Italy - France 2019 - part 3

1st of August began quite cloudy. Not the best conditions to enjoy Cote d' Azur but fine for me since I would be able to ride from Nice to Monaco without the torturing summer sun that turns the helmet to an oven and makes the washing machine your best friend. I knew that this kinda hazy day would ruin my pictures but I wouldn't shed a tear, enjoying the route is top priority, Instagram can go to hell. Unfortunately traffic didn't allow much space for joy though the route is quite scenic crossing great places (with great properties).

Have a taste with these mediocre but kinda indicative pictures:

Despite the absolute absence of proper gear and weather conditions it's not hard to see how beautiful this part of South France is and how untouchable its real estate is.

I reached Monaco with high expectations being eager to finally visit the place I've been watching since I was a kid due to its Grand Prix and drive the same roads, not on the same pace obviously, but the (partially expected) extra heavy traffic didn't allow much margin for joy actually not any at all. I got an idea driving around this tiny state for a while and its tunnels that make the mountain look like Swiss cheese and drove away kinda disappointed. On my way back to Nice I stopped at a couple of places I missed before.

Like this one:

Here's the ride:

As I was spending my days at this west suburb of Nice, I was thinking how it would look to other people the fact that I was staying literally a few steps away from the sea and never felt like taking a dip. The reason was that this specific beach (unlike the main one at Nice) was very shallow and swimmers were not allowed to go further than a few meters from the coast due to intense water sports activity. Ideal for families with small kids but not for me. I was smiling only by thinking that this would be a side way to describe how nice the sea is at my home:

"Is the sea nice where you live?"

"Well...I spent a whole week living by the sea west of Nice and never felt like swimming there" 

As spoiled as it gets sea wise. On the positive side, I really like that while walking Promenande des Angles and other places in the city I couldn't see any sign of the massacre that took place there a few years ago. You could only see the security guys at big malls alerted but not overacting in any case. Of course a local has so much more to say on this than me. All these things came to my mind as I was staring at family pictures of my host, flooded by extra cute smiley kids. As if they had a "Best French smile 2019" contest. Don't expect pictures, I'm too discreet therefore didn't take any, but more than happy they didn't loose their smile and hope they never will.

Stay tuned, trip's not over yet.   

Ιταλία - Γαλλία μέρος 3ο

Η πρώτη του Αυγούστου ξημέρωσε αρκετά συννεφιασμένη, όχι και ό,τι καλύτερο για όσους σκόπευαν να απολαύσουν τις χάρες της Κυανής Ακτής αλλά μάλλον θετικό για μένα που σκόπευα να πάω από τη Νίκαια στο Μονακό και έτσι θα γλίτωνα τον βασανιστικό ήλιο του καλοκαιριού που κάνει το κράνος φούρνο και το πλυντήριο τον καλύτερό σου φίλο. Βέβαια ήξερα ότι η θολή αυτή μέρα θα μου σκότωνε τις φωτογραφίες αλλά δεν θα έκλαιγα κιόλας. Η οδηγική απόλαυση πάνω απ' όλα, το Instagram ας κλείσει. Δυστυχώς η κίνηση δεν άφησε και πολλά περιθώρια για το πρώτο, αν και η διαδρομή είναι ωραία διασχίζοντας αξιοζήλευτα μέρη (και περιουσίες).

Πάρτε μια γεύση στις παρακάτω μέτριες αλλά ενδεικτικές εικόνες:

Παρά την πλήρη απουσία φωτογραφικού εξοπλισμού και τις μέτριες καιρικές συνθήκες δεν δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί τι υπάρχει σε αυτό το κομμάτι του Γαλλικού Νότου και τι αξία έχουν αυτά τα παράκτια ακίνητα.

