Στο μεγάλο ντόρο που γίνεται για το βιβλίο τσίπρα, μεταξύ άλλων θα βρει κανείς και σχόλια τύπου "το έβγαλε για να αβαντάρει την κυβέρνηση στρέφοντας αλλού το ενδιαφέρον". Ευρηματική προσέγγιση (λες και τα ΜΜΕ εστιάζουν στις κυβερνητικές επιτυχίες) από πληγωμένους πρώην συντρόφους του πρώην ΠΘ παρά βάσιμα ορθολογιστικά από αντικειμενικούς πολίτες.
Θεωρητικά βέβαια, π.χ. ένας εξωγήινος με μηδενική γνώση από τσίπρα, θα μπορούσε να πει "μα είναι δυνατόν ολόκληρος πρώην ΠΘ να ελπίζει σε επιστροφή και μάλιστα με κυβερνητικές αξιώσεις, πουλώντας βιβλίο στο οποίο περιγράφει πόσο κωμικοτραγικές ήταν ΟΛΕΣ οι κρίσιμες επιλογές του; Περιμένει δηλαδή να του πει ο κόσμος "αχ καημένε, έμπλεξες με κακά παιδιά, έλα να σε ξαναψηφίσουμε!"";
ΝΑΙ.
"Εμείς" που δεν είμαστε εξωγήινοι γνωρίζουμε καλύτερα και τον ίδιο και το πιθανό κοινό στο οποίο θέλει να απευθυνθεί και σίγουρα το κοινό στο οποίο απευθύνθηκε και το οποίο τον έκανε από τίποτα κάτι. Η ανάδειξη του τσίπρα σε κάτι, δεν έχει να κάνει με δικό του ταλέντο αλλά με το ταλέντο του κόσμου στην αυτοκαταστροφή και φυσικά με τη βοήθεια αρκετών ΜΜΕ. Αν αναρωτιέστε για τα τελευταία, δείτε το σημερινό χάλι τους, ειδικά σε θέματα όπως π.χ. της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Αν πρέπει να αναγνωρίσω με το ζόρι ένα ταλέντο στον τσίπρα αυτό είναι της πλήρους απουσίας ντροπής (δε το λες ταλέντο αλλά λέμε τώρα). Ο ορισμός του ανενδοίαστου. Το σάπισμα της κοινωνίας μας μετέτρεψε αυτή την ιδιότητα σε εισιτήριο για τα πάντα. Το ίδιο σάπισμα μας κάνει να χειροκροτούμε όποιον πήρε το εισιτήριο αυτό χωρίς να εξετάζουμε το πως. Αρκεί φυσικά να μη μας φέρνει προ των ευθυνών μας γιατί τότε εξετάζουμε και το πως και το γιατί και εφευρίσκουμε λεκέδες ακόμη και αν δεν υπάρχουν. Με λίγα λόγια, "χάιδευε τα αυτιά μας και εδώ είμαστε εμείς".
Ο τσίπρας αυτό το χάιδεμα το πήγε όσο δεν πήγαινε, στο δρόμο που χάραξε ο πνευματικός μπαμπάς του ο αντρέας, ο μπαμπάς του ΓΑΠ. Είναι το παιδί μιας κοινωνίας που πήγε από τον Κούρκουλο στο γεωργούλη και από την Κοντού στη σκορδά. Θυμάμαι όταν ο αλέξης της καρδιάς τους φορούσε ακόμη γυαλιά και κατέβαινε για δήμαρχος στην Αθήνα. Είμαι σε έκθεση βιβλίου (όχι και το "τελευταίο" περιβάλλον υποτίθεται) και ακούω συζήτηση γυναικών πίσω μου: "εμένα αυτός ο τσίπρας μου αρέσει!" έλεγε μία με ενθουσιασμό στη φίλη της. "Ωχ" έλεγα εγώ, "ωχ" είπαμε οι περισσότεροι όταν ήταν αργά όμως.
Αρκεί να διαβάσει κανείς το ίδιο του το βιβλίο, το εξωραϊσμένο για τον ίδιο μάλιστα, για να καταλάβει (λέμε τώρα, αν δεν ξέρει ήδη) για τι επικό εσκιτζή μιλάμε. Ποια "Ρίγα της Εσθονίας"... που να ήταν κάποιος πίσω από κλειστές πόρτες να δει με τα μάτια του τι αίσχη γίνονταν και λέγονταν. Λες και δε φτάνουν όσα είδαμε έξω από αυτές όλοι μας αλλά λέμε τώρα... Ένας τέτοιος τύπος λοιπόν με μηδενικό γούστο, ικανότητες και ντροπή, κάλλιστα μπορεί να πιστεύει ότι έτσι επιστρέφει καβάλα στο άλογο, ιδιαίτερα δε όταν ένα νεκρό διανοητικά ακροατήριο του χάρισε κάποτε εν λευκώ το άλογο της εξουσίας. Και φυσικά αυτός άπληστος/άχρηστος ων το καβάλησε μαζί με το καλάμι καταλήγοντας σε burn out του ιδίου (ευτυχώς) και της χώρας (δυστυχώς).
