Με το συγκεκριμένο τίτλο αποκαλώ (όχι σπάνια) το μεγαλύτερο νησί της χώρας μας. Τι κι αν όλη μου η καταγωγή είναι από κει, τι κι αν είναι το εντυπωσιακότερο από φυσικό κάλος, στοιχειώδης αντικειμενικότητα (που και αυτή σπανίζει) επιβάλει να αναγνωρίσει κανείς ότι όχι αμελητέο μέρος του ντόπιου έμψυχου υλικού δίνει λαβές για τέτοια "βαφτίσια" και το τελευταίο μακελειό στα Βορίζια είναι δυστυχώς απλώς άλλο ένα, με καλές πιθανότητες να μην είναι το τελευταίο αυτού του είδους. Ούτε καν το πλέον φρικώδες. Δε θα ξεχάσω π.χ. μια παλιότερη βεντέτα (δεκαετία 90) όπου μεταξύ άλλων κάποιοι τύποι βίασαν τη μητέρα του "εχθρού" σε χωράφι όπου την πέτυχαν ανυπεράσπιστη και ο γιος της εκτελέστηκε αργότερα κάπου στο Περιστέρι όπου τον αναζητούσαν οι "εχθροί" του μιας και ήταν οπλισμένος και αποφασισμένος για εκδίκηση. Και μόνο που τα γράφω όλα αυτά αηδιάζω τόσο που δε θέλω καν να ανατρέξω στα σχετικά δημοσιεύματα. Βλέπετε έχω όλο το Κρητικό DNA αλλά καθόλου από τη νοοτροπία του, στο συγκεκριμένο κομμάτι τουλάχιστον. Αν δεν αηδιάζεις με κάτι τέτοια τερατώδη είσαι και συ λίγο τέρας αν όχι το ίδιο το τέρας.
Το τέρας για να αντιμετωπιστεί πρέπει να το κοιτάξουμε στα μάτια και πρώτα απ' όλους οι τοπικές κοινωνίες που υποφέρουν από αυτό, γιατί η κριτική από "ξένους" (έτσι βλέπει η μια επαρχία την άλλη και όλες μαζί την Αθήνα) δεν είναι το ίδιο αποδοτική όσο η ντόπια, για να μην πω ότι λειτουργεί ανάποδα. Αντί να γίνει όμως αυτό, το συγκεκριμένο νησί (όπως και ένα σωρό άλλα μέρη μας αλλά ιδιαίτερα αυτό), έχει φάει μπόλικο χάιδεμα από μεγάλο μέρος του πολιτικού και όλο το μέρος του "πνευματικού" & ενημερωτικού συστήματος. Βλέπετε είναι πολλοί οι πελάτες. Μεγάλες οι οικογένειες στην Κρήτη, ιδιαίτερα των βοσκών, μεγάλη και η πίεση για ρουσφέτια. Όλη η Ελλάδα λάτρεψε τα τελευταία και η Κρήτη ακόμη παραπάνω. Είναι σα να μάζεψε πάνω της την προβολή όλων των κουσουριών μας. Οικογενειοκρατία όσο δε παίρνει. Η αυλή μας να είναι καλά και οι άλλοι ας πνιγούνε. Συλλογικό καλό; Τι είναι αυτό; Το χωράφι μου να επεκτείνω 1 μέτρο και ας σκοτώνεται ο κόσμος στη στροφή που έφαγα το δρόμο και έγινε καρμανιόλα.
Ποιος όμως να μιλήσει για όλα αυτά αφού δε πρέπει να στεναχωρηθεί ο πελάτης; Σ αυτή τη νοοτροπία όχι μόνο δε μπήκε φρένο αλλά κάθε Κρητικός βαφτίστηκε λεβέντης, φιλόξενος, αγωνιστής και δε ξέρω γω τι άλλο. Λες και όλη η Κρήτη ήταν σα το Νίκο Ξυλούρη. Θυμίζει την Αριστερά που αντιμετωπίστηκε σα να αποτελούνταν αποκλειστικά από Κύρκους και Παπαγιαννάκηδες. Καλά πήγε και αυτή. Όπως και τα "γύφτισσα τον εβύζαξε γι αυτό έχει φτερά". Όπως και το χάιδεμα του μπαχαλοφοιτηταριού και γενικά οποιοδήποτε χάιδεμα οποιασδήποτε ομάδας που είναι διαμετρικά αντίθετης ποιότητας με αυτή που γενικώς προβάλλεται για να μείνει ο πελάτης χαρούμενος (και να δυστυχήσουν όλοι οι υπόλοιποι).
