Το Μαρακές μου προσφέρει ένα από τα ισχυρότερα πολιτιστικά σοκ της ζωής μου. Μοιάζει με Μοναστηράκι που έχει πάρει LSD σε εμπόλεμη ζώνη. Την ίδια στιγμή μπροστά στα μάτια σου και τη μύτη σου πλακώνουν οι πλέον έντονες και αντίθετες εμπειρίες. Η μύτη ίσως υποφέρει ακόμη περισσότερο: Κύμινο, σκατά, ψαρίλα, κολόνιες, κρεατίλα, διάφορα άλλα μπαχαρικά, πάλι κύμινο, πάλι σκατά, ξανά ψαρίλα, γλυκά, χυμοί πορτοκαλιού, τσάι και ξανά από την αρχή. Το μενού για τα μάτια δεν είναι και πολύ φτωχότερο: Κάθε είδους μαγαζιά στα στενοσόκακα όπου μπορεί να σε πατήσουν διάφορα οχήματα (από ποδήλατα και σκούτερ μέχρι ζωήλατα κάρα και τρίκυκλα - όλα σφαίρα). Στην πλατεία δε (Jemma el Fnaa) το βράδυ γίνεται ο απίστευτος χαμός: Αμέτρητα υπαίθρια εστιατόρια ψήνουν μπροστά στα μάτια σου τα πάντα (καλαμάρια, ψάρια, λουκάνικα, κοτόπουλα, αρνιά και δε συμμαζεύεται) και περιμένουν τους πελάτες σε τραπέζια με πάγκους και στρογγυλά ψωμιά (το φαΐ εκεί ήταν το καλύτερο που δοκιμάσαμε ως τώρα), πιο πέρα σε ένα κύκλο χορεύουν άντρες με μαύρη μπούρκα και φουστάνια, αλλού ένας τύπος δίνει παράσταση ουρλιάζοντας στα περιστέρια και στη μέση τεράστια κάρα με άπειρα πορτοκάλια στύβουν χυμούς (πολύ νόστιμους). Χαζεύεις μια βιτρίνα με όμορφα ξυλόγλυπτα, σε κοιτά μια γάτα με το ένα μάτι βγαλμένο, πίσω σου ένα σπίτι σα βομβαρδισμένο, δίπλα μια ωραία πικροδάφνη και κάποιος σου την πέφτει να σου πουλήσει - προτείνει το οτιδήποτε...τότε ξέρεις ότι είσαι στο Μαρακές.
Turtles in cages waiting to become soup:
The nice waitress of Cafe des Epices (nice rock music there)
Inside a "Teleboutique"
Our brave friend John had a shave:
That cat kept looking at me...
...all the way...
Morrocan doors:
Click to see a bird nest in the middle:
