Μετά από την 1η μου εμπειρία με dating apps (2 μήνες, τον περισσότερο καιρό σε ταξίδι) είπα να γράψω δυο λόγια γιατί κουμπώνει (δυστυχώς) με άλλα σύγχρονα κουσούρια της εξέλιξης (;) του ανθρώπινου είδους που και για αυτά είχα άλλα δυο λόγια να γράψω.
Πάμε λοιπόν:
Το να βρεις dating app χωρίς σκουπίδια μέσα είναι mission impossible όπως λένε και στο Άργος Ορεστικόν. Διάλεξα το Bumble μιας και από το ψάξιμο που έκανα φάνηκε το πιο "καθαρό". Παρόλα αυτά δε λείπουν τα σκουπίδια. Όπως π.χ. οι ρωσίδες που ψάχνουν για "traditional generous men" οι οποίες δεν πιστεύουν στο "50-50 bullshit". Ωραίος τρόπος να πεις ότι ψάχνεις για σπόνσορα ώστε να έχεις χρόνο να το μαδήσεις στο ξύσιμο και να μη πιάσεις ποτέ πορτοφόλι. Πολλές ΑΙ "Ασιάτισσες" και ακόμη περισσότερες IG victims που απλά μαζεύουν followers. Στο σχετικά "καθαρό" όλα αυτά, σε Tinder κ.α. μάλλον θα είναι ακόμη χειρότερα.
Μικρή έκπληξη καθώς το πραγματικό πολιτιστικό σοκ ήρθε όταν παράλληλα δοκίμασα το dating του FB για ακόμη μικρότερο χρόνο (1-2 βδομάδες άντεξαν τα μάτια μου). Ας ξεκινήσω από τα καλά: Το FB έχει πολύ περισσότερο πραγματικό κόσμο από το Bumble και φαντάζομαι όλα τα άλλα. Έχει δηλαδή πολύ λιγότερα πληρωμένα μοντέλα, σχεδόν καθόλου AI κλπ. Που είναι το σοκ; Στο ότι βλέπεις τι σόι είναι οι πραγματικοί άνθρωποι, αυτοί που "ζουν ανάμεσά μας".
Βλέποντας όλα αυτά τα άτομα εκεί μέσα είχα να νιώσω έτσι από τότε που πήγα φαντάρος, φάση που εμπεριείχε το να κοιμάσαι με άτομο που έπλενε τα χέρια του με φτυσιές (βοσκός γαρ). Τώρα που έχετε μέτρο σύγκρισης ελπίζω να πήρατε μια εικόνα. Και δε μιλάω επιφανειακά για την όποια ασχήμια, το πως γεννήθηκε ο καθένας μας δεν ήταν στο χέρι του άλλωστε. Μιλάω για βαθιά εσωτερική ασχήμια που στην καλύτερη θα την έλεγε κανείς (κατ' ευφημισμό μάλιστα) έλλειψη στοιχειώδους γούστου. Αναρωτιέστε πως ξεπηδούν διάφοροι απίθανοι τύποι στην πολιτική και μάλιστα μπαίνουν και τα (απο)κόμματά τους στη Βουλή; Εδώ όλες αυτές έπεισαν τον εαυτό τους ότι με duck face (μπλιαχ) σαν από εγκεφαλικό (τρις μπλιαχ) θα βρουν ταίρι. Και δε μιλάω καν για το πως και που φωτογραφήθηκαν έτσι όλες αυτές, εκεί να δείτε σκηνικά. Βέβαια πιθανότατα αντίστοιχο χάλι θα ισχύει και για τους άντρες φαντάζομαι, οπότε χάλι με χάλι όλοι αυτοί μπορεί και να ταιριάξουνε και μπράβο τους.
Ανεξάρτητα εφαρμογής πάντως, αυτό που εύκολα παρατηρεί κανείς είναι ότι οι περισσότερες κοπέλες φωτογραφίζονται με ζώα. Τι κακό έχει αυτό; Από μόνο του τίποτα. Είναι όμως απότοκο της ζωοϋστερίας, ενός κορεσμού (αν όχι μισανθρωπίας) που ντύθηκε φιλοζωία. Αλλιώς δε θα βάζαν όρους τύπου "swipe left if you don't love dogs".
Εξηγούμαι:
Καταρχάς το "είμαι φιλόζωος" σε μια κοινωνία χωρίς συμπλέγματα θα ήταν η κανονικότητα και όχι κανένας σπουδαίος τίτλος. Ποιος ο λόγος να μισείς τα ζώα; (Αν δε σε ενοχλούν βέβαια, οι "φιλόζωοι" πόσο αγαπούν τα κουνούπια και τις κατσαρίδες αλήθεια;) Άρα γιατί να μην τα αγαπάς αφού προσφέρουν τόσα σε μας και τον πλανήτη μας; Η trendy φιλοζωία όμως δεν έχει να κάνει τόσο με αυτό (ή συχνά και καθόλου) αλλά με το ότι οι κοινωνίες μας είναι τόσο κορεσμένες πλέον που οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί τους ίδιους τους ανθρώπους.
