20/08/2022

Kea, my favourite escape from Athens

 Heatwaves in big cities are not my kind of party and since I'm lucky to have so many nice islands around here like Kea it's a no brainer to hop on a ferry and leave the hell behind. The port of Lavrio is just 55ish km away and here I am early in the morning enjoying my view from the ferry's deck as it warms up its engines:

DSC_0012.JPG

DSC_0013.JPG

DSC_0015.JPG

DSC_0016.JPG

DSC_0018.JPG

Speaking of the ferry, this looks like it might be doing its last trip:
DSC_0017.JPG

As this old thing starts moving and right at the exit of the port we get an announcement that we have to go back to the port for urgent reasons. This never happened to me again and I go back to watch what this reason is. I see a car with a family waiting at the port and I go "don't tell me we'll be late just cause they are late!":
DSC_0020.JPG

At least this return gives me the chance to picture this nice tag ship:
DSC_0021.JPG

As we reach the dock turns out that it all happened so that two ladies would disembark:
DSC_0022.JPG

The family with the car (top left) didn't manage to enter the ferry so we leave again right on. Seriously, I don't know what the fuck happened but the guy in whit shirt who works on that ship was bitching that this was the 3rd time it happened during the last days! I still scratch my head how someone can convince a whole ship to return when there's no (visible at least) health reason since they both walked out pretty casually.

The view on board makes you forget all that instantly:
DSC_0023.JPG

DSC_0024.JPG

We pass near the island of Makronissos where I'm always interested to see it's lighthouse on its tip that looks tiny from this distance:
DSC_0029.JPG

DSC_0030.JPG

DSC_0031.JPG

Meeting other vessels on the way is no surprise especially on such a hot summer day:
DSC_0032.JPG

DSC_0037.JPG

You know you're over Hellenic waters when your view is this:
DSC_0038.JPG

Or better without this ugly ferry thingy, let's go full Aegean blue:
DSC_0039.JPG

The island of Makronissos is past and gone,
DSC_0040.JPG

and the first views of Kea island come up:
DSC_0041.JPG

DSC_0042.JPG

DSC_0043.JPG

DSC_0044.JPG

DSC_0045.JPG

This is the port of Kea named Korisia, looking pretty under the morning summer laser penetrating sun:
DSC_0051.JPG

DSC_0052.JPG

Look at the view of the local cemetery and be sure Kea is the place to live but also the place to die:
DSC_0054.JPG

Ships die there too as it seems:
DSC_0055.JPG

We dock drama free and I can't wait to ride up to Kea's town Ioulis and start walking. It's the peak of the season so I struggle a bit to crumb my bike between the cars as the available shady spots are rare:
DSC_0056.JPG

I walk uphill and the view already pays back the effort:
DSC_0057.JPG

And gives me the chance to picture the parking challenge from above:
DSC_0058.JPG

This is the view that the first foodie store of the town offers:
DSC_0059.JPG

Time to walk its super cute narrow backstreets:
DSC_0061.JPG

DSC_0062.JPG

DSC_0063.JPG

DSC_0064.JPG

DSC_0065.JPG

You love cats? There you go:

DSC_0067.JPG

You like chess? Kea's got it:
DSC_0068.JPG

Such a colourful paradise:
DSC_0069.JPG

DSC_0070.JPG

Just in case you're wondering how far you are from all these places:

DSC_0071.JPG

Let's walk some more escaping the sun in the heart of Ioulis:

DSC_0072.JPG

DSC_0073.JPG

DSC_0074.JPG

DSC_0075.JPG

Fancy donkeys? Kea's got you covered:

DSC_0076.JPG

And the walk goes on:

DSC_0077.JPG

DSC_0078.JPG

DSC_0079.JPG

Until I reach this window of view where I always make a stop:
DSC_0080.JPG

Cuteness never stops though:

DSC_0081.JPG

DSC_0083.JPG

DSC_0082.JPG

DSC_0084.JPG

DSC_0085.JPG

DSC_0086.JPG

Fully loaded wonderful grapes:
DSC_0088.JPG

That view though:
DSC_0089.JPG

DSC_0090.JPG

Fortunately the local church follows the vivid trend:
DSC_0093.JPG

Just like its neighbours:
DSC_0094.JPG


I had just made my first steps out of Ioulis town continuing on a cobblestone path that generously offers vies like this:
DSC_0095.JPG

