Sardinia

Σήμερα ξημέρωσε με μπόλικα βροχερά σύννεφα αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω μέσα. Συμβουλεύτηκα μερικά δελτία καιρού, το ρίσκαρα, βράχηκα και κρύωσα στο δρόμο αλλά στο τέλος δικαιώθηκα. Προοριμός το Stintino το οποίο βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νησιού. Πανέμορφο ευτυχώς, πολύ τουριστικό δυστυχώς. Τόση κίνηση δέχεται που τα στενά του δρομάκια έχουν γίνει δαιδαλώδεις μονόδρομοι ενώ στην παραλία Pelosa πληρώνεις για στάθμευση ακόμη και με μηχανή. Η συγκεκριμένη παραλία βέβαια είναι πανέμορφη με το απέναντι νησί να αποτελεί την Μακρόνησο της Ιταλίας μιας και το μόνο του κτίσμα είναι μια φυλακή.

Λίγο ανατολικότερα όμως ακριβώς στην είσοδο του Stintino υπάρχει μια παραλία ωραιότατη, μεγάλη με κατάλευκο χαλικάκι - μασάζ για το πέλμα και τυρκουάζ νερό (αν και λίγο δύσοσμο κατά διαστήματα).

Ερωτεύτηκα τις αμέτρητες ολόλευκες πετρούλες και με λίγη ντροπή πήρα λίγες μαζί μου.

Να και η σημαιούλα μας:

Στο γυρισμό προς Obia πήρα άλλο δρόμο μιας και βρήκα στο χάρτη κάτι φιδίσιες διαδρομές χωρίς να έχω ιδέα του πως είναι. Πλήρης δικαίωση! Ο SS127 μετά το Sassari είναι σχεδόν σε όλο το μήκος του απολαυστικός. Ατέλειωτες στροφές υπόσχονται πεντακάθαρα και κατάμαυρα λάστιχα στο τέλος της ημέρας, εάν βέβαια έχεις διάθεση και τύχη ώστε να μην σου έρθει κανένας μερακλής Ιταλός από το αντίθετο που οδηγά στη μέση (μου ήρθε αλλά τον πρόλαβα). Οι περισσότεροι θα υπερηφανευτούν για το πόσο μεγάλα τιμόνια είναι αλλά λίγοι θα παραδεχτούν ότι μέρος της απόλαυσης οφείλεται στο ότι όλες οι στροφές του εν λόγω δρόμου έχουν πολύ σωστή κλίση και αυτό εξηγεί πως μπορείς και στρίβεις με άνεση ακόμη και στα μέτρια κομμάτια. Λίγη οικονομία στην οριακή οδήγηση για να ζήσουμε κιόλας ε; Έχει και φύλα ο δρόμος από τα δέντρα, και λίγο χαλικάκι σε μερικές φουρκέτες...

Ιδού:

Το μόνο γαμώτο ήταν αυτό!:

Αγνόησα τις πινακίδες και έπρεπε να κάνω πίσω λίγα χιλιόμετρα πάλι :(

Το κινητό μου αποφάσισε σήμερα να τσακωθεί με το γεροnetbook μου και δεν μιλιούνται ούτε ανταλλάσουν αρχεία ούτε τίποτα. Ελπίζω να τα βρούνε γιατί μου βγήκε η ψυχή να γράψω αυτήν την ανάρτηση με πλάγιες οδούς.

Stay tuned, well and happy ;)

Livorno - Sardinia

Χτες άφησα το St. Michele για το λιμάνι του Livorno και παρόλο που δεν έψαξα διαδικτυακά την ομορφότερη διαδρομή αυτή που τελικά ακολούθησα δεν με άφησε παραπονεμένο. Ο δρυμός του Avventura Cerwood είναι ωραιότατος και τα χιλιόμετρα γύρω από το πολλά υποσχόμενο τοπωνύμιο Monteduro τελειώνουν τα λάστιχα με ηδονιστικό τρόπο παλεύοντας να χώσεις μηχανή και μπαγκάζια στις σφιχτές φουρκέτες με μπόλικη κλίση και λακούβες.

