Του Λυκούργου Λιαρόπουλου:
Η σύγκρουση με αφορμή το Μνημόνιο, έφερε τη χώρα στην καταστροφή. Το φαινόμενο των κομμάτων που μάχονται για την εξουσία ενώ η χώρα πτωχεύει και αποσυντίθεται, είναι αποκρουστικό. Το τραγικότερο όλων είναι ότι η όλη σύγκρουση στηρίζεται σε ένα ψέμα. Το ότι «για όλα φταίει το Μνημόνιο». Οι «μνημονιακοί» βρίσκονται σε μία ιδιαίτερα δύσκολη, έως ανυπόφορη θέση. Η χώρα και όλοι ζούμε τα αποτελέσματα μίας πολιτικής που, εσφαλμένα, θεωρείται πρόβλεψη του Μνημονίου. Το γεγονός ότι το Μνημόνιο ποτέ δεν εφαρμόσθηκε στην πράξη, δεν εξηγήθηκε και δεν έγινε σαφές στον κόσμο. Έτσι, η κυβέρνηση και τα κόμματα που εφάρμοσαν την πολιτική των τελευταίων δύο ετών, δικαίως εξοστρακίσθηκαν, αλλά για λάθος λόγους. Υποτίθεται ότι τιμωρήθηκαν επειδή εφάρμοσαν το Μνημόνιο, ενώ θα έπρεπε να τιμωρηθούν επειδή δεν το εφάρμοσαν. Το ότι τιμωρήθηκαν για λάθος λόγους, έχει πολύ μεγάλη σημασία, γιατί σήμερα προκύπτει ως συμπέρασμα και προβάλλεται, ανέξοδα, από την Αριστερά, η ανάγκη κατάργησης του Μνημονίου, ενώ η παλλαϊκή απαίτηση θα έπρεπε να είναι η πλήρης και πιστή, επί τέλους, εφαρμογή του.
Αντίθετα, η αντιμνημονιακή θέση είναι, εκλογικά, απίστευτα εύκολη. Με ένα ψεύτικο επιχείρημα, η Αριστερά επιχειρεί να κυριαρχήσει για να φέρει την πραγματική καταστροφή του τόπου. Με δεδομένο ότι το εκλογικό σώμα έχει γονατίσει και η οργή είναι το κυρίαρχο συναίσθημα, η θέση που ενοχοποιεί τους «μνημονιακούς» είναι προνομιακή. Τόσο, μάλιστα, που είναι μάλλον αποτυχία της Αριστεράς η συγκέντρωση μόνο του 31,37% των ψήφων. Τα τρία κόμματα της Αριστεράς θα πρέπει να νοιώθουν άβολα με το τελικό αποτέλεσμα, ενώ, παραδόξως, ένα κόμμα του 17% έχει αναγορευθεί σε «θριαμβευτή» των εκλογών. Όπως και να το κάνουμε, οι δύο «απόβλητοι» του Μνημονίου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, συγκέντρωσαν 32,03%. Μαζί με τις ψήφους των τριών μικρών φιλελεύθερων κομμάτων, που, αφρόνως, ακολούθησαν μοναχικές πορείες, αθροίζοντας 6,5%, το θεωρητικά «μνημονιακό» μέρος του εκλογικού σώματος ανέρχεται στο 38,53%. Αν τα τρία μικρά κόμματα είχαν συνασπισθεί, σήμερα θα μιλούσαμε για μία Ελλάδα, στοιχειωδώς, έστω, κυβερνήσιμη και όχι έρμαιο στις ορέξεις και φαντασιώσεις των κ.κ. Τσίπρα, Λαφαζάνη, Τσακαλώτου και Γλέζου.
