Stelios Ramfos

One of the brightest minds in the world. Please watch all six parts of his interview:

Επειδή η NY times δεν είναι "Αυριανή"

«Κατανοεί» η New York Times τις συνθήκες υπό το βάρος των οποίων ο Έλληνας πρωθυπουργός αποφάσισε αιφνιδίως να διεξάγει δημοψήφισμα για τους όρους της τελευταίας συμφωνίας διάσωσης της Ελλάδας.

Με το editorial της αμερικανικής εφημερίδας, δίνεται στήριξη στην απόφαση αυτή της κυβέρνησης, τη στιγμή μάλιστα που σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος αντιδρά και κάνει λόγο για παράλογη απόφαση.

Όπως σχολιάζει η αμερικανική εφημερίδα, «σε αυτό το σημείο, δεν είναι ακόμη σίγουρο εάν η κυβέρνησή του θα βγει αλώβητη από την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή αυτή την εβδομάδα».

Τονίζει ακόμη πως η Ελλάδα έχει αρκετά διαθέσιμα ώστε να πληρώσει τις υποχρεώσεις της μέχρι το μέσον Δεκεμβρίου. Αλλά εάν η νέα συμφωνία δεν τελειοποιηθεί , είναι δύσκολο να αποτραπεί μια άτακτη χρεοκοπία ή να συγκρατηθούν οι επιπτώσεις. Χαρακτηριστικό είναι πως οι πιστωτές της Ιταλίας, θα ζητήσουν risk premiums πολύ υψηλότερα από αυτά που μπορεί να αντέξει η χώρα».

Σύμφωνα με τους New York Times, «οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να είχαν δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην αγωνία των απλών Ελλήνων και μικρότερη στην αγωνία των ευκατάστατων ευρωπαίων τραπεζιτών».

Και συνεχίζει αναφέροντας ότι «αντί να προσπαθούν να τιμωρήσουν τους «ανήθικους», θα έπρεπε να είχαν σκεφτεί τις συνέπειες του να υποχρεώσουν την Ελλάδα σε χρόνια αρνητικής ανάπτυξης, υψηλής ανεργίας και αυξημένων φόρων, χωρίς να τους υπόσχεται τίποτα ως αντάλλαγμα εκτός ίσως από το ότι σε μια δεκαετία από τώρα, το χρέος της χώρας θα μειωθεί από τα σημερινά υψηλά επίπεδα».

Όπως τονίζουν οι New York Times, «ελπίζουμε ότι δεν είναι αργά για να αποφευχθεί μια πλήρη κατάρρευση. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτούν τη συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας και να δώσουν έμφαση στις μεταρρυθμίσεις και στην ανάπτυξη αντί της λιτότητας. Αν θέλουν να πάρουν έστω και κάποια χρήματα πίσω από την Ελλάδα, η Αθήνα χρειάζεται χώρο να αναπτυχθεί και να κερδίσει».

Πηγή:www.capital.gr

Τι ήταν να το πούμε,

αρχίσανε οι κωλοτούμπες και μάλιστα σε 2 μόλις μέρες μέσα:

ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ 31/10 : «Δημοκρατικά εκτονωτική και λυτρωτική» διαδικασία χαρακτήρισε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης τη διενέργεια δημοψηφίσματος και την ανανέωση της εμπιστοσύνης της Βουλής στην κυβέρνηση, που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.


ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ  2/11 : "Η θέση της Ελλάδας μέσα στο ευρώ είναι μια ιστορική κατάκτηση της χώρας που δεν μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Το κεκτημένο αυτό του ελληνικού λαού δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την διεξαγωγή δημοψηφίσματος."

Μια ζωή μόνοι, μια μόνη ζωή...

Έτσι είναι φιλαράκο...me myself and I που θα λέγαμε και στα Ελληνικά.