DSC_0096.JPG

DSC_0097.JPG

The gate to the local cemetery is not so fancy but who cares with a view like this:
DSC_0098.JPG

Something to care about is the following one though:

DSC_0100.JPG

It's all Greek to you but no worries cause I'm as Greek myself: This is a water spring made of marble in 1928. Back then one could just stop and drink pristinely clean water. Almost a century later there's this pathetic sign on the faucet reading that "water is not drinkable". The cannibalisation of natural resources in one picture. This happened mainly due to the extreme use of nitrogen fertilizers from farmers who believed that they could increase their harvest just by increasing the fertilizers infinitely. And I am not sure I should use past tense - some might still believe so.

That view though...
DSC_0101.JPG

This is where I am walking to - hard to tell from far but there's a lion rock sculpture in the middle:
DSC_0102.JPG

Fortunately the path has bits of shade to escape the merciless sun for a while:

DSC_0103.JPG

In the next one you can see the lion on the right if you want to take your eyes off the beautiful sea view:
DSC_0105.JPG

I like the contrast of this white temple:
DSC_0106.JPG

The view shouldn't be missed from any possible angle:
DSC_0107.JPG

DSC_0109.JPG

Interesting rock formations on my way:
DSC_0111.JPG

At the look of this fig tree I rush to have a break under its shade:

DSC_0112.JPG

Though I was already more than thankful to it for protecting me from the penetrating summer sun I was more than happy to find out that it makes my favourite kind of figs - the black ones! I managed to find a good one and it was one of the best I've ever tried - you can't beat a fresh fruit right off the tree. Here's the leftovers of its gold (in taste and looks) meat:
DSC_0113.JPG

Time to enter the site of the Ancient Lion:
DSC_0114.JPG

DSC_0115.JPG

The way down there is very steep:
DSC_0116.JPG

But soon gives you a view from the top to the local attraction:
DSC_0117.JPG

Doesn't look that much as a lion from the back:
DSC_0118.JPG

It does so from the front though:
DSC_0120.JPG

DSC_0121.JPG

At least if you think of it as a cartoonish version of a lion. It's unclear whether it was shaped like this by the weather over the years or someone made it look like that but interesting to see in any case especially if you plan to watch the sunset from this spot.

I'm far from sunset time so I enjoy the rest of the view around:
DSC_0123.JPG

DSC_0122.JPG

Neglection and beauty are not rare around here:
DSC_0124.JPG

Funny touch on this old door:

DSC_0125.JPG

Feeling like I had enough beauty and heat already (mainly the latter) I decide to ride up to my favourite beach to cool things down (see video later for the ride). So, here I am at Otzias beach:
DSC_0126.JPG

Unfortunately it's the peak of the season and the first short of free year after the COVID madness so it's crowded like never before but still remains a paradise to enjoy:
DSC_0131.JPG

DSC_0130.JPG

After some wonderful swimming moments I'm lying under the trees for a while to dry and rest:

DSC_0127.JPG

DSC_0128.JPG

Goodbye Otzia, see you next time:

DSC_0129.JPG

The nearby beach of Gialiskari is also wonderful and worth a stop:
DSC_0132.JPG

If this is not a great view point there's something wrong with your eyes or your taste:
DSC_0134.JPG

DSC_0135.JPG

DSC_0133.JPG

Who's hungry? Definitely me so time to enjoy the goodies of the local bakery:

Mushroom pie
Mushroom pie

Spinach pie
Spinach pie

I still have time to kill till the ferry takes me back so I find some shade from my iron horse:

DSC_0144.JPG


And of course for myself as well:
DSC_0140.JPG

In case you are wondering I am at Vourkari:
DSC_0141.JPG

DSC_0142.JPG

I couldn't have a better umbrella than this:

DSC_0145.JPG

DSC_0143.JPG

Back at the port, a ship has died, a speed boat is still alive and a church waits to see the sunset:
DSC_0147.JPG

Last images of Kea while I am on board waiting to depart:
DSC_0149.JPG

DSC_0148.JPG

As we start moving I take some more now that the light of the sun is more sweet:
DSC_0152.JPG

