Kotor

Don't miss Kotor if you are around! I'd better let the photos do the talking:

Montenegro

I booked the most expensive single bed cabin on the ferry from Bari to Bar and this is a picture taken from the toilet:

Yes...nicely done...I don't want to imagine how the rest look like :)

After an overnight trip I came to Bar (Montenegro):

No more photos today as the weather was very rainy. And VERY heavy at times. This forced me to go straight to Tivat  and unfortunately I didn't make the small tour I was planning. However it is obvious that Montenegro is very nice and highly recommended.

Υ.Γ. Διάλογος με μετανάστη σε βενζινάδικο στη Λ. Καβάλας:

- Που πας;

- Ευρώπη...

- Που είναι αυτό;

P.S. Chat with Montenegro officer checking my papers (I travel without passport just my id):

- So...when does this document (my id) expires?

- It is my id. It doesn't expire.

- So you will stay forever young like this and you won't need a new one?

- Young at heart yes, body wise impossible.

Bari

Trying to kill time at the port taking advantage of a crappy free wifi.

It's too hot under the sun and I have 10 hours to kill before the ferry departs for Montenegro.

Just ate the first thing in Italy that wasn't good! However Bari is not as ugly as I was told.

I am already sweating too much...See you on my next post!

Συνέντευξη στη Δέννυ Πάρχη

Δ. Π.: Λοιπόν Ορέστη αρχίζω την κουβέντα μας ελπίζοντας ο κρυωμένος λαιμός μου να μην με αφήσει πριν το τέλος.

Ο.Π.: Μην ανησυχείς, άλλωστε υποτίθεται ότι εγώ θα πρέπει να λέω τα περισσότερα. Πάμε λοιπόν!

Δ: Και όπου βγάλει...

Ο: Ο Θεός ξέρει. Άλλωστε δεν γνωριζόμαστε και ιδιαίτερα. Ομολογώ πάντως πως με διάβασες σαν ανοιχτό βιβλίο το βράδυ που βρεθήκαμε και αποφάσισες να κανονίσουμε αυτή τη συνέντευξη.

Δ: Οι μαγικές μου ικανότητες και το ιδιαίτερο μέρος βλέπεις.

Ο: Όσο για το δεύτερο δεν αμφιβάλλω. Το καλύτερο ποτάδικο της πόλης – τόσο καλό που δεν το λέω πουθενά. Όσοι πρέπει το ξέρουν ήδη.

Δ: Ακριβώς! Λες λοιπόν ότι σε διάβασα. Τι τίτλο θα έβαζες στο βιβλίο σου;

Ο: Βλέπω αρχίζεις με κλασσικές δημοσιογραφικές ευκολίες: Μια ατακαριστή ερώτηση και άσε τον άλλο να τρέχει... Σε δικαιολογώ όμως γιατί αυτό είναι πολύ βολικό για το λαιμό σου. Καταρχήν δεν είμαι βέβαιος ότι αποτελώ τόσο σπουδαία περίπτωση που να αξιώνω και τίτλο στο βιβλίο της ζωής μου αλλά επειδή είμαστε στα Βαλκάνια όπου αν δεν φωνάζεις δε σε ακούει κανείς πρέπει σύντομα να βρω κάτι πομπώδες (όσο και κούφιο) αλλιώς κανείς δεν θα μου δίνει σημασία - κάτι που μάλλον θα συμβαίνει ούτως ή άλλως χαχα. Αυτό που μπορώ να πω τώρα που βρίσκομαι περίπου στα μισά του προσδόκιμου ζωής είναι ότι όσο προχωρώ, τόσο περισσότερο προσπαθώ να βρίσκομαι κοντά στην αλήθεια και τη λογική. Αυτό όμως κάνει την υπόθεση όλο και πιο δύσκολη γιατί δύσκολα βρίσκεις κόσμο να μοιραστείς μια καθαρή, τίμια και απλουστευμένη οπτική στη ζωή. Άλλωστε όπως σοφά έγραφε ο τύπος στο “Into the wild” η ζωή αξίζει μόνο αν τη μοιράζεσαι. Επίσης όπως λέει και ο Dave Mustaine σε ένα τραγουδάκι αρκετά χρόνια πριν “The more seriously I took things the harder the rules became”. Μια τέτοια αίσθηση σου αφήνει η τήρηση αποστάσεων από τον καθιερωμένο χαβαλέ αν και σιχαίνομαι τα άτομα που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά... δεν ξέρω...μια ισορροπία κάπου ανάμεσα είναι τόσο δύσκολο ρε παιδί μου; Κάπου εδώ κολλάει και ένας άλλος στίχος εξίσου γνωστού συναδέλφου του προηγούμενου: “As your arms get shorter your pockets get deeper” ή αλλιώς όσο περισσότερο έχεις ανάγκη κάποια πράγματα τόσο αυτά φαίνεται να σπανίζουν. Πάντως η ερώτησή σου μου θυμίζει μια παρόμοια που μου έκανε πριν λίγες βδομάδες ένα συμπαθέστατο κορίτσι από τη Φλόριντα. Μοιραζόμασταν ένα γλυκόπιοτο λευκό κρασί χαζεύοντας τη θάλασσα και με ρωτά τι όνομα θα του έδινα αν είχα το δικό μου κότερο.

