Το πίσω λάστιχο υπέφερε περισσότερο: (το μπροστά δεν τελειώνει στα Strom)
Το συγκεκριμένο σπορ θέλει την αυτονόητη προσοχή βέβαια γιατί συμβαίνουν και τέτοια:
Paso Cerreta:
To Livorno έχει αρκετά ωραία σημεία και είναι μάλλον ευχάριστο λιμάνι - μεγαλύτερο από ότι περίμενα. Να και το κάστρο του:
Καθώς οδηγούσα προς το λιμάνι μετά από ένα μεζέ δύο μεσήλικες κυρίες πάνω σε σκούτερ μου λένε "Γεια σου τι κάνεις;" με καλά αλλά λίγο σπαστά Ελληνικά. Με ρώτησαν από που έρχομαι και τους είπα εν κινήσει στα γρήγορα το ταξίδι μου ως τώρα. Με ζήλεια και έκπληξη είπαν με ένα στόμα "ΜΟΝΟΣ;". Τι σου κάνει μια πινακίδα κυκλοφορίας με το GR... :)) Τώρα θυμήθηκα μια άλλη αστεία ιστορία προ λίγων ημερών. Ένας Τσέχος με ρωτάει από που έρχομαι και έχω τέτοια πινακίδα. "Γροιλανδία" του λέω...
Πρώτος στη σειρά μετά το check in:
Ωραίο ηλιοβασίλεμα στο Livorno. O Αυστριακός που διακρίνεται στη μέση με κέρασε ωραιότατα λουκάνικα καθώς περιμέναμε το πλοίο:
Και ανακαλύπτω ότι έχουμε Πανσέληνο!:
Αυτό το λιλιπούτειο Σαρδινιάκι δεν έλεγε να ξεκολλήσει από τη σέλα!:
Άλλη μια νύχτα με σκηνή στο κατάστρωμα:
Κάπως έτσι φτάνουμε με το ωραιότατο φέρρυ της MOBY (βαμένο σε Looney Tunes παρακαλώ) στην Olbia της Σαρδινίας. Η Πανσέληνος φεύγει, μια ωραία μέρα έρχεται:
Εδώ έφαγα το πρωινό μου:
Ο καιρός εξαιρετικός (επιτέλους!) και σε συνδυασμό με τη θέα της θάλασσας (επιτέλους!) με κάνει να νιώθω σαν στο σπίτι μου. Αρκετές παραλίες στο νησί δυστυχώς όμως ο τουρισμός ακόμη είναι αρκετός - πολύ υψηλότερος από ότι στην Ελλάδα αυτή την εποχή.
Και επιτέλους το πρώτο (αναγκαίο όσο και χαλαρωτικό) μπανάκι εδώ:
Τα κλασσικά ζώα που βρίσκουν τασάκι παντού:
Τα γλυπτά της φύσης:
Ο (αμμώδης) δρόμος της επιστροφής:
Έπεται συνέχεια :)
No comments:
Post a Comment