Το πίσω λάστιχο υπέφερε περισσότερο: (το μπροστά δεν τελειώνει στα Strom)

Το συγκεκριμένο σπορ θέλει την αυτονόητη προσοχή βέβαια γιατί συμβαίνουν και τέτοια:

Paso Cerreta:

To Livorno έχει αρκετά ωραία σημεία και είναι μάλλον ευχάριστο λιμάνι - μεγαλύτερο από ότι περίμενα. Να και το κάστρο του:

Καθώς οδηγούσα προς το λιμάνι μετά από ένα μεζέ δύο μεσήλικες κυρίες πάνω σε σκούτερ μου λένε "Γεια σου τι κάνεις;" με καλά αλλά λίγο σπαστά Ελληνικά. Με ρώτησαν από που έρχομαι και τους είπα εν κινήσει στα γρήγορα το ταξίδι μου ως τώρα. Με ζήλεια και έκπληξη είπαν με ένα στόμα "ΜΟΝΟΣ;". Τι σου κάνει μια πινακίδα κυκλοφορίας με το GR... :)) Τώρα θυμήθηκα μια άλλη αστεία ιστορία προ λίγων ημερών. Ένας Τσέχος με ρωτάει από που έρχομαι και έχω τέτοια πινακίδα. "Γροιλανδία" του λέω...

Πρώτος στη σειρά μετά το check in:

Ωραίο ηλιοβασίλεμα στο Livorno. O Αυστριακός που διακρίνεται στη μέση με κέρασε ωραιότατα λουκάνικα καθώς περιμέναμε το πλοίο:

Και ανακαλύπτω ότι έχουμε Πανσέληνο!:

Αυτό το λιλιπούτειο Σαρδινιάκι δεν έλεγε να ξεκολλήσει από τη σέλα!:

Άλλη μια νύχτα με σκηνή στο κατάστρωμα:

Κάπως έτσι φτάνουμε με το ωραιότατο φέρρυ της MOBY (βαμένο σε Looney Tunes παρακαλώ) στην Olbia της Σαρδινίας. Η Πανσέληνος φεύγει, μια ωραία μέρα έρχεται:

Εδώ έφαγα το πρωινό μου:

Ο καιρός εξαιρετικός (επιτέλους!) και σε συνδυασμό με τη θέα της θάλασσας (επιτέλους!) με κάνει να νιώθω σαν στο σπίτι μου. Αρκετές παραλίες στο νησί δυστυχώς όμως ο τουρισμός ακόμη είναι αρκετός - πολύ υψηλότερος από ότι στην Ελλάδα αυτή την εποχή. 

Και επιτέλους το πρώτο (αναγκαίο όσο και χαλαρωτικό) μπανάκι εδώ:

Τα κλασσικά ζώα που βρίσκουν τασάκι παντού:

Τα γλυπτά της φύσης:

Ο (αμμώδης) δρόμος της επιστροφής:

Έπεται συνέχεια :)

Igls - St. Michele in Bosco

...μια διαδρομή η οποία όσο ωραία είναι στο πρώτο της μισό τόσο βαρετή είναι στο δεύτερο. Μόνο ωραίο κομάτι στο δεύτερο ήταν αυτό της πίτσας που έφαγα 65 χιλιόμετρα πριν το τέλος. It's Italy you know...

Μπόλικα βίντεο αλλά θα πρέπει να περιμένετε για αυτά - να όμως μερικές εικόνες:

Αγαπημένο σημείο κοντά στα σύνορα Αυστρίας - Ιταλίας:

Αυτή θα μπορούσε να λέγεται "κατουρώ και αποθανατίζω":

Μόλις έφτασα (ουφ!):

Μετά από 320 χιλιόμετρα το St. Michele in Bosco μοιάζει να μου χαρίζει Ελληνικό καιρό μετά από τόσες μέρες που έτρωγα ξύλο με βροχή και θερμοκρασίες κάτω από 10 βαθμούς. Τώρα επικρατεί άπνοια και ζέστη οριακά ανεκτή. Μόλις έκλεισα τα εισιτήριά μου για Σαρδινία και αύριο νωρίς το πρωί πιάνω Olbia. Πρώτη φορά στο νησί και το περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον. Πρώτα βέβαια πρέπει τώρα να κάνω 260 χιλιόμετρα ως το λιμάνι του Livorno. 

