Εκλογές 2023

Δυόμιση δεκαετίες πριν, ο πατέρας του σημερινού ΠΘ είχε καταφέρει τότε μία εντυπωσιακή νίκη απέναντι στο συριζαϊσμό της εποχής (το ΠΑΣΟΚ και τον αυριανισμό). Εκφράστηκε έτσι το σίχαμα του κόσμου για τη λάσπη των πρασινοφρουρών που είχε πνίξει το δημόσιο, με το κάθε αγράμματο τσόκαρο να έχει πρόσβαση σε μόνιμη θέση και ακλόνητη μισθάρα, ιδιαίτερα στις ΔΕΚΟ, με μόνο προσόν τη γνωριμία με τον 3ο ξάδερφο ενός ΓΓ υπουργείου. Μαζί με το εθνικό ρεζιλίκι του να κρέμεται η χώρα από τα βυζγιά της Μιμής και την απόπειρα ελέγχου των ΜΜΕ μέσω Κοσκωτά όλα αυτά συνετέλεσαν στο να ψηφίσει τον Κων/νο Μητσοτάκη τότε σχεδόν 1 στου 2 Έλληνες. Όμως, όπως και σήμερα, η νάρκη της απλής αναλογικής που ανερυθρίαστα έβαλε τελευταία στιγμή το ΠΑΣΟΚ, βλέποντας πως χάνει την εξουσία δεν άφησε τη ΝΔ να κυβερνήσει αυτοδύναμα παρά το ότι πήρε σχεδόν το 45% των ψήφων.

Χτες, ημέρα που ο αείμνηστος Κων/νος Μητσοτάκης θα γιόρταζε την ονομαστική εορτή του, ο γιός του Κυριάκος κέρδισε ένα εξίσου καθεστωτικό τέκνο του πασοκισμού με ποσοστό ελαφρώς μικρότερο αλλά με μια νίκη ακόμη πιο ιστορική. Πρώτη φορά το πρώτο κόμμα ρίχνει στο δεύτερο double score. Ο λόγος; Η ίδια σιχαμάρα ενός εκλογικού σώματος που βαρέθηκε να νιώθει πως τη ζωή του μπορεί να τη διεκδικεί ένα πλούσιο γεροντοτσόκαρο απ' τα ΒΠ, ένα γιδοπαρτάλι απ' τα Σφακιά, ένας καταδικασμένος με την πιο ξεφτίλα απόφαση δικαστηρίου που μπορεί να υπάρξει για πρώην υπουργό και γενικότερα ένας εσμός απατεώνων που το μόνο που ήξεραν να κάνουν όταν ήταν κυβέρνηση ήταν νταλαβέρια και κατά την αποδρομή τους ναρκοθέτησαν όσο μπορούσαν τη χώρα μπας και αυτή σκάσει στα χέρια του Κυριάκου.

Η ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται και έτσι πρέπει να πάμε σε δεύτερες αχρείαστες εκλογές, όπως μας φόρεσαν ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, παράγωγο άχρηστων ανθρώπων και εντελώς αχρείαστων για τη χώρα η οποία χρειαζόταν τους ακριβώς αντίθετους. Αυτούς δηλαδή που ο κόσμος υποστηρίζει ήδη από το 2016, 7 χρόνια τώρα. Γιατί από τότε που ο Κυριάκος ανέλαβε την προεδρία της ΝΔ ο Τσίπρας έπαψε να είναι προτίμηση του κόσμου. Αυτό όμως πέρασε κάπως στα ψιλά διότι ο σημερινός ΠΘ δεν έχει καθεστωτική αντίληψη απέναντι στα ΜΜΕ και δεν είδε καμιά γάτα Ιμαλαΐων μπας και κερδίσει τις εκλογές όπως ο προκάτοχός του. Συμβαίνει βλέπετε όταν κάποιος έχει όραμα και πρόγραμμα για τη χώρα να προσπαθεί μέσω αυτού να πείσει και όχι μέσω συμφωνιών κάτω από το τραπέζι που είναι η μόνη επιλογή των προαναφερθέντων άχρηστων.

