01/10/2022
The ancient sites of Athens and their 4 legged fauna (part 1)
29/09/2022
Merkel who?
Το παιδάκι που βλέπετε να κρατά την ταμπέλα της "Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας" είμαι εγώ. Βλέπεται εκείνη την εποχή υπήρχε ακόμη η Ανατολική Γερμανία αν και στα τελευταία της, με σημαία παρόμοια της Δυτικής (μόνο το εθνόσημο διέφερε) πράγμα που μας μπέρδευε στις πρόβες που κάναμε για την τελετή λήξης των αγώνων (η εικόνα είναι από την επίσημη τελετή. Προσπερνάω το γιδοπασόκο που έγραψε "ΦΙΛΛΑΝΔΙΑ" στην ταμπέλα της αγαπητής αυτής χώρας και εστιάζω στη μαμά της φινλανδοποίησης της Ευρώπης.
Ενώ εγώ παρήλαυνα όπως με βλέπεται στην εικόνα, η μαντάμ η μέρκελ και ο βλαδίμηρος ήταν στην ίδια χώρα, τη γενέτειρα της πρώτης. Δε νομίζω να απαντήσουν με ειλικρίνεια ποτέ στις επικρίσεις για το τι έκαναν μαζί αυτοί οι δύο, συνεπικουρούμενοι από τα Ρωσικά που μιλά αυτή και τα Γερμανικά που μιλά αυτός, αλλά να μην εκπλησσόμαστε για το γεγονός πως η μέρκελ σήμερα αβαντάρει ουσιαστικά τις πυρηνικές απειλές του κρεμλίνου.
Μιλάμε για τη γυναίκα που δεχόταν να παίρνει δώρα από τον Ερντογάν on camera ενώ αυτός απειλούσε την Ευρώπη (και την απειλεί ακόμη) με μεταναστευτική κρίση όντας μέρος πουτινικών σχεδίων. Η ίδια γυναίκα δε βρήκε λέξη να πει για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Σιγά μην την πιάσουν οι ντροπές τώρα, αυτό απαιτεί θάρρος και αυτοκριτική.
Αυτό που αξίζει να σχολιάσει κάποιος όμως είναι τα ψυχολογικά κουσούρια ορισμένων κοινωνιών. Κατάντησε ολόκληρη Γερμανία να αφήσει το τιμόνι της χώρας της σε μια τύπισσα σαν αυτή για τόσα χρόνια και μάλιστα να τη χειροκροτά ως τη "σοβαρή ήρεμη δύναμη". Με τρομάζει η άποψη των Γερμανών για τη "μαμά" τους, όσο και αν (φαντάζομαι) σήμερα κάποιοι θα έχουν αλλάξει γνώμη. Γιατί αν κάτι τόσο στραβό μπορεί να ριζώσει τόσο γερά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα τότε θα επαναληφθεί κάποια στιγμή.
Είναι αηδιαστικό να σκεφτεί κανείς ότι ολόκληρο Γερμανικό σύστημα έχτισε την οικονομική του άνθηση στο φτηνό αέριο του αλήτη ρώσου και σα να μην έφτανε αυτό κουνούσε και το δάχτυλο στους (δήθεν) τεμπέληδες του Νότου για το τι είναι ορθό. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα καθυστερούν οι αποστολές οπλισμού στην Ουκρανία ενώ εξακολουθούν υψηλόβαθμοι του Γερμανικού Ναυτικού να αβαντάρουν το ρώσο. Πόσα ρούβλια πήρανε όλοι αυτοί; Και από πόσα ρούβλια και πάνω αξίζει να γίνεις ένας καραγκιόζης που κονομά πουλώντας όπλα στον Έλληνα αφήνοντάς τον ξεβράκωτο απέναντι στον Τούρκο για να του ξαναπουλήσεις όπλα και μετά να τον κατηγορείς για τα οικονομικά του ενώ εσύ δε χρειάζεται να δώσεις φράγκο για άμυνα;
(προφανώς δεν υπονοώ πως οι αμυντικές δαπάνες ήταν η μόνη αιτία της Ελληνικής κρίσης)
Η εικόνα αυτή αδικεί τους Γερμανούς που είχα την τύχη να γνωρίσω στα ταξίδια μου, άνθρωποι αξιόπιστοι και θετικοί στην πλειοψηφία τους. Άλλωστε σήμερα μπορεί να έχω περισσότερους φίλους εκεί παρά εδώ. Όμως πρέπει να ψαχτούν ψυχολογικά για το πως έγιναν φιλικό οικοσύστημα της ρώσικης διαφθοράς σε βαθμό μεγαλύτερο από κάθε άλλον. Τόσοι και τόσοι τους έλεγαν να μην προχωρήσουν στο Nord Stream 2 και η "μαμά" τους έσκισε τα ρούχα της να ολοκληρώσει τη σύνδεσή του λίγο πριν φύγει. Δείτε σήμερα τον αγωγό τρύπιο και πηγαίντε στον καθρέπτη σας να κουβεντιάσετε με τον εαυτό σας.
