18/06/2017

After Barca before Valencia.

The ferry that brought me to Barcelona was flooded by school kids and as you can imagine it wasn't the best back to back ferry trip I could have. Due to port's traffic we arrived a bit late and my airbnb host had to leave his place. Small things to add something to the adventure: Driving at night, communicating online with the house owner who insists on speaking only Spanish, trying to understand what the translation brings up and finally I make it to the place where I found the keys under a flower and was welcomed by two barking dogs after 10:30 pm running on the last fuel reserve for the last km. A shower and then I dropped dead on the bed.

BTW, that's my view as I type this @ 7:30 am:



No...don't envy me. The pool is not so good as it might look like. Mediocre and shallow for a spoiled sea person like me. I'll pass it. Or...don't know. Maybe a bit later. You still wanna see it? OK.




Gotta bring myself together and head for Valencia. See you on the next one ;)


17/06/2017

One step before Barcelona




Ζεστή και υγρή αλλά αυτό δεν προκαλεί ευχαρίστηση όταν μιλάμε για μια πόλη - την Ανκόνα εν προκειμένω. Ιδιαίτερα όταν φτάνεις με 2 ώρες καθυστέρηση και αφού σε έχουν βγάλει από την καμπίνα σου 4+ ώρες πριν οι MINOAN που ανήκουν στην GRIMALDI. Το "σταρχίδιαμου ο πελάτης" στα καλύτερά του. Ζεστή και χλωμή μέρα, κάνει τη διαδρομή ως τη Civitavecchia τέτοια ώστε να αγαπώ τα δροσερά τούνελ όσο τίποτα στον κόσμο. Με την ευκαιρία να πω ότι το Google maps έκανε άψογη πλοήγηση εκτός σύνδεσης για αυτά τα 300 χλμ (περίπου 225ΜΒ η συγκεκριμένη περιοχή). Από τη στιγμή δε που η μαμά Ευρώπη σταμάτησε τις επιπλέον χρεώσεις περιαγωγής, η συγκεκριμένη εφαρμογή δεν έχει αντίπαλο. Στη Civitavecchia παίρνω το επόμενο καράβι για Μπαρτσελόνα και απολαμβάνω άλλο ένα εκνευριστικό ταξίδι με την GRIMALDI η οποία κατέχει πλέον σχεδόν ολόκληρη τη Μεσόγειο. Χάλια στρώματα, στον ντους δεν χωρά άνθρωπος εκτός αν είναι η Rihanna, 1.4 ευρώ το μικρότερο μπουκάλι νερού και άλλα όμορφα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν εναλλακτικές και αυτό το εκμεταλεύονται όσο μπορούν. Τα λέμε στο επόμενο.

Hot 'n wet but not adding any pleasure at all when she's a city - Ancona in this case. Epecially when you arrive on a 2 hours late ferry while you've been kicked out of your cabin 4+ hours earlier by MINOAN, member of GRIMALDI group. The "I don't give a fuck about customer service" at its best. Hot and dull day, makes me fall in love with the chilled tunnels on my way to Civitavecchia. By the way I gotta admit that Google maps worked perfect offline for these 300km (225MB was the map's size). Especially now that mama Europe stopped roaming charges this app is a hands down winner. At Civitavecchia I take the next ferry to Barcelona and I experience one more annoying trip with GRIMALDI - they own almost all Meditarenean now. Useless mattresses, no space in the shower unless you have the size of Rihanna, 1.4 euros for the smallest bottle of water and the list goes on. No alternatives unfortunately so the cut all corners possible. See you on the next one.

15/06/2017

One more trip begins




--- English below ---


Ζέστη. Πολύ ζέστη. Στην άσφαλτο για πολλά χιλιόμετρα μετά από καιρό. Κάπου στη μέση πηγαίνοντας για Πάτρα με παίρνει τηλέφωνο φίλος που είχα να ακούσω καιρό. "Με πέτυχες στα διόδια - του λέω - πάω Πορτογαλία". Έπρεπε να βλέπατε το βλέμμα της υπαλλήλου που με άκουγε να το λέω αυτό στο καλά κρυμμένο bluetooth του κράνους μου. Φτάνω Πάτρα. Στο βενζινάδικο πριν πάω στο λιμάνι για να μπω στο καράβι διαπιστώνω ότι το κούνημα στα όργανα οφειλόταν στο ότι έχασα μια βίδα από τις δύο που κρατάνε το μπροστινό υποπλαίσιο του φέρινγκ. Βρίσκω συνεργείο και ο μάστορας μου βρίσκει μια άλλη βίδα. Μα τι γλυκός τυπάκος! Ίσως φταίει το γαιδουροφορτωμένο μου δίκυκλο που προκαλεί οίκτο (όταν δεν προκαλεί δέος). Φτάνω λιμάνι. Μετανάστες παντού διάσπαρτοι. Τους κυνηγάνε οι λιμενοφύλακες κατά διαστήματα. Κανα δυό κρύβονται πίσω από τη μηχανή μου. Τους διώχνουν. Καβαλάω να φύγω. Στην ουρά του ελέγχου οχημάτων πριν τα καράβια ένας Γερμανός παρεξηγείται που περνάω με ευκολία όλα τα αυτοκίνητα και χτυπιέται να μην μου αφήσει χώρο να περάσω με τη Mercedes του. Καλά...ακόμα θα με ψάχνει. Πρωτάρης θα είναι. Οι ίδιοι οι λιμενικοί άλλωστε πάντα με παροτρύνουν να το κάνω αυτό αφού προφανώς δεν έχω χώρο να κρύψω μετανάστες για να με ψάξουν και δεν υπάρχει λόγος να περιμένω. Ευγενικοί - να σημειώσω - όλοι τους πάντα εκεί. Στο τέλος της ουράς ένα άλλο Γερμανικό Camper αναγκαστικά κλείνει όλο το δρόμο και έτσι περιμένω να τον ελέγξουν. Με χαμόγελο τους ανοίγει όλο το - μεγάλο - αμάξι του ο οδηγός. Με ένα παραπάνω χαμόγελο γυρνά και με κοιτά. Ανταποδίδω και αναρωτιέμαι λίγο. Μετά παρατηρώ μοτοσυκλετάδικα αυτοκόλλητα στο Camper του και καταλαβαίνω. Η θάλασσα λάδι, τα στρώματα στην καμπίνα χάλια, σαπούνι έπρεπε να τους ζητήσω για να μου δώσουν, σαμπουάν τους τελείωσε λένε, σιχτιρίζω τις ΜΙΝΩΙΚΕΣ αν και οι υπόλοιποι δεν πάνε πίσω στο χάλι πλέον και άλλο ένα ταξίδι ξεκινά. Στο δυτικότερο μέρος της Ευρώπης και τον υψηλότερο δρόμο αυτής μεταξύ άλλων. Τα λέμε ;)