Τα λέμε!

Igls - Innsbruck

Ο φίλος +Axel Papst  είναι από τους πλέον έμπειρους μοτοσυκλετιστές – ξεναγούς στον κόσμο οπότε όπως φαντάζεστε οι μέρες μου στο Igls του Innsbruck (όπου ο ίδιος μένει όταν δεν ταξιδεύει) ήταν σε καλά χέρια. Στο τοπικό εστιατόριο όπου πήγαμε το πρώτο βράδυ με περίμεναν Ελληνικά σημαιάκια.

Ρώτησα αλλά δεν ξέραν να μου πούνε γιατί τα έχουν εκεί. Ο ιδιοκτήτης πάντως δεν είναι Έλληνας. Με περίμεναν; :))

Την επόμενη μέρα ευτυχώς η πρόγνωση του καιρού έπεσε τελείως έξω. Αντί για βροχή περάσαμε όλη τη μέρα έξω με Ελληνική ζέστη και διατρητικό ήλιο. Πολύ όμορφη η κατασκευή που έχουν στο Ίννσμπρουκ για άλματα σκι και το καφέ στην κορυφή προσφέρει απλόχερα πλήρη θέα στην πόλη.

Ακολούθησε περίπατος στην όμορφη αυτή πόλη που είναι από τις αγαπημένες μου (επίσης είναι η πρώτη που επισκέφθηκα με μηχανή πριν χρόνια) και αρκετά ποτά με τους υπέροχους φίλους του +Axel Papst . Εξαιρετικά παιδιά.

Τη στιγμή αυτή ετοιμάζομαι να φύγω για Ιταλία όπου θα μείνω κάπου μεταξύ Verona και Parma. O καιρός δείχνει τέλειος αν και αρκετά δροσερός εδώ στην αετοφωλιά του Igls.

Τα λέμε σύντομα ;)


BONUS - The vice versa girls walking at Innsbruck:

Chiemsing - Innsbruck

Είχε έρθει η ώρα να φύγω (επιτέλους;) για το Ίννσμπρουκ με ανάμεικτα συναισθήματα. Ξημέρωνε υπέροχη μέρα ενώ η πρόγνωση έδειχνε ότι στον προορισμό μου θα έριχνε καρέκλες με μπόλικο κρύο. Δεν ήξερα τι να φορέσω και (ως συνήθως) προτίμησα να βάλω λιγότερα ρούχα παρά περισσότερα μιας και μου αρέσει να ιδρώνω μόνο όταν πραγματικά αξίζει τον κόπο και όχι οδηγώντας στο εξωτερικό όπου δεν κουβαλάω και πλυντήριο μαζί μου :).

Εδώ βρίσκομαι να αποχαιρετώ τα αλάνια που μου φτιάξαν τις τελευταίες μέρες μου στην Βαυαρία:

Αμέσως μετά φεύγω για Ίννσμπρουκ με καιρό που δικαίωσε το ρίσκο με τα ρούχα. Φτάνοντας έβρεχε βέβαια και πρόλαβα να βάλω αδιάβροχο αλλά καμμία σχέση με τον κατακλυσμό της πρόγνωσης. Περιμένωντας τον φίλο +Axel Papst στο Igls τράβηξα μερικές γενέθλιες φωτογραφίες το εφτάχρονο εργαλείο:

Ακριβώς 7 χρόνια πριν το αγόρασα, πρώτη βόλτα Σούνιο, πρώτο ταξίδι Ζαγοροχώρια...ε και μετά ξέρετε...