Madrid - Malaga

A very cold ride to  Athens Airport before the sunrise but an amazing day after the break of dawn. I leave Athens behind in a great shape like this:

and after a couple of hours over the clouds,

I arrived in Madrid. Much colder weather but very dry and windless. Super sunny too. I rushed straight to the train station to catch the first one to Malaga. They only had 1st class tickets for the next one and the price was....OUCH! At least it was super fast (300km/h!), clean, quiet, comfy with a nice meal offered and endless quantity of drinks:

When I arrived I was welcomed by a group of people waiting outside:

No Fucking idea what were they screaming for but they caused a lot of noise and traffic. Fortunately my good friend +Axel Papst picked me fast enough and after a 20 minutes ride we arrived here. Very nice (German) people, weather just like my home again (means warm enough) and after a beer and a chat we started cooking. Here's a picture before:

and after:

That thing was VERY yami and that dinner was much appreciated by my stomach.

Next day (today) after a great breakfast I sat outside enjoying the sunshine and this dog kept bringing me lemons to play with:

In fact there was a better game waiting for me and this was riding electric bikes around the lakes North West of Pizarra. The bikes were incredible easy to ride with top handling and support from the motor and the routes quite scenic. Have a look:

Some rocky parts were quite curvy and reminded me a bit of how they look like in Cappadocia. Weird...

Here's a mix of clips I took while cycling:

To be continued ;)

Show must go on...

Yesterday I was swimming,

today the dawn was stunning,

and I am one of the lucky guys being able to have breakfast outside in the middle of winter:

...and I didn't manage to save this little bird from the hungry cats of my neighbor:

...and the father of one of my best friend just died...and they say the show must go on right?...Κάτι θα ξέρουν...

ΓΕΛΟΙΟ (;) ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ

Του Ανδρέα Ταρνανά 

Γελοίο υποκείμενο στους δρόμους περπατά
 κανένας δεν κατάλαβε ποτέ για που πηγαίνει
 τα έργα του τ' αζήτητα στα χέρια του κρατά
 δεν έχει κάλλος αύθαδες ούτε μαλλί και γένι.

Τα σχέδια του βίου του κινούνται χαμηλά
 σωρός από παλιόχαρτα φουσκώνει μες στην τσέπη
 περιπλανιέται, χάνεται, γελά, παραμιλά
 και κάνει το αντίθετο από αυτό που πρέπει.

Ο κόσμος δεν τον δέχεται ούτε τον κόσμο αυτός
 δημηγορεί στις ερημιές και τραγουδά στα δάση
 ο νους του ανορθώνεται καθώς τραβά σκυφτός
 των άλλων το παράδοξο εντός του να σπουδάσει.

Γελοίο υποκείμενο στους δρόμους προχωρά
 χωρίς δουλειά, χωρίς σκοπό, ρολόι και πυξίδα
 σπουδαίες ιδιότητες για ρούχο δε φορά
 μα ούτε και το πόδι του το δένει αλυσίδα.

Με αριθμούς δεν έμαθε ακόμα να μετρά
 ποτέ του δε λογάριασε τι παίρνει και τι δίνει
 μα τα ζεστά της θάλασσας θυμάται τα λουτρά
 και τη μικρή που σήκωναν τα πόδια του τη δίνη.

Τι να 'ναι τάχα άθεος ή του παντός πιστός
 τι βλέπει, τι οσμίζεται, τι θέλει απ' την πόλη
 του λάθους είναι γέννημα ή είναι ο σωστός
 γιατί δεν πάει άραγε εκεί που πάνε όλοι;

Γελοίο υποκείμενο στους δρόμους τριγυρνά
 σαν ραβδοσκόπος ψάχνοντας των κυνικών τα ίχνη
 βιτρίνας λάμψη τον καλεί αλλά την προσπερνά
 με το φεγγάρι μέσα του αιώνων φως να ρίχνει.

Ακόμα ισχυρίζεται πως έφτασε ψηλά
 ποιήματα διαβάζοντας μυαλών υποχθονίων
 γι' αυτό λοιπόν το βήμα του ανάλαφρο κυλά
 και ως το τέρμα έφτασε εφτά μαραθωνίων.

Εκτός εδάφους βρίσκεται, συρμού και εποχής
 στις πέτρες και στα χώματα ανήκουν όσα γράφει
 δεν είναι όμως μέτοχος καμιάς σας ενοχής
 ούτ' έγιναν τα λόγια του πακέτο σ' ένα ράφι.

