Δημόσιο μη όσιο

 

Η απόσυρση των συνδικαλιστών από τα πειθαρχικά συμβούλια του Δημοσίου αποτελεί μεταρρύθμιση αντίστοιχης σημασίας με το ΑΣΕΠ. Με άλλα λόγια, όπως και με το ΑΣΕΠ, αν ολοκληρωθεί τότε θα μιλάμε για Δημόσιο πριν και μετά Μητσοτάκη. Όπως μιλάμε και για Δημόσιο πριν και μετά τον αείμνηστο Πεπονή, του οποίου η μεταρρύθμιση ήταν τόσο ενοχλητική για το βαθύ ΠΑΣΟΚ (το οποίο δε μπορούσε πια να διορίζει αβέρτα με τις περίφημες "κατ' επιλογήν" προσλήψεις) ώστε αναγκάστηκε ο καλός αυτός άνθρωπος να παραιτηθεί.

Τυχαίο είναι ότι ΚΑΝΕΝΑ γκρινιάρικο και υποκριτικά ψυχοπονιάρικο κόμμα δε ζήτησε κάτι τέτοιο ΠΟΤΕ; Όχι βέβαια. ποιος θα νοιαστεί; Η Αφροδιτούλα του βλαδίμηρου; Όλοι αυτοί οι επαγγελματίες των παραπόνων του λαού θα χάσουν ένα ακόμη λόγο ύπαρξης αν λήξει ΚΑΙ αυτή η συνδικαλιστική διαφθορά. Οι συνδικαλιστές δηλαδή, εκτός από το νταβατζιλίκι που ασκούσαν για δεκαετίες του τύπου "πλέρω αλλιώς σου κλείνω το μαγαζί" αποφάσιζαν και για το ποιος και ΑΝ θα τιμωρηθεί μέσω των πειθαρχικών. Συχνότατα δε, όπως επισημαίνεται και στο βίντεο, αποφάσιζαν να μην αποφασίσουν (με το αζημείωτο;) εξ ου και λιμνάζουν χιλιάδες τέτοιες υποθέσεις σήμερα. Ακούστε τα σχετικά νούμερα που λέει η δημοσιογράφος και σκεφτείτε πόσο εντυπωσιακά είναι για μια χώρα λίγων εκατομμυρίων.

Ιστορίες τέτοιας τρέλας αμέτρητες αλλά σε περίπτωση που σας λείπει ακόμη μία δείτε τη δική μου:

Τον καιρό που ήμουν σε μία από τις εμβληματικές (πρώην) ΔΕΚΟ, κάποια στιγμή κόβουμε Βασιλόπιτα παρουσία Προϊσταμένων, του Γενικού Διευθυντή συμπεριλαμβανομένου (ο οποίος μάλιστα αργότερα κλήθηκε να καταθέσει για άλλο, άσχετο, μέγα όμως σκάνδαλο). Ακούω εγώ και οι γύρω μου φωνές από ένα γραφείο. Πάμε να μπούμε κλειδωμένη η πόρτα. Τι είχε γίνει; Μια κοπέλα, η πλέον εργατική, αντί να μετάσχει στην πίτα έμεινε στον υπολογιστή της να δουλέψει. Το διαμετρικά αντίθετό της, ο πλέον άχρηστος ξύστης στη συγκεκριμένη υπηρεσία και μάλιστα ο αρχαιότερος όλων, βρήκε την ευκαιρία που έλειπαν όλοι και ήταν μόνη της και κλείδωσε την πόρτα για να μείνει μόνος μαζί της. Τη στρίμωξε στη γωνία του γραφείου της και όταν άρχισε να προχωράει τις ορέξεις του η κοπέλα μη έχοντας άλλη λύση έβαλε τις φωνές.

Θέλετε να ακούσετε τι αποφάσισε κατόπιν σχετικής καταγγελίας από την κοπέλα το πειθαρχικό; 2 μήνες στέρηση μισθού στον καταγγελόμενο. Τα άδεια πουκάμισα του συγκεκριμένου συμβουλίου δηλαδή, είπαν σε αυτή την κοπέλα ότι τόσο κοστολογούν την αξιοπρέπειά της και τον ύπνο της που μπορεί να μην τον ξαναβρήκε. Έπρεπε να τους πει "έχω ένα συνάδελφο που χαρίζει 2 μηνιάτικα, φέρτε την κόρη σας στο γραφείο του". Υπερβολικό θα ήταν; Όχι και σίγουρα λιγότερο υπερβολικό από την πρότερη παρότρυνση προϊσταμένου να μην κάνει καν καταγγελία. Η μούρη της υπηρεσίας και η δική του uber alles. Θράσος ε;

Αηδιάσατε; Έχει κι άλλο. Ο συγκεκριμένος μας ζήτησε να πάρουμε τον επίδοξο βιαστή στο γραφείο μας. Στο συγκεκριμένο γραφείο ήμουν εγώ και 4 κοπέλες. Το πλέον κατάλληλο γραφείο έτσι; Ποιος εναντιώθηκε περισσότερο σε αυτή την ιδέα; Όχι αυτές που θα κινδύνευαν περισσότερο αλλά εγώ. Τελικά μη έχοντας κάπου να τον χώσουν τον έστειλαν σε ένα κτίριο φάντασμα σε διπλανό προάστιο από το σπίτι του. Με λίγα λόγια, τη βλέπεις Weinstein στα γεράματα; Η "τιμωρία" σου είναι 2 μισθοί μείον, μηδέν υποχρεώσεις στο νέο σου πόστο στο οποίο μάλιστα πας και με τα πόδια, όποτε θες, αν θες. Πολύ καλύτερα από το άλλο που ήταν πολύ πιο μακρυά, έπρεπε μια στο τόσο να κάνεις κάποια δουλειά και βάραγες και κάρτα. Καλό ε;

Σε περίπτωση που αναρωτιέστε εγώ σε λιγότερο από 4 χρόνια παραιτήθηκα. Εκεί μέσα ή γίνεσαι σαν αυτούς ή φεύγεις. Γι αυτό και τέτοιες συμπεριφορές δε βγάζουν τόσο μάτι σε αυτούς και έχουν το θράσος ή να τις εκδηλώνουν ή να τις κουκουλώνουν. Αντίστοιχες ιστορίες που είδα ή άκουσα όσο ήμουν εκεί αρκούν για βιβλίο. Γι αυτό και άτομα σαν εμένα (ολοένα και περισσότερα ευτυχώς) είναι ΔΟΜΙΚΑ εναντίων του Δημοσίου του Αντρέα, του πατέρα αυτής της ελεεινής καφρίλας, ο οποίος έδωσε τα κλειδιά της χώρας στους συνδικαλιστές (γράφεται και με ήττα) ώστε να κλειδώσει εαυτόν στην καρέκλα και να έχει χρόνο για ουίσκια και γκόμενες. Γιατί δεν ήταν Κλίντον ώστε να μπορούσε να κάνει και τις 2 δουλειές πετυχημένα.

Κλείνω με την υποκρισία μιας ολόκληρης κοινωνίας:

"Του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει"

Καλά... Άμα είναι να πέφτει ο μισθουλάκος "μάλιστα διατάξτε αφεντικό". Άμα έρθει όμως ένας πραγματικός μεταρρυθμιστής να ξεσκατίσει αυτό το χάλι, μαγκιές και πεζοδρόμιο. Γι αυτό και η 80s κυβέρνηση της ΠΑΣΟΚΑΡΑΣ του Αντρέα βγαίνει ακόμη δημοφιλέστερη. Θα αλλάξει όμως και αυτό το στατιστικό προς το καλύτερο.