Easter motorbike trip (part 2)

(continued from part 1)

After a 265km ride yesterday arriving at a nice region like the South West of Peloponnese I can't wait to walk around and see what is what. The area around here is full of olive trees and most of them are very old. The following see through one is definitely an eye catcher:

Easter motorbike trip (part 1)

A much needed one as I have just recovered from a (not too serious) health issue which interrupted my previous trip. Now I'm 265 km South West of Athens exploring the wonderful South West end of Peloponnese.

Here's my ride by the way:

Τι βρίσκει κανείς μαζεύοντας το σπίτι του...

 

Αριστέρατα

 Μόλις μίλαγα με μια φίλη από το Κίεβο.

Μεταξύ άλλων μου ανέφερε πως είπε το τελευταίο αντίο στη θεία της που βρίσκεται στην Κριμαία. Τη ρωτώ γιατί και μου λέει πως η θεία της είπε πως αφού δεν είναι με τον Πούτιν (η φίλη μου) να μην της ξαναμιλήσει. Πολλοί άνθρωποι στην Κριμαία όπως μου είπε έχουν γίνει ζόμπι από τον Πουτινισμό και δεν χαμπαριάζουν ούτε συγγενείς ούτε τίποτα. Ανάμεσα σε άλλα που έχει χάσει λοιπόν η φίλη λόγω πολέμου, μόνη με δύο παιδιά, πρέπει να μετράει και συγγενείς πουτινισμένους που όχι μόνο δεν τη στηρίζουν στο δράμα της αλλά της κόβουν και την καλημέρα.

Ίδια ακριβώς ιστορία μου μετέφερε άλλη φίλη στην αρχή του πολέμου με τη γιαγιά της (από την Αγ. Πετρούπολη αμφότερες). Με τη διαφορά πως αυτή η φίλη προτίμησε να κάνει πίσω για να μην χάσει τη γιαγιά της. Βέβαια αν αντίθετα ήταν στην Ουκρανία και έτρωγε τις βόμβες στο κεφάλι φαντάζομαι πως θα ξέχεζε τη γιαγιά της αντί να βάλει νερό στο κρασί.

Σας θυμίζουν όλα αυτά κάτι; Δείτε το διχασμό της Ελληνικής κοινωνίας ανάμεσα σε πουτινισμένους και μη. Έτσι δουλεύουν αυτά τα καθεστώτα. Mind fucking στα μπάζα, τα μπάζα τους αποθεώνουν, οι κανονικοί άνθρωποι αδυνατούν πλέον να συνεννοηθούν με τα μπάζα και ο συνεκτικός ιστός μιας κοινωνίας που διαφορετικά θα μπορούσε να τα βρει έστω σε 1-2 αυτονόητα σημεία πάει περίπατο.

Κάντε απομεγέθυνση και φανταστείτε πόσο μακριά από την Ουκρανική ενότητα θα ήταν η δική μας στο ενδεχόμενο πραγματικής ένοπλης εμπλοκής με την Τουρκία. Τραβηγμένο; Καλά...αν θέλετε κάτι λιγότερο τραβηγμένο βάλτε την Ελλάδα στη θέση της Ουκρανίας. Θα έβγαινε η γριά με τα αποκούμπια πριν καν μας έρθουν τα Ρωσικά άρματα να αποκαλεί προδότες όσους δεν στρώνουν κόκκινο χαλί στο Βλαδίμηρο. Εκτός αν πιστεύετε πως το παιχνίδι θα το σώζαμε (πάλι) εμείς οι "αψέκαστοι" που βαριόμαστε να κάνουμε παρέα στους δύσμοιρους Ουκρανούς που διαμαρτύρονται (σχεδόν) μόνοι τους στις πλατείες.

Να παρακαλάτε τα όποια θερμά επεισόδια του μέλλοντος να είναι μικρής έκτασης ώστε να τα χειριστούν επαγγελματίες με τα νέα όπλα που αγοράσαμε γιατί μέχρι να βάλει το χακί ο Έλληνας... Βέβαια μπορεί να πολεμήσει πρώτος ο συνδικαλιστής που πετάει μπογιές στα άρματα του ΝΑΤΟ την ώρα που ο Πούτιν σφάζει. Ειδικά αν εισβάλει η Ρωσία..τι όχι; Ευτυχώς βέβαια αντίστοιχοι χαβαλέδες είναι και ο Τούρκος και ο Ρώσος. Αλλά για να το εκμεταλλευτείς αυτό πρέπει να γίνεις Ζελένσκυ. Αλλιώς αντίο. Γι αυτό και αμφότεροι μέχρι στιγμής κάνουν το μάγκα μόνο σε κάτι ρημαδιά.

