Easter motorbike trip (part 6)

(continued from part 5)

Χρόνια πριν, σε μια από τις πολλές δουλειές που έχω την τύχη να έχω κάνει καθώς χαζεύω την απεριόριστη θέα από το γραφείο μου στον 7ο όροφο εμβληματικού κτιρίου των ΒΠ μου έρχεται mail από ένα παιδί του διπλανού γραφείου. Το ανοίγω και βλέπω μια φοβερή παραλία. Τον παίρνω τηλέφωνο να τον ρωτήσω πως βρέθηκε εκεί που βρέθηκε και που είναι αυτό που βρέθηκε και μου λέει: "Βοϊδοκοιλιά. Είναι κοντά στο χωριό μου".

Πάμε fast forward μπόλικα χρόνια μετά και το Μεγάλο Σάββατο του φετινού Πάσχα έχω επιτέλους την ευκαιρία να δω από κοντά το μοναδικό αυτό μέρος. Αφήνω την Κορώνη πίσω μου και οδηγώ Βόρεια με υπέροχο πραγματικά καιρό νωρίς το πρωί μπας και αποφύγω τα πλήθη στο δρόμο και στα (ουκ ολίγα) αξιοθέατα που ήθελα να δω τριγύρω. Τα πλεονεκτήματα του "πρωινού πουλιού" είναι ήδη ορατά στους άδειους δρόμους:

Και τις στροφές που σε προκαλούν να τις πάρεις με όσα χιλιόμετρα μπορείς:

Είμαι ήδη κοντά στον προορισμό μου και το σκηνικό αλλάζει καθώς διασχίζω τους ελαιώνες της περιοχής:

Στο τέλος της διαδρομής ένας χωματόδρομος με οδηγεί στην ξακουστή αυτή παραλία και από την πρώτη εικόνα κιόλας καταλαβαίνω πως κάθε ένα βήμα αξίζει και ένα κλικ στην κάμερα:

Κυριολεκτικά:

Οι ταμπέλες που είδατε είναι εκεί για να μας θυμήσουν πως βρισκόμαστε σε περιοχή Natura:

Δεν ξέρω αν οι πινακίδες αυτές βοήθησαν στο να μην μετατραπεί η ευρύτερη περιοχή από Natura σε Katoura όπως συνηθίζεται αλλά γενικά την βρήκα αρκετά καθαρή και απολαυστικά άδεια πλην μιας κοπέλας που ίσως διακρίνετε στο βάθος να βγάζει βόλτα το σκύλο της:

Τυχερός ο σκύλος, τυχερός και γω, ανταλλάσσουμε ένα "γεια" με το αφεντικό του, όμορφη μεν αλλά το συγκεκριμένο επίθετο είχε μόλις αλλάξει μέτρο σύγκρισης από τη μαμά φύση:

Πριν φτάσω στο νερό μπαίνω στον πειρασμό να ανεβώ τον κοντινότερο αμμόλοφο με την ελπίδα να μου δώσει ευρύτερη θέα γιατί όπως ίσως ήδη καταλάβατε δεν ξέρω τι να πρωτοκοιτάξω:

Κατεβαίνω ξανά κάτω γιατί αυτό το κανάλι νερού πάει γάντι με την πρωινή γαλήνη καθρεπτίζοντας το τοπίο:

Μόνο σε πολύ ιδιαίτερα μέρη γράφω με μη ανεξίτηλο τρόπο την άχρηστη αυτή πληροφορία:

Ώρα για την παραλία επιτέλους, η πρωινή ελαφριά συννεφιά της έκλεψε λίγο από τη μαγεία της:

Όπως βλέπεται αυτός ο πολύ κλειστός κόλπος προσφέρει αβίαστα ήρεμα νερά. Η Άνοιξη μάλιστα του χαρίζει αυτή την εποχή και έξτρα χρώματα:

Θα μου πείτε, τα έχει ανάγκη; Όχι απαραίτητα:

Όμως εχθρός του καλού είναι το καλύτερο:

Σα να μην φτάνει αυτή η μοναδική μεσογειακή ομορφιά, όποιος πεθυμήσει λίγο Σαχάρα δεν έχει παρά να περπατήσει σε αυτά τα μονοπάτια:

Μιας και έχω φτάσει πλέον στο μέσο του κόλπου πάρτε ένα ζευγάρι εικόνες για να αποκτήσετε πλήρη θέα:

Στο τέλος της παραλίας ορθώνεται αμμώδης και μετά βραχώδης λόφος κοντά στην κορυφή του οποίου βρίσκεται σπήλαιο που θέλω επίσης να επισκεφθώ. Δείτε τη θέα καθώς απομακρύνομαι από την παραλία και αρχίζω να ανεβαίνω:

Όπως σας είπα το πρώτο μέρος αυτής της ανάβασης είναι αμμώδες και μου θύμησε σε κάποιο βαθμό τον καιρό που έκανα 3 βήματα μπρος 2 πίσω προσπαθώντας να ανεβώ αμμόλοφους στη Σαχάρα (οι περίεργοι μπορούν να κάνουν κλικ ΕΔΩ ) :

Παρανιώσατε Μαροκινοί; Μια ματιά δεξιά και λύθηκε το "πρόβλημα":

Μήπως πεθυμήσατε λίγο Ιρλανδία; Έχει και τέτοια:

Συγκλονιστική ποικιλία έτσι; Και όλα αυτά σε λίγα μόλις βήματα. Μιας και είμαι σε σχετικό ύψος δείτε τώρα τον κόλπο και τη διπλή θαλασσινή απόλαυση που αυτός προσφέρει:

Απολαύστε τη θέα και τα μονοπάτια καθώς συνεχίζω την ανάβαση:

Πλησιάζω στο τοπικό σπήλαιο αλλά μαζί και στο όριο που μπορώ να ανεβάσω οπότε ας κάνουμε παύση εδώ. Μπορείτε να δείτε ένα βίντεο που συνοψίζει τα παραπάνω:

Τα λέμε στο επόμενο μέρος! (part 7)