DSC_0153.JPG

DSC_0150.JPG

DSC_0151.JPG

Feel free to caption this if you want:
DSC_0154.JPG

Wanna watch a summary of the clips I shot during the trip? Be my guest:



19/08/2022

Νίκος Παπάζογλου

 Μια μικρή αιωνιότητα πριν, ο Νίκος Παπάζογλου έχει μόλις τελειώσει τη συναυλία του στο Ρέθυμνο ενώ εγώ μπαίνω στο θρυλικό Σεσίλια για τα τελευταία ποτά αν και είμαι ήδη αρκετά πιωμένος. Προς έκπληξή μου τον βλέπω να κάθετε σε ένα από τα εξωτερικά τραπέζια του μαγαζιού με μια κοπέλα. Αυθόρμητα μέσα στη σούρα μου πάω, του χαϊδεύω το κεφάλι και του λέω "σε ευχαριστούμε πάρα πολύ". Ανταποκρίθηκε ευγενικά στην κίνηση και τον άφησα σύντομα μιας και ήδη είχα υπερβεί τα όρια της διακριτικότητας που με χαρακτηρίζει.

Έτυχε να βρω αυτή την τελευταία του συνέντευξη την οποία πρέπει να τη δείτε ακόμη και αν χρειαστεί να ανεχτείτε την οικοδέσποινα, πράγμα όχι πάντα εύκολο. Ένας πραγματικά υπέροχος άνθρωπος, μας θυμίζει με τον τρόπο του το κόστος της απώλειας των βασικών αξιών και πως υπήρξαν εποχές που το μέτρο δεν ήταν η σαχλαμάρα και ο χουλιγκανισμός. Όταν σκοτώσουμε το τέρας θα τις ξαναζήσουμε.



13/08/2022

Είσαι Έλληνας;

 


Η παραπάνω φωτογραφία εικονίζει την πινακίδα στη Δυτική είσοδο της Μαριούπολης. Σε περιμένει εκεί, Ελληνική και χαριτωμένη με την αγκυρούλα της (επίνειο γαρ) να την υπερασπιστείς ώστε να παραμείνει όπως πρέπει.

Δε θες να πολεμήσεις; Κατανοητό. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η ζωή που έχεις τώρα στην Ελλάδα είναι απείρως καλύτερη από αυτή που θα σε περιμένει στην Ουκρανία. Κάθε άλλο παρά ηρωική σκέψη βέβαια αλλά απόλυτα κατανοητή.

Θα πεις όμως κάτι φαντάζομαι για να την υπερασπιστείς. Φοβάσαι μη σε πουν φιλοουκρανό; Και τι το κακό βρίσκεται στο να χαρακτηριστείς φίλα προσκείμενος προς ανθρώπους που υπερασπίζονται τη γη και τη ζωή τους, όταν μάλιστα ως εκ τούτου υπερασπίζονται και τα Ελληνικά στοιχεία που βρίσκονται εκεί;

Διστάζεις γιατί κάποιοι τους λένε Ναζί; Έχεις δει καμιά σοβαρή πηγή να το διασταυρώνει αυτό; Βασικά μια πλούσια μουρλέγκο στα ΒΠ και η FSB προσπαθούν να μας πείσουν ότι ειδικά ο Ουκρανικός στρατός έχει περισσότερους φιλοναζί από τους άλλους.

Τέλος πάντων, δε θέλω να σου βάζω δύσκολα και δεν θεωρώ δεδομένο ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν χρόνο να διασταυρώνουν ότι διακινείται στα media. Γι' αυτό πάμε στο αυτονόητο:

Θα πεις κάτι για τον εισβολέα; Ο ρωσικός στρατός ισοπέδωσε την πόλη της Παναγίας και Πασχαλιάτικα έβαλε τα τσετσενοκαντιρόπανα να πανηγυρίζουν πάνω από το πτώμα της. Αυτό ενόχλησε ακόμη και μένα που δεν είμαι θρήσκος. Δεν έχεις καμία δικαιολογία για να μην το καταδικάσεις. Ακόμη και αν δεν είσαι καν Έλληνας. Αρκεί να είσαι Άνθρωπος.

