Φούσκες

Όσο κι να το αποφεύγαμε η ιστορία μας έφερε φάτσα στον καθρέπτη μας. Επειδή το θέαμα είναι αποκρουστικό, αρκετοί από μας ακόμη και την τελευταία αυτή στιγμή πριν το δημοψήφισμα ψάχνουν το μύθο που θα τους γλιτώσει την αυτοκριτική όσο και αν έχουν φανεί ΟΛΑ τα σημάδια της απόλυτης καταστροφής ενδεχόμενου ΟΧΙ. Ένας ηγέτης με στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης θα είχε αποτρέψει την συμφορά αλλά το σημερινό ανθρωπάκι είναι αρκετά αμόρφωτο και κομπλεξικό ώστε να απολαμβάνει την παράκρουση που προκάλεσε σε ένα σημαντικό κομμάτι απελπισμένων πολιτών με στρεβλή ενημέρωση. Οι τελευταίοι θα τιμωρηθούν σκληρά από την ιστορία αν υπερισχύσει η άποψή τους. Τόσο για την αδιαφορία που έδειχναν στις προειδοποιήσεις αλλά και για το μέλλον των επόμενων γενεών. Είμαστε όμως στην ίδια βάρκα και θα πνιγούμε όλοι μαζί αν δεν βάλουμε μυαλό ΤΩΡΑ.

Βλέπουνε το ΝΑΙ σαν εχθρό τη στιγμή που οι ΝΑΙ μιλάνε μακράν πιο ενωτικά από τους ΟΧΙ. Ο πυρήνας του ΟΧΙ είναι επαγγελματίες ΟΧΙ με βοηθητικό μοτέρ από ΧΑ πράγμα που κάθε άλλο παρά αντικειμενικούς τους κάνει. Ακόμη και τα πρόσωπα που υποστηρίζουν την κάθε άποψη να δει κανείς καταλαβαίνει ποιος έχει πιο καθαρή ματιά την κρίσιμη αυτή στιγμή. Ξέρετε όμως κάτι φίλοι του ΟΧΙ; Εσείς που 5 χρόνια τώρα όλους εμάς που κάθε άλλο παρά κομματόσκυλα ή επαγγελματίες του ΝΑΙ είμαστε, μόνο και μόνο επειδή βάζουμε τη χώρα πάνω από κάθε κόμμα (όχι όπως ο δικός σας που ομολόγησε πως έκανε το αντίθετο) μας λέγατε προσκυνημένους, γερμανοτσολιάδες, χέστηδες και ότι άλλο εμετικό έβγαζε το περιορισμένο χτικιάρικο λεξικό σας ενώ εμείς προσπαθούσαμε με νηφαλιότητα και κατανόηση να εξηγήσουμε τις ρεαλιστικές εναλλακτικές. Ερμηνεύσατε την ευγένεια ως αδυναμία. Κατάπιατε αμάσητα τα εύκολα συνθήματα για να μην κουραστείτε να αναλύσετε τα επιχειρήματά μας. Τώρα εκτός από λύση για τη χώρα πριν τον απόλυτο αφανισμό σας προσφέρουμε την τέλεια διαφυγή από το αδιέξοδό σας. Με το ΝΑΙ μπορείτε να ζείτε μια ζωή μύθους όπως "αν δεν ήτανε οι χέστηδες θα τρόμαζε η Ευρώπη με το ΟΧΙ και θα μας χαρίζανε όλο το χρέος" (λες και το πρόβλημα είναι βασικά αυτό και όχι η γελοία παραγωγική βάση της χώρας). Και το καναπεδίστικο λούστρο του επαναστάτη δεν θα χάσετε και η χώρα θα σωθεί (ότι μπορεί να σωθεί τέλος πάντων μετά τις Βαρουφακιάδες). Γλιτώνουμε από λιντσάρισμα τον πρωθυπουργό σας (με τέτοια ρητορική έπαψε να είναι Πρωθυπουργός μας). Το ΔΙΚΟ σας λυντσάρισμα γιατί εσείς θα τον τρώγατε πρώτοι με τις πρώτες ουρές στα συσσίτια της δραχμής. Εμείς βλέπετε είμαστε άλλης αγωγής άνθρωποι. Με το ΝΑΙ θα την κοπανήσει ηρωικά και θα πουλάει και αυτός το μύθο του ενώ το ΟΧΙ θα τον υποχρέωνε να σας ρίξει στην πραγματικότητα της Εθνικής αυτοκτονίας.

Όποιος δεν θέλει να δει καθαρά τώρα δεν θα το κάνει ΠΟΤΕ. Ας μην κουραζόμαστε. Όσοι όμως έχουν αντικειμενική διάθεση ΜΠΟΡΟΥΝ. Τι λέτε; Πάμε αύριο να σκάσουμε και τις τελευταίες φούσκες τις μεταπολίτευσης;

ΝΑΙ!

ΝΑΙ!

Δεν γουστάρω συγκεντρώσεις. Δεν μου αρέσουν οι λαοσυνάξεις. Δεν τη βρίσκω με το στρίμωγμα. Όπου μυρίζει πολύ ανθρωπίλα ξενερώνω. Παρόλα αυτά δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να γυρνάει πιο γεμάτος από ένα γεγονός σαν το σημερινό (30/6) στο Σύνταγμα.

