..στο Φελέκι
Το δημοψήφισμα τότε φίλε μου δυστυχώς ξεβόλευε πολλούς. Εκεί που όλοι είχαν στριμώξει τον ΓΑΠ να βγάζει αυτός τα κάρβουνα από τη φωτιά καλυπτόμενοι πίσω από τους μπαχαλάκηδες όλων των ειδών, θα αναγκαζόντουσαν να τοποθετηθούν πάνω στην Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και η συζήτηση θα αποκτούσε επιτέλους πολιτικές διαστάσεις, τη στιγμή που το ενδιαφέρον μας ήταν στραμμένο στο ποιός έδειρε ποιόν. Επίσης το άλλο που δεν άρεσε τότε ήταν το γεγονός ότι θετικό αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα μάλλον θα ενίσχυε την θέση του ΓΑΠ για ένα διάστημα και θα απονομιμοποιούσε εν μέρει το απεργιακό μπάχαλο της περιόδου εκείνης. Έτσι όλοι (αντιπολίτευση και μέρος του ΠΑΣΟΚ) είχαν καλούς κοντόφθαλμους λόγους να το πνίξουν παρόλο που ήταν “δημοκρατικά λυτρωτική” ιδέα όπως πρόλαβε να πει τότε ο Βενιζέλος πριν την κωλοτούμπα του την αμέσως επόμενη μέρα. Τέτοιοι είμαστε … όπως είπε και ο Στ. Ράμφος “ο Έλληνας σκέφτεται τη δεύτερη κίνηση αλλά όχι την τρίτη”. Και δεν εξαιρέθηκαν από τον κανόνα αυτό ούτε τα wannabe πεφωτισμένα αριστερά μυαλά του τότε κυβερνώντος κόμματος βλ. Μ. Ανδρουλάκης. Τόση μυωπία…Λυπάμαι που και το Φελέκι δεν έβλεπε μπροστά τότε αλλά και ποιός έβλεπε; – με λίγους είχα την χαρά να συμφωνήσω τότε.
Βέβαια ως κλασικοί κοντόφθαλμοι δεξιούληδες ούτε και οι Μερκοζί έδειξαν διορατικότητα. Και εντάξει ας πούμε δεν τους άρεσε που δεν ρώτησε πρώτα αυτούς ο ΓΑΠ (που κατά τα άλλα κατηγορείται για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας!). Το ότι έδειξαν ότι στράβωσαν και κίνησαν την αρχή του τέλους του τι καλό έκανε; Κανένα. Ευτυχώς που μας έκατσε ο Παπαδήμος (και όχι οι αδιανόητες προτάσεις ΓΑΠ για Κακλαμάνη-Πετσάλνικο) αλλά κάπως έτσι φτάσαμε στο χάος εδώ και μάλιστα ενώ ήξεραν ότι ο Σαμαράς επέμενε για εκλογές και κάθε άλλο παρά αξιόπιστος μεταρρυθμιστής είναι. Αν είχαν λίγο μυαλό παραπάνω οι Μερκοζί δεν θα έβγαιναν με εκείνο το στυλάκι “άντε γιατί μας τα ζαλίσατε” αλλά αντίθετα θα έλεγαν “φυσικά και ο λαός έχει λόγο για το μέλλον του” αποσπώντας και θετική ψήφο και βάζοντας και τον κόσμο (πριν πάθει παράκρουση) στο παιχνίδι. Αλλά που μυαλό…Ακόμη και κακοποιημένη η ιδέα του δημοψηφίσματος είχε θετικό αποτέλεσμα για ένα διάστημα αφού ηρέμησαν τα πνεύματα για λίγο καιρό και είχαμε την τύχη να έχουμε (αμισθί) τον πλέον καταρτισμένο Πρωθυπουργό των πολλών τελευταίων ετών με επιτελείο που δεν συγκρίνεται με τα προηγούμενα. Τώρα αν ο κόσμος ήθελε να αφήσει τον Παπαδήμο και να πάει να…
Για το αν οι τελευταίες τοποθετήσεις από τη Γερμανία θέλουν να μαζέψουν τα πράγματα πλέον έχω αμφιβολίες (εκτός και αν είναι ΤΟΣΟ άσχετοι επικοινωνιακά.) Μάλλον επενδύουν στο Τσίρκο Τσίπρα για να τους διευκολύνει με τους φωστήρες του στα οικονομικά να τραβήξουν την πρίζα από την Ελλάδα και να αναγκαστούμε (χωρίς ρευστό ούτε σε φωτογραφία) να πούμε μόνοι μας αντίο.
