On the road again :)

...this time trying to get my bike for the first time to Africa (Morocco). She looks like looking forward to it fully loaded at my balcony:

After a 280km ride and an awful sleep on the ferry I made it to Ancona and then another 150 km for the meeting point of my friends +Kim Dasko +John Stalick @ Preggio, Perugia. I've done most of this route except the last 30 kms after Gubbio full of superb twisties on terrible tarmac conditions (holes and gravel all the way more than enough to send you to Jesus). The guys are amazing, and the village is such a beauty.

Don't miss the incredible food on that restaurant as well as the view from their balcony (guarantee - money back if you don't like it):

Ready for breakfast now and a ride up to Livorno where a 60 (!) hour ferry trip is waiting for us.

Stay tuned!

Βόλτα στα παλιά

Το Λαύριο είναι η χαρά του παρελθοντολάγνου. Εγώ δεν είμαι ακριβώς τέτοιος αλλά δεν παύει να με γοητεύει κατά περίπτωση (το παρελθόν).

Κλασσικό όμορφο κτίσμα από τα τέλη του 19ου αιώνα που έπεσε θύμα ελεεινών νεότερων παρεμβάσεων (δείτε τους τσιμεντόλιθους κλπ):

Τι να ήταν άραγε εδώ...καμίνι;:

Οι εγκαταστάσεις της ΕΒΟ-ΠΥΡΚΑΛ καταλαμβάνουν μεγάλη έκταση και μέρος του δρυμού του Σουνίου. Έχει "πλάκα" η παλιά ρεμίζα με την χειρόγραφη ταμπέλα (κάντε κλικ για να την δείτε) και τους παλιούς αριθμούς των αυτοκινήτων:

Εντυπωσιάζει το έτος κατασκευής στην μαρμάρινη πινακίδα της εισόδου (κάντε κλικ να τη δείτε καλύτερα γιατί την έβγαλα βιαστικά να μην ενοχλήσω τον ήδη θορυβημένο φύλακα).

Industrial past

I have something with ruins - confirmed. And the area I live offers lots and important ones.

Today I walked around the industrial past (late 19th century) and reached the tunnel of the train that used to carry the minerals down to the port:

What impressed me was an engine I found of that age. The crankshaft is exposed and when I saw the rods I said to myself "is it stuck ?" but no! I managed to turn the crankshaft with my foot and it actually felt quite smooth :)

Andalusia's over, Madrid is on.

Πλήρεις εμπειριών οι μέρες που πέρασαν και μάλιστα με υπέροχο καιρό ιδιαίτερα αν τον συγκρίνει κανείς με την υπόλοιπη Ευρώπη. Είμαι απίστευτα τυχερός για δεύτερη φορά φέτος (μιας και το Νοέμβρη πηγαίνοντας Ολλανδία τους έφερα το θερμότερο Νοέμβρη που θυμούνται ΠΟΤΕ!) και για πρώτη φορά πρόκειται να επιστρέψω στην Αθήνα αφήνωντας πίσω μου καλύτερο καιρό (εντάξει δεύτερη φορά, το ίδο συνέβη μετά από μια βόλτα στη Μάλτα ακριβώς 2 χρόνια πριν). Το βράδυ βέβαια το κρύο ήταν διαπεραστικό και δεν ήαν λίγες οι φορές που το πρωί βρίσκαμε ίχνη πάγου πριν ο ήλιος διορθώσει την κατάσταση.

Μέχρι να σας ξαναγράψω μεσολάβησε ένα ωραίο μπανάκι κοντά στη Μάλαγα αφού ο φίλος +Axel Papst μου έδωσε απλόχερα το μηχανάκι του:

Αν και μοιάζει πολύ ο Ισπανικός νότος με τον Ελληνικό, μην περιμένετε να βρείτε τόσες πολλές και καλές παραλίες όσες έχουμε εμείς και αυτές που θα βρείτε είναι αφόρητα τουριστικές. Βέβαια στα τέλη Δεκέμβρη ήμουν ο μόνος που έκανε μπάνιο στην τεράστια αυτή παραλία:

Πίσω στη βάση κοντά στο χωριό Pizarra η σκύλα του σπιτιού επέμενε να μου φέρνει λεμόνια για να παίξουμε το παιχνίδι "μου το πετάς και στο φέρνω πίσω". Εναλλακτικά το κάνει και με πέτρες. Μυστήριο πλάσμα:

Επόμενη βόλτα ήταν στη Ronda, ενδιαφέρoυσα πόλη με εντυπωσιακή γέφυρα στο τοπικό φαράγγι.

