Το παιδάκι που βλέπετε να κρατά την ταμπέλα της "Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας" είμαι εγώ. Βλέπεται εκείνη την εποχή υπήρχε ακόμη η Ανατολική Γερμανία αν και στα τελευταία της, με σημαία παρόμοια της Δυτικής (μόνο το εθνόσημο διέφερε) πράγμα που μας μπέρδευε στις πρόβες που κάναμε για την τελετή λήξης των αγώνων (η εικόνα είναι από την επίσημη τελετή. Προσπερνάω το γιδοπασόκο που έγραψε "ΦΙΛΛΑΝΔΙΑ" στην ταμπέλα της αγαπητής αυτής χώρας και εστιάζω στη μαμά της φινλανδοποίησης της Ευρώπης.
Ενώ εγώ παρήλαυνα όπως με βλέπεται στην εικόνα, η μαντάμ η μέρκελ και ο βλαδίμηρος ήταν στην ίδια χώρα, τη γενέτειρα της πρώτης. Δε νομίζω να απαντήσουν με ειλικρίνεια ποτέ στις επικρίσεις για το τι έκαναν μαζί αυτοί οι δύο, συνεπικουρούμενοι από τα Ρωσικά που μιλά αυτή και τα Γερμανικά που μιλά αυτός, αλλά να μην εκπλησσόμαστε για το γεγονός πως η μέρκελ σήμερα αβαντάρει ουσιαστικά τις πυρηνικές απειλές του κρεμλίνου.
Μιλάμε για τη γυναίκα που δεχόταν να παίρνει δώρα από τον Ερντογάν on camera ενώ αυτός απειλούσε την Ευρώπη (και την απειλεί ακόμη) με μεταναστευτική κρίση όντας μέρος πουτινικών σχεδίων. Η ίδια γυναίκα δε βρήκε λέξη να πει για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Σιγά μην την πιάσουν οι ντροπές τώρα, αυτό απαιτεί θάρρος και αυτοκριτική.
Αυτό που αξίζει να σχολιάσει κάποιος όμως είναι τα ψυχολογικά κουσούρια ορισμένων κοινωνιών. Κατάντησε ολόκληρη Γερμανία να αφήσει το τιμόνι της χώρας της σε μια τύπισσα σαν αυτή για τόσα χρόνια και μάλιστα να τη χειροκροτά ως τη "σοβαρή ήρεμη δύναμη". Με τρομάζει η άποψη των Γερμανών για τη "μαμά" τους, όσο και αν (φαντάζομαι) σήμερα κάποιοι θα έχουν αλλάξει γνώμη. Γιατί αν κάτι τόσο στραβό μπορεί να ριζώσει τόσο γερά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα τότε θα επαναληφθεί κάποια στιγμή.
Είναι αηδιαστικό να σκεφτεί κανείς ότι ολόκληρο Γερμανικό σύστημα έχτισε την οικονομική του άνθηση στο φτηνό αέριο του αλήτη ρώσου και σα να μην έφτανε αυτό κουνούσε και το δάχτυλο στους (δήθεν) τεμπέληδες του Νότου για το τι είναι ορθό. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα καθυστερούν οι αποστολές οπλισμού στην Ουκρανία ενώ εξακολουθούν υψηλόβαθμοι του Γερμανικού Ναυτικού να αβαντάρουν το ρώσο. Πόσα ρούβλια πήρανε όλοι αυτοί; Και από πόσα ρούβλια και πάνω αξίζει να γίνεις ένας καραγκιόζης που κονομά πουλώντας όπλα στον Έλληνα αφήνοντάς τον ξεβράκωτο απέναντι στον Τούρκο για να του ξαναπουλήσεις όπλα και μετά να τον κατηγορείς για τα οικονομικά του ενώ εσύ δε χρειάζεται να δώσεις φράγκο για άμυνα;
(προφανώς δεν υπονοώ πως οι αμυντικές δαπάνες ήταν η μόνη αιτία της Ελληνικής κρίσης)
Η εικόνα αυτή αδικεί τους Γερμανούς που είχα την τύχη να γνωρίσω στα ταξίδια μου, άνθρωποι αξιόπιστοι και θετικοί στην πλειοψηφία τους. Άλλωστε σήμερα μπορεί να έχω περισσότερους φίλους εκεί παρά εδώ. Όμως πρέπει να ψαχτούν ψυχολογικά για το πως έγιναν φιλικό οικοσύστημα της ρώσικης διαφθοράς σε βαθμό μεγαλύτερο από κάθε άλλον. Τόσοι και τόσοι τους έλεγαν να μην προχωρήσουν στο Nord Stream 2 και η "μαμά" τους έσκισε τα ρούχα της να ολοκληρώσει τη σύνδεσή του λίγο πριν φύγει. Δείτε σήμερα τον αγωγό τρύπιο και πηγαίντε στον καθρέπτη σας να κουβεντιάσετε με τον εαυτό σας.
Στο μεταξύ η Ελλάδα πήρε το μάθημά της, έχει αλλάξει επίπεδο σε βαθμό που έγινε role model ακόμη και για τη Γερμανία σε ορισμένα θέματα (π.χ. διαδικασία εμβολιασμών) και ήδη έχει γίνει μικρό Ισραήλ της περιοχής. Θα γίνει και κανονικό Ισραήλ αν αποφύγουμε το ατύχημα στις επόμενες εκλογές. Βοήθησε πολύ το γεγονός ότι δεν επαναπαυτήκαμε στις δάφνες μας. Ότι π.χ. "φτιάχνουμε τα καλύτερα αυτοκίνητα" ή ότι "πουλάμε τα καλύτερα όπλα" ή πως "έχουμε τη μεγαλύτερη οικονομία" κλπ. 😉
Προφανώς δεν είναι απλά ένα Γερμανικό πρόβλημα όλο αυτό. Τι να πει π.χ. κανείς για το χάλι της Ουγγαρίας. Καμαρώνουν για αρχηγό τους μια πουλημένη κοιλιά που απλώνεται. Μήπως το Ιταλικό τσίρκο είναι καλύτερο;
Έχω χαλάσει ώρες και μέρες από τη ζωούλα μου να βρίζω τους Έλληνες για τις βλακώδεις επιλογές τους στα χρόνια της κρίσης και τα παραπάνω τα γράφω με το δικαίωμα που μου αυτή η στοιχειώδη έστω αντικειμενικότητα - κάθε άλλο παρά ευχάριστο μου είναι να σηκώνω το δάχτυλο. Στο τέλος της ημέρας όμως, οφείλω να πω πως μια χαρά ευελιξία έδειξαν έστω και καθυστερημένα οι Έλληνες. Σήμερα βρίσκεις ακόμη και πρώην πρασινοφρουρό που θα ψηφίσει Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές. Οι μερκελοφρουροί δεν ξέρω αν έχουν καταλάβει πόσα Ουκρανάκια κόστισε η χλιδή τους.
No comments:
Post a Comment