Όταν λείπει το μυαλό το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι καλή τύχη.
19/05/2012
18/05/2012
Το δίλημμα της 17ης Ιουνίου
Του Στέφανου Mάνου:
Δευτέρα 14 Μαΐου δήλωσα ότι εμείς της Δράσης θα βοηθήσουμε με τη δύναμη που μας δίνει το μικρό μας ποσοστό στις εκλογές να δημιουργηθεί ένα νέο, μεγάλο, ενιαίο, φιλοευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό μέτωπο (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, Δράση) που θα αντιπαρατεθεί στις δυνάμεις που, αρνούμενες την πραγματικότητα, μας οδηγούν αναποφεύκτως έξω από την Ευρώπη.
Τέσσερις ημέρες αργότερα και δέκα ημέρες πριν από την καταληκτική ημερομηνία για την ολοκλήρωση των συνδυασμών που θα εμφανιστούν στις εκλογές, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι επιλέγουν να μην αλλάξουν. Τα δύο κόμματα δείχνουν ότι, αρνούμενα να αλλάξουν αυτά, απαιτούν να αλλάξει ο λαός. Φοβάμαι πολύ ότι ο ελληνικός λαός δεν θα τους κάνει τη χάρη. Εκτιμώ ότι, στην καλύτερη περίπτωση, το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου δεν θα διαφέρει ουσιαστικά από το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου. Συνεπώς, θα προκύψει νέο κυβερνητικό αδιέξοδο. Χωρίς δραστήρια κυβέρνηση, θα απομακρυνθούμε περαιτέρω από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις μας και θα εξαντλήσουμε τις ανοχές των εταίρων μας. Αυτή είναι η αισιόδοξη εξέλιξη. Πιθανό αποτέλεσμα των εκλογών είναι η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ενδεχόμενο να κερδίσει ένας ευχάριστος λαϊκισμός που στηρίζεται σε μια κατασκευασμένη εικονική πραγματικότητα και θα χάσουν οι εκπρόσωποι του αποτυχημένου και κυρίως απόλυτα αναξιόπιστου δικομματισμού.
Κατά την άποψή μου, η εικονική πραγματικότητα του λαϊκισμού μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με την εκλογική συνένωση όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ, Δράση) με στιβαρή και απόλυτα αξιόπιστη νέα ηγεσία. Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα μετατραπούν σε δημοψήφισμα υπέρ ή εναντίον της Ευρώπης αντί του δημοψηφίσματος «Σαμαράς ή Τσίπρας». Επιπόλαιοι φίλοι μου βιάστηκαν να πουν τη φράση - κλισέ «αυτά δεν γίνονται». Αν δεν γίνονται, θα πρέπει να δεχθούν ως αναπόφευκτες τις συνέπειες που περιέγραψα πιο πάνω. Να σκεφτούν αν προτιμούν την ακυβερνησία ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από την προσπάθεια να γίνουν αυτά που δήθεν δεν γίνονται. Μετά οι ίδιοι φίλοι μου σκοντάφτουν στην ανάγκη να βρεθεί στιβαρή και κυρίως απόλυτα αξιόπιστη ηγεσία. Ποιος ή ποια θα είναι; Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι αδύνατο. Αν υπάρχει η θέληση.
Σε αυτή την εκλογική συνένωση πρέπει να συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ; Κατά τη γνώμη μου είναι απαραίτητο. Για δύο λόγους. Ως αντίβαρο στη Ν.Δ., προκειμένου να είναι αναγκαία η παρουσία νέας αξιόπιστης ηγεσίας, και για να εξασφαλιστεί η καθαρότητα του δημοψηφισματικού διλήμματος. Ολοι οι υπέρ της Ευρώπης μαζί εναντίον των άλλων.
