Πολύ
καλή και ορθή ανάλυση κ. Δούκα, μια
επισήμανση - διαφοροποίηση έχω σε ένα
σημείο:
Όντως ζήσαμε αυτό που χαρακτηρίσατε "σαμποτάζ των μεταρρυθμίσεων" μετά το 2009 και μάλιστα με αρχηγό αντιμεταρρύθμισης την κ. Λ. Κατσέλη, αλλά οι επιλογές του κόσμου στις προχθεσινές εκλογές δεν μας δείχνουν ότι καταδίκασαν την μεταρρυθμιστική ολιγωρία του ΠΑΣΟΚ, αλλιώς θα βλέπαμε μετακινήσεις σε πιο μεταρρυθμιστικά κόμματα. Ελάχιστες βέβαια οι εναλλακτικές, αλλά αυτές δεν μπήκανε καν στη βουλή. Και σίγουρα αυτός που π.χ. αφήνει το ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά μεταρρυθμίσεις αναζητά. Αφήνω δε το γεγονός ότι οι αποδεδειγμένα μεταρρυθμιστές του ΠΑΣΟΚ (π.χ. Γ. Ραγκούσης) δεν εξελέγησαν καν (ο συγκεκριμένος πήρε λιγότερους ψήφους και από τον μόνιμο βουλευτή των τελευταίων δεκαετιών Α. Κακλαμάνη).
Για μένα αυτό είναι το θλιβερότερο όλων: Το γεγονός ότι οι επιλογές του κόσμου στις τελευταίες εκλογές αντί των απαραίτητων αλλαγών φέρνουν οπισθοδρόμηση. Δεν είναι δυνατόν το 2012 να αποθεώνεται η ρητορική του Α. Παπανδρέου του 70. Θα μου πείτε γιατί δεν είναι;...η ιστορία επαναλαμβάνεται και κανείς δεν μαθαίνει δυστυχώς.
Φυσικά κάποιος μπορεί να πει ότι είναι μαγική εικόνα το αποτέλεσμα αφού πολλοί δεν ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές και μάλιστα αυτοί που δεν ψήφισαν είναι και οι πλέον απαιτητικοί ψηφοφόροι. Φοβάμαι ότι αυτοί βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη πλάνη ακόμη και από αυτούς που ψηφίζοντας έδιωξαν τη Διαμαντοπούλου και το Ραγκούση για να βάλουν μέσα την Κουντουρά και τον Χαϊκάλη. Διότι το σκεπτικό “έχω να διασχίσω μια έρημο αλλά κανένα από τα οχήματα που μου προσφέρονται δεν είναι της αρεσκείας μου οπότε θα το κόψω με το πόδι” δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Και τώρα είμαστε πιο κοντά από ποτέ στο να μείνουμε καταμεσής χωρίς όχημα.
Πάντως λύσεις πάντα υπάρχουνε και το σκύψιμο του κεφαλιού δεν βοηθά. Αντίθετα οι καταστάσεις πλέον επιβάλλουν ΑΜΕΣΑ τον σχηματισμό του κόμματος που θα αλλάξει το σκηνικό προς το λογικότερο (γιατί αυτό έχουμε χάσει: την κοινή λογική και τον αυτοσεβασμό μας). Στον πυρήνα του σχηματισμού αυτού προσωπικά θα ήθελα (μεταξύ άλλων προσωπικοτήτων ουσίας) αυτούς που τόλμησαν να δουν την τίγρη στα μάτια και άφησαν έργο εν μέσω δυσμενέστατων συνθηκών, άσχετα αν ο (πάντα σοφός;) λαός τους άφησε έξω επειδή δεν είχαν ψέματα και ρουσφέτια να μοιράσουν. Όσοι νομίζουν ότι είμαι υπερβολικός στην κριτική του εκλογικού σώματος ας θυμηθούν την πανηγυρική επανεκλογή του Καραμανλή το 2007 (με τρία εκατομμύρια ψήφους!) με μισή Ελλάδα καμένη και 68 νεκρούς. Ας ήτανε καλά τα τριχίλιαρα που μοιράστηκαν και οι διορισμοί που ακολούθησαν και τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα.
Συγνώμη για το σεντόνι που έγραψα...έχω ξεφύγει...τράτζικ...