Hot weather. Quite hot. On the road again for lots of km. It;s been a while since the last time. Halfway to Patra a friend calls me. Long time no talk. "I am at the tolls on my way to Portugal mate". You should have seen the face of the lady handing me the change listening to me saying so to my well hidden bluetoot helmet intercom. I arrive at Patra. At the fuel station I find out why my instrument panel was too shaky. I lost one of the two bolts that hold the front subframe. I find a mechanic and he hands me another bolt. What a super sweet guy. Maybe my overloaded bike causes mercifull feelings (when it doesn't trigger awe). I make it to the port of Patra. Immigrants everywhere. Coast guard pushes them back. A couple of them hide behind my bike. They chase them away. I drive off. At the car queue a German is too upset to see me filtering the traffic and does his best to cut me off. Yeah right...bye babe. Must be a noobie. Even the coast guards tell bikers to do so since there's no space to hide an immigrant on a bike therefore no reason to wait. At the end of the queue another German camper is too wide to leave space for me so I patiently wait till they check him out. With  smile he opens the whole vehicle to the guys. He turns to me with a bigger smile. I smile back a bit wondering why till I see he's got lots of biker stickers on his camper. There you go...;) The sea is very calm, the cabin's mattresses are too bad, I had to ask them for soap since they didn't have any in the cabin and they claimed that they run out of shampoo, I bitch on MINOAN LINES but lately they're all the same crap (and the same GRIMALDY thing anyway) and another long trip begins. Most western point and the highest road in Europe are included and waiting. See you ;)

21/03/2017

Bluetooth Motorcycle Intercom

I just purchased a set called BT-S2 Bluetooth Motorcycle Intercom

Looked like the most Value for Money around and really feels like that. Pairs effortlessly, sounds good, can't wait to try it on high speeds with ear plugs to see what is what. I can even voice activate my phone's camera which means that its mic works good too.

I came up with an idea about mounting the whole thing influenced by the way Schuberth mounts their own intercom on C3s. Worked great. Have a look:





Neat, much less exposed and easy to reach. The whole double set costs a tiny fraction of the price of a solo Sena so for someone who wants to risk it I think it is quite hard to regret.

21/07/2016

Stockholm...

...Ένα παιδικό όνειρο και το βόρειο ρεκόρ μου μαζί.



Υπάρχουν προορισμοί στους οποίους με το που πατάς το πόδι σου από το πρώτο λεπτό νιώθεις δικαιωμένος. Η Σουηδική πρωτεύουσα είναι ένας από αυτούς.








Σε όλα τα προφανή (καθαρή, όμορφη κλπ) προστέθηκε ένας απίστευτος καιρός. Τώρα που σας γράφω είναι περασμένες 9 μιση, ο ήλιος φέγγει ακόμη και όλη η ημέρα είναι ένα υπέροχο “ούτε κρύο ούτε ζέστη ούτε άνεμος” που μου επέτρεψε να κάνω αρκετά χιλιόμετρα με τα πόδια άκοπα ρουφώντας τον πεντακάθαρο φρέσκο βόρειο αέρα χωρίς σταγόνα ιδρώτα. Αν υπάρχει τέλειος καιρός είναι αυτός και μόνο. Ρώτησα και μου είπαν ότι έχουν περίπου 10 τέτοιες μέρες το χρόνο. Απόλαυση να βλέπεις τις οικογένειες με τα ποδήλατα στα πάρκα για ηλιοθεραπεία (ακόμη μεγαλύτερη οι Σουηδέζες με τα μαγιό στο γρασίδι).



Η Στοκχόλμη στο μεγαλύτερο μέρος από αυτό που περπάτησα ως τώρα (1η μέρα) φόραγε άρωμα “διακριτικός φούρνος delicatessen”, το οποίο της πάει γάντι μιας και είναι κουκλίτσα. Έχει τόσο μεγάλες εκτάσεις πρασίνου που νιώθεις συχνά σαν σε δάσος. Είναι η πιο “Πόλη Εξοχή” που έχω δει ως τώρα. Κάπου στην εξοχή της Στοκχόλμης βρίσκεται και το Πανεπιστήμιό της. Αν δεν σας είναι ορατή η διαφορά του με το Ελληνικό μπορεί και να μπερδεύετε τη Ζωή Κω/λου με την Debora Harry. Ιδού:






Μόλις έγειρε ο ήλιος εδώ:



Και ακόμη δεν έχω δει κανένα από τα καλύτερα σημεία. Από αύριο παίρνουν σειρά. Τα λέμε ;)