Φυσικά μπορεί κάποιος να μην ασχολείται με τέτοια άβολα διακυβεύματα, να βλέπει ακόμη και σήμερα "αφελείς" και "ιδεολόγους" πίσω από τους εργάτες του Πουτινισμού, λες και δεν μιλάμε για αμέτρητους νεκρούς και πλήρη ισοπέδωση ιστορικών πόλεων αλλά για το πως θα διαχειριζόμαστε την ανακύκλωση των πράσινων γυαλιών. Μου θυμίζουν κάτι τέτοιοι φυγόπονοι ανετούληδες ψοφοδεείς κάτι τραπέζια σε αριστερά σπίτια των ΒΠ με δεξιές βαθιές τσέπες. Σύνηθες το σκηνικό όπου η Χ γριά (στο μυαλό και σύντομα στα χρόνια) με τα μπόλικα αποκούμπια, μετά από λίγα κρασάκια άρχιζε τα "ο τόπος χρειάζεται επανάσταση και η επανάσταση χρειάζεται αίμα". Το τραπέζι τα άφηνε αυτά ασχολίαστα και αν ρώταγες τους αυτήκοους μάρτυρες κάποια άλλη μέρα σε ανύποπτο χρόνο "ρε συ είναι καλά αυτή; την παρακολουθεί κανένας γιατρός;" οι απαντήσεις ήταν από "έλα μωρέ έτσι τα λέει αλλά δεν τα πιστεύει" μέχρι που ψάχνανε για σένα γιατρό. Αυτά τον καιρό της αστακομακαρονάδας όταν ο Αλέξης φόραγε γυαλιά και πήγαινε δήμο (Αθηναίων).

Ωραία που ωρίμασε (και) αυτό το τέρας...

Αγαπούλα μου γλυκιά...

 ...πόσο θα ήθελα αν όχι να μην πέρναγες αυτά που περνάς, τουλάχιστον να είχες λιγότερα αναίσθητα κτήνη απέναντί σου. Ελπίζω να μη βλέπεις τι λέει για το δράμα σου η αριστεράντζα της καλλιτεχνίας της χώρας μου, ούτε η ρουβλοκρατία της ακροδεξιάς μας. Δεν θέλω καν να σκέφτομαι πως μπορεί να διάβασες κάποια δημοσκόπηση που δείχνει πως οι περισσότεροι Γερμανοί βάζουν τη ζωούλα σου κάτω από τη δική τους άνεση. Ελπίζω να μην ξέρεις πως ο πρώην καγκελάριός τους δουλεύει ακόμη για αυτούς που σας σκοτώνουν και η πρώην καγκελάριός τους βάζει ακόμη και σήμερα τις Ρωσικές τις δεσμεύσεις πάνω από την ύπαρξή σου ενώ έχει το θράσος να σας λέει πως ορθά μείνατε εκτεθειμένοι έξω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.

Έχω πολλά τέτοια ελεεινά παραδείγματα από τα οποία εύχομαι να μην συνάντησες κανένα. Όλα αυτά είναι εδώ για να μας θυμίζουν το "Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ".

Αντίθετα, εύχομαι ειλικρινά να μπόρεσες να δεις έστω και λίγο από την αντανάκλαση του φωτός που εξέπεμψε η χώρα σου σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο μέσα από το σκοτάδι που ζείτε από λαμπρές ψυχές σαν τη δική σου. Για κάθε μια ψυχή από κοπριά που συνυπάρχει με ένα σαραβαλιασμένο εγκέφαλο και πανηγυρίζει τον κανιβαλισμό της Χώρας σου, υπάρχουν άλλες τόσες που δεν έχουν κουραστεί να δακρύζουν και να χειροκροτούν το δικό σας Έπος. Είμαι και γω ένας από αυτούς αλλά τι να πούμε εμείς μπροστά σε σένα όταν η ζωή σου το έφερε έτσι ώστε να σε αναγκάσει να διαβάσεις το μάθημα μιας ολόκληρης ζωής μονορούφι σε λίγες μόνο στιγμές ενώ εμείς είχαμε πάντα την άνεση να πάρουμε το χρόνο μας και πάλι δε μάθαμε και πολλά όπως φάνηκε.

Από τότε που ξεκίνησε η εισβολή των Ρώσων έλεγα "να αντέξουν λίγο ακόμη οι Ουκρανοί, να φτιάξει ο καιρός, να λασπώσουν τα χωράφια και να κολλήσουν τα άρματα". Ο καιρός όμως δεν έφτιαχνε και ενώ καταριόμουν το μακρύ Χειμώνα έλεγα "τουλάχιστον θα μπορούν οι άνθρωποι στη Μαριούπολη να λιώνουν το χιόνι για να πίνουν νερό" - τώρα σας είδα που κάνατε αυτό ακριβώς: 

Είμαστε πολύ μικροί μπροστά στα τεράστια και τερατώδη που έζησες τόσο μικρή. Σου εύχομαι να γίνουν όλα καύσιμο να σε ζεσταίνουν όταν κρυώνεις και να κάψουν τους εχθρούς σου.

Σου χρωστάμε.