Είναι όλοι ελεεινοί στην Κρήτη; Προφανώς όχι. Η Κρήτη συγκεντρώνει ακραίους ανθρώπους, ακραία καλούς και ακραία κακούς. Σε ότι αφορά όσους κατατάξετε βιαστικά στους πρώτους, βάλτε ένα ερωτηματικό στην εντυπωσιακή φιλοξενία που ίσως συναντήσετε στην Κρήτη αν είστε τυχεροί (γιατί όσο πάει φεύγει και αυτή). Όταν σε βλέπουν σαν περαστικό είναι πιο εύκολο να σου "δοθούν". Αν πρόκειται να μοιραστείς την ίδια γη μαζί τους ανοίγει ένα τελείως διαφορετικό κεφάλαιο. Όπως και σε άλλα μέρη βέβαια, δεν ανακάλυψε η Κρήτη τον "τροχό" των κουσουριών του ανθρώπινου είδους. Αν όμως είσαι τυχερός και βρεις αυθεντικά καλούς ανθρώπους εκεί, κράτα τηλέφωνο και επικοινωνία γιατί μάλλον δε θα βρεις καλύτερους πουθενά αλλού.
Αν δει κανείς ιστορικά ποιοι πάτησαν αυτό το νησί τότε ξετυλίγει το κουβάρι αυτής της "ανωμαλίας". Ευχή και κατάρα για την Κρήτη είναι ότι "βρωμάει" Τουρκία και Ιταλία. Όταν πρωτοπήγα στην Τουρκία κατάλαβα γιατί τα χωριά της Κρήτης (και της Ελλάδας γενικότερα βέβαια) είναι σα να σκόρπισες σπίτια από τον ουρανό ενώ μετά από αμέτρητες επισκέψεις μου στην Ιταλία έλυσα και το υπόλοιπο αίνιγμα των Κρητικών ιδιαιτεροτήτων. Μπορεί οι Ενετοί να έφτιαξαν τα όμορφα παλιά λιμάνια του νησιού αλλά αν μπορούσε κάποιος να διακτινιστεί από την Κρήτη στη Νότια Ιταλία, η μόνη διαφορά που θα ένιωθε (η μόνη όμως) θα ήταν στη γλώσσα και μάλιστα ούτε καν σε όλες τις λέξεις. Η προφορά, η μελωδία, οι ρυθμοί, ακόμη και ο τρόπος που σέρνονται αντί να περπατάνε οι ηλικιωμένοι στα ορεινά χωριά είναι ολόιδιος. Άντε πέστο τώρα στον "πέτσακα" που δεν έχει βγει από το χωριό του και νομίζει ότι αυτός είναι και κανένας άλλος σαν αυτόν δεν είναι.
Τα παραπάνω ταξίδια μαζί με αυτό που έκανα στο Μαρόκο ολοκλήρωσαν το πακέτο "μαθαίνω άθελά μου την Κρήτη μακριά της", αφού το "κοντά της" είχε προηγηθεί. Στο Μαρόκο ήρθε η "θεία δίκη" να υποστώ απόπειρες τουριστικής απατεωνιάς όμοιες με αυτές που έκαναν οι Κρητικοί, ιδιαίτερα επί δραχμής. Ο τουρισμός και οι επιδοτήσεις της πασοκάρας έβαλαν φωτιά στα ξερόχορτα της τοπικής/τοπικίστικης στρεβλής νοοτροπίας. Πριν πλουτίσουν όλοι αυτοί πάλι σκοτώνονταν μεταξύ τους αλλά τουλάχιστον είχαν κάποιο παραπάνω φιλότιμο, καρδιά και αυθεντικότητα. Μετά τους έμαθε η πασοκάρα και η αφελής Ευρώπη ότι "μην είσαι μαλάκας, η Ιστορία σου χρωστάει γιατί είσαι ο σοφότερος λαός αφού". Έτσι ξαφνικά στη δεκαετία του 80 βρέθηκαν από "φτωχοί πλην τίμιοι αγρότες" να έχουν κάμποσα αμάξια έξω από το κάθε σπίτι και να μην ξέρουν με ποιο να πάνε στο καφενείο του χωριού μόλις ελάχιστα βήματα μακριά. Οι κοιλιές τους μεγαλώσανε (κάθε μέρα κρέας), ο κάματος μειώθηκε, τσιγάρα και ρακές αβέρτα, αβέρτα και τα ζιζανιοκτόνα και κάπως έτσι θέρισε ο καρκίνος.