Στο μεταξύ η Ελλάδα πήρε το μάθημά της, έχει αλλάξει επίπεδο σε βαθμό που έγινε role model ακόμη και για τη Γερμανία σε ορισμένα θέματα (π.χ. διαδικασία εμβολιασμών) και ήδη έχει γίνει μικρό Ισραήλ της περιοχής. Θα γίνει και κανονικό Ισραήλ αν αποφύγουμε το ατύχημα στις επόμενες εκλογές. Βοήθησε πολύ το γεγονός ότι δεν επαναπαυτήκαμε στις δάφνες μας. Ότι π.χ. "φτιάχνουμε τα καλύτερα αυτοκίνητα" ή ότι "πουλάμε τα καλύτερα όπλα" ή πως "έχουμε τη μεγαλύτερη οικονομία" κλπ. 😉
Προφανώς δεν είναι απλά ένα Γερμανικό πρόβλημα όλο αυτό. Τι να πει π.χ. κανείς για το χάλι της Ουγγαρίας. Καμαρώνουν για αρχηγό τους μια πουλημένη κοιλιά που απλώνεται. Μήπως το Ιταλικό τσίρκο είναι καλύτερο;
Έχω χαλάσει ώρες και μέρες από τη ζωούλα μου να βρίζω τους Έλληνες για τις βλακώδεις επιλογές τους στα χρόνια της κρίσης και τα παραπάνω τα γράφω με το δικαίωμα που μου αυτή η στοιχειώδη έστω αντικειμενικότητα - κάθε άλλο παρά ευχάριστο μου είναι να σηκώνω το δάχτυλο. Στο τέλος της ημέρας όμως, οφείλω να πω πως μια χαρά ευελιξία έδειξαν έστω και καθυστερημένα οι Έλληνες. Σήμερα βρίσκεις ακόμη και πρώην πρασινοφρουρό που θα ψηφίσει Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές. Οι μερκελοφρουροί δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει πόσα Ουκρανάκια κόστισε η χλιδή τους.
21/09/2022
Δέκα χρόνια πριν...
...η Yulia από τη Σιβηρία περπατά με τα όρθια χιλιόμετρα των ποδιών της την Αθήνα για πρώτη φορά. Μοιραζόμαστε το μίσος για τον πούτιν και κάποια αγάπη (για μας όχι τον πούτιν). Τη θυμάμαι σαν τώρα να μου λέει "αυτός μια μέρα θα μας πάρει τα διαβατήρια να μην μπορούμε να φύγουμε".
Περπατώντας μια πουτινόπληκτη γειτονιά των νοτίων προαστίων της λέω πως εδώ έχουμε πολλούς Ρώσσους. Δε θα ξεχάσω το απολογητικό της βλέμμα όταν με ρώτησε "και τι γνώμη έχετε γι αυτούς;" Δεν θυμάμαι τι της απάντησα ακριβώς. Ίσως δεν έχει και πολύ σημασία τι απαντάς σε δύο πράσινα μελαγχολικά μάτια στο ρετιρέ των αγαλμάτινων ποδιών τους.
Προσπαθώ πάντα να βρω φως στο έρεβος και ο κοντοστούπης του κρεμλίνου με την επιστράτευση της απελπισίας του μου έφερε άθελά του αυτές τις μνήμες. Που να ήξερε η Yulia που θα μας έφερνε το καθεστώς αυτό 10 χρόνια μετά. Ή μάλλον ήξερε γι αυτό έψαχνε να κάνει την τύχη της στο εξωτερικό.