Στο Μονακό έφτασα με μεγάλες προσδοκίες να επισκεφθώ επιτέλους το μέρος που από παιδάκι έβλεπα λόγω του τοπικού Γκραν Πρι και να οδηγήσω και εγώ σε στους ίδιους δρόμους, όχι βέβαια στους ίδιους ρυθμούς, όμως η (εν μέρει αναμενόμενη) πολύ βαριά κίνηση δεν άφησε πολλά περιθώρια απόλαυσης - μάλλον κανένα. Πήρα μια γεύση οδηγώντας μέσα στο κρατίδιο και τα τούνελ του που κάνουν το βουνό σουρωτήρι και έφυγα κάπως ξενερωμένος. Στο γυρισμό προς Νίκαια σταμάτησα σε 1-2 μέρη που μου ξέφυγαν πριν για λίγες φωτογραφίες όπως αυτή:

Να και το βίντεο σχετικό βίντεο:

Καθώς πέρναγα τον καιρό μου μένοντας σε αυτό το Δυτικό προάστιο της Νίκαιας σκεφτόμουν τι εντύπωση θα έκανε σε άλλους το γεγονός ότι έμενα κυριολεκτικά λίγα βήματα από την θάλασσα αλλά δεν αισθανόμουν την ανάγκη να βουτήξω. Ο λόγος ήταν ότι η συγκεκριμένη παραλία (σε αντίθεση με αυτή μπροστά στην πόλη της Νίκαιας) ήταν εξαιρετικά ρηχή και οι λουόμενοι δεν επιτρεπόταν να προχωρήσουν πέρα από λίγα μέτρα από την ακτή διότι εκεί φιλοξενούνταν διάφορα θαλάσσια σπορ. Ιδανικό για οικογένειες με μικρά παιδιά αλλά όχι για μένα. Χαμογελούσα έτσι στην σκέψη πως αυτός θα ήταν ένας έμμεσος τρόπος να περιγράψω την θάλασσα στο σπίτι μου. "Είναι ωραία η θάλασσα εκεί που μένεις;" "Κοίτα...ήμουν μια βδομάδα έξω από τη Νίκαια και δεν βούτηξα ούτε μία μέρα". As spoiled sea wise as it gets που θα λέγαμε στα Ελληνικά. Περπατώντας πάντως στην Promenande des Angles δίπλα στη θάλασσα και γενικότερα στην πόλη χάρηκα που δεν είναι ανιχνεύσιμο κάποιο αποτύπωμα του μακελειού που προηγήθηκε εκεί λίγα χρόνια πριν. Μόνο στους άνδρες ασφαλείας των μεγάλων εμπορικών κέντρων φαινόταν μια εγρήγορση χωρίς όμως υπερβολές. Αυτά με τη ματιά ενός επισκέπτη, προφανώς ένας ντόπιος έχει περισσότερα να πει γι αυτό. Τα σκεφτόμουν όλα αυτά καθώς έβλεπα στο σπίτι οικογενειακές φωτογραφίες της οικοδέσποινάς μου, γεμάτες με υπέροχες χαμογελαστές φατσούλες παιδιών. Λες και διαγωνίζονταν για το "Καλύτερο Γαλλικό χαμόγελο 2019". Μην περιμένετε φωτογραφίες, είμαι πολύ διακριτικός για να κάνω κάτι τέτοιο, χαίρομαι όμως που δεν το έχασαν το χαμόγελο και μακάρι να μην το χάσουν ποτέ τους. 

Έπεται συνέχεια...

Ιταλία - Γαλλία μέρος 2ο

Ηλιοβασίλεμα σαν αυτό:

και ξημέρωμα σαν αυτό:

μπορείς να απολαύσεις μόνο από πλοίο. Αυτά τα χόρτασα 2 μέρες πριν στον Πατραϊκό κόλπο και την Αδριατική αντίστοιχα. 

Τώρα με περιμένει πρωινό εδώ:

Νοστιμότατο, δυστυχώς όμως την ίδια άποψη είχαν και οι σφίγγες που δεν με άφησαν να το απολαύσω όπως θα ήθελα, πόσο δε μάλλον να το φωτογραφίσω ερήμην τους.

Ξεκινώ νωρίς το πρωί για Νίκαια αν και δεν ήμουν μακρυά από τα σύνορα με τη Γαλλία όμως περίμενα κίνηση στο δρόμο οπότε είπα να έχω χρόνο μιας και είχα αυστηρό ραντεβού. Η πρώτη κίνηση που βρήκα ήταν μετά από μόλις λίγες στροφές αλλά στο βουνό που βρισκόμουν δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη από το ντόπιο κοπάδι που έκανε την πρωινή του βόλτα (δείτε βίντεο παρακάτω). Τα επόμενα χιλιόμετρα ήταν απολαυστικά με ωραία βουνίσια στροφιλίκια και δενδροσκέπαστους δρόμους:

Όλα καλά μέχρι που έφτασα κοντά στη θάλασσα και συνάντησα την (δυστυχώς λίγο χειρότερη του αναμενομένου) βαριά τουριστική κίνηση. Όχι πως περίμενα να περάσω Σαν Ρέμο και Βεντιμίλια με τελικές τέλη Ιούλη αλλά λέμε τώρα. Ουρά και στα Γαλλικά σύνορα αλλά ευτυχώς δεν άργησα ιδιαίτερα να τα περάσω. Βλέποντας πως μάλλον θα αργήσω στο ραντεβού μου στη Νίκαια αρχίζω να οδηγώ πιο "Ελληνικά" πράγμα που δεν μου αρέσει αφού δεν μου είναι ό,τι πιο διασκεδαστικό να περνάω τις πλαϊνές τσάντες με ανοχές τσιγαρόχαρτου από τους καθρέφτες των αυτοκινήτων για πολλές δεκάδες χιλιόμετρα.

Δείτε κομμάτια της διαδρομής στο βίντεο:

Κάπως έτσι κατάφερα να φτάσω στη Νίκαια, αγχωτικά αλλά όχι πολύ αργά ευτυχώς. Η γλυκύτατη Κατρίν, οικοδέσποινά μου, είχε ειδοποιήσει το φίλο της Στεφάν να την πάει στην πτήση της ώστε να έχει χρόνο για να με περιμένει να έρθω πρώτα. Δεν θα μπορούσα να τύχω εξυπηρετικότερης υποδοχής και από τους δύο. Μέχρι και διάγραμμα με τα ενδιαφέροντα σημεία της γύρω περιοχής μου είχαν φτιάξει. Βγάλτε το καπέλο στους Γάλλους γιατί οι τρόποι τους δεν είναι απλά μια φήμη του παρελθόντος, είναι ζωντανή κουλτούρα. Αν και ο χρόνος τους πίεζε, δεν έδειξαν σε κανένα σημείο βιασύνη και κοιτούσαν συνεχώς μήπως παρέλειψαν να μου δείξουν κάτι χρήσιμο. Εξίσου γλυκό και βολικό το σπίτι της Κατρίν, μόλις λίγα βήματα από την θάλασσα, το οποίο μου χάριζε καθημερινά αυτή τη θέα:

 Επιτέλους ευκαιρία να χαλαρώσω. Μετά από τα σερί αγχωτικά χιλιόμετρα των προηγουμένων ημερών είχα μπροστά μου τις πρώτες μέρες στις οποίες τον ρυθμό δεν θα τον επέβαλλαν τα απρόοπτα ή προβλέψιμα γεγονότα αλλά οι επιθυμίες μου και μόνο. Μετά από τα απαραίτητα πλην χρονοβόρα (πλύσιμο εμού και του εξοπλισμού μου) πάω στο τοπικό σουπερμάρκετ να αγοράσω τα απαραίτητα. Έτσι είχα την ευκαιρία να μαγειρέψω για πρώτη φορά φρέσκα ζυμαρικά με αγκινάρα:

Αν και ομολογώ πως αυτό που εκτίμησα δεόντως είναι ότι η μπλε Chimay έκανε μόλις 1.5 ευρώ!

Έχοντας μια τέτοια ωραία βάση για εξορμήσεις ο δρόμος ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα.

Μια βόλτα στη μαρίνα κοντά στο σπίτι μου χάρισε εικόνες σαν αυτή:

Την επόμενη μέρα, σειρά είχε προφανώς μια βόλτα προς το κέντρο της Νίκαιας και γύρω από αυτό. Πραγματικά κόσμημα η πόλη και η θέση της. Δεν την περπάτησα όσο της άξιζε αλλά είμαι σίγουρος πως αν το κάνω σε επόμενη επίσκεψη θα ενθουσιαστώ ακόμη περισσότερο.