Γιατί έμεινε το Μνημόνιο ανυπεράσπιστο; Γιατί σιώπησαν τόσον καιρό οι άνθρωποι που γνωρίζουν τι προέβλεπε στην πραγματικότητα; Γιατί έβλεπαν σιωπηλοί τις κυβερνήσεις των πολιτικάντηδων να ξεζουμίζουν το λαό αδίκως και άσκοπα για να μην πειράξουν τις στρατιές προνομιούχων που οι ίδιοι εξέθρεψαν; Πόσοι μίλησαν ανοικτά για την παραγωγική αποσάθρωση της χώρας, που η ανεύθυνη αριστερά χρέωνε στο Μνημόνιο, ενώ υπεύθυνος ήταν ο κομματικός κρατισμός και ο αδηφάγος κρατικός τομέας, στον οποίο οι ίδιοι ομνύουν; Πόσοι αναλώθηκαν σε ιδεολογικές αναζητήσεις συζητώντας για το φύλλο των αγγέλων, ενώ η ανεργία θέριευε, τράπεζες χρεοκοπούσαν και οι μικρομεσαίοι εξαφανίζονταν; Πόσοι οικονομολόγοι, διανοούμενοι, ακαδημαϊκοί και πολιτικοί επιστήμονες, φλέρταραν αυτάρεσκα με μία Αριστερά λάιτ, χαϊδεύοντας αυτιά, για να φέρουν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο; Ποιος απέμεινε, τελικά, να στηρίξει ιδεολογικά την Ελλάδα της παραγωγής, της καινοτομίας, της εξωστρέφειας και της ανάπτυξης, με πρακτικά βήματα και προτάσεις, αλλά και πολιτική ένταξη; Πόσοι «λέρωσαν» τα χέρια τους κυνηγώντας ψήφους για να νομιμοποιήσουν μία αλλιώτικη πολιτική; Πόσοι κουράστηκαν να εξηγήσουν στον κουρέα τους και στο μπακάλη τι πραγματικά γινόταν στην οικονομία, τι σημαίνει Ευρώπη και Ευρώ, χρέος, έλλειμμα, δανειακή σύμβαση και «κούρεμα»;
Καταλαβαίνω, βέβαια, γιατί το έζησα, ότι όταν η οργή και ο φόβος πρυτανεύουν, είναι δύσκολο να εξηγήσεις στον ψηφοφόρο γιατί η στείρα καταδίκη του Μνημονίου που δεν εφαρμόζεται, είναι λάθος. Είναι δύσκολο να πείσεις ότι χρειάζονται κλείσιμο άχρηστοι κρατικοί φορείς, όταν η ανεργία θεριεύει και τα ΜΜΕ λαϊκίζουν ασύστολα. Είναι πολύ πιο συμπαθητικό να βρίσκεσαι μεταξύ «φίλων» σε αριστερά χάπενινγκ, σε φόρα ενεργών πολιτών, ακόμα και σε πολιτικούς σχηματισμούς, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτό είναι «ανταλλάξιμο» και με βουλευτική έδρα. Εκεί, βέβαια, μιλούν περισσότερο για δίκαιη κατανομή, κοινωνική προστασία και το ρόλο του Κράτους. Δεν μιλούν πολύ για παραγωγή, οικονομία και ανάπτυξη, επιχειρήσεις και δουλειές. Ο Στέφανος Μάνος έμεινε πάλι μόνος, αλλά αυτή τη φορά όχι μόνο με δική του ευθύνη. Αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει. Στις εκλογές που έρχονται, εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι θέλουν να δουν όλους όσοι συμβολίζουν τη φιλελεύθερη αντίληψη για την οικονομία, ενωμένους. Το γνωρίζω προσωπικά, γιατί, τώρα πια εκπροσωπώ περισσότερους από 2.000 από αυτούς. Όλοι μού ζητούν να ενωθούμε και να καλέσουμε μαζί μας όλα τα λαμπρά μυαλά που έζησαν την τελευταία εκλογική μάχη στην εξέδρα. Τους θέλουμε στο γήπεδο για να δείξουμε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, σωστός και ρεαλιστικός, προς την ανάπτυξη και την ευημερία. Δεν είναι ανάγκη να καταστρέψουμε πρώτα τη χώρα, για να τη σώσουμε, τάχα, στο άδηλο και αβέβαιο μέλλον.
Πηγή: www.metarithmisi.gr
*Ο Λυκούργος Λιαρόπουλος είναι Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών,
Υποψήφιος στη Β΄ Αθηνών με τη ΔΡΑΣΗ.
16/05/2012
Μέτωπο ναι, αλλά χωρίς τον Αντώνη!