Όντως ζήσαμε αυτό που χαρακτηρίσατε "σαμποτάζ των μεταρρυθμίσεων" μετά το 2009 και μάλιστα με αρχηγό αντιμεταρρύθμισης την κ. Λ. Κατσέλη, αλλά οι επιλογές του κόσμου στις προχθεσινές εκλογές δεν μας δείχνουν ότι καταδίκασαν την μεταρρυθμιστική ολιγωρία του ΠΑΣΟΚ, αλλιώς θα βλέπαμε μετακινήσεις σε πιο μεταρρυθμιστικά κόμματα. Ελάχιστες βέβαια οι εναλλακτικές, αλλά αυτές δεν μπήκανε καν στη βουλή. Και σίγουρα αυτός που π.χ. αφήνει το ΠΑΣΟΚ για να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά μεταρρυθμίσεις αναζητά. Αφήνω δε το γεγονός ότι οι αποδεδειγμένα μεταρρυθμιστές του ΠΑΣΟΚ (π.χ. Γ. Ραγκούσης) δεν εξελέγησαν καν (ο συγκεκριμένος πήρε λιγότερους ψήφους και από τον μόνιμο βουλευτή των τελευταίων δεκαετιών Α. Κακλαμάνη).
Για μένα αυτό είναι το θλιβερότερο όλων: Το γεγονός ότι οι επιλογές του κόσμου στις τελευταίες εκλογές αντί των απαραίτητων αλλαγών φέρνουν οπισθοδρόμηση. Δεν είναι δυνατόν το 2012 να αποθεώνεται η ρητορική του Α. Παπανδρέου του 70. Θα μου πείτε γιατί δεν είναι;...η ιστορία επαναλαμβάνεται και κανείς δεν μαθαίνει δυστυχώς.
Φυσικά κάποιος μπορεί να πει ότι είναι μαγική εικόνα το αποτέλεσμα αφού πολλοί δεν ψήφισαν σε αυτές τις εκλογές και μάλιστα αυτοί που δεν ψήφισαν είναι και οι πλέον απαιτητικοί ψηφοφόροι. Φοβάμαι ότι αυτοί βρίσκονται σε ακόμη χειρότερη πλάνη ακόμη και από αυτούς που ψηφίζοντας έδιωξαν τη Διαμαντοπούλου και το Ραγκούση για να βάλουν μέσα την Κουντουρά και τον Χαϊκάλη. Διότι το σκεπτικό “έχω να διασχίσω μια έρημο αλλά κανένα από τα οχήματα που μου προσφέρονται δεν είναι της αρεσκείας μου οπότε θα το κόψω με το πόδι” δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Και τώρα είμαστε πιο κοντά από ποτέ στο να μείνουμε καταμεσής χωρίς όχημα.
Πάντως λύσεις πάντα υπάρχουνε και το σκύψιμο του κεφαλιού δεν βοηθά. Αντίθετα οι καταστάσεις πλέον επιβάλλουν ΑΜΕΣΑ τον σχηματισμό του κόμματος που θα αλλάξει το σκηνικό προς το λογικότερο (γιατί αυτό έχουμε χάσει: την κοινή λογική και τον αυτοσεβασμό μας). Στον πυρήνα του σχηματισμού αυτού προσωπικά θα ήθελα (μεταξύ άλλων προσωπικοτήτων ουσίας) αυτούς που τόλμησαν να δουν την τίγρη στα μάτια και άφησαν έργο εν μέσω δυσμενέστατων συνθηκών, άσχετα αν ο (πάντα σοφός;) λαός τους άφησε έξω επειδή δεν είχαν ψέματα και ρουσφέτια να μοιράσουν. Όσοι νομίζουν ότι είμαι υπερβολικός στην κριτική του εκλογικού σώματος ας θυμηθούν την πανηγυρική επανεκλογή του Καραμανλή το 2007 (με τρία εκατομμύρια ψήφους!) με μισή Ελλάδα καμένη και 68 νεκρούς. Ας ήτανε καλά τα τριχίλιαρα που μοιράστηκαν και οι διορισμοί που ακολούθησαν και τίναξαν τη μπάνκα στον αέρα.
Συγνώμη για το σεντόνι που έγραψα...έχω ξεφύγει...τράτζικ...