Άδικα; Όχι κατ' ανάγκη, οι άνθρωποι έχουν ταλέντο στο να κάνουν τον παράδεισο κόλαση αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα. Το θέμα εδώ είναι η αυταπάτη και ως εκ τούτου η κοροϊδία των υπολοίπων από τους αυταπατούμενους. Γιατί είναι άλλο να παραδεχτείς ότι τα ζώα σε ελκύουν περισσότερο από τους ανθρώπους επειδή οι τελευταίοι σε πρόδωσαν, σε κακομεταχειρίστηκαν ή απλά τους βαρέθηκες και άλλο να πείσεις τον εαυτό σου ότι π.χ. τα σκυλιά είναι άγγελοι σταλμένοι από Θεό επί γης και ως εκ τούτου μαγκιά τους να χέζουν και να κατουρούν όπου βρουν ή να γαυγίζουν όλη μέρα.
Πέτυχα μια ανάρτηση σχετικά με αεροπορική που θα αρχίσει πιλοτικά πτήσεις όπου θα επιτρέπουν σκύλους ως κανονικούς επιβάτες. Το τι έγινε στα σχόλια από κάτω από το φιλοζωιστάν δεν περιγράφεται. Ούτε λεφτά να χάριζαν. Γράφει μία "1000 φορές καλύτερα να κάτσω δίπλα σε ένα σκυλάκο παρά σε άνθρωπο". Της λέει άλλος: "Αγάπη μου αν κατουρήσει πως θα σου φανεί". Και του λέει "Τα σκυλιά δεν είναι σαν τους ανθρώπους, είναι πολύ προσεκτικά και δεν κατουράνε όπου τους έρθει".
Έχει γυρισμό ένας άνθρωπος που έχει αυτοϋποβιβαστεί σε τέτοιο βαθμό; Φοβάμαι όχι. Ακόμη και αν της δείξω τη χιλιοκατουρημένη κουκούλα της μηχανής μου δε θα πειστεί ότι όταν βγάλει το σκύλο της βόλτα δεν πρέπει να τον αφήνει να κατουρά όπου γουστάρει γιατί "αυτός ξέρει καλύτερα". Να μη σας πω καλύτερα τι άκυρα μου έχουν απαντήσει όσοι το έχουν κάνει αυτό μπροστά μου (είναι τόσοι πολλοί που τους πετυχαίνω συχνά).
Αναρωτιέμαι αν όλοι αυτοί έχουν ταξιδέψει καθόλου να δουν τι γίνεται σε χώρες που οι άνθρωποι είναι πραγματικά φιλόζωοι και όχι ζωοϋστερικοί (Κεντρική Ευρώπη, Σκανδιναβία κλπ). Εκεί δεν ακούς σκυλιά να γαυγίζουν γιατί φροντίζουν το σκυλί τους να μην έχει λόγο να γαυγίζει. Δεν υπάρχει το "σκυλί είναι θα γαυγίσει". Οι δρόμοι δεν είναι γεμάτοι με κεσεδάκια τροφών και νερού, να μη πω για την ακόμη ελεεινότερη γυφτιά με τα βρεγμένα ψωμιά που πάνω τους φτιάχνουν λόφο τα περιστέρια. Σημαίνει ότι δεν αγαπούν τα ζώα; Το αντίθετο. Αγαπούν και τα ζώα και τη γειτονιά τους γιατί δεν είναι μισάνθρωποι. Οι δικοί μας μισούν τους ανθρώπους και τους εκδικούνται βάζοντας τα ζώα πάνω από αυτούς.
Αυτός/ή π.χ. που ταΐζει περιστέρια σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή τι καλό κάνει; Είναι είδος υπό εξαφάνιση το περιστέρι και πρέπει να σωθεί; Όχι. Γεμίζει τη γειτονιά με κουτσουλιές; Ναι. Και στο τέλος προκαλεί τέτοιο υπερπληθυσμό που κανιβαλίζονται τα περιστέρια μεταξύ τους. Ούτε καν καλό σε αυτά δεν κάνει. Αλλά δεν είναι καν ο στόχος του/της. Είναι απλά ένα καρούμπαλό του/της που το διοχετεύει στα ζώα.
Που πάει αυτή η κατάσταση; Πουθενά για καλό. Όπως όλες οι ακραίες τάσεις έτσι και αυτή ταΐζει τα άκρα και εξαφανίζει το λογικό κέντρο. Οι ζωοϋστερικοί αυξάνονται, οι γειτονιές τους γίνονται τόσο κώλος που οι μισούντες τα ζώα αυξάνονται επίσης κ.ο.κ. Ένα ανατροφοδοτούμενο σύστημα που διαλύει τον κοινωνικό ιστό και εξαπλώνει τη μισανθρωπία και την αυτοαπαξίωση.