Του Θανάση Μαυρίδη:
Πρώτο κόμμα στις επικείμενες εκλογές δεν θα είναι ο αντιευρωπαϊκός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα ευρωπαϊκό μέτωπο που μπορεί να δημιουργηθεί στους κόλπους της ευρύτερης αστικής παράταξης. Συμμαχία για την Ευρώπη! Μία ελπίδα για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες, μία πρόταση ευθύνης για την Ελλάδα. Ένα μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων μπορεί να νικήσει κατά κράτος τους λαϊκιστές. Η λύση βρίσκεται στις δυνάμεις που υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Όχι όμως με τα ίδια πρόσωπα! Όχι με επικεφαλής τον κ. Σαμαρά.
Το προσκλητήριο του κ. Σαμαρά έχει νόημα μόνο αν ο ίδιος δείξει γενναιότητα και αποχωρήσει από την ηγεσία ενός τέτοιου σχήματος. Ο κ. Σαμαράς ευθύνεται σε έναν σημαντικό βαθμό για την δοκιμασία που περνάει αυτή την στιγμή η χώρα μας. Αυτός προκάλεσε τις εκλογές, εκτιμώντας λαθεμένα ότι θα κέρδιζε δια περιπάτου. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι έπεσε τόσο έξω στις προβλέψεις του και ότι οδήγησε την συντηρητική παράταξη σε μία ιστορική συντριβή, είναι στοιχεία ικανά να του δείξουν την πόρτα της εξόδου.
Αρκετά στελέχη της κεντροδεξιάς επικαλούνται το μικρό χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις εκλογές και υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει αρχηγό. Δεν λένε όλη την αλήθεια. Ένα φιλοευρωπαϊκό μέτωπο νίκης δεν μπορεί να βρίσκεται υπό την σκεπή της Νέας Δημοκρατίας με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά. Πως είναι δυνατόν να έρθουν σε συμφωνία με τον κ. Σαμαρά όσοι διεγράφησαν από τον ίδιο ή έπεσαν θύματα ανήθικων επιθέσεων από το περιβάλλον του κ. Σαμαρά; Ποιος έχει ξεχάσει τα προβοκατόρικα πρωτοσέλιδα του κομματικού του Τύπου ο οποίος χαρακτήριζε «γερμανοτσιολάδες» τους υποστηρικτές του μνημονίου; Ούτε και πείθεται κανείς από την απομάκρυνση των προσωπικών του συμβούλων. Η ευθύνη για όσα έχουν γίνει ανήκει στον κ. Σαμαρά και όχι στους επικίνδυνους ακροδεξιούς συμβούλους του.
Μέσα από την πρόταση του φιλοευρωπαϊκού μετώπου ο κ. Σαμαράς μπορεί να προσδοκά στο να έχει μία δεύτερη ευκαιρία έπειτα από την ήττα της 6ης Μαΐου. Δεν το δικαιούται. Αν επιχειρήσει μία νέα κάθοδο στις εκλογές με επικεφαλής τον ίδιο θα έχει κάνει ένα ακόμη λάθος. Μόνο που ο ίδιος αρέσκεται να παρουσιάζεται ως πατριώτης και αυτή η τακτική δεν εξυπηρετεί την πατρίδα.
Πηγή:www.capital.gr
Πρώτο κόμμα στις επικείμενες εκλογές δεν θα είναι ο αντιευρωπαϊκός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα ευρωπαϊκό μέτωπο που μπορεί να δημιουργηθεί στους κόλπους της ευρύτερης αστικής παράταξης. Συμμαχία για την Ευρώπη! Μία ελπίδα για τους δοκιμαζόμενους Έλληνες, μία πρόταση ευθύνης για την Ελλάδα. Ένα μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων μπορεί να νικήσει κατά κράτος τους λαϊκιστές. Η λύση βρίσκεται στις δυνάμεις που υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Όχι όμως με τα ίδια πρόσωπα! Όχι με επικεφαλής τον κ. Σαμαρά.
Το προσκλητήριο του κ. Σαμαρά έχει νόημα μόνο αν ο ίδιος δείξει γενναιότητα και αποχωρήσει από την ηγεσία ενός τέτοιου σχήματος. Ο κ. Σαμαράς ευθύνεται σε έναν σημαντικό βαθμό για την δοκιμασία που περνάει αυτή την στιγμή η χώρα μας. Αυτός προκάλεσε τις εκλογές, εκτιμώντας λαθεμένα ότι θα κέρδιζε δια περιπάτου. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι έπεσε τόσο έξω στις προβλέψεις του και ότι οδήγησε την συντηρητική παράταξη σε μία ιστορική συντριβή, είναι στοιχεία ικανά να του δείξουν την πόρτα της εξόδου.