Λίγα χρόνια αργότερα μια άλλη Yulia, μισή Γερμανίδα που της άρεσε να τη φωνάζουν Julia, είχε πιο απαλή προσέγγιση για τον πούτιν. Ή μάλλον τον ψιλογούσταρε κιόλας αλλά για να μη με ξενερώσει μου είπε "ε, τι να κάνουμε, αυτός είναι ο πρόεδρός μας". Όπου μισή Γερμανίδα βάλτε μισή Μερκελίδα αλλιώς δεν θα απάνταγε έτσι στην ερώτησή μου "τόσα χρόνια με αυτό το μαλάκα δε βαρεθήκατε;" Επέμενε πάντως πως πρέπει να γράψω την αυτοβιογραφία μου αφού είμαι "ολόκληρος πλανήτης".
Μέχρι σήμερα έχω αντισταθεί σε αυτή την προτροπή θεωρώντας τη απλώς μαλαγανιά μιας καθηγήτριας Φιλοσοφικής της Αγ. Πετρούπολης η οποία προσπαθούσε να με ευχαριστήσει για τις υπέροχες μέρες που περάσαμε εκδρομικά στα ορεινά της Αττικής και τις ακόμη καλύτερες νύχτες στα παράλιά της όπου μάλιστα αυτές οι προσπάθειές της ήταν παραπάνω από επιτυχείς.
Κοιτώντας πίσω βρίσκω υλικό για να γράψω ακόμη και χωρίς να κοιτάω το χάρτη των ταξιδιών μου:
Δε βλέπω να πείθομαι εύκολα όμως πως όλο αυτό θα το κάνω βιβλίο που να αξίζει να διαβαστεί. Βέβαια ούτε εγώ διαβάζω βιβλία...Τελικά διαβάζει κανείς βιβλία σήμερα;
Μπορεί και να λέω απλά δικαιολογίες. Άλλωστε αν ξεκινάγαμε κάτι μόνο με τη βεβαιότητα της επιτυχίας δε θα κάναμε τίποτα. Πολλά από τα ταξίδια που έκανα είχαν δυσκολίες που αν τις ήξερα από πριν δεν θα τα ξεκίναγα καν και όμως όχι απλά δε μετανιώνω για κανένα αλλά χαίρομαι που δεν ήξερα από πριν τι με περίμενε σε μερικά από αυτά.
Φοβάμαι όμως πως το βασικό που με αποτρέπει είναι το ότι αμφιβάλλω αν θέλω να επισκεφθώ όλες μου τις μνήμες. Γιατί κάποιες από αυτές απλά θα μου υπογράμμιζαν το μάταιο της ανθρωπότητας και ο πόλεμος σήμερα το έχει ήδη κάνει αυτό με το παραπάνω.
Εξελισσόμαστε (τεχνολογικά κυρίως παρά ως προσωπικότητες) μόνο για να φτάσουμε στο επόμενο πλατώ παρακμής και να φάμε τα μούτρα μας πάλι. Και ναι μεν η τεχνολογική εξέλιξη είναι παραπάνω από απολαυστική (για μένα, όχι για τους σύγχρονους Λουδίτες) η απουσία όμως αντίστοιχης εξέλιξης στο υπόλοιπο κομμάτι είναι πιο βαρετή από ομιλία Φώτη Φανούρη Κουβέλη. Τα ίδια θα συμβαίνουν όσο οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Σοφότεροι εμού το έχουν αναλύσει από τα αρχαία χρόνια (Θουκυδίδης) ως τα πιο πρόσφατα (Hegel) - λόγια αμφοτέρων έχω επικαλεστεί εδώ.
Ας ευχηθούμε οι Ουκρανοί μετά τη νίκη τους να σπάσουν το φαύλο αυτό κύκλο της ανθρώπινης ιστορίας και να αποτελέσουν ιστορικό παράδειγμα για τους υπόλοιπους. Από ηρωικοί μαχητές σήμερα δηλαδή, να μην καταντήσουν μετά από ειρηνικές δεκαετίες πλούτου να ασχολούνται με τα δικαιώματα της μπλε πεταλούδας που γεννήθηκε με το ένα φτερό λίγο πιο σκούρο από το άλλο και άρα θα πρέπει το κράτος επιχορηγούμενο από την ΕΕ να της τα βάψει ομοιόμορφα για να μην χάσει η κυβέρνηση τις επόμενες εκλογές.
Υ.Γ. Σόρρυ που το κείμενο είναι χωρίς φωτό, το ξέρω ότι θα του κοστίσει κλικ και αντί για 25 θα πάρει 19 αλλά όταν κλείνει ένα κεφάλαιο σβήνω και τις φωτογραφίες του ώστε το επόμενο να ξεκινήσει από λευκό χαρτί. Γιατί το επόμενο δε σου φταίει σε τίποτα. Κάπως έτσι και η Yulia και η Julia βρήκαν τις υπόλοιπες με shift+delete .
