).

Η Στοκχόλμη στο μεγαλύτερο μέρος από αυτό που περπάτησα ως τώρα (1η μέρα) φόραγε άρωμα “διακριτικός φούρνος delicatessen”, το οποίο της πάει γάντι μιας και είναι κουκλίτσα. Έχει τόσο μεγάλες εκτάσεις πρασίνου που νιώθεις συχνά σαν σε δάσος. Είναι η πιο “Πόλη Εξοχή” που έχω δει ως τώρα. Κάπου στην εξοχή της Στοκχόλμης βρίσκεται και το Πανεπιστήμιό της. Αν δεν σας είναι ορατή η διαφορά του με το Ελληνικό μπορεί και να μπερδεύετε τη Ζωή Κω/λου με την Debora Harry. Ιδού:

Μόλις έγειρε ο ήλιος εδώ:

Και ακόμη δεν έχω δει κανένα από τα καλύτερα σημεία. Από αύριο παίρνουν σειρά. Τα λέμε ;)