Αρκετά στελέχη της κεντροδεξιάς επικαλούνται το μικρό χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις εκλογές και υποστηρίζουν ότι δεν μπορεί η Νέα Δημοκρατία να αλλάξει αρχηγό. Δεν λένε όλη την αλήθεια. Ένα φιλοευρωπαϊκό μέτωπο νίκης δεν μπορεί να βρίσκεται υπό την σκεπή της Νέας Δημοκρατίας με αρχηγό τον Αντώνη Σαμαρά. Πως είναι δυνατόν να έρθουν σε συμφωνία με τον κ. Σαμαρά όσοι διεγράφησαν από τον ίδιο ή έπεσαν θύματα ανήθικων επιθέσεων από το περιβάλλον του κ. Σαμαρά; Ποιος έχει ξεχάσει τα προβοκατόρικα πρωτοσέλιδα του κομματικού του Τύπου ο οποίος χαρακτήριζε «γερμανοτσιολάδες» τους υποστηρικτές του μνημονίου; Ούτε και πείθεται κανείς από την απομάκρυνση των προσωπικών του συμβούλων. Η ευθύνη για όσα έχουν γίνει ανήκει στον κ. Σαμαρά και όχι στους επικίνδυνους ακροδεξιούς συμβούλους του.
Μέσα από την πρόταση του φιλοευρωπαϊκού μετώπου ο κ. Σαμαράς μπορεί να προσδοκά στο να έχει μία δεύτερη ευκαιρία έπειτα από την ήττα της 6ης Μαΐου. Δεν το δικαιούται. Αν επιχειρήσει μία νέα κάθοδο στις εκλογές με επικεφαλής τον ίδιο θα έχει κάνει ένα ακόμη λάθος. Μόνο που ο ίδιος αρέσκεται να παρουσιάζεται ως πατριώτης και αυτή η τακτική δεν εξυπηρετεί την πατρίδα.
Πηγή:www.capital.gr
11/05/2012
Σχόλιο στο
Φελέκι
Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό να βλέπεις μια καρικατούρα του Ανδρέα με κάτι λιγότερο από 17% να το παίζει αντάρτης με αποκριάτικα φυσεκλίκια και ευρωπαϊκό φερετζέ…Και τουλάχιστον ο Ανδρέας ως απατεώνας ήταν φαινομενικά απέναντι στην Ευρώπη αλλά ευτυχώς είχε και κάποια Ευρωπαϊκή ατζέντα και τον αναγνώριζαν και 2-3 ηγέτες. Ο Αλέξης καταφέρνει κάτι ακόμη χειρότερο… να είναι το ακριβώς ανάποδο. Προσχηματικά με την ΕΕ, ουσιαστικά ΚΚΕ και βάλε και από ατζέντα και αναγνωρισιμότητα ας μην το σχολιάσουμε.
Κάποτε δήλωνα περίεργος να δω τι θα βγάλει η γενιά μου καθώς ήταν η πρώτη που μεγάλωνε μακριά από πολιτικές εντάσεις και πείνα. Σύντομα οι προσδοκίες μου προσγειώθηκαν μιας και οι περισσότεροι αποδείχτηκαν μαλθακοί συνεχιστές της σαβούρας της γενιάς του Πολυτεχνείου, αδύναμοι ή αρνούμενοι να ανατρέψουν το γελοίο οικογενειακό-οικονομικό μοντέλο “άραξε και το Δημόσιο σε περιμένει, παντρέψου και έρχεται το εφάπαξ”. Τα πνευματικώς μαμμόθρεφτα λοιπόν (κάθε ηλικίας) αυτού του συστήματος που εδώ και τόσα χρόνια επιβραβεύει την αδράνεια και τιμωρεί την πρωτοπορία και τη σκέψη, βρήκαν φιλικό οικοσύστημα στο “λεφτά υπάρχουν και παραυπάρχουν” του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου και του κάθε πικραμένου του στυλ “Χαρίζω χρέη, κάνω τις ανηφόρες κατηφόρες και παιδιά θα σας κάνω γιατί είμαι καρπερός”.