11/09/2022
11/9
Δεν ξεχνιέται αυτή η μέρα ακόμη και να ήθελα που δεν θέλω. Εκείνο τον καιρό τελείωνα τη θητεία μου. Βρισκόμενος σε "άδεια απολύσεως" έχοντας κολλήσει στο τέλος ότι άδειες είχα και δεν είχα, είμαι έξω για καφέ όταν με παίρνει μια φίλη και μου λέει "ρε συ λένε πως έπεσε ένα αεροπλάνο πάνω σε ένα ουρανοξύστη στην Αμερική". Μέχρι να τη ρωτήσω τι και πως μου λέει "τώρα λένε πως έπεσε και άλλο ένα". Εκεί το έριξα στην πλάκα αβέβαιος αν με δουλεύει ή αν έχει πιεί ή βλέπει αρβύλα news αλλά δυστυχώς όπως ξέρουμε κάπως έτσι έγινε.
Γυρνώντας στη μονάδα μου να πάρω το χαρτί απολύσεως ο κόκκινος συναγερμός την είχε κάνει αγνώριστη κυριολεκτικά. Στην πύλη είχαν βάλει όγκους από τσιμέντο που σε ανάγκαζαν σε ζικ ζαγκ, στην ουρά για να μπω έψαξαν το αυτοκίνητό μου με καθρέπτη από κάτω, στο διοικητήριο απαγορευόταν να παρκάρει οποιοδήποτε όχημα ενώ είχαν τεθεί σε λειτουργία σκοπιές που είχαν να φυλαχθούν ο θεός ξέρει από πότε.
Είναι και κάτι άλλο όμως που δεν ξεχνιέται: το γεγονός πως η Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό πανηγύριζε. Θυμάμαι ακόμη και (πρώην) φίλους, μετριοπαθείς και καλοπροαίρετους κατά τα άλλα, να χαμογελούν. Θυμάμαι Αμερικάνους να παίζουν live στην Αθήνα και σχεδόν να γιουχάρονται κάνοντας αναφορά στο γεγονός.
Προφανώς η Ελλάδα σήμερα είναι πλέον σε καλύτερη κατάσταση πράγμα που αντανακλάται και στην πολιτική της ηγεσία. Ιδιαίτερα μετά την Ουκρανική αντίσταση έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο αφήνοντας τα ορίτζιναλ ρωσοψέκια να παίζουν αυτό το ρόλο καθώς οι μεσαίοι πολίτες έχουν καταλάβει πλέον τι παίζεται σε καλό βαθμό (όχι πλήρως φυσικά αλλά αρκετά). Να μην ξεχνάμε όμως πως βάψαμε και εμείς τα χέρια μας με Ουκρανικό (και όχι μόνο) αίμα ανοίγοντας τα πόδια για τόσα χρόνια στη ρώσικη προπαγάνδα. Όπως και ο Γερμανός που κράτησε στο τιμόνι της χώρας του μια ΣΤΑΖΙτισα για τόσα πολλά χρόνια, ο Άγγλος που άκουσε τη Βασίλισσά του και βγήκε εκτός ΕΕ κάνοντας το χατίρι του βλαδίμηρου, ο Κύπριος με παπαδόπουλους και καταστρόφιες κ.ο.κ.
Να μην ξεχνάμε λοιπόν πως όταν περισσεύουν οι δημοσιογράφοι που βλέπουν "γεράκια του ΝΑΤΟ" και "Ναζί Αζωφίτες" αλλά αντίθετα λιγοστοί εντοπίζουν τα γεράκια του πούτιν και τους Ναζί Wagner, αυτή η ανισορροπία και είναι ανήθικη και κάποια στιγμή θα στάξει αίμα. Το ότι έτυχε σήμερα το αίμα να μην είναι δικό μας είναι καθαρά θέμα κωλοφαρδίας. Βλέπεις η Ιστορία μπορεί να είναι μεγάλη καριόλα. Αντί να πέφτει στο μέτωπο ο Ιβανόπληκτος δούλος ή ο Γερμανοχαλβάς μερκελογλύφτης, πεθαίνει το 18χρονο Ουκρανάκι που έκανε το λάθος να αντιστέκεται αντί να δώσει κώλο στον αλήτη, όπως προτείνουν και σε μας τόσο καιρό τα τσουτσέκια της FSB να κάνουμε με τον πούστιν και τον ταγίπ.
Ποτέ ξανά.