Βάλτε τίτλο - δικό σας:

Όσο έμπειρος και να είναι κανείς σχετικά με την Ελληνική πραγματικότητα δεν παύει να εκπλήσσεται (δυσάρεστα συνήθως) εκτός αν έχει απολέσει τις αισθήσεις του. Ξεκινώ για οικογενειακό τραπέζι σήμερα το μεσημέρι. Ο καιρός χάλια ως γνωστό και οι δρόμοι απίστευτα ολισθηροί παρά το ότι έχει βρέξει τελευταία. Οι σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες που δεν αφήνουν τα λάστιχα να ζεσταθούν έπαιξαν προφανώς το ρόλο τους. Σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν, μου έκανε εντύπωση ο κανιβαλιστικός τρόπος που οδηγούσαν οι περισσότεροι γύρω μου. Σημειώστε εδώ ότι γενικά θεωρούμαι γρήγορος οδηγός από όσους που με γνωρίζουν (άρα το θέμα δεν είναι ότι εγώ πάω σαν "θείτσα"), έχω κάνει εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα με διάφορα οχήματα 2 ή 4 τροχών στην Ελλάδα (άρα τα περιμένω ήδη όλα από τον Έλληνα οδηγό γιατί τα έχω δει όλα) και μην ξεχνάτε ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που οδηγούσαν γύρω μου σε αυτή τη διαδρομή των 50 χλμ ανά κατεύθυνση υποτίθεται πως θα έπρεπε να ήταν σε μάλλον χαλαρή διάθεση αφού πηγαίναν για τραπέζι και όχι για να κάνουν ρύθμιση δόσεων στην Εφορία. Παρόλα αυτά λοιπόν η καφρίλα έβγαζε μάτι. ΚΤΕΛ να προσπερνά ΟΑΣΑ που ήδη πήγαινε σβέλτα, αλλαγές χωρίς φλας, στάση χωρίς φλας, αποστάσεις ασφαλείας μικρότερες από μίνι φούστα και όλα αυτά με χαμηλή ορατότητα σε δρόμους σα σαπουνισμένο μάρμαρο. Το τροχαίο αυτό συνέβη μπροστά μου. Στα λιμανάκια χάνει τον έλεγχο ένα HYUNDAI, φεύγει στο αντίθετο ρεύμα με αποτέλεσμα να πέσει πάνω στη μέση του διερχόμενο μικρό αυτοκίνητο που έγινε δύσκολα αναγνωρίσιμο από μπροστά. Η εικόνα του HYUNDAI διπλωμένου σα χαρτοπετσέτα με μια 85χρονη μέσα νεκρή και δίπλα της τραυματισμένο και ακίνητο ένα μεσήλικα οδηγό, πάγωσε το αίμα.
Μια γυναίκα λοιπόν, αντί να βρεθεί στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι με τους αγαπημένους της να γιορτάσουν παρέα και να χαρούν που την έχουν ακόμη ανάμεσά τους σε αυτή την ηλικία, βρέθηκε ξέπνοη στην άσφαλτο μέσα σε ένα αυτοκίνητο τσαλακωμένο σα χαρτοπετσέτα. Όχι από τον (όντως) κακό δρόμο, ούτε από τον (όντως) κακό καιρό, ούτε από τον (όντως) κακό οδηγό. Τη γυναίκα αυτή τη σκοτώσαμε όλοι μας, δημιουργώντας ή ανεχόμενοι το μοντέλο του "τι να σου κάνει ο απλός άνθρωπος". Τη γυναίκα τη σκότωσε ο λεβεντομαλάκας Έλληνας που δεν φταίει ποτέ. Ούτε όταν φτιάχνει δρόμους ούτε όταν οδηγάει. Που είναι απλός άνθρωπος στον καθρέφτη της ευθύνης αλλά είναι ένας άνθρωπας ΝΑ στο κάδρο των δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει απλός άνθρωπος στην Ελλάδα. Απλός άνθρωπος είναι ένα γυμνό νηστικό πιτσιρίκι στην Αφρική. Τον απλό άνθρωπο στην Ελλάδα τον δημιούργησε το χαϊδευτικό τέρας του λαϊκισμού για να μαζέψει ψήφους και δύναμη. Ο Έλληνας δεν είναι καθόλου απλός. Έχει αμάξι και σκοτώνει/αφήνει ανάπηρους χιλιάδες ετησίως. Έχει θέση στο δημόσιο και άμα γουστάρει μπορεί να τα ξύνει για να τον πληρώνουμε με τους φόρους μας. Έχει ψήφο και τη ρίχνει σε όποιον του βολέψει την κόρη. Παίρνει επιδότηση και την τρώει στα μπουζούκια. Όσο και να χτυπιέται ο Ιαβέρης σε αυτά τα κλειστά αυτιά μιλάει. Τη φάγαμε τη γυναίκα παλιάνθρωποι. Τραβάτε χωνέψτε τώρα. Α, ευχαριστώ που με αφήσατε να γυρίσω σπίτι μου. Γιατί στο γυρισμό το ίδιο και χειρότεροι μαλάκες ήσασταν. Και πάντα τέτοιοι ήσασταν. Γι'αυτό ζω από θαύμα (βίντεο που τράβηξε φίλος μου - εγώ οδηγώ μπροστά του):