Σε αυτές τις εκλογές ελλείψει ισχυρού μεταρρυθμιστικού σχήματος και σε συνδυασμό με τις ανόητες Πασοκικές (και από ΓΑΠ) συγνώμες και τη Σαμαρική σαλάτα, η ψήφος κατευθύνθηκε απροκάλυπτα στα μορφώματα που αναδεικνύουν όλα τα κουσούρια της Ελληνικής κοινωνίας που πατώνει σε όλες τις μετρήσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια αλλά κάνει ότι δεν βλέπει. Ο μάστορας που δεν κόβει αποδείξεις, ο τύπος στο ΙΚΑ που κάνει κομπίνες, ο άλλος στην πολεοδομία που κάνει το ίδιο, ο φαρμακοποιός που θέλει κλειδωμένο επάγγελμα και κέρδος, οι φωτόπουλοι του Δημοσίου, οι Λυμπερόπουλοι των διαφόρων συντεχνιών, και πόσοι άλλοι ακόμη δεν θέλουν καμία αλλαγή και η θολούρα των τελευταίων εκλογών και των Τσιπρικών ακροβασιών τους κάνουν το χατίρι. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός ότι οι πατριώτες ΟΛΩΝ των οικονομικών στρωμάτων που έβγαλαν τα λεφτάκια τους έξω και περιμένουν δραχμή για να κονομήσουν είναι ουκ ολίγοι τότε το μίγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό.
Χρόνος για σκύψιμο κεφαλιού δεν υπάρχει και το σχήμα που θα κινητοποιήσει αυτό που έλεγα “βουβή πλειοψηφία (;) της λογικής” πρέπει να δημιουργηθεί χθες. Θα το καταφέρει ο Μάνος; Μακάρι. Προσωπικά δεν ήθελα ατέρμονες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά με αυτή τη σύνθεση το Κοινοβούλιο δεν πάει πουθενά. Έξω ο Ραγκούσης μέσα ο Κοντογιαννίδης…ο Αλέφαντος θα έκανε καλύτερες αλλαγές.
Όσοι έμειναν βουβοί στις τελευταίες και δεν ψήφισαν είδαν το αποτέλεσμα – ας πρόσεχαν. Αν θα κάνουν πλειοψηφικό ρεύμα θα δείξει στις επόμενες (μάλλον άμεσες) εκλογές. Ένα σωστό σχήμα σε αυτό το ρευστό σκηνικό μπορεί να το κερδίσει το ράλλυ άμεσα και να σώσει την παρτίδα. Διαφορετικά…όσοι είναι της ηλικίας του Αλέξη και πάνω θα ζήσουν για δεύτερη φορά το Παπανδρεϊκό τσίρκο του 80 με ρητορική 70 και ακόμη μικρότερη αγοραστική δύναμη. Ευτυχώς ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης δεν θα ζήσει το δράμα. Δυστυχώς λείπει, περισσότερο από ποτέ…
Η ακρότητα έχει ένα καλό. Κινητοποιεί. Παρόλο που η περιφορά της εντολής ως κούπα πρωταθλήματος από τον Αλέξη μας πήγε πολύ πίσω, θα ξυπνήσει τις μάζες που κακώς έμειναν αδρανείς την κρίσιμη στιγμή. Δεν θα παίζει για πολύ μόνος στο καφενείο των δημοσκοπήσεων επειδή προσφέρει πολιτικά παραισθησιογόνα.
Υ.Γ. Και αυτό το αστειάκι με το λεφτά υπάρχουν (το οποίο δεν ειπώθηκε ποτέ ακριβώς έτσι – δείτε το βίντεο) ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Αρκετά περίγελος γίναμε με τα αστεία ως ανύπαρκτα οικονομικά προγράμματα που ψηφίσαμε και τα νούμερα που βάλαμε στη Βουλή. Θυμίζουμε τύπο που έχει στραμμένη την κάννη στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας “θα σας φάω ρε” πατά τη σκανδάλη.