Για να μην κοροϊδευόμαστε όμως, βασικά ένας και μόνο είναι ο λόγος που επικαλείσαι τα παραπάνω προσχήματα:

Είσαι πουτινορώσος.

Μπουκωμένος ή μη αδιάφορο. Βρες το θάρρος όμως να συστηθείς ως τέτοιος για να σε αντιμετωπίσουν ως τέτοιο. Και άσε τα Ελληνικά στην ησυχία τους. Αρκετά τα ταλαιπώρησες. Είτε "μιλώντας" τα είτε όχι.

08/08/2022

Εν (Ολλανδικό) κατακλείδι

 


Μιας και οι Ολλανδικές μου μέρες τελειώνουν σιγά σιγά και δεν ξέρω αν θα έχω χρόνο για γράψιμο αργότερα θα βάλω τώρα λίγες σκέψεις για τη χώρα αυτή πριν ένα αεροπλάνο βάλει και αυτό τη γραμμούλα του στον Ολλανδικό ουρανό (όπως αυτά της φωτογραφίας έξω από το Eindhoven) και με γυρίσει σπίτι για να με παίξουν μονότερμα οι εκκρεμότητες.

Λατρεύω να επισκέπτομαι μέρη με στοιχεία καθημερινότητας καλύτερα από αυτά που βιώνω στο σπίτι μου αλλά πάντα προσπαθώ να απομακρύνω το "the grass is always greener on the other side" όταν έρχεται η ώρα να κρίνω τα αλλότρια. Μετά από 2 επισκέψεις και τα μέρη που είδα/έμεινα στη διάρκεια αυτών η Ολλανδία μου αρέσει τόσο που δυσκολεύομαι να την πω "αλλότρια". Όχι γιατί έχει σχέση με την Ελλάδα, δεν έχει καμία απολύτως, έχει όμως πολλά στοιχεία που μου ταιριάζουν.

Το μέρος που μένω αυτή τη φορά είναι το πιο κουκλίστικο από όλα όσα έχω δει μέχρι στιγμής. Όσο και αν γούσταρα το Amsterdam, όσο γλυκιά και να ήταν η Utrecht, εδώ στο Heeze έξω από το Eindhoven οι γειτονιές είναι λες και βγήκαν από παιδικές εικονογραφήσεις. Κάθε σπίτι νιώθει την υποχρέωση να έχει κήπο που νομίζεις ότι παίρνει μέρος σε διαγωνισμό. Ειλικρινά αν ήμουν αδιάκριτος θα μπορούσα να κάνω ολόκληρα άλμπουμ με τις λεπτομέρειες των σπιτιών εδώ. Σε ένα τέτοιο σκηνικό φοράς ένα χαμόγελο από αυτί σε αυτί με το που βγαίνεις από την πόρτα.

Οι υποδομές και η οργάνωση είναι σε άλλο επίπεδο. Κάθε σπίτι έχει δικούς του κάδους ανακύκλωσης και υπάρχουν συγκεκριμένες μέρες που έρχεται το κάθε φορτηγό για να τους μαζέψει (άλλη μέρα τα χαρτιά, άλλη τα οργανικά κλπ). Βέβαια ο δήμος χρεώνει ανάλογα. Στα οργανικά είναι ακριβός, τα χαρτιά τα παίρνει τσάμπα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μη βλέπεις ΙΧΝΟΣ σκουπιδιού ούτε κάδους στους δρόμους παρά μόνο τις μέρες που θα περάσει το φορτηγό να τους αδειάσει.

Αν θέλετε να δείτε πως είναι το ηλεκτρικό μέλλον των αυτοκινήτων ελάτε μια βόλτα στην Ολλανδία. Είναι τόσα πολλά τα ηλεκτρικά οχήματα εδώ που όταν ακούς ένα συμβατικό σου κάνει εντύπωση (εμένα κακή). Πολλά Tesla μεταξύ αυτών. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός πως παίζει ΠΟΛΥ ποδήλατο σε ΟΛΕΣ τις ηλικίες αυτό κάνει τις γειτονιές απίστευτα ήσυχες.