Γίνεται συζήτηση για το περίφημο δημογραφικό. Δε γεννάμε. Όντως. Δεν είναι όμως το οικονομικό ο πρώτος λόγος. Όλες οι κοινωνίες, όσο κονομιούνται και εξελίσσονται αποκτούν μεγαλύτερες απαιτήσεις και εγωισμό και έτσι για παιδιά μένει μικρότερος χώρος. Μέρος αυτού του ήδη μικρότερου χώρου τώρα τον παίρνουν σκυλιά και γατιά. Δίπλα μου είναι ένα νεαρό ζευγάρι άτεκνο με 2 σκυλάρες. Ένα πρωί βγάλαν τα σκυλιά έξω και το ένα πάει και χέζει μπροστά στην πολυκατοικία μας. Ο άνθρωπος που καθαρίζει τους είπε να μην το αφήνουν να τα κάνει εκεί. Καλύτερα να μη σας πω τι άκουσε. Αν ήμουν ανατολικός πράκτορας θα έτριβα τα χέρια μου βλέποντας αυτές τις τάσεις με τον ίδιο τρόπο που τα τρίβει η pet βιομηχανία.
Την υποκρισία της ζωοϋστερίας δε θα την αγγίξει κανείς γιατί τα φιλοζωικάδικα, όπως όλες οι ψεκ/ακραίες ομάδες, είναι μανούλες στο cancel και οι ψοφοδεείς περισσεύουν. Όμως η αλήθεια παραμένει ότι είναι μια άρρωστη και αυτοκαταστροφική τάση. Εκείνοι που βγάζουν τα ζώα τους βόλτα με σακούλα για τα κόπρανα και μπουκάλι με νερό για τα τσίσα είναι (ελπίζω αυξανόμενη) ισχνή μειοψηφία σήμερα. Όπως δε σκεφτήκαμε που θα βάλουμε όλα αυτά τα αυτοκίνητα πριν τα αγοράσουμε έτσι δε σκέφτηκε κανείς πως θα επιβιώσουν γειτονιές με δεκάδες σκυλιά ανά πολυκατοικία (100άδες ανά τετράγωνο) και μάλιστα με ιδιοκτήτες άνιωθους.
Ένας τύπος από αυτούς που πέτυχα να μου κατουρά ο σκύλος του την κουκούλα της μηχανής μου απάντησε στην παρατήρηση που του έκανα: "Το δικό μου σκυλί που κατουρά είναι το πρόβλημα ή όλα τα υπόλοιπα που κατουράνε;". Παραδέχεται δηλαδή ο τύπος ότι είναι μαλάκας αλλά σου λέει "εμένα βρήκες;". I rest my case.
Και για να μην παρεξηγηθώ, το ελατήριο της ανάρτησής μου αυτής δεν είναι να βγάλω πίκρα για την ατυχία μου που ο Έλληνας δεν είναι Σκανδιναβός. Εγώ πρόλαβα να κάνω ζωάρα πριν ξεφύγουν τελείως αυτά τα καρούμπαλα. Τους επόμενους σκέφτομαι. Στην ηλικία του ανιψιού μου τα κορίτσια ήταν στο κέντρο του εκκρεμούς που τις έβγαζε από την παροπλιστική βλαχιά αλλά δεν τις είχε κάνει ακόμη άπληστες (αργότερα και άπλυτες). Για άνθρωπο σαν εμένα που ούτε ήθελα ούτε θέλω κότες (εκτός ίσως μόνο στο κρεβάτι) ούτε gold digger (λες και έχω gold, λέμε τώρα) το λες και μεγάλη τύχη. Όταν κορέστηκε η Ελλάδα ξεκίνησα το Champions League για να μη χάνω χρόνο (και κυρίως καρδιά) πρωτίστως εγώ αλλά και οι Ελληνίδες. Long live internet συνεχίστηκε έτσι μια λαμπρή διεθνής καριέρα. Τι υπέροχα κορίτσια έχει ο πλανήτης μας... Σαν φωτογραφίες βέβαια γιατί όταν αρχίζεις να ψάχνεσαι παραπάνω...μένεις με τη γεύση του μισού αν όχι του καθόλου. Και αν έχεις ψυχή με όρεξη θα δυσκολευτείς πολύ να την κρατήσεις χορτάτη. Και ο ανιψιός μου δυστυχώς η ευτυχώς έχει και θα πρέπει να την ξεπεινάσει με Γκρέτες και βιγκανολεσβίες με χαλκά στη μύτη (άλλο βλακώδες trend). Good luck buddy!
Τώρα πια το χάλι είναι διεθνές οπότε είτε μέσα παίζεις είτε έξω... κουράγιο! Ενδεικτικό του κορεσμού μεταξύ ντόπιων είναι ότι στα dating έπαιρνα περισσότερα likes όσο ήμουν έξω. Αυτό όμως ισχύει και ανεξάρτητα κορεσμού καθώς το διαφορετικό έχει πάντα μια ελκυστική εξωτικότητα.
Inevitable καλοί μου άνθρωποι όπως λένε και στους Λειψούς. Ακμή και παρακμή. Ιστορικά δε ξέφυγε κανείς από αυτούς τους επαναλαμβανόμενους κύκλους. Λέτε να γίνει θαύμα;
Μακάρι!
No comments:
Post a Comment