Τελευταία μέρα στη Σαρδινία (αύριο παίρνω το καράβι για Civitavecchia) και είπα να αφήσω τις παραλίες για τις χάρες του βουνού. Το διαδίκτυο προσφέρει απλόχερα πληροφορίες και εγώ είμαι όλος ευήκα ώτα για κάτι τέτοια. Κάπου βρήκα λοιπόν ότι παίζει ποταμάκι με όμορφες κολύμπες περίπου 30+ χιλιόμετρα από την Olbia που μένω οπότε δε χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ για να πάω σε όμορφο μέρος που είναι ένα τσιγάρο δρόμο μακριά (άσε δε που δεν καπνίζω καν χρόνια τώρα). Το συγκεκριμένο ποταμάκι το λένε Pirtisconi και όντως έφαγα πολύ πέτρα και σκόνη για να φτάσω εκεί. Αμφότερα τα κατάπιε λαίμαργα το μοτόρι σε μια διαδρομή που τα τελευταία πέντε χιλιόμετρα είχανε χώμα με φυτευτή πέτρα και λίγα κομμάτια με άγριο τσιμέντο εκεί που αλλιώς ο δρόμος θα είχε φύγει από τα νερά του χειμώνα. Παιχνίδι για εντούρο, λίγο "κάπως" για τα υπόλοιπα δίκυκλα. Σε κάποια λακούβα που χτύπησα με ταχύτητα η εφαρμογή που τραβάει βίντεο στο κινητό μου διέγνωσε κρούση μεγαλύτερη των τριών g και έτσι έσωσε μόνο το μισό από όλο το βίντεο που τράβηξα. Βλέπεται λειτουργεί σαν μαύρο κουτί και σώνει τα τελευταία 30 δεύτερα πριν το ατύχημα. Τώρα άλλαξα τη ρύθμιση στα τέσσερα g :)
Ιδού:
Πριν φτάσω εκεί συνάντησα ένα φιατάκι σε κατάσταση που ξυπνά κάθε ψυχοπονιάρικο αισθητήρα μέσα σου:
(Οι μπροστινές πόρτες του μικροσκοπικού "πολυμορφικού" της εποχής εκείνης ανοίγουν ανάποδα)
Και...έφτασα:
Σαν τα κρύα νερά:
Αμέτρητοι τύποι σαν αυτόν!:
Ο μαλάκας παντού έτσι;
Επιστροφή:
Αύριο Perugia παιδιά, αρκετά με το μπλιμπλίκι απόψε -τα λέμε!
No comments:
Post a Comment