Πέραν των τεσσάρων κομμάτων μπορούν να συμμετάσχουν και άλλοι; Ασφαλώς ναι, αν υιοθετήσουν τη θέση «στην Ευρώπη με οποιοδήποτε κόστος». Η ΔΗΜΑΡ και οι Οικολόγοι - Πράσινοι έχουν ευθύνη έναντι του λαού, όπως όλοι μας, να τοποθετηθούν απερίφραστα και κυρίως εμπράκτως στο καίριο δίλημμα.
Οπως έγραψα στην αρχή αυτού του σημειώματος, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι επιλέγουν να μην αλλάξουν. Θέλουν να συμμετάσχουν στις επόμενες εκλογές όπως περίπου συμμετείχαν στις προηγούμενες. Ελπίζουν ότι, υπό το κράτος του φόβου ή της ανησυχίας για το μέλλον, ο ελληνικός λαός θα αλλάξει τις προτιμήσεις του και θα τα εμπιστευτεί. Νομίζω ότι κάνουν λάθος. Επίσης οφείλουν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, όπως όλοι μας άλλωστε, να αρθρώσουν πειστικό λόγο απευθυνόμενο στις σχεδόν επτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρων της πραγματικής αποχής, οι οποίοι αρνήθηκαν ψήφο ενώ είχαν όλες τις δυνατές επιλογές μπροστά τους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες -επιμονή της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ στο status quo- είναι νομίζω σημαντικό να υπάρχει αξιόπιστος υποδοχέας της προτίμησης των σκεπτόμενων πολιτών που θα αρνηθούν να υποκύψουν στο δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ/Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ. Στις ελάχιστες μέρες που απομένουν, όσοι είναι διατεθειμένοι να πάρουν το στοίχημα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μας πρέπει να βγουν μπροστά.
Πηγή: Καθημερινή
17/05/2012
Σχόλιο...
...στο Capital.gr
Οι “Αντιμνημονιακοί” μου θυμίζουν κάτι τύπους που είναι λίγο πλανόδιοι πωλητές λαθραίων, λίγο “ντιλιβεράδες”, λίγο φυσιολάτρες και πολύ αποτυχημένοι. Καραδοκούν μέχρι να διοριστούν σε κάποια υπηρεσία. Μόλις το πετύχουν, πηδάνε τους εκτός συναφιού κανονικά.
Οι “Αντιμνημονιακοί” θεωρούν τόσο φυσικό να είναι “Αντιμνημονιακοί” που δεν κάνουν καν τον κόπο να μάθουν τι είναι το μνημόνιο. Στη σκέψη τους είναι λίγο εβραϊκή συνωμοσία, λίγο σχέδιο φτωχοποίησης της Ελλάδας, λίγο λέσχη Μπίλντεμπεργκ και πολλή ειδησεογραφία επιπέδου ALTER και Αυριανής.
Οι “Αντιμνημονιακοί” λοιπόν έχουν μεγάλη πλάκα. Κυρίως επειδή αντιμετωπίζουν τους μνημονιακούς σαν μεγάλο κεφάλαιο, τραπεζίτες, συνωμοσία της δεξιάς και τσιράκια των χρηματοπιστωτικών οίκων. Απ' το μυαλό τους δεν περνά ούτε κατά διάνοια ότι οι μνημονιακοί είναι απλοί φορολογούμενοι που προσδοκούν την κάθαρση από την “αριστερή” οικονομία με τη “δεξιά” τσέπη των δανεικών.
Πάντα επιμελώς ατημέλητοι, ημιμαθείς και παντογνώμονες, οι “Αντιμνημονιακοί” μοιάζουν με αυτό που είναι: άσχετοι μαθητευόμενοι μάγοι, που προσδοκούν να πειραματιστούν σε βάρος κάθε παραγωγικής δύναμης, που με περιφρόνηση αποκαλούν “κερδοσκοπία”.
Οι “Αντιμνημονιακοί” είναι ανατολίτες. Αυστηρά! Λάτρεις του Ευρώ, όταν πρόκειται να πουλήσουν, και λάτρεις της δραχμής, όταν πρόκειται ν' αγοράσουν. Γι΄ αυτούς η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη όταν πρόκειται να εισπράξουν κάποιο επίδομα του ΕΣΠΑ και στην Ανατολή, όταν πρέπει να αποδείξουν ότι το δικαιούνται.
