Ενδεικτικά παραθέτω τη δήλωση του Εμμανουήλ Καραλή:
«Τώρα που ηρέμησα, σκέφτομαι ό,τι έχω περάσει ως αθλητής, ως άνθρωπος. Τις δυσκολίες, την κατάθλιψη, τον ρατσισμό, τους τραυματισμούς. Μπορώ να πω ότι όλα αυτά με έκαναν τον άνθρωπο που είμαι τώρα. Δυνατό, με αυτοπεποίθηση, ένας τρίτος ολυμπιονίκης. Δεν είμαι ειδικός, ξεπερνάω στιγμές, θα έχω κι άλλες καλές και κακές. Είμαι 24.
Αυτό που θέλω να πω στα νέα παιδιά, είναι να πιστεύουν στα όνειρά τους. Είναι πάρα πολύ δύσκολος αυτός ο κόσμος, αλλά με επιμονή και με υπομονή, με πίστη στον εαυτό σου, θα κάνεις πράγματα.»
Βάλτε τώρα αυτή τη δήλωση-υπόδειγμα (και μάλιστα από έναν 24χρονο) πλάι στο πνεύμα της ήσσονος προσπάθειας, της παραίτησης και της γκρίνιας, που κάποιοι το θέλουν κυρίαρχο και επειδή βολεύει δυστυχώς εν πολλοίς είναι. Ο Μανώλης λοιπόν, αντί να καπνίζει τσιγάρα σε κάποιο "αντιρατσιστικό" φεστιβάλ, του οποίου οι διοργανωτές δε θέλουν να πάψει ο ρατσισμός ποτέ γιατί αλλιώς θα πάψει και η δουλειά τους, ξεπέρασε όλες τις δυσκολίες που συνάντησε με στοχοπροσήλωση και συνεχή προσπάθεια. Έτσι, αντί για γκρίνια το πρόσωπό του ξεχειλίζει φως και αυτός τυλιγμένος με τη γαλανόλευκη μας χαρίζει αυτά τα υπέροχα στιγμιότυπα ενός ανθρώπου που πλυμμηρίζει χαρά βλέποντας τους κόπους του να ανταποδίδουν.
Αλλά και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα παιδιά, ανεξαρτήτως επιδόσεων, εκπέμπουν περίσσεια ταπεινότητας, ωριμότητας και ισορροπίας, σε βαθμό που να αναρωτιέται κανείς που κρύβεται αυτή η Ελλάδα και δεν τη βλέπουμε πιο συχνά. Η αλήθεια βέβαια είναι πως δεν κρύβεται αλλά εμείς την κρύβουμε. Τα μέσα ενημέρωσης θα σου πουλήσουν π.χ. πολάκη γιατί ξέρουν ότι θα τον αγοράσεις με κλειστά τα μάτια και εσύ με τη σειρά σου θα τον αναπαράξεις, είτε τον μισείς είτε τον γουστάρεις, ενώ η τοξικότητα των σόσιαλ θα τον κάνει viral αβίαστα. Αντίθετα η Χ ώριμη δήλωση μιας αθλήτριας της Ολυμπιακής ομάδας μας δεν ελκύει αντίστοιχους "επενδυτές", ακόμη και αν προέρχεται από μια κοριτσάρα που θες να την αγκαλιάζεις μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
Σκεφτείτε την κολλοσιαία διαφορά που θα έκανε στην ποιότητα των ανθρώπων αν ο κόσμος έπαιρνε κάτι παραπάνω από αυτά τα παιδιά αντί να χαλάει το χρόνο του σε πολιτικούς που δεν ξέρουν ούτε τη μητρική τους γλώσσα, πρωινατζούδες, αοιδούς που κανονικά έπρεπε να τους γράφουν με "η" αντί "οι" και κάθε άλλου είδους influencers. Ινφλουένσερς ρε φίλε, που κατάντησε ο κόσμος να ακολουθά ένα φελλό που παπαρίζει μπροστά στο κινητό του. Κάποτε λέγαμε για το "μονόφθαλμο" που οδηγά τους "τυφλούς". Τώρα που ένας από αυτούς πήρε τη θέση του μονόφθαλμου δεν υπάρχουν λέξεις για το φαινόμενο αυτό.
Ακόμη και στις σκοτεινότερες στιγμές της Χώρας μας η Ελλάδα του φωτός δεν έπαψε να υπάρχει. Μπορεί να μη φώναζε και να μην ακουγότανε κάτω από τις κραυγές του αντιπαραγωγικού πνεύματος που ανέφερα πιο πριν, αλλά υπήρχε και θα υπάρχει. Αυτή την Ελλάδα εγώ τη συνάντησα μεταξύ άλλων και στο πρόσωπο μιας νοσηλεύτριας η οποία μετά τις περικοπές των μνημονίων δεν σκέφτηκε καν να περικόψει κάτι από τις υπηρεσίες της στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν ο πατέρας μου ενώ είχε τη δύναμη και την υπομονή να προσπαθεί να πείσει νεαρή συναδέλφισά της να μην ψηφίσει ψεκασμένα. Αυτά πίσω στο 2012. Είμαι σίγουρος ότι ο καθένας μας έχει αντίστοιχες περιπτώσεις να θυμηθεί, έστω και αν πρέπει να παίξει το βίντεο της ζωής του σε slo mo γιατί κάποιες λαμπρές περιπτώσεις τις αγνόησε σε πρώτο χρόνο.
Μην προσπερνάτε το υπέροχο γιατί θα σας προσπεράσει και αυτό.
No comments:
Post a Comment