Γελοίο υποκείμενο τραβά καμαρωτό
 γυμνό μες στην αυτάρεσκη κατήφεια του κόσμου
 που βρήκε την αυτάρκεια ετούτη το ρωτώ
 κι αν περισσεύει όνειρο και μένα λίγο δώσ' μου.

Μα δε μου αποκρίνεται και μέσα του κοιτά
 τη σκέψη και το βλέμμα του ποτέ δεν τα μισθώνει
 ψηφία και προγράμματα του είναι βαρετά
 τα μάτια του δε γέρασαν μπροστά σε μια οθόνη.

Μονάχο αν τον βλέπετε, ρακένδυτο, φτωχό
 η λάσπη δεν τον έπνιξε κι ας ζει στο ίδιο έλος
 για χρόνια βασανίζεται στον άδικο τροχό
 μα τη βαθιά δικαίωση κρατάει για το τέλος.

Δε θα 'ναι φλόγα τόνωσης επίκαιρων βρασμών
 ούτε κραυγή επίδειξης δημόσιου θριάμβου
 αλλά μια ώρα ήσυχη στην άκρη των θεσμών
 κι ένα μακρύ αγνάντεμα στους τόπους του ιάμβου.

Sea's wonders

Is swimming in mid November helping while you have a pain in the back? I didn't give a fuck so I swam anyway:

I was awarded from Poseidon for this achievement with the heart shaped stone:

Then Poseidon sent a pilot to draw a straight line in the sky so I couldn't miss that picture:

It was a nice day to forget for a while the gloom of the serious health issues a friend of mine is facing right now. Thank you dear nature, you always treat me like a baby here and I try hard not to get spoiled.

Harvesting olives as a biker :)

I have two poor olive trees in my house's garden that surprisingly this year without any care they were FULL of olives. The wind brought down most of them but it was a pity anyway to leave the rest ones so I pulled out a worn motorcycle cover and another plastic cover and started the harvest :

Quite funny and exhausting procedure as I had no special tools but managed to get a couple of vases with olives that passed the check control:

They'll rest in salty water for a couple of months and then I'll give them a try so stay tuned for super extra virgin organic olive tasting!

Paradox of the day

The picture below looks anything but weird. I drive in my car and ahead is something like an old pick up truck:

If you take a closer look though you'll notice that this "old pick up truck" is cut in half, left wheel mount is bent and it is pulled by a mini car :)

"So what"? you may say...Italy had Berlusconi for 15 years on top or for example Greece is the first country to face the crisis but probably the last to recover in Europe so that's nothing weird...

Μοναδικό ξημέρωμα...

...λίγη βροχούλα σε Τζια και Κύθνο, άπνοια και ακίνητη θάλασσα στα παράλια της Λαυρεωτικής:

(Πανοραμικές φωτογραφίες με αγουροξυπνημένο χέρι είναι εγγυημένη αποτυχία)

Λίγο αργότερα ένα πουλάκι έσκασε δυνατά στο παράθυρό μου με αποτέλεσμα να αφήσει την τελευταία του πνοή μπροστά μου;

Οι τελευταίες του στιγμές:

3000km & 3 weeks in one photo

Special thanks to +Axel Papst , +melissa jennewein , the amazing Frommel family, and pity I couldn't meet up with my dear friends +Antonello Nizzia , +Jeff Rotaxmania & TraveLuna - see you in the next one!

Perugia

Στα ιστορικά κέντρα των πόλεων της Ουμβρίας στην Ιταλία με τα μεσαιωνικά κτίσματα ο περίπατος είναι εγγυημένα ευχάριστος. Η Περούτζια δεν είναι εξαίρεση και μόλις έφυγε η πρωινή καταχνιά βγήκα σαν το σαλιγγάρι μετά τη βροχή. Υπέροχη μέρα, ακριβώς αντίθετη της χτεσινής. Να και η συγκομιδή:

Μια νύφη περιμένει...

και μια άλλη έρχεται με σκαραβαίο!

Borat was here :)

Συνάδελφος με σιδερένιο άλογο:

Όμορφο παρκάκι γεμάτο Ιπποκαστανιές:

Φανταστείτε τι γινόταν το χειμώνα σε αυτή την ταράτσα για να μπει αυτή η ταμπέλα:

Στο βάθος το άσπρο φιατάκι είναι όμοιο του παρατημένου στη Σαρδηνία που ανέβασα προχτές:

Αύριο ξεκινώ το πρωί για Ανκώνα και τι σημαίνει αυτό ως συνήθως; Επιστροφή στα πάτρια με το καράβι. Λόγω υποχρεώσεων περιέκοψα το ταξίδι λιγάκι και έτσι η Κορσική και η Νίκαια της Γαλλίας θα περιμένουν προς το παρών. Όπως και να έχει εσείς απολαύσατε ανέξοδα σε αντίθεση με μένα τη βόλτα. Το δικό μου βραβείο κρύβεται στον στίχο "vicarious existence is a fucking waste of time" το οποίο σε ελεύθερη Ελληνική μετάφραση ας πούμε ότι καυτηριάζει το "ζειν δι' αντιπροσώπου".