Δεν ήταν μόνο ο σκοπός της μάζωξης αλλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του πλήθους. Τόσο ενθουσιαστικά που σκέφτομαι μήπως έχω αδικήσει τους Έλληνες με υπερβολική κατά καιρούς κριτική. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα χαμόγελα, την ευγένεια, το ήθος και την ελπίδα στα μάτια. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο "we don't chew". Επιτέλους η καλή Ελλάδα βγήκε στο δρόμο και μίλησε. Είχα πει από καιρό ότι έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο. Το είχα μεταφέρει σε μερικά άτομα με γνωριμίες και επιρροή. Το είχα δημοσιεύσει. Τίποτα - οι κλασσικές πλαδαρές απαντήσεις "δεν είμαστε εμείς για τέτοια" "άστους θα πέσουν μόνοι τους" κλπ. Αυτή η μαλθακότητα άφησε χώρο στον τελευταίο άξεστο να περιφέρει την πορδή του για λιβανιστήρι.

Δεν είμαι Γιώργος Προκοπάκης για να κινητοποιήσω κόσμο. Αυτός το αποφάσισε, το έκανε και μάλιστα με επιτυχία. Δυστυχώς αργά και όχι όσο νωρίς θα έπρεπε ή θα ήθελα - η χώρα έχει ήδη πάθει δύσκολα αναστρέψιμες βλάβες. Όχι απλά δεν ζηλεύω αλλά χαίρομαι που κάποιος κατάφερε αυτό που ονειρευόμουν. Μαγκιά του και μπράβο του.

Δεν αφήσαμε το Σύνταγμα έρμαιο αφελών και απατεώνων. Το κερδίσαμε με τον πλέον ειρηνικό και ενωτικό τρόπο παρά την πόλωση των ημερών και τις ελεεινότητες του καθεστώτος με τις αντισυγκεντρώσεις και τους εγκάθετους. Είναι εξόχως συγκινητικό να βλέπω ότι ίσως για πρώτη φορά η πιο αδικημένη πόλη του κόσμου, η Αθήνα μας, έχει ΑΣΤΙΚΗ τάξη να την υπερασπιστεί και θα την προστατεύσει μέχρι τέλους αυτή μα πρώτα απ'όλα τη χώρα. Δεν θα πέσουν ξανά τα μάρμαρα των αρχαίων αιχμάλωτα των απαίδευτων οπαδών και των αγράμματων κομματαρχών. Τουλάχιστον όχι όσο είμαστε σαν σήμερα ΕΚΕΙ. Όσο συνεχίζουμε να είμαστε παρόντες στις διαδικασίες η επόμενη κυβέρνηση (η σημερινή μετράει ώρες) δεν θα τολμήσει να ξαναπουλήσει τη χώρα για λίγους διορισμούς πελατών όπως κάνει ακόμη και αυτή τη στιγμή ο σημερινός εσμός χουλιγκανικών υπουργίσκων.

Μπράβο σε όλους μας, μεγάλο μπράβο στους ομιλητές που όλοι ανεξαιρέτως επέμειναν ενωτικά τονίζοντας τον κίνδυνο διχασμού και κάτι τελευταίο:

Εσείς που μας βρίζατε όλο αυτό τον καιρό είδατε ότι το παραμύθι τελείωσε. Από την Δευτέρα η Ελλάδα ζει πολιορκημένη οικονομικά από τις αηδίες των τελευταίων ημερών αλλά απελευθερωμένη επιτέλους από όλους τους οπισθοδρομικούς μύθους των μαγικών λύσεων Αμερικανορωσοκινέζικων λεφτόδεντρων. Δεν θέλουμε χειροκρότημα ούτε αναγνώριση. Ξέρουμε αν έχουμε δίκιο αλλά δεν διψάει ο εγωισμός μας για εκδίκηση. Ένα πράγμα μόνο:

Κοιταχτείτε στον καθρέφτη με ειλικρίνεια και ελάτε από Δευτέρα με μετριοπάθεια να χτίσουμε παρέα από την αρχή χωρίς αγκυλώσεις μια χώρα που ενώ την πληγώσαμε απερίγραπτα συνεχίζει να μας αγαπά και να μας προσφέρει την ομορφιά της.

Της το χρωστάμε.

St Girons - Lourdes

We left the Hotel Euchenne with quite nice impressions. Most of all I loved the bar downstairs:

The Pyrenees around here are a perfect place on earth to be lost riding all day those wonderful winding roads crossing those cute French villages. Just avoid weekends and pay attention to that gravel on tarmac. Enjoy the photos:

On the way we met some adorable old cars:

That's me leaving Col Du Tourmalet behind:

We'll spend the overnight at Lourdes hoping that we'll be lucky on the weather as we've been so far. No rain so far!

Ripoll - St. Girons

The day was much better than expected from the forecast so we had an amazing ride. Almost all the route offered the joy of crossing the Pyrenees in good weather conditions:

After Collada de Teses 

some mist made the route even more interesting:

and some passes as well:

@ St Girons we decided we had enough of riding. That's the view of the river:

and the view from my room:

Barcelona - Ripoll

I've been to Barcelona 5 years ago so this time I gladly didn't take any photos and enjoyed the city in a more relaxed pace. I love it - Barcelona is a gem. Here I am taking the same picture of me in front of this glass building like five years ago (I am the red dot in the middle):

You'll find lots of these funny pooping miniatures in Barcelona and it's nice to read the story behind them:

We left Barcelona behind today to head for the Pyrenees but before we wanted to do the route from Lloret de Mar up to Sant Feliu de Guixol. This is a must ride full of tight bends following the coastline:

Somewhere in the middle of this one I found one of the best spots on earth to dock your yacht:

Somewhere on the C25 this thing happened:

...and usually then you get this:

My good old v-strom passed 100.000km...live long my Suzi!

We made it to the town of Ripoll. Nice one. Check out the pictures while I'll try to get some rest:

There's some Greek everywhere: