My personal record on a chain kit:105000km!

It got quite noisy lately so I decided it was time to (finally!) change drive chain and sprockets on my V-Strom 650. The mileage I got from the original set is ridiculous. 105000km in 8+years! Needless to say I bought the same. Pricey but does a wonderful job:

By the way let me tell you that I still have the original battery which is another personal record for me.

It happens that my mechanic is a lovely guy. That's why he is my mechanic of course:) So he decided to give me his Moto Guzzi Stelvio for a ride. Ok I bribed him with a bottle of my Raki from Crete but still it was a nice offer especially since he proposed me to keep the bike for a day or two! Ok I had other commitments otherwise I would accept. So I rode it for a few km around Athens including a bit of highway.

The bike is nice in general. The saddle is very spacious and comfy and low enough for the shorties. Felt noticeably lower than my (raised by an inch) V-Strom and the short guys will love the front narrow part that allows feet to reach the ground easier. Mirrors are too small for my taste but good looking. Instrument panel is not bad but I am old school and prefer the full analog ones. The windscreen does wonders in keeping the air out while being kinda discreet. Liked it. Engine is (as expected) quite torquey and responsive but the most impressive about it is the consumption. If we trust the numbers the panel reads this thing consumes almost as much as my V-strom (which is already quite efficient!). I was impressed. 4.6 lt/100km average? Wow. Of course you have the shakes and rattles these engines generously offer. Not my cup of tea. I am also afraid that in long trips it will make palms suffer a bit. The rest of the bike (suspension included) offers great comfort. Handlebar is really wide and offers control to the bike which feels stiff and kinda agile for its size. Clutch is typical dry type with the noise and the feel these things offer. Not my kind of party. Front brake is strong enough to make the large front UD fork say "ouch!" Rear is OKish.

All in all a nice bike if you tolerate (or like) that kind of engines and clutches. The problem is that...it is going to give you problems sooner or later. Lots of them. But you do know it on the first place when you decide for a thing like that don't ya? :)

So after this ride I got back to my V-Strom. And...you know what? That thing from Japan put a smile on my face once more. I happily got rid of Guzzi's weight, shakes, rattles and clutch noises and now that the new chain took off all the noise the old one made, it literally feels and sounds like when I bought it new back in 2007.

Long live the Japs :)

Try walking in my shoes.

Time to say goodbye to my shoes:

In the above picture you can see them during my hiking up to Lai da Rims. This was an epic day a couple of years ago. Now you can see them ready to be shipped for refugees @ Lesvos island:

To the dear one who might be soon walking in my shoes:

I hope the misery and hatred of mankind won't put you down and will only make you wiser. I wish you nothing less than peace and prosperity for the rest of your life.

Have a nice day you all.

P.S. Congratulations to www.taxydromiki.gr for shipping all this stuff for free.

Ευτέρπη

Από τα πλέον χαρακτηριστικά αλλά και τα πλέον εγκαταλειμμένα κτήρια του Λαυρίου είναι εκείνο της "Ευτέρπης" (1893). Για να μην παριστάνω εγώ τον ιστοριοδίφη μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το εν λόγω δημιούργημα της εποχής κάνοντας κλικ εδώ αλλά και στο παρακάτω βίντεο:

Βρήκα επίσης μια ενδιαφέρουσα φωτογραφία από σύγχρονη εκδήλωση (μάλλον Σεπτέμβρης του 2012) στην είσοδο του κτηρίου:

Φυσικά δεν άντεξα στον πειρασμό να βγάλω και τις δικές μου φωτογραφίες, σπαραξικάρδιες αν αντικρίσει κανείς την σημερινή κατάσταση της "Ευτέρπης" - απολύτως αντίθετη με την ιστορία και τη σπουδαιότητά της.

Οι φοίνικες του Λαυρίου είναι η μόνη παρέα αυτού του μνημείου:

Ακόμη και σε αυτή την κατάσταση δεν παύει να εντυπωσιάζει, παρά τις ελεεινές παρεμβάσεις των αστοιχείωτων όλων των ηλικιών - ενήλικες με ξένα υλικά στα διαλυμένα κουφώματα και ανήλικοι με γκράφιτι: 

Το εσωτερικό τελείως τραγικό:

Ένα νοβοπάν και λίγο σπρέυ είναι όλος ο σεβασμός του σήμερα στο χτες:

Αν προσέξετε το κέντρο της φωτογραφίας (κάντε κλικ για μεγέθυνση) θα διακρίνετε μια ξύλινη θήκη με δερμάτινη επένδυση και χερούλι, πιθανώς από μικρό πνευστό όργανο.

Λίγος αφρός πολυουρεθάνης στο μέτωπο του κάτω κουφώματος που αντικαταστάθηκε από κάγκελα, το σπρέυ ενός άσχετου, καδρόνια στο άνω κούφωμα...