Είναι πραγματικά κωμικοτραγικό να βλέπεις μια καρικατούρα του Ανδρέα με κάτι λιγότερο από 17% να το παίζει αντάρτης με αποκριάτικα φυσεκλίκια και ευρωπαϊκό φερετζέ…Και τουλάχιστον ο Ανδρέας ως απατεώνας ήταν φαινομενικά απέναντι στην Ευρώπη αλλά ευτυχώς είχε και κάποια Ευρωπαϊκή ατζέντα και τον αναγνώριζαν και 2-3 ηγέτες. Ο Αλέξης καταφέρνει κάτι ακόμη χειρότερο… να είναι το ακριβώς ανάποδο. Προσχηματικά με την ΕΕ, ουσιαστικά ΚΚΕ και βάλε και από ατζέντα και αναγνωρισιμότητα ας μην το σχολιάσουμε.
Κάποτε δήλωνα περίεργος να δω τι θα βγάλει η γενιά μου καθώς ήταν η πρώτη που μεγάλωνε μακριά από πολιτικές εντάσεις και πείνα. Σύντομα οι προσδοκίες μου προσγειώθηκαν μιας και οι περισσότεροι αποδείχτηκαν μαλθακοί συνεχιστές της σαβούρας της γενιάς του Πολυτεχνείου, αδύναμοι ή αρνούμενοι να ανατρέψουν το γελοίο οικογενειακό-οικονομικό μοντέλο “άραξε και το Δημόσιο σε περιμένει, παντρέψου και έρχεται το εφάπαξ”. Τα πνευματικώς μαμμόθρεφτα λοιπόν (κάθε ηλικίας) αυτού του συστήματος που εδώ και τόσα χρόνια επιβραβεύει την αδράνεια και τιμωρεί την πρωτοπορία και τη σκέψη, βρήκαν φιλικό οικοσύστημα στο “λεφτά υπάρχουν και παραυπάρχουν” του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμμένου και του κάθε πικραμένου του στυλ “Χαρίζω χρέη, κάνω τις ανηφόρες κατηφόρες και παιδιά θα σας κάνω γιατί είμαι καρπερός”.
Σε αυτές τις εκλογές ελλείψει ισχυρού μεταρρυθμιστικού σχήματος και σε συνδυασμό με τις ανόητες Πασοκικές (και από ΓΑΠ) συγνώμες και τη Σαμαρική σαλάτα, η ψήφος κατευθύνθηκε απροκάλυπτα στα μορφώματα που αναδεικνύουν όλα τα κουσούρια της Ελληνικής κοινωνίας που πατώνει σε όλες τις μετρήσεις στην Ευρώπη εδώ και χρόνια αλλά κάνει ότι δεν βλέπει. Ο μάστορας που δεν κόβει αποδείξεις, ο τύπος στο ΙΚΑ που κάνει κομπίνες, ο άλλος στην πολεοδομία που κάνει το ίδιο, ο φαρμακοποιός που θέλει κλειδωμένο επάγγελμα και κέρδος, οι φωτόπουλοι του Δημοσίου, οι Λυμπερόπουλοι των διαφόρων συντεχνιών, και πόσοι άλλοι ακόμη δεν θέλουν καμία αλλαγή και η θολούρα των τελευταίων εκλογών και των Τσιπρικών ακροβασιών τους κάνουν το χατίρι. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός ότι οι πατριώτες ΟΛΩΝ των οικονομικών στρωμάτων που έβγαλαν τα λεφτάκια τους έξω και περιμένουν δραχμή για να κονομήσουν είναι ουκ ολίγοι τότε το μίγμα γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό.
Χρόνος για σκύψιμο κεφαλιού δεν υπάρχει και το σχήμα που θα κινητοποιήσει αυτό που έλεγα “βουβή πλειοψηφία (;) της λογικής” πρέπει να δημιουργηθεί χθες. Θα το καταφέρει ο Μάνος; Μακάρι. Προσωπικά δεν ήθελα ατέρμονες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά με αυτή τη σύνθεση το Κοινοβούλιο δεν πάει πουθενά. Έξω ο Ραγκούσης μέσα ο Κοντογιαννίδης…ο Αλέφαντος θα έκανε καλύτερες αλλαγές.