Θεωρούν ότι η θέση της Ελλάδας βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας πυραμίδας και οι Ελληνες δικαιούνται τα χρήματα της Ευρώπης, αλλά δεν οφείλουν καμιά φιλία προς τους λαούς της Ευρώπης. Αντίθετα, οφείλουν φιλια προς κάθε τι αντιευρωπαϊκό και αντιδυτικό, όπως οι Παλαιστίνιοι, οι Αραβες, το Ισλάμ, το Πακιστάν και το Μανγκλαντές.
Βέβαια, οι «Αντιμνημονιακοί» βλέπουν μόνο τη Γερμανία, την Αυστρία και το Λουξεμβούργο, αλλά πάντα αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τη συνολική αντίληψη της πραγματικότητας και επέλεγαν να βλέπουν μόνο ό,τι τους βολεύει.
Ακόμη κι έτσι, όμως, οι «Αντιμνημονιακοί» παραδέχονται ότι ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας μεγάλος ηγέτης που βάζοντας παράνομα την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, πλαστογραφώντας την οικονομική της κατάσταση, τους χάρισε 10 ακόμα χρόνια ψεύτικης “ευημερίας” με τα δανεικά που κατάφερε να εξασφαλίζει, σαν χώρα της ευρωζώνης.
Επίσης, οι «Αντιμνημονιακοί» θεωρούν την εξαθλίωση των Ελλήνων φορολογουμένων ως απαραίτητο βήμα για τη «σωτηρία» της χώρας μας και την παραμονή της στην Ευρωζώνη. Οι «Αντιμνημονιακοί» επιμένουν ότι οι ίδιοι ουδέποτε είχαν κάποια εμπλοκή στο σημερινό κατάντημα της ελληνικής οικονομίας, καθώς «δε συμμετείχαν σε κερδοσκοπικούς μηχανισμούς» - δλδ δεν υπήρξαν ποτέ τους επιχειρηματίες, παρά μόνο Δ/Υ και “συνταξιούχοι”.
Άσπιλοι και δίχως καμία ευθύνη, λοιπόν, για το παρελθόν μας, οι «Αντιμνημονιακοί», καταφεύγουν σε ανάθεμα των «νεοφιλελεύθερων χαρτογιακάδων που σήμερα επιθυμούν την παραμονή μας στο ευρώ». Ως εκ τούτου, για το ότι φτάσαμε στο γκρεμό δεν ευθύνονται αυτοί. Από την άλλη, για τη βέβαιη χρεωκοπία μας και την έξοδο από την ευρωζώνη, πάλι θα ευθύνονται κάποιοι άλλοι.
Οι ίδιοι προφανώς θεωρούν εαυτούς επισκέπτες που ήρθαν από κάποιον άλλον πλανήτη για να μας πείσουν απλώς ότι το Μνημόνιο είναι το στίγμα της αποκάλυψης, κάτι σαν την 7η σφραγίδα. Το ότι βρίσκονται σε εντεταλμένη αποστολή είναι δεδομένο, όμως νομίζω πως όλοι αυτοί ασχολήθηκαν ξαφνικά με την πολιτική στην Ελλάδα, αφού πριν την κρίση τα προνόμιά τους τούς είχαν αναδείξει σε ισχυρότατη οικονομική κάστα της χώρας, αν και ήταν ελάχιστα έως καθόλου παραγωγικοί.
Παρά ταύτα, οι «Αντιμημονιακοί» ενώ εκθειάζουν την “σοφή” επιλογή της πλειοψηφίας των Ελλήνων που «αντιλαμβάνεται ως υπέρτατη τιμή και απόλαυση την απαλλαγή της από το επάρατο μνημόνιο» και ενώ υμνούν τον πλαστογράφο Σημίτη για την «επιτυχία» του να πάρουν 10ετή παράταση της “ευημερίας” τους των δανεικών, επιμένουν να παραμείνουμε στα ακριβά σαλόνια της ευρωζώνης, χωρίς τους όρους του μνημονίου, επειδή τάχα οι “κουτόφραγκοι” μας “χρωστούν” και “μπλοφάρουν”.
Μα, τι να κάνουμε άραγε εμείς «οι τριτοκοσμικοί» στα μεγάλα σαλόνια του ευρωπαϊκού διαφωτισμού; Πώς μας αξίζει να παραμείνουμε, εμείς οι κουτοπόνηροι ανατολίτες, εφόσον μπήκαμε σε αυτά εξαπατώντας τους αφελείς Ευρωπαίους; είναι τα ερωτήματα των “Αντιμνημονιακών”, τα οποία με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο.