Δ: Και τι απάντησες;

Ο: “Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι” χαχα

Δ: Και εκείνη;

Ο: Ε... αμέσως οι κόρες των ματιών της απέκτησαν εκείνο το γοητευτικό βάθος που έχουν τα κορίτσια όταν σε κοιτάνε με διαπεραστικό μαγνητισμό...βλέπεις συμπτωματικά αγαπούσε ιδιαίτερα τον Κούντερα...έλα βρε Δέννυ τι θες τώρα; να σου γράψω τσάμπα Άρλεκιν με μια ερώτηση;

Δ: Ορέστη λυπήσουμε και δεν μπορώ να γελάσω με το λαιμό που έχω!

Ο: Μην ανησυχείς – σταματώ εδώ. Άλλωστε δεν είναι και το είδος μου καθόλου.

Δ: Ρομαντικός είσαι πάντως δεν είσαι;

Ο: Έτσι πιστεύω αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ντε και καλά ροπή προς τον βλακώδη λυρισμό. Ας την αφήσουμε αυτή τη δουλειά για τους έντεχνους και εσχάτως ψεκασμένους εραστές της Πλατείας Κλαυθμώνος . Τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα.

Δ:  Να ζητήσω ονόματα να ανεβάσουμε τα νούμερα;

Ο: Μου ζητάς νούμερα για να ανεβάσουμε τα νούμερα. Με μένα νούμερα δεν κάνεις ούτως ή άλλως αλλά και τα νούμερα για τα νούμερα είναι οπότε ... Ε ξέρεις τώρα τι εννοώ...η συνωμοσία της κλάψας των χαϊδοκώληδων μερικοί εκ των οποίων μάλιστα φορέσανε και αγανακτισμένα κουστουμάκια τελευταία – άλλη αστεία ιστορία και αυτή.

Δ: Εντάξει το όλο ζόρι που περνάμε δεν είναι αστείο πάντως σε κάθε περίπτωση.

Ο: Και γιαυτό με βλέπεις τόσο αιχμηρό. Ακριβώς επειδή δεν είναι αστείο καλό είναι να κόψουμε τα αστειάκια που μας δίνει ο πληγωμένος εγωισμός μας ή η κεκτημένη ταχύτητα της ρεμούλας μας. Το ότι χρωστάμε σε ένα κόμμα, σε μια συντεχνία ή στο τζούφιο είδωλο του Ελληνάρα με τον τράχηλο που ζυγό δε σηκώνει δεν είναι άλλοθι για να παραμορφώνουμε την πραγματικότητα στα μέτρα μας. Μόνο με συλλογικό κανιβαλισμό μια χώρα παράδεισος σαν την Ελλάδα θα καταντούσε σε αυτό το χάλι και ας κόψουμε τον ληγμένο αυριανισμό λιγάκι. Πήγαμε σε δύο απανωτές εκλογές και ψηφίσαμε τα χειρότερα νούμερα. Ούτε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε πια...Πάντως θα φέξει και θα δεις όλα αυτά τα κοινοβουλευτικά καρναβάλια για πότε θα γίνουν θλιβερή ανάμνηση...αρκεί βέβαια να γίνει ένα καλό σχήμα κάποια στιγμή πριν τις επόμενες εκλογές.

Δ: Με ποιούς ρε συ Ορέστη;

Ο: Μην ακούω ότι δεν έχουμε στελέχη. Και στατιστικά να το πάρεις δεν μπορεί κάπου θα είναι. Εγώ δεν μιλάω απλά στατιστικά όμως. Αυτή τη στιγμή οι ικανότεροι άνθρωποι είναι εκτός κοινοβουλίου. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα (σε αντίθεση με Άκηδες - Βουλγαράκηδες που αποθεώναμε για χρόνια) δοκιμάστηκαν και έδειξαν έργο και αντοχή. Ελπίζω μόνο να φτιάξουν την απαιτούμενη συνισταμένη για να απαλλαγούμε και από τις ψεκασμένες συνιστώσες με την ευκαιρία.

Δ: Από ποιό χώρο βλέπεις να έρχεται κάτι τέτοιο;

Ο: Προσωπικά την ξεπερασμένη πολιτική γεωγραφία την έχω γραμμένη πολύ χαμηλά και βρίσκω την κρίση μια καλή ευκαιρία να απαλλαγούμε από αυτήν. Τι το αριστερό δηλαδή κατάφεραν οι ντόπιες αριστεράντζες της ξερής άρνησης και των εθιμικών απεργιών; Τι αριστερό κληροδότησε στην Κύπρο ο σύντροφος Καταστρόφιας; Ο δεξιός Γερμανικός νότος με την χαμηλότερη ανεργία από τον αριστερό Βορά τι μας λέει; Πόσο δεξιά ήταν η γαλάζια Πασοκαρία του τζούνιορ μπούλη Καραμανλή; Γιατί δεν βλέπουμε ότι οι εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες από όλες τις παρατάξεις τελικά είχαν περισσότερα κοινά μεταξύ τους παρά με τους συντρόφους τους. Δες για παράδειγμα ξεκινώντας από δεξιά προς τα αριστερά πως ο Κ. Στεφανόπουλος, ο Α. Πεπονής και ο Μ. Παπαγιαννάκης ήταν ουσιαστικά όλοι τους μέλη του ιδεατού κόμματος της Λογικής και της Προόδου ενώ τα συντρόφια τους ξέγραψαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Βάλε τώρα δίπλα τους τη Ζωή με τον Κασιδιάρη και το Χαϊκάλη...άσε και σιχαίνομαι και τα ονόματά τους...

Δ: Εκλεγμένοι όμως και οι τελευταίοι που ανέφερες.

