Πείτε mea culpa και εξαφανιστείτε

Του Κωνσταντίνου Αλεξάκου:

Για δύο χρόνια υπήρξε ένας αγώνας δρόμου για να αποφευχθεί η οικονομική καταστροφή της χώρας, λόγω της ανεύθυνης διαχείρισης δεκαετιών από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, με την σύμπραξη συγκεκριμένων ομάδων πολιτών· αυτών που συνέπραξαν ατομικά ή συντεχνιακά στην στρέβλωση με στόχο το δημόσιο κορβανά.
Τον περασμένο μήνα με το PSI, φτάσαμε σε ένα σημείο, με την συνδρομή των άλλων 17 κρατών της συντηρητικής Ευρώπης και Ευρωζώνης (της λιτότητας) και του ΔΝΤ, όπου εξασφαλίστηκε η επιβίωση του κράτους. Έμενε να προχωρήσουμε στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν προκειμένου να διασωθεί και η ιδιωτική οικονομία, και να ξεκινήσει μία τροχιά ανάκαμψης σε βάθος διετίας.
Τι κάναμε τότε; Δημιουργήσαμε μία ακόμα σοβαρότερη κρίση: την πολιτική κρίση που ζούμε σήμερα.

Το ανεύθυνο πολιτικό προσωπικό, που στην διάρκεια της περασμένης διετίας λαΐκιζε για μικροπολιτικό και μικροκομματικό όφελος, αποφάσισε “να κάνει ταμείο” από την διάσωση, πηγαίνοντας σε πρόωρες εκλογές. Το τι θα σημάνει αυτό για την χώρα, δεν ενδιέφερε κανέναν τους. Δεν το μέτρησαν. Τα νούμερα (που δεν δημοσιοποίησαν, αλλά είχαν) ήταν σαφή: καθοδική τάση σε όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, και δραματικές ανόδους σε τσαρλατάνους κάθε λογής και κοπής.
Και ήταν λογικό. Ο κόσμος που δεν έχει την δυνατότητα να αναζητήσει πληροφόρηση εκτός τηλεοπτικού δέκτη ήταν πλέον σε πανικό και σύγχυση. Ένας κόσμος ο οποίος εξαθλιώθηκε και ντροπιάστηκε εικονικά, μέσα από τις στρεβλές ειδήσεις που αναμετέδιδαν οι άθλιοι “δημοσιογράφοι”. Και λέω εικονικά, γιατί δεδομένης της κατάστασης της χώρας, θα έπρεπε να λέμε δόξα τω Θεό που καταφέραμε να διατηρήσουμε ότι διατηρήσαμε, ενώ διασφαλίστηκε μία διέξοδος εντός 24ων μηνών.
Το πολιτικό προσωπικό, πήρε αυτή τη διάσωση, και αποφάσισε να παίξει κυνικά το παιχνίδι που έπαιζε πάντα - αυτό που μας έφερε ως εδώ: πάρε την εξουσία, ανεξαρτήτως κόστους. Δεν τους ένοιαζε μέχρι σήμερα, και φαίνεται ότι αυτό δεν έχει αλλάξει. Ούτε κατ ελάχιστο.
Έτσι, οδήγησαν τον τόπο σε εκλογές, αντί να συνεχίσουν να λειτουργούν μέσα από την οικουμενική κυβέρνηση Παπαδήμου, σε μία προσπάθεια αλλαγής των μεταξύ τους συσχετισμών. Των ποσοστών τους στην Βουλή δηλαδή και τίποτα άλλο, αφού μόνο αυτό το μεταξύ τους φαίνεται να τους ενδιαφέρει.
Όλες οι προβλέψεις δείχνουν, ότι θα επικρατήσουν οι τσαρλατάνοι του πολιτικού συστήματος, οι οποίοι αποδεικνύονται αθλιότεροι όλων, εφόσον επιλέγουν να γλυκάνουν τα αφτιά του κάθε πικραμένου ή ζαλισμένου πολίτη, και να παραπληροφορήσουν προκειμένου να καρπωθούν τα αναμενόμενα εκλογικά οφέλη. Πολλοί δε από αυτούς, είναι πραγματικά επικίνδυνοι, εφόσον καταλαμβάνονται από κομμουνιστικές ή άλλες απολυταρχικές και ακραίες ιδεοληψίες που μπορούν να βάλουν την χώρα σε μία βαθιά πολιτική και πολιτειακή κρίση, το τέλος της οποίας ουδείς μπορεί να προβλέψει.
Υπάρχει μία και μόνο ευκαιρία. Όσοι εκ του πολιτικού προσωπικού συναισθάνονται την ευθύνη τους, ας εκλιπαρήσουν τον απερχόμενο Πρωθυπουργό να συνεχίσει το έργο του, και ας συνταχθούν σε ένα ενιαίο υπεύθυνο σχήμα που θα κατέβει στις εκλογές με ειλικρινή λόγο, για να διασφαλίσει την συνέχιση της δημοκρατίας, και να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να γίνουν. Κάθε άλλος υπολογισμός ή κίνηση, θα οδηγήσει την χώρα σε μία καταστροφή, με απρόβλεπτο τέλος.
Να φανούν για πρώτη φορά γενναίοι, να πουν mea culpa, να ζητήσουν συγνώμη για ότι έκαναν μέχρι εδώ, και να δώσουν μία λύση για την χώρα αυτή τη φορά, και όχι για την πάρτη τους. Είναι τελειωμένοι - το ξέρουν. Ας δείξουν τη μεγαλοψυχία που απαιτείται, υπαναχωρώντας από το πολιτικό σύστημα, και διασφαλίζοντας μία ασφαλή μετάβαση στην πολυπόθητη 4η Δημοκρατία.
Τέλος, όσοι λένε “ας σκάσει η βόμβα στα χέρια του (όποιου) Τσαρλατάνου, για να τελειώνουμε με αυτούς”, δεν έχει καταλάβει το απλούστατο της στρατηγικής τους: εκείνοι έκαναν καριέρα πάνω σε μία διαφαινόμενη εξαθλίωση. Όταν αυτή έρθει, θα σφραγίσει την κυριαρχία τους, δεν θα την αποτρέψει. Τα παραδείγματα είναι πολλά: από την Β. Κορέα και το Ανατολικό Βερολίνο, μέχρι την γειτονική μας Αλβανία.
Ήρθε πραγματικά “η ώρα της ευθύνης” κύριοι - δεν είναι προεκλογικό σλόγκαν για να βουτήξετε καρέκλες. Πείτε mea culpa, και συνταχθείτε πίσω από όποιον μπορεί να μας βγάλει από αυτή την σχεδόν αναπόφευκτη κόλαση που έρχεται, προτού αποχωρίσετε για πάντα από την πολιτική ζωή της χώρας. Αυτοί οι τίτλοι τέλους, ας είναι μόνο για εσάς - μην μας πάρετε μαζί σας.