Να είστε καλά και να ζήσετε πριν πεθάνετε :)

Civitavecchia - Perugia

Ξανά με το μεγάλο πλοίο της MOBY όμορφα διακοσμημένο με Looney Tunes αφήνω πίσω τη Σαρδηνία για το λιμάνι Civitavecchia λίγο βόρεια της Ρώμης. Στο κατάστρωμα οριακά δεν ιδρώνω από τη ζέστη και αμέτρητα σκυλιά προκαλούν ανυπόφορη (ακόμη και για τους Ιταλούς) φασαρία. Κάποια δε χέζουν κιόλας με τους ιδιοκτήτες να τρέχουν πανικόβλητη για σακούλες αφού αυτές που κρατάνε μαζί τους καμιά φορά δε φτάνουν. "Ήμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα" που έλεγε και ο κορυφαίος ηθοποιός. Μετά από 5μιση ώρες και ένα άθλιο piadini που τσίμπησα εν πλω πιάνουμε λιμάνι: 

Πλάι στο Νορβηγικό θηρίο ο τοίχος μας καλωσορίζει στην "καρδιά της Ιταλίας"...!;!;

Η ζέστη εξακολουθεί. Φοράω μόνο το καλοκαιρινό διάτρητο τζάκετ (γυμνός από μέσα) και ξεκινώ. Ευχάριστα τα πρώτα 60 χιλιόμετρα προς Perougia αλλά στο βάθος βλέπω πολύ πυκνά σύννεφα οπότε σταματώ για τα αδιάβροχα. Όντως λίγο αργότερα άρχισε να βρέχει αλλά αμέσως μετά αυτό που συνέβη δεν το λες βροχή - μάλλον για "οδηγώ μέσα σε πισίνα" ένα πράγμα. Απίστευτος κατακλυσμός με δυνατό αέρα και ορατότητα οριακή. Αρκετά αυτοκίνητα σταματάνε στο πλάι, άλλοι οδηγούν με τα αλάρμ αναμμένα, εγώ συνεχίζω με την ελπίδα ότι φαινόμενο με τέτοια ένταση δεν μπορεί να έχει μεγάλη έκταση και διάρκεια και θα το προσπεράσω ή θα σταματήσει. Τίποτα από τα δύο δεν συνέβη και έτσι σταματώ μετά από κάμποσα χιλιόμετρα σε ένα υπόστεγο βενζινάδικου να δω τι μέλει γενέσθαι. Βροχή και αέρας ασταμάτητος και τα σύννεφα δεμένα παντού. Είπα να πέσει ο αέρας λίγο τουλάχιστον και μόλις έπεσε ξεκινάω πάλι με βροχή. Φτάνοντας Perugia η GPS εφαρμογή επέμενε να με στέλνει στον προορισμό μου σε δρόμο που απλά δεν υπήρχε και έτσι έμεινα να κάνω αμέτρητες φορές το γύρω της πόλης υπό βροχή με το τρένο να κόβει την πόλη στα δύο μειώνοντας τις εναλλακτικές διαδρομές και τους Ιταλούς να σου γλείφουν τον κώλο τρέχοντας με τα κωλάμαξά τους σε δρόμους με συντελεστή τριβής σαπουνισμένου μάρμαρου (uno popolo στη μαλακία εμείς και αυτοί). Φανταστείτε ότι έδιωχνα τον πίσω τροχό με τρίτες και τέταρτες σε ανηφόρες παρά το γαϊδουρινό φόρτωμα. Μετά από αυτές τις ομορφιές έφτασα επιτέλους σώος και αβλαβής όσο και μούσκεμα. Άλλο ένα θερμικό σοκ βέβαια και ακόμη περισσότερο αυτό του επόμενου πρωινού. Τώρα που σας γράφω έχει 9 βαθμούς και ομίχλη! Δείτε:

Σε λίγο θα περπατήσω την πόλη λίγο να δω τι γίνεται, καιρού επιτρέποντος βέβαια. Καλημέρα!