Ο: Ε και; Είπα πως μπήκανε με πραξικόπημα στη βουλή; Το αντίθετο. Αλλά τι πάει να πει εκλεγμένος; Μήπως σοφός; Ικανός; Άγιος; Και η Τσιτσιολίνα εκλεγμένη ήτανε. Δες και το χάλι εκεί στην Ιταλία...χειρότεροι ακόμη και από μας. Εκλεγμένος σημαίνει ότι ο κόσμος επέλεξε κάποιον για συγκεκριμένη θέση και αυτό δεν αλλάζει παρά μόνο με τις προβλεπόμενες από το σύνταγμα διαδικασίες. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η Δημοκρατία είναι ο χρυσός συμβιβασμός για να μετέχει ο κόσμος στα κοινά και να αποφεύγουμε φαινόμενα ζούγκλας. Για να δουλέψει σωστά όμως απαιτεί υπεύθυνους και ενημερωμένους πολίτες και εκεί ξεκινάνε τα δύσκολα. Η βλακεία του κόσμου εκφυλίζει την δημοκρατία και στρώνει το δρόμο για το φασισμό αφού οι παρενέργειες μια τέτοιας δυσλειτουργίας προκαλούν απελπισία στον κόσμο που αρχίζει να αναζητά το μεγάλο χέρι που θα δώσει λύση εδώ και τώρα. Δεν το λέω σαν δικαιολογία αλλά δυστυχώς κάπως έτσι δουλεύει. Πήγαινε π.χ. στη γριούλα που ζει στο κέντρο της Αθήνας γιατί δεν έχει λεφτά να πάει να μείνει αλλού και πες της να μην ψηφίσει Χρυσή Αυγή τη στιγμή που μέλη της τη συνοδεύουν στην τράπεζα γιατί φοβάται να πάει μόνη ενώ παράλληλα η καθιστική αριστερά των βορείων προαστίων την λέει και ρατσίστρια που φρικάρει με ότι έχει μαζευτεί στη γειτονιά της. Ο Χρυσαυγίτικος πολιτισμός δε, προϋπήρχε της εκτόξευσης των ποσοστών του συγκεκριμένου μορφώματος. Τον συναντούσες σε ένα ευρύ φάσμα χουλιγκανισμού από τον αυριανισμό της δεκαετίας του 80 μέχρι τα πρόσφατα μπάχαλα. Είναι η απλή λογική του  απολίτιστου, αμόρφωτου, απολιτίκ και ακαλλιέργητου: “ Εμείς έχουμε δίκιο, εμείς ξέρουμε την αλήθεια, θα σας την επιβάλλουμε και να πα να γαμηθείτε.”

Δ: Το τελευταίο μπορεί να εκληφθεί και ως ευχή!

Ο: Χαίρομαι που με έκοψες χαριτωμένα γιατί εύκολα πλατειάζω με κάτι τέτοια χαχα.

Δ: Πες μου λοιπόν ποιές είναι οι θετικές προσλαμβάνουσές σου. Τι σε κινητοποιεί;

Ο: Η μουσική έχει σοβαρό μερίδιο σε ότι αφορά την ισορροπία μου. Είναι αυτό που σε περιμένει πάντα εκεί έξω ακόμη και αν όλα εξαφανιστούν ή υποβιβαστούν στα μάτια σου. Όπως φυσικά και η τέχνη γενικότερα. Το σπίτι μου είναι εδώ και πολλά χρόνια σαν στούντιο. Έχω λίγο απ' όλα: κιθάρες τύμπανα κλπ. Νομίζω είχα πάντα μια καθαρή σχέση με τη μουσική χωρίς να περιμένω λεφτά κλπ από αυτή και μου το ανταποδίδει ακόμη με την ίδια ένταση όπως όταν ήμουν στις πρώτες διψήφιες ηλικίες. Αλλάζει το βάθος της σχέσης που τώρα είναι μεγαλύτερο αλλά ο έρωτας είναι εκεί. Πάμε σιγά σιγά για άλλο Άρλεκιν αν θες...

Δ: Όχι να χαρείς!

Ο: Να σου πω καμμιά φορά εντυπωσιάζομαι και γω με αυτό το φαινόμενο αλλά το πόσο τη βρίσκω δε το συζητάω. Είναι το καύσιμο που με πάει στα επόμενα. “When the world is running down you make the best of what's still around” που λέγαν και οι Police. Η τέχνη με συντονίζει όταν καταφέρνει σε ένα έργο να συνδυάσει το κλάμα ενός παιδιού, την κλωτσιά του έφηβου και τη σοφία του γέρου. Η μουσική μου έχει δώσει απλόχερα τέτοιες συγκινήσεις. Προφανώς ανάμεσα σε μπόλικες μπούρδες που έχουμε όλοι καταναλώσει κατά διαστήματα. Δεν είναι και δεν χρειάζεται να είναι όλες οι στιγμές αφόρητα σπουδαίες.

Δ: Αλίμονο!