Ο τρελός του χωριού ήταν συνήθως ο μόνος λογικός. Οι πολλοί ιδρώνανε για να “μην είναι μαλάκες”. Από το “τα αγαθά κόποις κτώνται” και το “αν δε βρέξεις κώλο δε τρως ψάρι” πήγαμε στο “μην είσαι μαλάκας”:

“Μην είσαι μαλάκας ρε – μη πληρώνεις”, “μαλάκας είσαι ρε; άραξε και γράφτους”, “ρε μαλάκα κάνα βύσμα δεν έχεις?” ...

...πολύ άγχος και σάλιο για να μη γίνει μαλάκας ο αυτόκλητος “Έλληνας”. Το αποτέλεσμα δεν ήταν απλά ότι κατάφερε το ακριβώς αντίθετο, αλλά παράλληλα άφησε μαλάκες τους όποιους λογικούς να χαζεύουνε τα τρένα να περνούν. Καλά να πάθουν και αυτοί. Ας προσέχανε. Κάθε θέση που αφήνανε για να μην λερώσουν τα χεράκια τους την έπιανε ο πρώτος εύκαιρος κάφρος. Στερνή μου γνώση...

Θα μου πεις και αυτοί που δεν κωλώσανε τι κατάφεραν? Μόνος μας άφησε ο Μ. Παπαγιαννάκης αφού το κόμμα του δεν τον θεώρησε ικανό ούτε για πρόεδρό του ούτε καν για Δήμαρχο της Αθήνας. Μόνος του έφυγε ο Αν. Πεπονής αφού η βάση του κόμματός του εξοργίστηκε με το ΑΣΕΠ μιας και τους έκλεινε την κάνουλα με τα άμεσα ρουσφέτια και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Μόνος και ο Κ. Στεφανόπουλος στο κόμμα του το οποίο άφησε με αηδία 20+ χρόνια πριν, το οποίο κόμμα μάλιστα μόλις ανέλαβε το 2004 αφαίρεσε τον εξαιρετικό του λόγο προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ B. Klinton από τα σχολικά βιβλία, ένας λόγος σταθμός για τα παιδιά που δείχνει ότι η σωστή χρήση της Ελληνικής στο σωστό τόπο και χρόνο είναι απείρως επιδραστικότερη των γραφικών επεισοδίων που έλαβαν χώρα έξω από τη βουλή τότε. Άφησαν όμως και οι τρεις τους ανεξίτηλα δείγματα γραφής.

Μια ζωή μόνοι...τσακωμένοι με όλους του γείτονες εντός και εκτός συνόρων, ακόμη και μακριά από αυτά. (Βέβαια δε μας τύχανε και οι καλύτεροι γείτονες). Τσακωμένοι και με την αρχαία κληρονομιά. Λες και είχαμε και καλύτερες προσλαμβάνουσες για να διαλέξουμε. Την θυμόμαστε μόνο όταν σφίγγουν τα ζόρια. Ο “Έλληνας” που άμα τον αφήνανε θα έκοβε τον Παρθενώνα φέτες να τον πουλάει, αγανάκτησε με τα εξώφυλλα του Γερμανού Κωστόπουλου (Focus)...κάτι δηλαδή σαν τον τύπο που πλακώνει τη γυναίκα του στο ξύλο αλλά μην του πεις κουβέντα γι' αυτήν γιατί σε έφαγε.

Βέβαια μην είμαστε άδικοι, με κάποια πράγματα είμαστε συμφιλιωμένοι και τα υιοθετούμε αβίαστα: Tο Τούρκικο ραχάτι, την Ιταλική απατεωνιά, την Αμερικάνικη υποκουλτούρα, τα σκουπίδια στη γειτονιά, τα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, τις επετειακές απεργίες- καταλήψεις-πορείες-αποκλεισμούς, τα “επαναστατικά” κουρέλια στην Ακρόπολη, το βύσμα, το ρουσφέτι και πολλά άλλα αμέτρητα αξεσουάρ που καρκινιάζουν την καθημερινότητα μας.