Όσοι έμειναν βουβοί στις τελευταίες και δεν ψήφισαν είδαν το αποτέλεσμα – ας πρόσεχαν. Αν θα κάνουν πλειοψηφικό ρεύμα θα δείξει στις επόμενες (μάλλον άμεσες) εκλογές. Ένα σωστό σχήμα σε αυτό το ρευστό σκηνικό μπορεί να το κερδίσει το ράλλυ άμεσα και να σώσει την παρτίδα. Διαφορετικά…όσοι είναι της ηλικίας του Αλέξη και πάνω θα ζήσουν για δεύτερη φορά το Παπανδρεϊκό τσίρκο του 80 με ρητορική 70 και ακόμη μικρότερη αγοραστική δύναμη. Ευτυχώς ο συγχωρεμένος ο Παπαγιαννάκης δεν θα ζήσει το δράμα. Δυστυχώς λείπει, περισσότερο από ποτέ…
Η ακρότητα έχει ένα καλό. Κινητοποιεί. Παρόλο που η περιφορά της εντολής ως κούπα πρωταθλήματος από τον Αλέξη μας πήγε πολύ πίσω, θα ξυπνήσει τις μάζες που κακώς έμειναν αδρανείς την κρίσιμη στιγμή. Δεν θα παίζει για πολύ μόνος στο καφενείο των δημοσκοπήσεων επειδή προσφέρει πολιτικά παραισθησιογόνα.
Υ.Γ. Και αυτό το αστειάκι με το λεφτά υπάρχουν (το οποίο δεν ειπώθηκε ποτέ ακριβώς έτσι – δείτε το βίντεο) ας το κρατήσουμε για τον εαυτό μας. Αρκετά περίγελος γίναμε με τα αστεία ως ανύπαρκτα οικονομικά προγράμματα που ψηφίσαμε και τα νούμερα που βάλαμε στη Βουλή. Θυμίζουμε τύπο που έχει στραμμένη την κάννη στον κρόταφό του και ουρλιάζοντας “θα σας φάω ρε” πατά τη σκανδάλη.
09/05/2012
Σχόλιο στο blog του Μίμη
Ανδρουλάκη:
Φυσικά και είμαστε τύφλα κ. Ανδρουλάκη αφού στην περιφέρειά σας για παράδειγμα οι ψηφοφόροι επέλεξαν εσάς των γλαφυρών περιγραφών και της άρνησης λήψης θέσης με δυνατότητα πραγματικού έργου, ενώ άφησαν έξω τον Γ. Ραγκούση των πραγματικών μεταρρυθμίσεων με τόλμη, χωρίς περιστροφές και τσαλίμια.
Παρόμοια τύφλα και στην Α' Αθηνών βέβαια όπου προτιμήθηκε ο φίλος σας κ. Σκανδαλίδης (βάση ποιου έργου άραγε;) αντί της κ. Διαμαντοπούλου η οποία στο κάτω κάτω κατάφερε ένα νόμο για την Παιδεία με πρωτοφανή πλειοψηφία.
"Δεν περιγράφω άλλο"...όπως έλεγε και ο κάποτε υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωστός για τις φουστανελάτες αναμεταδόσεις αγώνων της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κ. Χελάκης...η πολύ πρόοδος σε αυτό το χώρο μας έκανε φέσι...
Φυσικά και είμαστε τύφλα κ. Ανδρουλάκη αφού στην περιφέρειά σας για παράδειγμα οι ψηφοφόροι επέλεξαν εσάς των γλαφυρών περιγραφών και της άρνησης λήψης θέσης με δυνατότητα πραγματικού έργου, ενώ άφησαν έξω τον Γ. Ραγκούση των πραγματικών μεταρρυθμίσεων με τόλμη, χωρίς περιστροφές και τσαλίμια.
Παρόμοια τύφλα και στην Α' Αθηνών βέβαια όπου προτιμήθηκε ο φίλος σας κ. Σκανδαλίδης (βάση ποιου έργου άραγε;) αντί της κ. Διαμαντοπούλου η οποία στο κάτω κάτω κατάφερε ένα νόμο για την Παιδεία με πρωτοφανή πλειοψηφία.
"Δεν περιγράφω άλλο"...όπως έλεγε και ο κάποτε υποψήφιος στις αυτοδιοικητικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ, γνωστός για τις φουστανελάτες αναμεταδόσεις αγώνων της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου κ. Χελάκης...η πολύ πρόοδος σε αυτό το χώρο μας έκανε φέσι...
Subscribe to:
Posts (Atom)