Ο: Βέβαια υπάρχει και κάτι άλλο που με περιμένει υπομονετικά εκεί έξω και αυτό είναι η μηχανή μου. Τα ταξίδια (με ή χωρίς αυτή) είναι το οξυγόνο μου. Είναι που μου αρέσει να οδηγώ κιόλας οπότε δένει το γλυκό. Το 2010 π.χ. που παραιτήθηκα από τη δουλειά μου έκανα μαζί της 12000 αξέχαστα χιλιόμετρα στην Ευρώπη. Εξαιρετική εμπειρία. Σαν ταινία με τέλειο κάστινγκ και μιλώ για τους ανθρώπους που συνάντησα στο δρόμο και με βοήθησαν ή με φιλοξένησαν.  Η διαφορά στη μηχανή είναι ότι παίζεις στην ταινία ενώ στο αυτοκίνητο τη βλέπεις μέσα από το παρμπρίζ. Περιττό φυσικά να αναφέρω τα εξαιρετικά μέρη της Ευρώπης μας ε; Απίστευτη τύχη να γεννηθούμε σε αυτή την ήπειρο, όπως και σε αυτή τη χώρα αλλά ... ας το εκτιμούσαμε λίγο περισσότερο. Τέλος πάντων, τα είπα και πιο πριν – μην γίνομαι κουραστικός.

Δ: Και που γέρνει η πλάστιγγα; Προς την καλλιτεχνική ή την “μηχανοκρατική” σου πλευρά;

Ο: Να σου πω την αλήθεια δεν με απασχολεί ιδιαίτερα αλλά αισθάνομαι τυχερός που μπορώ και παίρνω και από τα δύο. Κοινός παρονομαστής τους είναι η δημιουργία. Κάποτε μάλιστα έφτιαξα και μια μηχανή μόνος μου από την πρώτη ως την τελευταία βίδα.

Δ: Σώπα! Δηλαδή;

Ο: Αγόρασα δύο TENERE 600 – το πρώτο και το τελευταίο που έβγαλε η ΥΑΜΑΗΑ - και έφτιαξα ένα συνδυάζοντας διάφορα άλλα ανταλλακτικά. Μάλιστα το όλο εγχείρημα έλαβε χώρα μέσα σε μια γκαρσονιέρα της πολυκατοικίας μου. Έπρεπε να με έβλεπες όταν την κατέβαζα από τα σκαλιά!

Δ: Χαχα δε σε πιστεύω!

Ο: Εγώ πάντως δεν πιστεύω στους μονόπλευρους ανθρώπους. Δεν με ελκύει ούτε η αφέλεια των καλλιτεχνών που δεν ξέρουν να σφίξουν μια βίδα ούτε τα σιδερωμένα πουκάμισα ενός εταιρικού meeting. Η ζωή είναι πλήρης όταν μπορείς να έχεις προσλαμβάνουσες και από τις δυο πλευρές. Κάτι σαν την όραση που είναι διοφθαλμική ας πούμε. Βέβαια αυτή η πληρότητα μπορεί να προσφέρει και μοναξιά γιατί μπορεί να γίνεις σαν τον ήρωα του “Whatever works” - αγαπημένη μου ταινία του Woody Allen – να είσαι δηλαδή ο μόνος ή ένας από τους ελάχιστους που μπορούν και βλέπουν ολόκληρη την εικόνα της ζωής από ψηλά σε απομεγέθυνση. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να εστιάζουν στα λίγα που ξέρουν γιατί εκεί (νομίζουν ότι) νιώθουν άνετα όμως αυτό απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί προοδευτικό. Κρίμα δεν είναι να κλείνεις πόρτες στη ζωή απλά επειδή φοβάσαι ή περιορίζεσαι στις ευκολίες σου;

Δ: Δεν μπορώ να διαφωνήσω μαζί σου αλλά μπερδεύομαι και λίγο με σένα. Από τη μια δεν είναι λίγες οι φορές που αναφέρεσαι έμμεσα έστω στο αίσθημα μοναξιάς που αφήνει η ζωή από την άλλη...πόσο μόνος μπορεί να είναι κάποιος σαν και σένα που ταξιδεύει τόσο συχνά και έχει κλίση σε αρκετά και διαφορετικά πράγματα;

Ο: Είμαι βέβαιος για τον προβληματισμό σου μιας και μόλις ταλαιπώρησες το λαιμό σου για αρκετά περισσότερα πολύτιμα δευτερόλεπτα στην τελευταία ερώτηση σε σχέση με τις προηγούμενες. Κοίτα...καταρχήν δεν είμαι οπαδός του μοναχισμού ούτε πιστεύω στο ηλίθιο μοντέλο που σε θέλει κλεισμένο στο κάστρο σου να κοιτάς μονάχος τους πληβείους από ψηλά ω εσύ μέγα καραγκιόζη ψευτοδιανοουμενίσκε.

Δ: Ρε συ σου είπα δε μπορώ να γελάω έλεος χαχα

Ο: ...κουράγιο Δέννυ...στην αλληλεπίδραση λοιπόν δοκιμάζονται όλα διαφορετικά απλώς κάνεις υπέροχες κενές συμφωνίες με τον εαυτό σου. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν σοβαρή εσωτερική αντιπολίτευση και αυτοκριτική ώστε να καταφέρνουν μόνοι τους ικανή ωρίμανση απόψεων. Αλληλεπίδραση λοιπόν ναι αλλά με ποιούς; Εδώ είναι το θέμα. Προσωπικά, και ιδιαίτερα μετά την δημοσιοποίηση της κρίσης εδώ, ο κύκλος μου μικραίνει εντός των συνόρων. Βέβαια μεγαλώνει εκτός.

Δ: Ξενολαγνεία;

Ο: Όχι. Απλά κάποια στιγμή αποφάσισα ότι δεν μπορώ να σχετίζομαι με άτομα που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Και η κρίση ανέδειξε αυτό το τελευταίο ιδιαίτερα.

