The Atlantic coastline offers great chances for pictures like this:
After some fishfood at Oualidia we made our way to El Jadida. The Portuguese influences of the Medina and the fortress add a special character to this town:
Είχα και άλλα να γράψω και άλλες φωτογραφίες να βάλω αλλά κάπου εδώ αφήνω τις υπόλοιπες όμορφες λεπτομέρειες της ημέρας γιατί γίναμε μάρτυρες μιας σκηνής μάλλον συγκινητικής. Επαίτες έχουμε συναντήσει όλοι μας ουκ ολίγες φορές και κανείς μας δεν περίμενε να μην συμβεί κάτι τέτοιο στο Μαρόκο. Η ιδιαιτερότητα εδώ είναι ότι βλέπεις κατά διαστήματα παιδάκια ακόμη και 3 χρονών μόνα τους να κάθονται κατάχαμα στα βρώμικα σοκάκια έχοντας απίστευτα πράγματα προς πώληση (π.χ. 2-3 γλυκά). Σήμερα καθόμασταν δίπλα σε μια μάνα με το παιδί της που πουλάγανε χαρτομάντιλα. Δυο από μας έτρωγαν καλαμπόκια και το παιδάκι μόλις τα είδε άπλωσε το χέρι του και προσπαθούσε να φύγει από την αγκαλιά της μαμάς η οποία το τράβαγε πίσω. Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα για να τους δώσουμε το ένα καλαμπόκι το οποίο το έδωσε η μάνα στο παιδί και μετά της δώσαμε και το άλλο το οποίο το έφαγε η ίδια. Μας ευχαρίστησε με χαμόγελο που μάλλον δε θα ξεχάσω. Τη σκηνή δεν είχα το θράσος να την αποθανατίσω. Μου θύμισε κατ' αντιστοιχία την ιστορία μιας φίλης μου στην Αθήνα η οποία έδωσε σε ένα γυφτάκι που επαιτούσε ("δεν έχω να φάω κλπ" ) μια τυρόπιτα και αυτό την έβρισε...
No comments:
Post a Comment