Δεν ξέρω αν είναι αυτό, ή η γενικότερη χαλαρότητα των ανθρώπων εδώ ή το αρνητικό υψόμετρο ή (πιθανότατα) όλα μαζί αλλά έχω ρίξει επικούς ξεγυρισμένους ύπνους εδώ. Βράδυ και μεσημέρι. Και το λέω παρά το γεγονός ότι κάθε μέρα στις 7 και κάτι το πρωί πρέπει να εμβολιάζω μια διαβητική γάτα με ότι σημαίνει αυτό για το πόσο μπορώ να κοιμηθώ και πως ξυπνάω.

Φυσικά αυτός ο παράδεισος έχει και το κόστος του - πέρα από το οικονομικό (δεν τόλμησα να ρωτήσω τιμές ακινήτων): Πακέτο παίρνεις και καιρικές συνθήκες που μπορεί να σε κάνουν survivor. Όταν έφτασα εδώ μόλις τελείωνε ένας καύσωνας που έφτασε τους 40C. Λίγες μόνο μέρες μετά σηκώνομαι ένα πρωί και έχει 9C (εννιά) με βροχή. Τώρα κάνει γύρω στους 26C μέγιστη και θα ξαναπάει στους 30κάτι σύντομα. Μέσα σε 2 εβδομάδες έχω δει όλες τις εποχές πολλές φορές την κάθε μία. Και αυτά στην καρδιά του καλοκαιριού. Αν μιλάμε εμείς για κλιματική αλλαγή αυτοί μπορούν να μιλούν για κλιματική κατάρρευση. Κάθε βράδυ κοιμάμαι με μακρυμάνικο και πάπλωμα ανεξάρτητα πόσο ζέστη έκανε κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Μιας και μίλησα για αυτοκίνητα πριν να προσθέσω πως δεν υπάρχουν αμάξια σε μέτρια κατάσταση εδώ ούτε για δείγμα. Βλέπεις μερικά παλιά αυτοκίνητα αλλά ακόμη και αυτά που είναι 20-30 χρονών είναι λες και βγήκαν από έκθεση. Φαντάζομαι πως εκτός του ενδιαφέροντος των ιδιοκτητών δεν περνάνε ΚΤΕΟ διαφορετικά.

Και μιας και είπα για τη χαλαρότητα των ανθρώπων εδώ: η αίσθηση απουσίας εντάσεων είναι εντυπωσιακή. Με χαιρετάνε στο δρόμο και τους χαιρετώ και γω αν και άγνωστος (σε χωριό/κωμόπολη που γνωρίζονται μεταξύ τους), μάλιστα στο σουπερμάρκετ μια φορά η ταμίας με ρωτά αν έχω κάρτα bonus, της λέω όχι και μου λέει δεν πειράζει θα σου βάλω τη δικιά μου. 

Θα ήμασταν και εμείς έτσι άραγε αν ξαφνικά μέναμε σε τόσο όμορφες γειτονιές; Μάλλον θα φερόμασταν καλύτερα αλλά μόνο μέχρι να τις κάναμε και αυτές ίσιωμα όπως τόσες άλλες πρώην όμορφες συνοικίες π.χ. της Αττικής. Ακόμη και η "βιομηχανική" περιοχή εδώ κάθε άλλο παρά άσχημη είναι.

Με λίγα λόγια σε ότι περνά από το χέρι τους οι Ολλανδοί δείχνουν να τα έχουν κάνει (όλα;) σωστά. Η χώρα είναι επίπεδη ως γνωστόν και όπως σε όλες τις επίπεδες χώρες η εξοχή έχει λίγες επαναλαμβανόμενες εικόνες. Αρκετές από αυτές είναι όμορφες μεν αλλά όταν έρχεσαι από τον Ελλαδικό φυσικό πλούτο δεν στέκουν συγκρίσεις. Βέβαια, κάθε ωραία εικόνα στην Ολλανδία την απολαμβάνεις στο 100%. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις τέτοιο μέρος γιατί τις περισσότερες φορές προϋποθέτει είτε το να μην βρίσκεται άλλος εκεί, είτε να μην έχει περάσει άλλος ποτέ, ή και τα δύο. Αυτοκίνητα με δυνατή μουσική, τσακωμοί, υστερικές μανάδες και άντρες που γαυγίζουν είναι άγνωστες λέξεις εδώ στο βορρά.

Θα μου λείψουν.