Δ: Και δηλαδή έξω οι άνθρωποι δεν κοροϊδεύουν τον εαυτό τους;

Ο: Σε διαφορετικές αναλογίες ανάλογα την χώρα αλλά προφανώς και ναι. Δε σου είπα για την Ιταλία πιο πριν; Απλά ταξίδι στο ταξίδι έχω πλέον ένα κύκλο στην Ευρώπη. Πάντως εντός παρενθέσεως να σου πω ότι μπορεί π.χ. η Ελλάδα και η Ιταλία να υποφέρουν από νοοτροπία αλλά τα λίγα καλά παιδιά και στις δύο χώρες είναι ότι καλύτερο μπορείς να συναντήσεις – Εγγύηση! Άλλες κοινωνίες διαθέτουν πολύ μεγαλύτερο πολιτειακό κεφάλαιο σε σχέση με τη δική μας. Εδώ για να βρεις σχέσεις εμπιστοσύνης...θέλει το ψάξιμό του...Γελάω πολύ με τις δημοσκοπήσεις στις οποίες οι πολίτες εκδηλώνουν αναξιοπιστία προς τα πολιτικά κόμματα. Γιατί ο Έλληνας εμπιστεύεται τον Έλληνα; Ή τον εαυτό του; Πλάκα κάνουμε;

Δ: Έχουμε όμως ισχυρότερο (αν και σε πτώση) τον θεσμό της οικογένειας.

Ο: Έλα βρε Δέννυ τώρα...το οικογενειακό μοντέλο της Ελλάδας είναι μια άλλη πικραμένη ιστορία. Μα δες τα μπουμπούκια που έβγαλε. “Μπαμπά διόρισέ με να πάρω σύνταξη στα 50”. Υπερφυσικοί μπεμπέδες τύπου Τσίπρας. Εγώ σχεδίαζα βελούδινες αλλαγές απομάκρυνσής μου από την οικογένεια μου αλλά δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο λόγω προβλημάτων υγείας της μητέρας μου και θανάτου του πατέρα μου συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Η κουφάλα ο Θεός γελάει όταν οι άνθρωποι σχεδιάζουν. Με μένα γέλασε λίγο παραπάνω όμως και βρέθηκα μόνος να αντιμετωπίζω καταστάσεις που απαιτούσαν υπεράνθρωπες δυνάμεις ενώ σε απολύτως κρίσιμα σημεία είχα δυστυχώς την εμπειρία να διαπιστώσω ότι ... ήμουν όντως τόσο μόνος τελικά. Δεν πειράζει...και αυτοί θα είναι χωρίς εμένα. Το οφείλω στην ψυχούλα μου ή “my little baby soul” όπως σωστά έχει πει στο βιβλίο του ο Neil Peart των Rush.

Δ: Κάπως σκληρό δεν είναι αυτό;

Ο: Σκληρό και απαίσιο ήταν αυτό που πέρασα σε μια κατάσταση όπου ο ένας στηριζόταν στον άλλο και όλοι επάνω μου ενώ εγώ ήμουν στο κενό. Έχω υψηλό αίσθημα δικαιοσύνης απέναντι στον εαυτό μου και οφείλω να επανορθώσω άμεσα για κάτι που δεν του άξιζε όπως τελικά εξελίχθηκε. Είμαι υπερήφανος για την υπέρβαση προσφοράς που έκανα, μακάρι όμως να υπήρχε αρμονία από όλους σε αυτό το σημείο. Τέλος αυτό – πάμε για τα επόμενα.

Δ: Λυπάμαι πολύ για όλο αυτό και σου εύχομαι τα καλύτερα στο εξής. Αισθάνεσαι ότι η ζυγαριά σου γέρνει προς το “άτυχος”;

Ο: Δεν εξετάζω έτσι την ζωή – αν είμαι άτυχος ή τυχερός δηλαδή. Καλό είναι να πιστεύεις ότι η ζωή είναι δίκαιη γιατί αυτό σε βοηθά να είσαι πιο υπεύθυνος. Πάντως όντας αυτός που έσπευδε πάντα σε κάτι καλό να χαρακτηρίσει εαυτόν τυχερό ε.. νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να πω ότι η τύχη δεν ήταν ακριβώς με το μέρος μου τελευταία. Μάλλον ήταν μια φάση τύπου “God kicks with both feet and keeps his shoes clean” που λένε και οι αγαπημένοι μου Ιρλανδοί Therapy. Όχι τίποτα άλλο αλλά όλα αυτά μου συνέβησαν σε μια κρίσιμη και δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Κατάλληλη στιγμή φυσικά δεν υπάρχει για κάτι τέτοιο απλά δεν έχει πλάκα να συμβαίνει όταν δεν έχεις από πουθενά να κρατηθείς εκτός από την “little baby soul” την ψυχούλα σου.

Δ: Και πως την βλέπεις την LBS στο άμεσο μέλλον;

Ο: Ωραία συντομογραφία το LBS! Έκλεισε ως όνομα για το γκρουπ που θα φτιάξω! Η ψυχούλα λοιπόν μαζί με τα μπογαλάκια μου θα καβαλήσει το γιαπωνέζικο γαϊδαράκο μου και φεύγουμε για Δυτικά Βαλκάνια, Βόρεια Ιταλία γιατί χρωστάω να κάνω το Stelvio, Τορίνο να δω ένα αγαπημένο μου ζευγάρι, ΝοτιοΔυτική Ελβετία να δω ένα άλλο φίλο, Κορσική και Σαρδηνία..θα δείξει. “Γιατί ο δρόμος είναι αλήθεια χίλια και ένα παραμύθια είναι το σπίτι μας δεν έχει τέλος” (γεια σου ρε Παύλο)

Δ: Σωστός ο Παύλος!