Αγαπητοί «Αντιμνημονιακοί» είστε ψευδεπίγραφοι επαναστάτες, μαθημένοι στο πλιάτσικο του μόχθου των φορολογουμένων και στην ξάπλα του δημοσίου. Είστε Τραμπάκουλες. Είστε περιπλανώμενες μετριότητες και κάτω από τα δήθεν ατημέλητα “casual”, κρύβετε με επιμέλεια τον επίδοξο χαρτογιακά που με την δεξιά του τσέπη γεμάτη κρατικό παραδάκι, πουλάει ασύστολα “αριστερές” μπούρδες. Αυτό είστε.
Οι “Αντιμνημονιακοί” μου θυμίζουν κάτι τύπους που είναι λίγο πλανόδιοι πωλητές λαθραίων, λίγο “ντιλιβεράδες”, λίγο φυσιολάτρες και πολύ αποτυχημένοι. Καραδοκούν μέχρι να διοριστούν σε κάποια υπηρεσία. Μόλις το πετύχουν, πηδάνε τους εκτός συναφιού κανονικά.
Οι “Αντιμνημονιακοί” θεωρούν τόσο φυσικό να είναι “Αντιμνημονιακοί” που δεν κάνουν καν τον κόπο να μάθουν τι είναι το μνημόνιο. Στη σκέψη τους είναι λίγο εβραϊκή συνωμοσία, λίγο σχέδιο φτωχοποίησης της Ελλάδας, λίγο λέσχη Μπίλντεμπεργκ και πολλή ειδησεογραφία επιπέδου ALTER και Αυριανής.
Οι “Αντιμνημονιακοί” λοιπόν έχουν μεγάλη πλάκα. Κυρίως επειδή αντιμετωπίζουν τους μνημονιακούς σαν μεγάλο κεφάλαιο, τραπεζίτες, συνωμοσία της δεξιάς και τσιράκια των χρηματοπιστωτικών οίκων. Απ' το μυαλό τους δεν περνά ούτε κατά διάνοια ότι οι μνημονιακοί είναι απλοί φορολογούμενοι που προσδοκούν την κάθαρση από την “αριστερή” οικονομία με τη “δεξιά” τσέπη των δανεικών.
Πάντα επιμελώς ατημέλητοι, ημιμαθείς και παντογνώμονες, οι “Αντιμνημονιακοί” μοιάζουν με αυτό που είναι: άσχετοι μαθητευόμενοι μάγοι, που προσδοκούν να πειραματιστούν σε βάρος κάθε παραγωγικής δύναμης, που με περιφρόνηση αποκαλούν “κερδοσκοπία”.
Οι “Αντιμνημονιακοί” είναι ανατολίτες. Αυστηρά! Λάτρεις του Ευρώ, όταν πρόκειται να πουλήσουν, και λάτρεις της δραχμής, όταν πρόκειται ν' αγοράσουν. Γι΄ αυτούς η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη όταν πρόκειται να εισπράξουν κάποιο επίδομα του ΕΣΠΑ και στην Ανατολή, όταν πρέπει να αποδείξουν ότι το δικαιούνται.
Θεωρούν ότι η θέση της Ελλάδας βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας πυραμίδας και οι Ελληνες δικαιούνται τα χρήματα της Ευρώπης, αλλά δεν οφείλουν καμιά φιλία προς τους λαούς της Ευρώπης. Αντίθετα, οφείλουν φιλια προς κάθε τι αντιευρωπαϊκό και αντιδυτικό, όπως οι Παλαιστίνιοι, οι Αραβες, το Ισλάμ, το Πακιστάν και το Μανγκλαντές.
Βέβαια, οι «Αντιμνημονιακοί» βλέπουν μόνο τη Γερμανία, την Αυστρία και το Λουξεμβούργο, αλλά πάντα αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τη συνολική αντίληψη της πραγματικότητας και επέλεγαν να βλέπουν μόνο ό,τι τους βολεύει.