Παρόμοιο χάλι σε όλες τις πλευρές: 

Το τρενάκι του Λαυρίου περνούσε μπροστά από την "Ευτέρπη". Αυτό είναι ένα μικρό τμήμα που σώζεται από την γραμμή του πρώτου τρένου που συνέδεσε την Αθήνα με άλλη πόλη (1885). Μάλλον τη γλίτωσε επειδή έτυχε να πακτωθεί από την ασφαλτόστρωση:

Χτισμένο πια το παράθυρο, "Οδός Αθηνών" γράφει η πινακίδα - άλλωστε ο δρόμος οδηγεί στην Πρωτεύουσα:

Η πόρτα σαν φάντασμα χτυπάει με τον αέρα το σύρτη λες και θέλει να ανοίξει να μας βρίσει για το χάλι της:

Χωρίς σχόλια, ο επίλογος άλλης μιας πονεμένης Ελληνικής ιστορίας με κάποια λεφτά που κάπου πήγανε:

Υ.Γ. Δεν είμαι θρήσκος αλλά για όσους ίσως ενδιαφέρονται, να μία από τις λίγες καθολικές εκκλησίες στην Ελλάδα ακριβώς απέναντι από την "Ευτέρπη":

Watch this and rethink about life etc...

The known universe visualization zoom by AMNH

This visualization gives one a sense of the immensity of scale that exists in the known universe: scalar dimensions, an infinite fractal series of embedded boundary conditions from the infinitely large to the infinitely small. With the technology available to us right now, the largest boundary we can see is the observable universe (about 13.82 billion years old and about 93 billion light years across) down to the Planck length, the smallest vibration of the electromagnetic spectrum. We are embedded in those scales, in fact, we are about medium sized...Animation by American Museum of Natural HistoryThe Resonance Project • The Resonance Project - Página Oficial Hispana • The Resonance Project - Traduction Française • The connected universe • The Resonance Project - Polska

Posted by Nassim Haramein on Τρίτη, 20 Οκτωβρίου 2015

Worst Greek PM EVER. Confirmed:

Ο Μπιλ Κλίντον ρωτά τον Αλέξη Τσίπρα για επενδύσεις στην Ελλάδα και αυτός χάνει το φως του, τη λαλιά του.. τη μπάλα γενικώς by Υπουργός Γονιμότητας
Posted by Ναι. on Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου 2015

Η Μακάρθαινα μαθαίνει ότι ο Τσίπρας έγινε μνημονιακός

Μπήκαμε στον πειρασμό ενόψει διακοπών...αλλά δεν θα μπορούσαμε να μην δείξουμε την αντίδραση της Ζωής Κωνσταντοπούλου όταν έμαθε ότι ο Αλέξης Τσίπρας έγινε...Μνημονιακός ! ! ! !

Posted by Φρέσκα Νέα on Κυριακή, 16 Αυγούστου 2015

Φούσκες

Όσο κι να το αποφεύγαμε η ιστορία μας έφερε φάτσα στον καθρέπτη μας. Επειδή το θέαμα είναι αποκρουστικό, αρκετοί από μας ακόμη και την τελευταία αυτή στιγμή πριν το δημοψήφισμα ψάχνουν το μύθο που θα τους γλιτώσει την αυτοκριτική όσο και αν έχουν φανεί ΟΛΑ τα σημάδια της απόλυτης καταστροφής ενδεχόμενου ΟΧΙ. Ένας ηγέτης με στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης θα είχε αποτρέψει την συμφορά αλλά το σημερινό ανθρωπάκι είναι αρκετά αμόρφωτο και κομπλεξικό ώστε να απολαμβάνει την παράκρουση που προκάλεσε σε ένα σημαντικό κομμάτι απελπισμένων πολιτών με στρεβλή ενημέρωση. Οι τελευταίοι θα τιμωρηθούν σκληρά από την ιστορία αν υπερισχύσει η άποψή τους. Τόσο για την αδιαφορία που έδειχναν στις προειδοποιήσεις αλλά και για το μέλλον των επόμενων γενεών. Είμαστε όμως στην ίδια βάρκα και θα πνιγούμε όλοι μαζί αν δεν βάλουμε μυαλό ΤΩΡΑ.