Την επόμενη μέρα πήγαμε ως το Γιβραλτάρ, πράγμα που για τους περισσότερους (εμού συμπεριλαμβανομένου) ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε την Αφρική (το Μαρόκο συγκεκριμένα). Ο βράχος του Γιβραλτάρ προσφέρει ιδιαίτερη θέα με μασκότ τις τοπικές μαϊμούδες - τις μόνες άγριες στην Ευρώπη:

Οι μαϊμούδες εν δράσει:

Το τοπικό αεροδρόμιο είναι από τα πλέον επικύνδυνα στον κόσμο:

Η πρώτη μου φωτογραφία μετά τα σύνορα:

και η τελευταία με το δώρο μου πριν φύγω:

Αν βρεθείτε εκεί μην ξεχάσετε να επισκεφθείτε το τοπικό σπήλαιο - θέατρο. Μοναδικό θέαμα με ενδιαφέρον φωτισμό και ελεεινή μουσική (έλεος ρε σεις να σας φτιάξω playlist?)

Μένοντας σε πανσιόν εντουράδων είχε έρθει η ώρα πλέον να καβαλήσω ένα από τα πολλά εργαλεία που είχαν στο γκαράζ και μου προτάθηκε ένα Husaberg 450 μιας και το χαμηλότερο - φιλικότερο ΚΤΜ freeride είχε σπασμένο λεβιέ πίσω φρένου. Δοκιμάζοντάς το δε μου φάνηκε πρόβλημα αλλά ο ιδιοκτήτης επέμενε να πάρω το Husaberg για να έχω καλύτερο φρένο. Όταν με είδε με αυτό ο +Axel Papst αναφώνησε "Oh man...long arms!" εννοώντας ότι το μοτέρ έχει αρκετή δύναμη ώστε να μου ξηλώσει τα χέρια. Τελικά άλλο ήταν το πρόβλημά μου, αντίθετα το μοτέρ είχε απολαυστική ροπή απλωμένη σε όλες τις στροφές ώστε να μην σε αφήνει ποτέ και πουθενά. Είχε όμως αρκετά ψηλό ρελαντί πράγμα που σε γκρεμούς με σαθρές πέτρες με ντρόπιασε μιας και δεν είχα το φρένο του μοτέρ να με κρατά και έτσι την έπεφτα στο μπροστινό φρένο και μερικές φορές έπεφτα και εγώ μαζί. 1,2,3..νομίζω 4. Δεν θέλω να θυμάμαι. Ούτε θέλω να θυμάμαι ότι δεν πήρα το ευκολότερο KTM λόγω πίσω φρένου που τελικά δεν χρησιμοποίησα σχεδόν ποτέ ούτως ή άλλως. Στις κατηφόρες (γκρεμούς πείτε το ίδιο ήταν) που μπορούσα να πάω πιο γρήγορα κανένα πρόβλημα παρόλο που η ψυχούλα μου βάραγε περισσότερες στροφές από το μοτέρ. Το αίμα μου το πήρα πίσω (προς έκπληξη όλων μιας και έχω απολύτως μηδενική εντούρο εμπειρία) στις ανηφόρες. Τις πέρασα όλες (πλην μιας). Δεν το κατάφεραν όλοι αυτό και δεν είναι ότι πιο εύκολο να ανεβαίνεις σχεδόν κάθετες πλαγιές με συνεχή κίνδυνο να σε φέρει καπάκι το δυνατό μοτέρ ή να σε ρίξει ο βράχος που βρέθηκε μπροστά σου ή ο θάμνος που είναι πολύ μεγάλος για να τον καβαλήσεις ή μια πέτρα που ξεκόλλησε. Σε μια από αυτές εισέπραξα το χειροκρότημα όλων "we didn't expect that from you" μετά βέβαια ακολούθησαν οι κατηφόρες και όπως περιέγραψα πριν εξατμίστηκε η πρόσκαιρη περηφάνια. Εξαιρετική εμπειρία που αν την τελειώσεις με σώα τα οστά σου γίνεται εξαιρετικότερη. Ποτέ δεν θα τολμούσα να ανέβω (και κατέβω) πλαγιές που δεν πας ούτε πεζός και χαίρομαι απεριόριστα που επιβίωσα να τις περιγράψω. Πάντως για να αποδραματοποιήσουμε και λίγο, το συγκεκριμένο ήταν μέσης δυσκολίας από ότι μου είπαν οι έμπειροι της παρέας - 2 hard for any beginner like me anyway :)

Δυστυχώς ήμουν υπέρ απασχολημένος στα δύσκολα κομμάτια οπότε πάρτε μερικές φωτό από τα εύκολα:

Σε τελείως διαφορετικό σκηνικό πια, τώρα βρίσκομαι στη Μαδρίτη. Ο καιρός σύμμαχος (το βράδυ πέφτουν μύτες βέβαια) και η πόλη ευχάριστη με τεράστια κτίρια κει ενδιαφέρουσες γωνιές που πολύ θα ήθελα να είχα ένα ντόπιο να με ξεναγήσει σε μερικές λιχουδιές που σερβίρουν τα μπαρ.

Τα γκαράζ έχουν ωραία γκράφιτι που υποδεικνύουν την είσοδο και την έξοδο:

Πάγος:

Τα λέμε σύντομα ;)