Η παραλία της είναι υπέροχη ακόμη και για τα υψηλά (Ελληνικά) γούστα μου:

Απλή και όμορφη όπως η Γαλλία: Ούτε πλαστικούρα ούτε μπιτσόμπαρα ούτε γκαγκουριές. Όπως ήμασταν και μεις κάποτε όταν οι Τσίπρες ήταν μπόμπιρες (στην ηλικία - στα υπόλοιπα είναι ακόμη) και δεν είχαν αναπτύξει τις ευτελείς ανάγκες τους. Ανοιχτές εξατμίσεις και αμάξια με ένα σκασμό ντεσιμπέλ είναι τόσο σπάνια που δεν θυμάμαι κανένα. Άλλο ένα απολαυστικό στοιχείο ήταν ότι δεν αισθάνθηκα κάπου συνωστισμό. Στη μέση του καλοκαιριού, δίπλα στην θάλασσα, βρίσκεις να παρκάρεις τη μηχανή σου στις προβλεπόμενες θέσεις σχετικά εύκολα.

Καλή ώρα:

Ανέβηκα στο λόφο που βλέπει την παλιά πόλη και η θέα ήταν αρκετή για να γεμίσεις ένα σκληρό δίσκο με φωτογραφίες. 

Βάζω λίγες εδώ ενδεικτικά:

Αλλά και έξω από το κέντρο όπως π.χ. στο Villefranche sur Mer η ομορφιά περιμένει:

Γύρισα σπίτι χορτάτος από το μπάνιο αισθητικής που έκαναν τα μάτια μου αλλά και ανυπόμονος να δω τα υπόλοιπα πέρα από τα όρια της πόλης.

Τα λέμε στο επόμενο!

Italy - France part 2

A sunset like this:

and a sunrise like this:

are things you can enjoy on a ferry. I had both (at the gold of Patra and the Adriatic respectively) a couple of days ago.

Now there's a breakfast waiting for me here:

Delicious it was but unfortunately the same opinion was shared by the local wasps which didn't allow me to enjoy it in peace as I'd like, needless to say they didn't allow pictures of it without themselves in either.

I hit the road early in the morning for Nice France. Not too far from my next destination but I expected heavy traffic so it was good to have enough time since my appointment there didn't allow any delays. Since I was up in the mountain the first traffic I found couldn't be anything else than the local herd having it's morning walk (watch video below). The next kilometres where quite nice in sweet winding roads and parts fully covered by trees:

All good fun till I hit the coastline and it's touristic heavy traffic which was even heavier than expected. Not that I expected to cross San Remo and Ventimiglia on top speeds at the end of July but...Fortunately the queue at the French border didn't delay me as much as it looked like at first. With the chance of arriving late at Nice I started driving in a more Greek way. I hate to do that - no fun passing my side panniers through the car's mirrors with a tolerance of a cigarette paper for many tens of km. 

You can watch parts of the whole route here:

I make it to Nice finally, anxious but fortunately not too late. Sweetheart Catherine, my host, had already called her friend Stephan to take her to the airport so she could have some extra time to wait for me to arrive. I couldn't have a better welcome from both of them. They even made a diagram of the area around the apartment with the points of interest. Hats off to the French people for their manners - not an old urban legend, it's a culture that's still alive. Though they had no time to spare they never showed any signs of being in a rush and kept thinking about helpful tips to share. Catherine's apartment matched it's owner so match: Sweet and comfy, only a few steps away from the water, generously offering me an everyday view like this:

Finally I had some real chance to relax. After a couple of days being pushed to get from A to B and not always under the best circumstances, now my desires would dictate the pace and not any expected or unexpected things. As soon as I did the necessary but time consuming cleaning of myself and my gear I went to the local supermarket to buy some first much needed things. Hence I was able to cook my first fresh pasta with artichokes:

Though I must say the thing I appreciated the most was the blue Chimay beer costed only 1.5 euro!

Having such a convenient base to start from, the road to explore the surroundings looked like paved with roses.

A walk to the local marina offered my nice images like this:

I couldn't hesitate a ride to the center of the city so next day after breakfast it was the first thing to do. Nice is a gem and its location is super nice. I didn't walk the city as much as it deserves but I'm sure that if I do so next time I'll be even more impressed.

The beach is wonderful even for my high (Greek) standards:

Nice and simple like France: No plastic, no beach bars, no BS in general. We used to be like this in Greece before we developed unnecessary obnoxious needs. Loud exhausts and cars with tons of decibels were so rare that I don't recall any. Another much appreciated thing was that it never felt overcrowded. I could park my bike by the beach at the preserved spaces for bikers without much effort.