Φυσικά δεν είναι όλοι το ίδιο, όμως όσοι δεν είναι το ίδιο είναι μια ζωή μόνοι ζώντας μια μόνη ζωή. Outnumbered by the bastards όπως θα λέγαμε στα Ελληνικά.

Μια ζωή μόνοι ...μόνο το παιδί που παίρνει αρχίδια ευρώ το μήνα και σε εξυπηρετεί με χαμόγελο στο σούπερ μάρκετ, ο “μπάτσος” με τον πετσοκομμένο μισθό που σε ελέγχει ευγενικά και παρακάτω τον περιμένουν οι γείτονες της χώρας με τα καλάσνικωφ, αυτός που μαζεύει γόπες αυτοβούλως από την παραλία την ώρα που δίπλα του αφήνουν φραπέδες τα λιασμένα κρέατα...όλοι αυτοί οι εξωτικοί ήρωες της καθημερινότητάς μας τραβάνε το κάρο της χώρας πάνω στο οποίο αγωνίζονται για να κοιμούνται όλων των ειδών τα κρατικοδίαιτα (και μη) δίποδα. Και είναι πολλά και το κάρο παρόλο το φιλότιμο των εξωτικών ηρώων είναι πολύ βαρύ και δε τη βγάζει την ανηφόρα εύκολα.

Μια ζωή μόνοι ... και κάπως έτσι έμεινε μόνη της και η ίδια η ζωή μας να χαζεύει πως της γυρνάμε την πλάτη...

Γυρνάει ο τροχός όμως έστω και αργά. 'Όλοι αυτοί οι Μόνοι δεν έγιναν ποτέ πρώτο θέμα στον Τύπο, αφενός γιατί αυτός επενδύει στον κατήφορο (αφού τα λεφτά του τα έχει βγάλει έξω), αφετέρου διότι δεν είναι cool ρε μεγάλε να δείχνεις το παιδί που κάνει σωστά τη δουλειά του, ένα αυγό σε ένα βουλευτή είναι πιο hot. Οι Μόνοι όμως όπως ήρθαν τα πράγματα καλούνται σύντομα να μιλήσουν. Όχι με κραυγές αλλά όπως προβλέπεται στις πρωτοκοσμικές χώρες. Και βλέπω πολλούς από αυτούς που μιλάνε και πράττουν τόσο καιρό με περίσσεια καναπεδάτη επαναστατικότητα εξ' ονόματός τους, να κάνουν κωλοτούμπες από τις σημερινές τους θέσεις...μήπως γι' αυτό αρχίσανε ήδη να αφρίζουνε?

Καλή μας τύχη μάγκες...

Μια εφημερίδα που δεν θα δούμε εδώ (Spiegel)

Referendum on Euro

Bravo, Mr. Papandreou!

A commentary by Sven Böll

Photo: REUTERS

Europe was expressed disbelief: The Greek prime minister will let his people vote on the euro rescue plan for his country. Papandreou puts everything on one card - but his decision is correct.

Hamburg - It must be said that at the beginning: The Greeks should for once again decide how it goes with their land - and with them.

They had no real opportunity for some time more. Since a half years, the once proud country is under foreign administration, it is de facto no longer a sovereign state. The most important task of government is to bring the saving programs and structural reforms through parliament and implemented. They are always dictated by the strict troika of EU Commission, European Central Bank (ECB) and International Monetary Fund (IMF). Otherwise there is no new money, and the country would be bankrupt right now.

To be no longer master of his finances, begging for money and almost everything having to do it, that's for poor countries as well as undignified for poor people. It hurts the soul, makes you angry and makes one despair. If one knows that one's position is also largely self-inflicted, it does not do better, but worse.