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να μπει κάποιο φρένο στην έκνομη ασυδοσία ήταν επί Υπουργού Δημοσίας τάξης Παπαθεμελή. Ο συγκεκριμένος κάθε άλλο παρά την εκτίμησή μου έχει αλλά τον καιρό που είχε στείλει τα ΕΚΑΜ στην Κρήτη είχε πέσει χοντρό χέρι σε όλα αυτά τα "καλά" παιδιά. Υπάρχουν ιστορίες σπαρταριστές από αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίες δεν έφτασαν ποτέ στα κανάλια, για το πως οι ΕΚΑΜίτες έπιαναν στοχευμένα συγκεκριμένα άτομα από δημοφιλείς άτακτες οικογένειες και τους ξεφτίλιζαν δημόσια. Φυσικά, όπως οτιδήποτε καλό έτσι και αυτό δεν κράτησε όσο έπρεπε. Κάτι οι τοπικοί πολιτευτές, κάτι οι Λάκηδες των ΜΜΕ που τότε είχαν και περισσότερη επιρροή, κάτι οι μαξιμαλισμοί σε άλλα θέματα του Παπαθεμελή που ξεσήκωσαν επιπλέον αντιδράσεις, κάποια στιγμή η επιβολή της τάξης υποχώρησε, ο Λάκης κονόμησε διακωμωδώντας τον και εμείς απλά γυρίσαμε πλευρό.
Ο σημερινός υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. (τι βλακώδης αυτή η αλλαγή των ονομάτων στα υπουργεία, ιδιαίτερα αυτές που έκανε ο ΓΑΠ) πολύπειρος όντας, φαντάζομαι έχει ανατρέξει στο πως αντιμετωπίστηκε το θέμα αυτό εκείνη την εποχή. Αυτό που δεν μπορεί να κάνει αλλά πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς που δεν είμαστε πολάκηδες είναι να κατανοήσουμε ότι όσο οι αψέκαστοι, λογικοί, νοικοκύρηδες άνθρωποι είναι ενδοτικοί ή μουγγοί τόσο θα ξεσαλώνουν οι πολάκηδες. Δε μπορεί να έρθει μια κυβέρνηση μόνη της να σου λύσει θέματα αιώνων χωρίς ενεργή υποστήριξη από τον κόσμο που υποφέρει από αυτά τα κουσούρια. Δεν εννοώ ακτιβισμό, εννοώ απαλλαγή από το φόβο του πως θα σε βαφτίσουν όλα αυτά τα γίδια αν μιλήσεις. Τα πράγματα είναι απλά: χωρίς ισχυρή αστυνόμευση και εφαρμογή του νόμου "τα ίδια θα συμβαίνουν όσο (αφού λέω εγώ) η φύση των ανθρώπων δεν αλλάζει" (Θουκυδίδης). Επί Παπαθεμελή, για να αποδώσουν τα κλιμάκια των ΕΚΑΜ ήταν εναλλασσόμενα και δεν έμεναν καν κοντά στον τόπο επέμβασης. Δεν υπήρχε περιθώριο "πιασίματος" δηλαδή γι αυτό και έγινε δουλειά.
Επιδοτήσεις, φοροδιαφυγή, χασίσια και διάφορες άλλες απατεωνιές, συγκέντρωναν λεφτά και όπλα για χρόνια σε γνωστές οικογένειες, οι οποίες και λόγω πολλών μελών απέκτησαν και την ανάλογη επιρροή. Εγκληματικές πράξεις και μάλιστα με πολεμικές επιχειρήσεις σαν το τελευταίο φονικό πρέπει να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες και όχι ως "θέμα τιμής ή παλαιών ηθών" που εξωραΐζει εξοργιστικά το πρόβλημα. Είναι πρακτικές ανάλογες της Σικελικής μαφίας, με την οποία οι δύο πληθυσμοί συνδέονται πολύ περισσότερο από όσο μπορεί ποτέ να φανταστούν. Δεν υπάρχει λεβεντιά στο "ποιος θα σακατέψει ποιον". Υπάρχει ατόφια καφρίλα με γνώμονα το απολύτως κοντόφθαλμο "φάε ό,τι μπορείς να φας". Μιλάμε για κοινωνικά στεγανά μηδενικής εξέλιξης από τη ζωώδη προέλευση του ανθρώπου πράγμα που εξηγεί και τις αδιανόητες αυτές συμπεριφορές. Είναι ευκαιρία να γίνει τώρα άλλη μια προσπάθεια αντίστοιχη με εκείνη που απέδωσε στο παρελθόν ώστε να προλάβει το νησί ένα είδος κανονικότητας, το οποίο βέβαια θα λήξει όταν θα ψηφίσει ανάποδα ο "πάνσοφος" λαός και θα πάμε πάλι πίσω, ελπίζω όχι στο ορατό μέλλον.
No comments:
Post a Comment