Η διάσταση της ελεεινότητας της περίπτωσης αυτού του τύπου είναι τόσο προφανής που δε χρειάζεται καν να αναλύσει κανείς την πορεία του ως τώρα ή να τον έχει βιώσει ως πολίτης κυβερνώμενος από αυτόν. Αμέτρητες οι λεπτομέρειες δηλωτικές του χαρακτήρα του αλλά εγώ θα διαλέξω μία που δεν σχολιάστηκε όσο έπρεπε μιας και τα ΜΜΕ έχουν άλλες προτεραιότητες (όλως τυχαίως συνήθως φιλορωσικές): Για να δικαιολογήσει την κυβερνητική του συνεργασία με τον Καμμένο (τον Εντελώς), επικαλέστηκε δήθεν πρόταση που έκανε στη Φώφη Γεννηματά και την οποία η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που δεν είναι πλέον στη ζωή δήθεν απέρριψε (ο αυτήκοος μάρτυρας σύζυγός της το διέψευσε κατηγορηματικά). Αν δεν ανατριχιάσατε ήδη παραθέτω υποθετικό σκηνικό και πείτε εσείς πόσο απίθανο είναι:
- "Πρέπει να δικαιολογήσεις κάπως γιατί πήγες με τον Καμμένο"
- "Σωστά. Και τι θα γράψουμε ρε μαλάκα;"
- "Ε, θα γράψουμε ξέρω γω ότι ας πούμε πήρες τη Φώφη τότε τηλέφωνο και της πρότεινες συνεργασία και σου είπε όχι"
- "Σωστός. Άλλωστε τη πήρα τηλέφωνο εκείνο το βράδυ. Και δε ζει να το διαψεύσει. Μαλάκα είσαι τιτάνας"
- "Μόνο τιτάτας. Τιτανομέγας. Να δω τι θα έκανες χωρίς εμένα μαλάκα"
- "Να δω τι θα κάνατε και χωρίς εμένα μαλάκες"
- "Σωστοκιαφτό"
Για μια ακόμη πληρέστερη εικόνα όμως του πόσο μιλημένη ήταν όλη η ιστορία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ/Πάκης και από πόσο καιρό, παραθέτω και άλλη μια "λεπτομέρεια" που δυστυχώς πέρασε εντελώς στο ντούκου γιατί είπαμε, οι προτεραιότητες των ΜΜΕ (και του "κοσμάκη") είναι άλλες: Ο δημοσιογράφος Γιάννης Πολίτης, λίγα χρόνια πριν αλλά μετά το 2019 (επομένως σε "ασφαλή" χρόνο), στο ACTION24 είχε πει ότι υψηλόβαθμος συριζαίος, ήδη από το 2014, του είχε πει "το 2015 θα είμαστε κυβέρνηση με ΠτΔ τον Παυλόπουλο". Βάλτε με το μυαλό σας τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το βάθος της επικοινωνίας/οργάνωσης ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Καραμανλικής αυλής. Και θα πει κάποιος "γιατί δε φρόντισε να το κάψει ο Πολίτης αυτό το σενάριο με διαρροές ώστε να σωθεί η χώρα;". Μα εκείνος ο συριζαίος ήξερε ότι ο Πολίτης δε θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Η ασυδοσία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στηρίχθηκε σε καλό βαθμό στο ότι ξέραν πως η συντριπτική πλειοψηφία της εγχώριας δημοσιογραφίας δε θα τους έβαζε τέτοια εμπόδια γιατί έτσι είχαν μάθει μια ζωή, αριστεροί αφού.
Ήρθε όμως το γύρισμα του χρόνου και οι πράξεις όλων αυτών των συντρόφων έχουν αποκτήσει πλέον αρνητικό πρόσημο μπροστά τους και ό,τι κάνουν τους γυρνάει μπούμερανγκ (χωρίς νου πως να το καταλάβουν βέβαια αλλά ακόμη καλύτερα έτσι). Ο τσίπρας λοιπόν επιτέλους προσφέρει στη χώρα του αλλά χωρίς να το θέλει. Με το βιβλίο του μας θυμίζει από τι μπαγλαμάδες γλιτώσαμε ενώ η επιθυμία του να επιστρέψει αποκλείει τη δημιουργία άλλου λαϊκιστικού μετώπου με κυβερνητικές αξιώσεις. Μόνο ακούσια όλα αυτά βέβαια αλλά μπράβο του γιατί προϋποθέσεις για τραμπισμό στην Ελλάδα δυστυχώς μια χαρά υπάρχουν. Θα δείτε μια μέρα το Μπέο να κατεβαίνει σε εκλογές αν δει βολική αναμπουμπούλα ή κανα τράπερ τάπερ και τότε μπορεί να είναι αργά για να βγάλουμε τα 2 τρένα από την ίδια γραμμή.
Γι αυτό μπράβο αλέκο, μόνο κατά λάθος προσφέρεις βέβαια αλλά μπράβο.
No comments:
Post a Comment