Ο: Μέγα πλυντήριο αρνητικούρας ο δρόμος όσο και ατέλειωτη δεξαμενή αναμνήσεων.

Δ: Ορέστη σου εύχομαι όμορφα και ασφαλή χιλιόμετρα, να βρεις ότι σου λείπει εκεί έξω και σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα.

Ο: Εγώ ευχαριστώ Δέννυ και περαστικά στο λαιμάκο σου. Να περνάς όμορφα.

And the trip begins!

Family Detox Tour 2013

Ok folks,

Time is closing in for my next trip.

I will be riding around West Balkans, Slovenia, Italy and then see what's coming next. I will put a map connected with Google Latitude so you can see each time where I login from (city level - no addresses published) during my "Family Detox Tour"... or "FD Tour" to save a few letters...or maybe "FU Tour" yeah...well...you name it anyway :)))

So...by 28th of May...

I AM FUCKING GONE!

See ya out there ;)

April in Crete

Swimming here

having these snowy peaks on your back

is fanfuckingtastic!

Lovely couple of swallows:

Before:

After:

I did that in hundreds of trees...too much work!

A couple more:

Swimming season just started!

I was alone of course,

but she was there (as usual):

Υ.Γ. Κίμο τα Sony γ@μώ στη θάλασσα! Φχαριστώ!

Κώστας Στούπας

Δύο ενδιαφέροντα αποσπάσματα:

"...

Άθλος
Παρ’ όλα ταύτα θα ήταν αδικία να μην αναγνωρίσουμε πως τα τρία χρόνια της χρεοκοπίας η Ελλάδα έχει καταφέρει να «κουρέψει» χρέος άνω των 200 δισ. ευρώ χωρίς να μείνουν οι τράπεζες ούτε μια μέρα κλειστές, χωρίς τα ATM να μείνουν ούτε  μια ώρα άδεια.  Κατά συνέπεια χωρίς να μείνουν ούτε  μια μέρα άδεια τα ράφια των σούπερ μάρκετ και τα πρατήρια καυσίμων χωρίς καύσιμα.

Αυτό οφείλεται στην αλληλεγγύη των εταίρων μέσω των δανείων και των ανοιχτών στροφίγγων της ΕΚΤ προς τις ελληνικές τράπεζες.

Για πολλούς μήνες όταν προσπαθούσαμε να περιγράψουμε τις πιθανές επιπτώσεις μιας στάσης πληρωμών, μιας μονομερούς επαναδιαπραγμάτευσης ή εξόδου από το ευρώ αρκετοί διαμαρτύρονταν πως κινδυνολογούσαμε για μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Δεν υπάρχουν ούτε μικροπολιτικές ούτε πολιτικές σκοπιμότητες γιατί το πολιτικό σκηνικό στο σύνολό του φέρει την ευθύνη της χρεοκοπίας της κοινωνίας και της οικονομίας. Απλά, ανάμεσα στο χειρότερο και το χείριστο είσαι αναγκασμένος να δεχτείς το χειρότερο.

Κατά συνέπεια τον Αλέξη αφορά και τον Πάνο και τον Αντώνη και το Βαγγέλη και το Φώτη που υπερασπίζεται με νύχια και με δόντια να μην απομακρυνθεί ούτε ένα πελάτης τους από «βύζαχτρο» του δημόσιου ταμείου το οποίο γεμίζουν μεταξύ άλλων 1,5 εκατ. άνεργοι και άλλοι τόσοι μελλοντικοί άνεργοι..."


"...

Η άποψή μου είναι πως η Γερμανία έχει αποφασίσει τη τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ενοποίηση και γι’ αυτό προσπαθεί να καθαρίσει όσο περισσότερα χρέη του νότου μπορεί προκειμένου να μην τα φορτωθούν οι φορολογούμενοι του βορρά. Στο ίδιο μοτίβο πιέζει να μεταρρυθμιστούν οι οικονομίες του νότου για να συγκλίνουν με γνώμονα την ανταγωνιστικότητα.  Οι Γερμανοί δεν διαθέτουν την διπλωματική ευχέρεια των αμερικάνων και αγγλοσαξόνων και γι’ αυτό δημιουργούν τριβές. Επιπλέον διαθέτουν τις εμμονές που χαρακτηρίζουν το γερμανικό ρομαντισμό. Αν δεν προσέξουν ενδέχεται να τινάξουν την Ευρώπη στον αέρα.  Όσοι μετέχουν στην ΕΕ και ιδίως την Ευρωζώνη έχουν εκχωρήσει δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας. Αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο και συμβαίνει στα πλαίσια μιας συγκυριαρχίας και δεν αποτελεί ούτε κατοχή ούτε εισβολή όπως τα χαρακτηρίζουν διάφοροι..."

Πηγή:www.capital.gr

Interviewed from Asfa Keasitgets

Asfa: Well I have to admit I am still unsure about keeping my promise to interview you, a spontaneous decision during our accidental meeting while waiting for our flight a few months ago.

Orestis: Considering the fact that usually you interview celebrities then you'll probably regret that one with me as fame is not even close to me and I thank all the 12 Gods of Ancient Greece for that. However you might enjoy it as I am much more intellectual than all those guys. Oh by the way I am quite modest too...