Βλέπουνε το ΝΑΙ σαν εχθρό τη στιγμή που οι ΝΑΙ μιλάνε μακράν πιο ενωτικά από τους ΟΧΙ. Ο πυρήνας του ΟΧΙ είναι επαγγελματίες ΟΧΙ με βοηθητικό μοτέρ από ΧΑ πράγμα που κάθε άλλο παρά αντικειμενικούς τους κάνει. Ακόμη και τα πρόσωπα που υποστηρίζουν την κάθε άποψη να δει κανείς καταλαβαίνει ποιος έχει πιο καθαρή ματιά την κρίσιμη αυτή στιγμή. Ξέρετε όμως κάτι φίλοι του ΟΧΙ; Εσείς που 5 χρόνια τώρα όλους εμάς που κάθε άλλο παρά κομματόσκυλα ή επαγγελματίες του ΝΑΙ είμαστε, μόνο και μόνο επειδή βάζουμε τη χώρα πάνω από κάθε κόμμα (όχι όπως ο δικός σας που ομολόγησε πως έκανε το αντίθετο) μας λέγατε προσκυνημένους, γερμανοτσολιάδες, χέστηδες και ότι άλλο εμετικό έβγαζε το περιορισμένο χτικιάρικο λεξικό σας ενώ εμείς προσπαθούσαμε με νηφαλιότητα και κατανόηση να εξηγήσουμε τις ρεαλιστικές εναλλακτικές. Ερμηνεύσατε την ευγένεια ως αδυναμία. Κατάπιατε αμάσητα τα εύκολα συνθήματα για να μην κουραστείτε να αναλύσετε τα επιχειρήματά μας. Τώρα εκτός από λύση για τη χώρα πριν τον απόλυτο αφανισμό σας προσφέρουμε την τέλεια διαφυγή από το αδιέξοδό σας. Με το ΝΑΙ μπορείτε να ζείτε μια ζωή μύθους όπως "αν δεν ήτανε οι χέστηδες θα τρόμαζε η Ευρώπη με το ΟΧΙ και θα μας χαρίζανε όλο το χρέος" (λες και το πρόβλημα είναι βασικά αυτό και όχι η γελοία παραγωγική βάση της χώρας). Και το καναπεδίστικο λούστρο του επαναστάτη δεν θα χάσετε και η χώρα θα σωθεί (ότι μπορεί να σωθεί τέλος πάντων μετά τις Βαρουφακιάδες). Γλιτώνουμε από λιντσάρισμα τον πρωθυπουργό σας (με τέτοια ρητορική έπαψε να είναι Πρωθυπουργός μας). Το ΔΙΚΟ σας λυντσάρισμα γιατί εσείς θα τον τρώγατε πρώτοι με τις πρώτες ουρές στα συσσίτια της δραχμής. Εμείς βλέπετε είμαστε άλλης αγωγής άνθρωποι. Με το ΝΑΙ θα την κοπανήσει ηρωικά και θα πουλάει και αυτός το μύθο του ενώ το ΟΧΙ θα τον υποχρέωνε να σας ρίξει στην πραγματικότητα της Εθνικής αυτοκτονίας.

Όποιος δεν θέλει να δει καθαρά τώρα δεν θα το κάνει ΠΟΤΕ. Ας μην κουραζόμαστε. Όσοι όμως έχουν αντικειμενική διάθεση ΜΠΟΡΟΥΝ. Τι λέτε; Πάμε αύριο να σκάσουμε και τις τελευταίες φούσκες τις μεταπολίτευσης;

ΝΑΙ!

ΝΑΙ!

Δεν γουστάρω συγκεντρώσεις. Δεν μου αρέσουν οι λαοσυνάξεις. Δεν τη βρίσκω με το στρίμωγμα. Όπου μυρίζει πολύ ανθρωπίλα ξενερώνω. Παρόλα αυτά δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να γυρνάει πιο γεμάτος από ένα γεγονός σαν το σημερινό (30/6) στο Σύνταγμα.

Δεν ήταν μόνο ο σκοπός της μάζωξης αλλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του πλήθους. Τόσο ενθουσιαστικά που σκέφτομαι μήπως έχω αδικήσει τους Έλληνες με υπερβολική κατά καιρούς κριτική. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα χαμόγελα, την ευγένεια, το ήθος και την ελπίδα στα μάτια. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο "we don't chew". Επιτέλους η καλή Ελλάδα βγήκε στο δρόμο και μίλησε. Είχα πει από καιρό ότι έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο. Το είχα μεταφέρει σε μερικά άτομα με γνωριμίες και επιρροή. Το είχα δημοσιεύσει. Τίποτα - οι κλασσικές πλαδαρές απαντήσεις "δεν είμαστε εμείς για τέτοια" "άστους θα πέσουν μόνοι τους" κλπ. Αυτή η μαλθακότητα άφησε χώρο στον τελευταίο άξεστο να περιφέρει την πορδή του για λιβανιστήρι.