Πάντως, για να μην κοροϊδευόμαστε, η απλή αναλογική δεν είναι "αριστερή" υποχρέωση. Μια χαρά κυβέρνησε με την ενισχυμένη η Αριστερά και μάλιστα ξεζουμίζοντάς τη. Το 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε από συνασπισμός κόμμα ώστε να πάρει το bonus των εδρών το 2015 και το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους μια χαρά την ξαναγλέντησε την ενισχυμένη και ουδείς τον ενόχλησε για το γεγονός πως δεν την άλλαξε αν και είχε υποσχεθεί πως θα ήταν από τις πρώτες του κινήσεις. Αλλά βλέπεις όταν σε φοβούνται τα ΜΜΕ μπορείς να κάνεις πολλά τοξικά και να φαίνονται λίγα ή και κανένα από αυτά. Εδώ μέχρι και εταιρείες δημοσκοπήσεων έφαγαν bullying από το ΣΥΡΙΖΑ, απερίγραπτο αίσχος αλλά και όλων όσων προτίμησαν να σκύψουν για να μην στεναχωρήσουν τα κατακάθια του πολιτικού συστήματος. Εκτός και αν χαρτζιλικώθηκαν. Το οποίο βέβαια είναι πάλι ξεφτίλα, απλώς επ' αμοιβή. Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμήθηκε την απλή αναλογική ως αριστερή υποχρέωση μόνο όταν γι αυτόν εκείνη ήταν μοχλός μπαχαλοποίησης και κάπου εκεί συναντήθηκαν δύο ανάγκες: Η δική του και της FSB, η οποία έχει υποστηρίξει/δημιουργήσει ΚΑΘΕ παράγοντα μπαχαλοποίησης της Ελλάδας, μιας χώρας που δεν βοήθησε/αγάπησε ΠΟΤΕ γιατί απλά δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο σε ΚΑΜΙΑ άλλη. Η ρωσία ζει από τη μιζέρια των άλλων, ακόμη και των ίδιων των πολιτών της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ΠΟΤΕ ένα εντυπωσιακό σε όγκο κίνημα στην κοινωνία. Στα ντουζένια του το 2015 δεν μπορούσε να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση ούτε με την ενισχυμένη αναλογική και οι συγκέντρωσή του στην Ομόνοια ήταν για κλάματα (μιας και αρέσκονται οι Ζαίοι να συγκρίνουν "πεζοδρόμια"). Ήταν όμως ένα ΠΟΛΥ θορυβώδες σύστημα με αδίστακτη ηγεσία και υποστήριξη από όλους τους πράκτορες της ανατολής. Δείτε τη νοθεία που τόλμησαν να κάνουν στις τελευταίες εκλογές και σκεφτείτε πόσες αντίστοιχες απόπειρες είχαν γίνει σε προηγούμενες εκλογές, τον καιρό που όντες στην εξουσία είχαν και ακόμη περισσότερο θράσος (δημοψήφισμα, Σεπτέμβρης 2015, 2019). Συνδυάστε το και με τον "έρωτα" που έχουν με τους γύφτους, τους φυλακόβιους και κάθε ομάδα ανθρώπων επιρρεπή ή σχετιζόμενη με το έγκλημα και κάπου εκεί δένει το γλυκό.

Ας αφήσουμε τους ζαίους όμως που είναι και εύκολος μεζές πλέον και πάμε σε άλλους wannabe αστέρες. Εις εξ αυτών, ο Ανδρουλάκης, φρόντισε να μας θυμίσει από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα μετά τις κάλπες ότι δε χάνει ευκαιρία να απομακρύνει οποιονδήποτε αμφιταλαντευόμενο στοιχειωδώς σοβαρό. Βγήκε με ύφος Ανδρέα του '81 έχοντας απλώς τσοντάρει 2-3 μονάδες στο σαράβαλο που παρέλαβε από τη Φώφη. Και μάλιστα σε ιδανικές για αυτόν συνθήκες, με το ΣΥΡΙΖΑ υπό εξάτμιση. Με την ωριμότητα 12χρονου που πήρε 1 πόντο ύψος και άρχισε να λέει "φέρτε μου τον Αντετοκούνμπο" ο Νικολής δε χάνει ευκαιρία να εκπέμψει ένα πεντακάθαρο μήνυμα: "Επαέ σοβαρός άνθρωπος μη σώσει τσε ζυγώσει. Μόνο πασοτσικά χοιρινά σέλω." Η στάση του αυτή αποδείχθηκε πολύτιμη για τη χώρα αφού άφησε στη ΝΔ το μονοπώλιο της σοβαρότητας ενώ τα ψέκια διασπάστηκαν σε διάφορα κόμματα. Αντέχει όμως η χώρα άλλα ανθρωπάκια της Michelin που συμπεριφέρονται λες και πήραν ότι πήραν επί 3; Εγώ δε θα πάρω, ευχαριστώ.

Last and yes, least indeed, το περίφημο κόμμα ΝΙΚΗ που έγλειψε την εισαγωγή στη Βουλή από το πουθενά. Όχι ακριβώς "πουθενά" αφού όπως φαίνεται εκεί έστειλαν οι Κασιδιαραίοι την όποια δύναμή τους. Με ολίγη από FSB κοντέψαμε να τους φάμε στη μάπα αλλά ευτυχώς δεν. Αυτό, όπως και το κόμμα του καραφλοδόκτωρα ή το άλλο της πρώην τρελής της Βουλής μας θυμίζουν την εξής ανάγκη:

Όριο 5% για είσοδο στη Βουλή από ΧΘΕΣ.

Δε γίνεται μισός πράκτορας να στήνει κόμμα από το πουθενά και να γίνεται ρυθμιστής. Να σοβαρευτούμε λίγο κάποια στιγμή. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε την απολαυστικότερη εκλογική απόλαυση που θυμάμαι ποτέ. Και μάλιστα στην Ελλάδα, δια χειρός Κυριάκου, του πλέον μελετημένου, προετοιμασμένου αλλά καθόλου "μπαλκονάτου" ΠΘ, το κατόρθωμά αυτό γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό. Το λες και μαγκιά δηλαδή.