Λίγο ανατολικότερα όμως ακριβώς στην είσοδο του Stintino υπάρχει μια παραλία ωραιότατη, μεγάλη με κατάλευκο χαλικάκι - μασάζ για το πέλμα και τυρκουάζ νερό (αν και λίγο δύσοσμο κατά διαστήματα).
Ερωτεύτηκα τις αμέτρητες ολόλευκες πετρούλες και με λίγη ντροπή πήρα λίγες μαζί μου.
Να και η σημαιούλα μας:
Στο γυρισμό προς Obia πήρα άλλο δρόμο μιας και βρήκα στο χάρτη κάτι φιδίσιες διαδρομές χωρίς να έχω ιδέα του πως είναι. Πλήρης δικαίωση! Ο SS127 μετά το Sassari είναι σχεδόν σε όλο το μήκος του απολαυστικός. Ατέλειωτες στροφές υπόσχονται πεντακάθαρα και κατάμαυρα λάστιχα στο τέλος της ημέρας, εάν βέβαια έχεις διάθεση και τύχη ώστε να μην σου έρθει κανένας μερακλής Ιταλός από το αντίθετο που οδηγά στη μέση (μου ήρθε αλλά τον πρόλαβα). Οι περισσότεροι θα υπερηφανευτούν για το πόσο μεγάλα τιμόνια είναι αλλά λίγοι θα παραδεχτούν ότι μέρος της απόλαυσης οφείλεται στο ότι όλες οι στροφές του εν λόγω δρόμου έχουν πολύ σωστή κλίση και αυτό εξηγεί πως μπορείς και στρίβεις με άνεση ακόμη και στα μέτρια κομμάτια. Λίγη οικονομία στην οριακή οδήγηση για να ζήσουμε κιόλας ε; Έχει και φύλα ο δρόμος από τα δέντρα, και λίγο χαλικάκι σε μερικές φουρκέτες...
Ιδού:
Το μόνο γαμώτο ήταν αυτό!:
Αγνόησα τις πινακίδες και έπρεπε να κάνω πίσω λίγα χιλιόμετρα πάλι :(
Το κινητό μου αποφάσισε σήμερα να τσακωθεί με το γεροnetbook μου και δεν μιλιούνται ούτε ανταλλάσουν αρχεία ούτε τίποτα. Ελπίζω να τα βρούνε γιατί μου βγήκε η ψυχή να γράψω αυτήν την ανάρτηση με πλάγιες οδούς.
Stay tuned, well and happy ;)
No comments:
Post a Comment