Στο παραπάνω δημιούργημα βλέπετε εμένα σχεδιασμένο από τα χέρια της Ελίνας από τη Ρίγα, τον καιρό που αυτή ήταν εκκολαπτόμενη εικαστικός. Αυτό το έφτιαξε πριν καν βρεθούμε. Δεν μπορώ ούτε να θυμηθώ ποια φωτογραφία μου είδε για να το φτιάξει. Δεν της το ζήτησα, μου το έβαλε μέσα σε ένα φάκελο με άλλα γενέθλια δωράκια. Ποιός ξέρει που να είναι σήμερα...Κάποια στιγμή την είχα φέρει σε επαφή με μια φίλη Τζαζ τραγουδίστρια από τη Νέα Υόρκη και της έδωσε υλικό για ένα βίντεο κλιπ της. Ίσως και να πέρασε τον Ατλαντικό.
Να 'ναι καλά σε όποια μεριά του και αν είναι.
Επόμενο εύρημα συμμαζεύοντας το σπίτι είναι το επόμενο:
Αυτή η εικόνα είναι δωράκι της Μίλα από το Κίεβο. Δεν είχα γωνιά στο σπίτι που να της ταιριάζει και έτσι την κράτησα φυλαγμένη (την εικόνα όχι τη Μίλα - μη φωνάξετε την αστυνομία). Εντάξει, φταίει και το ότι είμαι μίνιμαλ και δε μου αρέσουν οι παραφορτωμένοι τοίχοι. Την έβγαλα ξανά στην επιφάνεια να δω μήπως της δώσω μια ευκαιρία.
Φταίνε τα γεγονότα στην Ουκρανία; Μπορεί.
Big bang ο πόλεμος αυτός για όλο τον κόσμο αλλά φυσικά πρωτίστως για τη χώρα αυτή. Αυτή η έκρηξη έστειλε τη Βίκι από το Κίεβο με το γιό της στην Αμερική, τους γονείς της Αλόνας από το Μικολάεφ στην Πολωνία, τη Ναταλία να περνά μέρος του χρόνου της σε υπόγειο του Κιέβου με τους γιούς της ενώ αγνοώ την τύχη άλλων τόσων.
Είχα την τύχη να γνωρίσω την Ουκρανία μέσα από τα υπέροχα κορίτσια της. Αυτές είχαν την τύχη να γνωρίσουν την Ελλάδα μαζί μου πριν τις τσουβαλιάσουν οι ντόπιοι στον κουβά που γράφει "Ρωσίδες", στον οποίο οι ντόπιες ρίχνουν και υδροχλωρικό οξύ από πάνω γιατί υπέροχες αφού.
Αμέτρητες φορές έχω χτυπήσει το κεφάλι μου στον τοίχο που δεν πρόλαβα να δω την Ουκρανία προπολεμικά (άκου ρε φίλε που μας κατάντησε ο ΜερκελοΠουτινισμός - να μιλάμε το 2022 για προπολεμικά!). Θα είναι όμως η πρώτη μου μοτοβόλτα όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν.
Αναρωτιέμαι πως θα διαμορφώσει ο πόλεμος την Ουκρανική κοινωνία. Αυτό που με εντυπωσιάζει από τις εικόνες που έρχονται από αυτή τη χώρα είναι ο σπάνιος συνδυασμός αξιοπρέπειας, ταπεινότητας και υπερηφάνειας. Θα τον αλλοιώσει άραγε το (απολύτως δικαιολογημένο) αίσθημα του "η Δύση μας χρωστάει"; Θα γίνουν και οι Ουκρανοί κακομαθημένοι σαν τους Έλληνες μετά τα θηριώδη ποσά που δικαίως θα δεχτούν για την ανοικοδόμηση της χώρας τους; Δεν ξέρω.
Είδα χτες σε ένα βίντεο μια ηλικιωμένη γυναίκα, όμορφη και "καλοβαλμένη" παρά τις κακουχίες, δακρυσμένη να βλέπει το σπίτι της διαλυμένο στο απελευθερωμένο πλέον χωριό της. Μπροστά στη σπαραξικάρδια εικόνα των χαλασμάτων μέσα στα οποία περπάταγαν όσες κατσίκες της είχαν απομείνει, αυτή φιλούσε το χώμα που γεννήθηκε και έλαμπε από ευγνωμοσύνη για τις ένοπλες δυνάμεις που της επέτρεψαν να επιστρέψει εκεί ζωντανή. Αυτός είναι ο ανεκτίμητος πλούτος αυτής της χώρας και εύχομαι να μην τον πνίξει η απότομη ευημερία που ευτυχώς θα έρθει και που την αξίζει ο Ουκρανικός λαός παραπάνω από 100%.
Με άλλα λόγια, φίλοι Ουκρανοί, κληρονομήσατε μπόλικη διαφθορά από τη Σοβιετία. Δείτε τι έκαναν οι Έλληνες με το σχέδιο Μάρσαλ και μην επαναλάβετε τις ίδιες μαλακίες με το σχέδιο Μπάιντεν (god bless him and U.S. γιατί αν περιμέναμε από τους άλλους...)
Από το συμμάζεμα του σπιτιού ξεκίνησα αλλά το βαρυτικό πεδίο της Ουκρανίας με παρέσυρε σε άλλα (σημαντικότερα) μονοπάτια. Κάποια στιγμή, ελπίζω το συντομότερο, θα δει και τις ρόδες μου. Ίσως είναι το ταξίδι που με έχει ιντριγκάρει όσο κανένα άλλο ως τώρα.
Κίτρινο και μπλε, wait for it...
No comments:
Post a Comment