Asfa: And kinda humorous...but also special sideways and that's why I gave you my promise. Hope you won't disappoint me so let's start with the basics: tell me about your birthplace, childhood etc.

Orestis: And this is where your disappointment starts! Nothing special here, I was born in an average suburb of Athens, in a family that's pretty much average and finished an average highschool. Well, that one was partially not so average, it was quite bad sometimes.

Asfa: Such as?

Orestis: Well, for example we were digging holes on the walls of the classroom.

Asfa: You're kidding me!

Orestis: Not at all. We did so using the legs of our chairs. Like prisoners! The best student of this class was scoring 16/20 so imagine the average and the bad ones. About 1/6 of my schoolmates in my class (the one full of holes) were really into heavy drugs. Few years ago I saw one of them and he looked so terrible. You can't see anything more pathetic than that. I wonder how I skipped that shit.

Asfa: So how did you skipped “that shit”?

Orestis: I was never into drugs or even smoking during school. My instinct was always keeping me on the safe side and so does today with just a few exceptions.

Asfa: So which are those exceptions?

Orestis: For example when I am in love. Then it sucks big time.

Asfa: In which way? Starting drugs or something?

Orestis: No no – I rarely fall in love anyway but those few times I did when I got “sober” again and looked back it was like “Me with her? No fucking way! How come?” But I guess I am not the only one like this so...here we come back to the average again that will spoil your wannabe special interview hehe.

Asfa: I get a feeling you are a little bitter when you think of this or not?

Orestis: No – it's not my style to live in the past anyway though I visit it from time to time. Bitter comes from feeling unlucky and this is not the way I look into life. And objectively, I had a very nice share with the opposite sex which I don't regret no matter the black spots we all face sooner or later. Even considering the times my in love feeling was not fulfilled I still wanna thank the girls who kept me out of their lives. They did much more good to me like this (probably unintentionally haha)

Asfa: So what was wrong with you being in love? I assume that all the times you felt like this went wrong.

Orestis: It was just 2-3 times as it is a feeling I get very rare. I guess I accumulate too much energy when I feel like this which is hard for them to handle or maybe I just look like a stupid as most people do while in love haha. I also think that people are less and less ready to support substantial relations in general. Internet is a fantastic revolution of information and communication but unfortunately has spoiled people a lot giving them the fake sense that they have “countless better alternatives” in life which is wrong of course. Instead of expanding their real lives through internet they substitute them with the virtual online thing.

Asfa: I must admit that no matter if I regret this interview, I enjoy your Greek style of English.

Orestis: Is it my Borat accent or the words I use? Or both haha...

Asfa: No your accent is not that bad, the way you try to express yourself is interesting.

Orestis: “Try” is the critical word. My English is about 70% of my Greek so I have to “try”.

Asfa: No worries – it's fine.

Orestis: Adds something special to an average interview...

Asfa: Come on! So, you told me about school, what came next?

Orestis: I entered the Agricultural University of Athens which I finished with a Master in Agricultural Engineering.

Asfa: Cool! Sounds interesting

Orestis: As a title yes. As an experience not at all. 90% of the studies and the guys in the University were so pathetic. I have no friends from that period today.

Asfa: Really? But you do have some from school or?

Orestis: Not really...

Asfa: Come on – there must be a problem with you. They can't be all assholes!

Orestis: True. Not all of them but most of them were frome indifferent to real assholes. My problem was the fact that I didn't stick to all the few but good ones. In that case I would have kept contact with some of them now but that's not the case.

Asfa: It's never too late to find them on Facebook.

Orestis: I am not in FB. I deleted my account 5 years ago.

Asfa: Now this sounds special! Why?

Orestis: Why stay in? It's a generic bullshit that everyone is in there looking for everyone else to start sharing crap. I also hate Zuckerberg. Of course he was clever enough to make a shitload of money out of people's stupidity but he and his idea is not my kind of party at all. Also the terms and conditions of FB were something that pissed me off back then. Yes there are still some people who read them including me. Well...at least sometimes I do read them. It is a bit scary that if you are not on FB today you kinda don't exist. I prefer social networks that have a character or a definition.

Asfa: Wanna name some?

Orestis: Mmm no...we are already a lot of people in there haha. Tell people to email me if they really wanna know.

Asfa: Are you technophobic?

Orestis: Not at all. I LOVE that stuff. That's the revolution. Internet offered people with just one click much more than all the so called “leftist” pseudo-progressive guys would do in a whole lifetime. All the information you are looking for is one click away no matter if your family is poor or your Dad is a money whore.

Asfa: I must agree on that. So what happened to you after the University? Got a job or?

Orestis: Yes I did. My first one was at that University. Had to do with G.I.S. (Geographic Information Systems). Interesting thing but wouldn't stand working there for long so fortunately my contract ended quite soon.

Asfa: Again I see you disliking things around you. I get a feeling you can't get along with others or?

Orestis: No! Not at all! I love working with other people.

Asfa: So what's the problem then?

Orestis: How long can you work with a narrow minded professor that his office is partially managed by his 20 years old daughter who is paid same money as you by not even showing up there?

Asfa: Hahaha I get the picture...

Orestis: And I ain't said nothing yet...But almost same stuff happened in my last office job which I quit 3 years ago. Well paid, secure one but...same stupid mentality. So I quit it and did 12000 (or more) around Europe on my motorbike.