Ακόμη κι έτσι, όμως, οι «Αντιμνημονιακοί» παραδέχονται ότι ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας μεγάλος ηγέτης που βάζοντας παράνομα την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, πλαστογραφώντας την οικονομική της κατάσταση, τους χάρισε 10 ακόμα χρόνια ψεύτικης “ευημερίας” με τα δανεικά που κατάφερε να εξασφαλίζει, σαν χώρα της ευρωζώνης.
Επίσης, οι «Αντιμνημονιακοί» θεωρούν την εξαθλίωση των Ελλήνων φορολογουμένων ως απαραίτητο βήμα για τη «σωτηρία» της χώρας μας και την παραμονή της στην Ευρωζώνη. Οι «Αντιμνημονιακοί» επιμένουν ότι οι ίδιοι ουδέποτε είχαν κάποια εμπλοκή στο σημερινό κατάντημα της ελληνικής οικονομίας, καθώς «δε συμμετείχαν σε κερδοσκοπικούς μηχανισμούς» - δλδ δεν υπήρξαν ποτέ τους επιχειρηματίες, παρά μόνο Δ/Υ και “συνταξιούχοι”.
Άσπιλοι και δίχως καμία ευθύνη, λοιπόν, για το παρελθόν μας, οι «Αντιμνημονιακοί», καταφεύγουν σε ανάθεμα των «νεοφιλελεύθερων χαρτογιακάδων που σήμερα επιθυμούν την παραμονή μας στο ευρώ». Ως εκ τούτου, για το ότι φτάσαμε στο γκρεμό δεν ευθύνονται αυτοί. Από την άλλη, για τη βέβαιη χρεωκοπία μας και την έξοδο από την ευρωζώνη, πάλι θα ευθύνονται κάποιοι άλλοι.
Οι ίδιοι προφανώς θεωρούν εαυτούς επισκέπτες που ήρθαν από κάποιον άλλον πλανήτη για να μας πείσουν απλώς ότι το Μνημόνιο είναι το στίγμα της αποκάλυψης, κάτι σαν την 7η σφραγίδα. Το ότι βρίσκονται σε εντεταλμένη αποστολή είναι δεδομένο, όμως νομίζω πως όλοι αυτοί ασχολήθηκαν ξαφνικά με την πολιτική στην Ελλάδα, αφού πριν την κρίση τα προνόμιά τους τούς είχαν αναδείξει σε ισχυρότατη οικονομική κάστα της χώρας, αν και ήταν ελάχιστα έως καθόλου παραγωγικοί.
Παρά ταύτα, οι «Αντιμημονιακοί» ενώ εκθειάζουν την “σοφή” επιλογή της πλειοψηφίας των Ελλήνων που «αντιλαμβάνεται ως υπέρτατη τιμή και απόλαυση την απαλλαγή της από το επάρατο μνημόνιο» και ενώ υμνούν τον πλαστογράφο Σημίτη για την «επιτυχία» του να πάρουν 10ετή παράταση της “ευημερίας” τους των δανεικών, επιμένουν να παραμείνουμε στα ακριβά σαλόνια της ευρωζώνης, χωρίς τους όρους του μνημονίου, επειδή τάχα οι “κουτόφραγκοι” μας “χρωστούν” και “μπλοφάρουν”.
Μα, τι να κάνουμε άραγε εμείς «οι τριτοκοσμικοί» στα μεγάλα σαλόνια του ευρωπαϊκού διαφωτισμού; Πώς μας αξίζει να παραμείνουμε, εμείς οι κουτοπόνηροι ανατολίτες, εφόσον μπήκαμε σε αυτά εξαπατώντας τους αφελείς Ευρωπαίους; είναι τα ερωτήματα των “Αντιμνημονιακών”, τα οποία με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο.
Αγαπητοί «Αντιμνημονιακοί» είστε ψευδεπίγραφοι επαναστάτες, μαθημένοι στο πλιάτσικο του μόχθου των φορολογουμένων και στην ξάπλα του δημοσίου. Είστε Τραμπάκουλες. Είστε περιπλανώμενες μετριότητες και κάτω από τα δήθεν ατημέλητα “casual”, κρύβετε με επιμέλεια τον επίδοξο χαρτογιακά που με την δεξιά του τσέπη γεμάτη κρατικό παραδάκι, πουλάει ασύστολα “αριστερές” μπούρδες. Αυτό είστε.
Subscribe to:
Posts (Atom)