It seems like an appropriate act of desperation on the dramatic situation on a "suicide from fear of death" that the Greek Prime Minister Georgios Papandreou, the people of his country wants to ask for debt consolidation . The voters will decide whether to endorse the decisions taken in Brussels or not.

The x-th €-saving summit had decided last week that the private creditors to Greece to give up half of their claims . Because of the lie more than 300 billion euros of government debt of 200 billion euros at banks, insurance companies and funds, the country would be a sizeable part of the overwhelming burden off credit.

Three good reasons for Papandreou's decision

Regardless of how the question of the referendum will be at the end: The Greeks will vote on whether their country will remain in the euro zone or leave the monetary union. The government could ask the citizens very directly: "Will you continue to pay the € or rather return to the drachma?"

How this Papandreou can! Their own people ask that runs against his policies storm!Since it is already clear what comes out! So many are spontaneous reactions to the announcement of the Premiers.

Especially since it was the biggest concern of the other euro members so far, that Greece "Bye € 'says. The formula for European apocalypse goes like this: first goodbye Greece, Portugal and Spain will fall, and finally pulls the monetary union with Italy over the precipice. With luck, there remains a Northern European Euro-Zönchen.

No question: This risk is that if the Greeks say no to the Brussels decisions. Papandreou plays full risk. Nevertheless, his decision is correct for several reasons.

First, the Premier needs an immediate justification for his actions. He was elected against escalation of the debt crisis. The policy which he makes requires extreme steps.In Greece, arguing the parties do not have a bit more net from the gross, a vignette on highways, or the closure of some sites Bundeswehr. No, it is saved as brutal as ever in a developed country. German Finance Minister would so ruthlessly cut spending like his Greek colleague, he should, within one year about one hundred billion euros to spend less.

Second, the opposition operates in Greece obstruction. She also has a half years after suffering still not understood that the country can not use partisan antics. Through a referendum after all, the hope is that the opposition comes to his senses. At least, it must position itself clearly as she imagines the future.

Third, Greece is in a downward spiral: Almost all citizens are victims of austerity, many of them understand the world and no longer on strike. But if even those not working who do not have jobs, which harms the economy further. The economy collapses further. New, tougher measures are needed. And so on. Would the majority of the population profess to chosen path out of the crisis could be ended this horror mode most likely. Strikes would probably be delegitimized.

Encouraging experiences

There is some evidence that the Greeks support their premier at the end and the Brussels decisions will not torpedo. The majority of citizens think that there must be an end to the decades-long mess. Many calls about the pace of change, but they are not against the change in direction.

Encouragingly, the experiences from other euro area countries. The debt crisis has already wiped out several governments - such as Portugal and Ireland. However, the party won a majority, announcing sometimes even tougher austerity measures.

Until the referendum in Greece, there will be an intense debate about the alternative: Cruel redevelopment within the euro zone or state bankruptcy with drachma introduction.

It will show that it's not about the choice between hell and paradise. Both routes will be difficult and grueling. Each citizen must decide for himself what he believes to be the better one. Who votes and is thus deprived of their duty is to think about whether he wants to set for an exit from the currency union his assets at risk. Savings would be at the return of the drachma hardly worth anything.

At least it has every Greek in their own hands and can not complain about the government, which bows to international dictates. And even if the Greeks say no at the end of the country and in extreme cases, leaving the euro zone, the consequences seem less precarious than a year ago.

The main problem with a return to the national currency is the drachma will massively decrease in value. Because the debt continues to exist but in euros, the government would spend more and more drachmas to pay the € debt. They would quickly bankrupt.

Therefore, it would probably come before an even more radical cut debt. Then the state would have to surrender some of their claims to creditors. Finally, always store more Greek debt at the ECB and other euro countries. For this waiver, it would probably stay at one of Greece in the monetary union. Only later, instead of just once.

Also, the risk of contagion to other countries does not seem so great. No country in the euro-zone, it is as bad as Greece. It now seems even the players in the financial markets to see it.