Asfa: Wow...at the same time all the world was focusing on Greek crisis and you quit your job. That was a decision eh!

Orestis: What looks impressive to you was the only way to go for me. I traveled a lot ever since, tried various ideas with friends, nothing really worked unfortunately. As I said in the beginning I don't like to consider life as being lucky or unlucky but luck was not exactly on my side the last years. Or maybe I dreamed more than I was able to achieve.

Asfa: Like?

Orestis: Simple thing: some income flexible enough to allow me to travel and a decent girl. Simple things are the most difficult though. Steve Jobs knows a thing or two on simple things but he is too far away to help us now. And while I was in this search and reorganising of life 2012 sucked every bit of my energy. I spend the whole year in and out of hospitals with both my parents finally loosing my Dad after an extremely painful fight with cancer.

Asfa: Oh man! I am so sorry!

Orestis: Yes it was insane and unbelievable. Mum broke her leg, then Dad was diagnosed with cancer then Mum broke her wrist then Dad died. I could even deal with all these but unfortunately it happened in the worst way possible with me being the one who kept the whole thing together till the very end and this was way too extreme also considering the fact that I was not in the best period of my life. I feel like I just started recovering from that but you have no idea how it was like.

Asfa: I can only imagine but if you wanna share some details go ahead.

Orestis: Just imagine yourself feeling up to your limits and then knowing you have no chance for rest so you have to create energy from zero again and again. And things getting worse and worse. And you just don't know where is the rock bottom. Long distance runners know a bit about it but still what I faced was out of their league. At least they know where the finish line is. I didn't. It was an extreme experience for me. From watching so many people dying in front of my very eyes in the hospital up to trying to help Dad while he was in terrible pain with no hope to get out of it. You get to know some guys with cancer in the hospital, start helping them and become short of friends with them and then one day they just die and you only see an empty space where their bed was. Fortunately my Dad mostly at home and he didn't even visit hospitals during the last and most difficult part so at least we had our privacy. The thing is that after all this gloomy parenthesis I am (in the best case) just back to were I was before, still having to design my life from zero on a white paper but with a less clean mind than before. Not so much fun as I like to look forward and now my best scenario is to try to get myself back to where I was. But I guess there's nothing better to do so...

Asfa: I wish you find your balance as soon as possible.

Orestis: Nicely said. Balance. That's the keyword. I think I will because I am balanced. I mean I am ok with myself, and I am ok with my Dad – I mean I did everything I could for him till the day I had to close his eyes and in his extreme drama he was lucky enough to see his son doing his best for him. At the same time of course he felt sad about it. So many times he repeated to me “I have to go away and you go back to your home”. I think he finally went to a better place for him anyway. But talking about balance in my case music is what applies balance to me.

Asfa: Art in general can do so but how does it work with you?

Orestis: I started playing the guitar when I was 14. You know this was when Heavy Metal became popular so … lately I bought a set of drums so I also play them too. I also have a bass and an acoustic guitar so my house looks like a home studio with my amps and stuff. Balance comes when you have an honest relation with music and art as you said in general. Because no matter if everything collapses around, art is ALWAYS there. It is up to you if you wanna reach out for her. Of course when you expect things like money from it then...that's another game. I never did so and music is my personal church in a way.

Asfa: Are you religious?

Orestis: No but I think we are all religious in a way. I mean I don't follow any religion but I think we all feel religious for some things and we should have some sacred parts in our lives. If I was forced to follow one though I may choose the 12 ancient Gods of Greece. The most good looking and humane religion ever.

Asfa: Haha never though of it that way. So I am interviewing an Agricultural Engineer, Musician, Motorcyclist Traveller, am I missing something?

Orestis: I would just say self taught – this is the common thing in all that you mentioned. Oh I also like to repair stuff. Last 2 days I repaired my PC monitor and the 4WD on my car.

Asfa: Wow I am impressed. We should live closer haha.

Orestis: And to finish this show off I once made a motorcycle on my own.

Asfa: Did you? How?

Orestis: With my poor tools back then and 2 months of working everyday on it. Bought two bikes and made one out of them combining some other parts too. I loved it and my ex-girlfriend then loved it even more I think. She was in love especially with the sound of the exhaust.

Asfa: Not with you?

Orestis: With me too I guess. No I am sure she was. Probably the best girlfriend I ever had by the way. Amazing person and one of the best artists in Greece.

Alfa: Sweet...We've already been talking for quite a while, to be honest I feel like time flies when talking to you and unfortunately we are running out of time. I am curious to know something about what's in your head about your future. What do you see in your next days, months or years.

Orestis: You know they say “God laughs when people plan”. I felt it deep in my skin this one during 2012. At the same time I am a boy and can't compromise on that. You know boys don't feel ok with loosing the game so I'll keep walking, planning and dreaming. However, I won't go far on that till I feed my baby soul and rest my head a bit more which means getting my bike on the road for a while. Trips on my motorcycle are a sound factor of balance for the last years and probably for the next years too. Don't know how long this trip will be but I'll keep it a bit loose. I don't prepare or plan too much before trips. Usually I just decide and go, almost always alone cause if I waited for the proper company I wouldn't do anything at all. I don't expect anything specific from this one but wouldn't be bad to find all I need out there!

Asfa: Wanna name some of these?

Orestis: Simple things as I mentioned before. I'll tell you more on the next interview.

Asfa: Haha ok then. Thank you so much for this one I wish you the best and maybe see you for the next one.

Orestis: Why not, all the best to you too Asfa. Was my pleasure.