25/12/2014

Madrid - Malaga

A very cold ride to  Athens Airport before the sunrise but an amazing day after the break of dawn. I leave Athens behind in a great shape like this:



and after a couple of hours over the clouds,



I arrived in Madrid. Much colder weather but very dry and windless. Super sunny too. I rushed straight to the train station to catch the first one to Malaga. They only had 1st class tickets for the next one and the price was....OUCH! At least it was super fast (300km/h!), clean, quiet, comfy with a nice meal offered and endless quantity of drinks:



When I arrived I was welcomed by a group of people waiting outside:




No Fucking idea what were they screaming for but they caused a lot of noise and traffic. Fortunately my good friend +Axel Papst picked me fast enough and after a 20 minutes ride we arrived here. Very nice (German) people, weather just like my home again (means warm enough) and after a beer and a chat we started cooking. Here's a picture before:


and after:



That thing was VERY yami and that dinner was much appreciated by my stomach.

Next day (today) after a great breakfast I sat outside enjoying the sunshine and this dog kept bringing me lemons to play with:



In fact there was a better game waiting for me and this was riding electric bikes around the lakes North West of Pizarra. The bikes were incredible easy to ride with top handling and support from the motor and the routes quite scenic. Have a look:











Some rocky parts were quite curvy and reminded me a bit of how they look like in Cappadocia. Weird...

Here's a mix of clips I took while cycling:




To be continued ;)




07/12/2014

Show must go on...

Yesterday I was swimming,



today the dawn was stunning,




and I am one of the lucky guys being able to have breakfast outside in the middle of winter:



...and I didn't manage to save this little bird from the hungry cats of my neighbor:



...and the father of one of my best friend just died...and they say the show must go on right?...Κάτι θα ξέρουν...


ΓΕΛΟΙΟ (;) ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ

Του Ανδρέα Ταρνανά 

Γελοίο υποκείμενο στους δρόμους περπατά
 κανένας δεν κατάλαβε ποτέ για που πηγαίνει
 τα έργα του τ' αζήτητα στα χέρια του κρατά
 δεν έχει κάλλος αύθαδες ούτε μαλλί και γένι.

Τα σχέδια του βίου του κινούνται χαμηλά
 σωρός από παλιόχαρτα φουσκώνει μες στην τσέπη
 περιπλανιέται, χάνεται, γελά, παραμιλά
 και κάνει το αντίθετο από αυτό που πρέπει.

Ο κόσμος δεν τον δέχεται ούτε τον κόσμο αυτός
 δημηγορεί στις ερημιές και τραγουδά στα δάση
 ο νους του ανορθώνεται καθώς τραβά σκυφτός
 των άλλων το παράδοξο εντός του να σπουδάσει.

Γελοίο υποκείμενο στους δρόμους προχωρά
 χωρίς δουλειά, χωρίς σκοπό, ρολόι και πυξίδα
 σπουδαίες ιδιότητες για ρούχο δε φορά
 μα ούτε και το πόδι του το δένει αλυσίδα.

Με αριθμούς δεν έμαθε ακόμα να μετρά
 ποτέ του δε λογάριασε τι παίρνει και τι δίνει
 μα τα ζεστά της θάλασσας θυμάται τα λουτρά
 και τη μικρή που σήκωναν τα πόδια του τη δίνη.

Τι να 'ναι τάχα άθεος ή του παντός πιστός
 τι βλέπει, τι οσμίζεται, τι θέλει απ' την πόλη
 του λάθους είναι γέννημα ή είναι ο σωστός
 γιατί δεν πάει άραγε εκεί που πάνε όλοι;

Γελοίο υποκείμενο στους δρόμους τριγυρνά
 σαν ραβδοσκόπος ψάχνοντας των κυνικών τα ίχνη
 βιτρίνας λάμψη τον καλεί αλλά την προσπερνά
 με το φεγγάρι μέσα του αιώνων φως να ρίχνει.

Ακόμα ισχυρίζεται πως έφτασε ψηλά
 ποιήματα διαβάζοντας μυαλών υποχθονίων
 γι' αυτό λοιπόν το βήμα του ανάλαφρο κυλά
 και ως το τέρμα έφτασε εφτά μαραθωνίων.

Εκτός εδάφους βρίσκεται, συρμού και εποχής
 στις πέτρες και στα χώματα ανήκουν όσα γράφει
 δεν είναι όμως μέτοχος καμιάς σας ενοχής
 ούτ' έγιναν τα λόγια του πακέτο σ' ένα ράφι.

Γελοίο υποκείμενο τραβά καμαρωτό
 γυμνό μες στην αυτάρεσκη κατήφεια του κόσμου
 που βρήκε την αυτάρκεια ετούτη το ρωτώ
 κι αν περισσεύει όνειρο και μένα λίγο δώσ' μου.

Μα δε μου αποκρίνεται και μέσα του κοιτά
 τη σκέψη και το βλέμμα του ποτέ δεν τα μισθώνει
 ψηφία και προγράμματα του είναι βαρετά
 τα μάτια του δε γέρασαν μπροστά σε μια οθόνη.

Μονάχο αν τον βλέπετε, ρακένδυτο, φτωχό
 η λάσπη δεν τον έπνιξε κι ας ζει στο ίδιο έλος
 για χρόνια βασανίζεται στον άδικο τροχό
 μα τη βαθιά δικαίωση κρατάει για το τέλος.

Δε θα 'ναι φλόγα τόνωσης επίκαιρων βρασμών
 ούτε κραυγή επίδειξης δημόσιου θριάμβου
 αλλά μια ώρα ήσυχη στην άκρη των θεσμών
 κι ένα μακρύ αγνάντεμα στους τόπους του ιάμβου.