Δεν είμαι Γιώργος Προκοπάκης για να κινητοποιήσω κόσμο. Αυτός το αποφάσισε, το έκανε και μάλιστα με επιτυχία. Δυστυχώς αργά και όχι όσο νωρίς θα έπρεπε ή θα ήθελα - η χώρα έχει ήδη πάθει δύσκολα αναστρέψιμες βλάβες. Όχι απλά δεν ζηλεύω αλλά χαίρομαι που κάποιος κατάφερε αυτό που ονειρευόμουν. Μαγκιά του και μπράβο του.

Δεν αφήσαμε το Σύνταγμα έρμαιο αφελών και απατεώνων. Το κερδίσαμε με τον πλέον ειρηνικό και ενωτικό τρόπο παρά την πόλωση των ημερών και τις ελεεινότητες του καθεστώτος με τις αντισυγκεντρώσεις και τους εγκάθετους. Είναι εξόχως συγκινητικό να βλέπω ότι ίσως για πρώτη φορά η πιο αδικημένη πόλη του κόσμου, η Αθήνα μας, έχει ΑΣΤΙΚΗ τάξη να την υπερασπιστεί και θα την προστατεύσει μέχρι τέλους αυτή μα πρώτα απ'όλα τη χώρα. Δεν θα πέσουν ξανά τα μάρμαρα των αρχαίων αιχμάλωτα των απαίδευτων οπαδών και των αγράμματων κομματαρχών. Τουλάχιστον όχι όσο είμαστε σαν σήμερα ΕΚΕΙ. Όσο συνεχίζουμε να είμαστε παρόντες στις διαδικασίες η επόμενη κυβέρνηση (η σημερινή μετράει ώρες) δεν θα τολμήσει να ξαναπουλήσει τη χώρα για λίγους διορισμούς πελατών όπως κάνει ακόμη και αυτή τη στιγμή ο σημερινός εσμός χουλιγκανικών υπουργίσκων.

Μπράβο σε όλους μας, μεγάλο μπράβο στους ομιλητές που όλοι ανεξαιρέτως επέμειναν ενωτικά τονίζοντας τον κίνδυνο διχασμού και κάτι τελευταίο:

Εσείς που μας βρίζατε όλο αυτό τον καιρό είδατε ότι το παραμύθι τελείωσε. Από την Δευτέρα η Ελλάδα ζει πολιορκημένη οικονομικά από τις αηδίες των τελευταίων ημερών αλλά απελευθερωμένη επιτέλους από όλους τους οπισθοδρομικούς μύθους των μαγικών λύσεων Αμερικανορωσοκινέζικων λεφτόδεντρων. Δεν θέλουμε χειροκρότημα ούτε αναγνώριση. Ξέρουμε αν έχουμε δίκιο αλλά δεν διψάει ο εγωισμός μας για εκδίκηση. Ένα πράγμα μόνο:

Κοιταχτείτε στον καθρέφτη με ειλικρίνεια και ελάτε από Δευτέρα με μετριοπάθεια να χτίσουμε παρέα από την αρχή χωρίς αγκυλώσεις μια χώρα που ενώ την πληγώσαμε απερίγραπτα συνεχίζει να μας αγαπά και να μας προσφέρει την ομορφιά της.

Της το χρωστάμε.

St Girons - Lourdes

We left the Hotel Euchenne with quite nice impressions. Most of all I loved the bar downstairs:

The Pyrenees around here are a perfect place on earth to be lost riding all day those wonderful winding roads crossing those cute French villages. Just avoid weekends and pay attention to that gravel on tarmac. Enjoy the photos:

On the way we met some adorable old cars:

That's me leaving Col Du Tourmalet behind:

We'll spend the overnight at Lourdes hoping that we'll be lucky on the weather as we've been so far. No rain so far!

Ripoll - St. Girons

The day was much better than expected from the forecast so we had an amazing ride. Almost all the route offered the joy of crossing the Pyrenees in good weather conditions:

After Collada de Teses 

some mist made the route even more interesting:

and some passes as well:

@ St Girons we decided we had enough of riding. That's the view of the river:

and the view from my room:

Barcelona - Ripoll

I've been to Barcelona 5 years ago so this time I gladly didn't take any photos and enjoyed the city in a more relaxed pace. I love it - Barcelona is a gem. Here I am taking the same picture of me in front of this glass building like five years ago (I am the red dot in the middle):

You'll find lots of these funny pooping miniatures in Barcelona and it's nice to read the story behind them:

We left Barcelona behind today to head for the Pyrenees but before we wanted to do the route from Lloret de Mar up to Sant Feliu de Guixol. This is a must ride full of tight bends following the coastline:

Somewhere in the middle of this one I found one of the best spots on earth to dock your yacht:

Somewhere on the C25 this thing happened:

...and usually then you get this:

My good old v-strom passed 100.000km...live long my Suzi!

We made it to the town of Ripoll. Nice one. Check out the pictures while I'll try to get some rest:

There's some Greek everywhere: