Εν (Ολλανδικό) κατακλείδι

 

Μιας και οι Ολλανδικές μου μέρες τελειώνουν σιγά σιγά και δεν ξέρω αν θα έχω χρόνο για γράψιμο αργότερα θα βάλω τώρα λίγες σκέψεις για τη χώρα αυτή πριν ένα αεροπλάνο βάλει και αυτό τη γραμμούλα του στον Ολλανδικό ουρανό (όπως αυτά της φωτογραφίας έξω από το Eindhoven) και με γυρίσει σπίτι για να με παίξουν μονότερμα οι εκκρεμότητες.

Λατρεύω να επισκέπτομαι μέρη με στοιχεία καθημερινότητας καλύτερα από αυτά που βιώνω στο σπίτι μου αλλά πάντα προσπαθώ να απομακρύνω το "the grass is always greener on the other side" όταν έρχεται η ώρα να κρίνω τα αλλότρια. Μετά από 2 επισκέψεις και τα μέρη που είδα/έμεινα στη διάρκεια αυτών η Ολλανδία μου αρέσει τόσο που δυσκολεύομαι να την πω "αλλότρια". Όχι γιατί έχει σχέση με την Ελλάδα, δεν έχει καμία απολύτως, έχει όμως πολλά στοιχεία που μου ταιριάζουν.

Το μέρος που μένω αυτή τη φορά είναι το πιο κουκλίστικο από όλα όσα έχω δει μέχρι στιγμής. Όσο και αν γούσταρα το Amsterdam, όσο γλυκιά και να ήταν η Utrecht, εδώ στο Heeze έξω από το Eindhoven οι γειτονιές είναι λες και βγήκαν από παιδικές εικονογραφήσεις. Κάθε σπίτι νιώθει την υποχρέωση να έχει κήπο που νομίζεις ότι παίρνει μέρος σε διαγωνισμό. Ειλικρινά αν ήμουν αδιάκριτος θα μπορούσα να κάνω ολόκληρα άλμπουμ με τις λεπτομέρειες των σπιτιών εδώ. Σε ένα τέτοιο σκηνικό φοράς ένα χαμόγελο από αυτί σε αυτί με το που βγαίνεις από την πόρτα.

Οι υποδομές και η οργάνωση είναι σε άλλο επίπεδο. Κάθε σπίτι έχει δικούς του κάδους ανακύκλωσης και υπάρχουν συγκεκριμένες μέρες που έρχεται το κάθε φορτηγό για να τους μαζέψει (άλλη μέρα τα χαρτιά, άλλη τα οργανικά κλπ). Βέβαια ο δήμος χρεώνει ανάλογα. Στα οργανικά είναι ακριβός, τα χαρτιά τα παίρνει τσάμπα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μη βλέπεις ΙΧΝΟΣ σκουπιδιού ούτε κάδους στους δρόμους παρά μόνο τις μέρες που θα περάσει το φορτηγό να τους αδειάσει.

Αν θέλετε να δείτε πως είναι το ηλεκτρικό μέλλον των αυτοκινήτων ελάτε μια βόλτα στην Ολλανδία. Είναι τόσα πολλά τα ηλεκτρικά οχήματα εδώ που όταν ακούς ένα συμβατικό σου κάνει εντύπωση (εμένα κακή). Πολλά Tesla μεταξύ αυτών. Σε συνδυασμό δε με το γεγονός πως παίζει ΠΟΛΥ ποδήλατο σε ΟΛΕΣ τις ηλικίες αυτό κάνει τις γειτονιές απίστευτα ήσυχες.

Δεν ξέρω αν είναι αυτό, ή η γενικότερη χαλαρότητα των ανθρώπων εδώ ή το αρνητικό υψόμετρο ή (πιθανότατα) όλα μαζί αλλά έχω ρίξει επικούς ξεγυρισμένους ύπνους εδώ. Βράδυ και μεσημέρι. Και το λέω παρά το γεγονός ότι κάθε μέρα στις 7 και κάτι το πρωί πρέπει να εμβολιάζω μια διαβητική γάτα με ότι σημαίνει αυτό για το πόσο μπορώ να κοιμηθώ και πως ξυπνάω.

Φυσικά αυτός ο παράδεισος έχει και το κόστος του - πέρα από το οικονομικό (δεν τόλμησα να ρωτήσω τιμές ακινήτων): Πακέτο παίρνεις και καιρικές συνθήκες που μπορεί να σε κάνουν survivor. Όταν έφτασα εδώ μόλις τελείωνε ένας καύσωνας που έφτασε τους 40C. Λίγες μόνο μέρες μετά σηκώνομαι ένα πρωί και έχει 9C (εννιά) με βροχή. Τώρα κάνει γύρω στους 26C μέγιστη και θα ξαναπάει στους 30κάτι σύντομα. Μέσα σε 2 εβδομάδες έχω δει όλες τις εποχές πολλές φορές την κάθε μία. Και αυτά στην καρδιά του καλοκαιριού. Αν μιλάμε εμείς για κλιματική αλλαγή αυτοί μπορούν να μιλούν για κλιματική κατάρρευση. Κάθε βράδυ κοιμάμαι με μακρυμάνικο και πάπλωμα ανεξάρτητα πόσο ζέστη έκανε κατά τη διάρκεια της ημέρας. 

Μιας και μίλησα για αυτοκίνητα πριν να προσθέσω πως δεν υπάρχουν αμάξια σε μέτρια κατάσταση εδώ ούτε για δείγμα. Βλέπεις μερικά παλιά αυτοκίνητα αλλά ακόμη και αυτά που είναι 20-30 χρονών είναι λες και βγήκαν από έκθεση. Φαντάζομαι πως εκτός του ενδιαφέροντος των ιδιοκτητών δεν περνάνε ΚΤΕΟ διαφορετικά.

Και μιας και είπα για τη χαλαρότητα των ανθρώπων εδώ: η αίσθηση απουσίας εντάσεων είναι εντυπωσιακή. Με χαιρετάνε στο δρόμο και τους χαιρετώ και γω αν και άγνωστος (σε χωριό/κωμόπολη που γνωρίζονται μεταξύ τους), μάλιστα στο σουπερμάρκετ μια φορά η ταμίας με ρωτά αν έχω κάρτα bonus, της λέω όχι και μου λέει δεν πειράζει θα σου βάλω τη δικιά μου. 

Θα ήμασταν και εμείς έτσι άραγε αν ξαφνικά μέναμε σε τόσο όμορφες γειτονιές; Μάλλον θα φερόμασταν καλύτερα αλλά μόνο μέχρι να τις κάναμε και αυτές ίσιωμα όπως τόσες άλλες πρώην όμορφες συνοικίες π.χ. της Αττικής. Ακόμη και η "βιομηχανική" περιοχή εδώ κάθε άλλο παρά άσχημη είναι.

Με λίγα λόγια σε ότι περνά από το χέρι τους οι Ολλανδοί δείχνουν να τα έχουν κάνει (όλα;) σωστά. Η χώρα είναι επίπεδη ως γνωστόν και όπως σε όλες τις επίπεδες χώρες η εξοχή έχει λίγες επαναλαμβανόμενες εικόνες. Αρκετές από αυτές είναι όμορφες μεν αλλά όταν έρχεσαι από τον Ελλαδικό φυσικό πλούτο δεν στέκουν συγκρίσεις. Βέβαια, κάθε ωραία εικόνα στην Ολλανδία την απολαμβάνεις στο 100%. Στην Ελλάδα είναι δύσκολο να βρεις τέτοιο μέρος γιατί τις περισσότερες φορές προϋποθέτει είτε το να μην βρίσκεται άλλος εκεί, είτε να μην έχει περάσει άλλος ποτέ, ή και τα δύο. Αυτοκίνητα με δυνατή μουσική, τσακωμοί, υστερικές μανάδες και άντρες που γαυγίζουν είναι άγνωστες λέξεις εδώ στο βορρά.

Θα μου λείψουν.