Like this:

I rode up to the hill which overlooks the old city and the view was good enough to flood a whole hard disk.

Here's only a few:

Beauty waits the visitors outside the center as well, like here for example at Villefranche sur Mer:

I returned extra satisfied from the aesthetic bath my eyes just had and impatient to explore what was waiting beyond the city's limits.

See you on the next one!

Italy - France part 1

Few but good people who know me are not surprised when I set off to travel. Actually they rather believe I do it no matter what. "Officially" though, the reason for this trip was the chance to stay for a week at Nice France which would then give me the opportunity to explore this area which escaped me during my previous motorcycle trips around. I got close to Nice on 2010 when I did Gorge du Verdon on my bike coming from Torino heading to Aix en Provance via Col de la Bonnette (see how amazing this part of Europe is: so many top places in just one sentence!). So...time to see what Nice has to show.

As I was eating up the miles ion my loaded bike n the heart of summer from Athens to Parta's port, I often recalled Harica - that beautiful girl from Turkey, years ago, a few days after my bedroom was texting me from France telling me "Nice is nice!". Though I was reading her text on a soulless display I could see her face flooded by her smile and her long legs growing taller from extra happiness. She was so eager to explore something more progressive than her birthplace that even a medium suburb of Athens looked like Paris to her. Back in the day when I drove her to the station, right after my bike missed her legs she looked at me and asked me "Will you miss me?". Girls and their questions...

I arrive at the port of Patra and the guy at the check in tells me the last thing I wanted to hear: "Ferry will depart @ 19:30 instead of 18:00". Wonderful...Consider now that I had to do more than 200km next day from Ancona, therefore most of them at night and see the forecast to get a taste of how wet these would be:

All these made me sit and wait for the delayed ferry in one of the rare shady places at the port like this:

Actually things got even worse as the ferry finally departed at 20:00 and when we arrived at Ancona they delayed us an extra hour till they opened the gate of the garage where bikes were parked. Here I am at dusk, driving in full traffic with the whole convoy of trucks ahead and the weather waiting impatiently to rain dogs and cats. Few minutes later wasn't even waiting. My cell provider thought at the same time that it was a good idea to make things more adventurous as I couldn't connect to any network (for most of my time only in Italy as proved later) even though I tried manually the networks recommended by their site, making communication with my airbnb mission (almost) impossible. Seems like the whole thing wasn't already adventurous enough so...THIS happened. I won't repeat it here so you read what I wrote when the incident was more fresh. Yes...it was as as much as a cause for hairloss as it looks like and a bit more.

After all this madness I manage to arrive at my destination at 11:00pm  at a village South of Florence. I felt so lucky in my unluckiness which could ruin my whole trip that I didn't bother much about the awful mattress of my big bed at the beautiful studio I had rented which also had one more funny touch:

I went to sleep trying to focus on the positive side of things and one of them was that the heavy rain for large parts of the route was a good test for the connections I made myself on my front blinkers recently (I installed 4 of them) and yes they passed it with flying colours.

Every next day would be better than this previous one but objectively the one that dawned was gorgeous and so was the landlord's daughter who came to say goodbye with a rich smile as I was loading my bike before she left for work. Absolutely welcome details before 430+km on non toll roads (I don't do tolls abroad). All these helped me enjoy my around through Tuscany's beauties:

Around the borders of Tuscany and Liguria I see a truck stopped in the middle of the road. Having no clue why I try to overtake hime and then I see a sign in Italian (which I don't speak) reading something which probably was "road closed". Since there was a river on the side I assumed that a bridge had some problem and Italians are more sensitive after Genova's accident. While I was thinking how I could work myself out of it with no other signs of any help in sight a family arrives in a car so I approach the driver for help. To my surprise he was a fluent English speaker (you know how rare this is in Italy) and told me "I have no idea what's going on but let me call my father who's waiting us for lunch". Fortunately I just had a short of lunch on my bike otherwise I'd be drooling picturing an Italian Sunday table full of goodies waiting a hungry family. He calls his father indeed and I can him through the car's bluetooth repeating "Porca miseria!" numerous times. With my poor Italian I can understand that he is doing a verbal Harakiri for not telling them in advance about the closed road and the whole scene starts looking like a Woody Allen's film which brings me close to burst out laughing. At the same time the kids in the backseat had already gone into LOL mode so I couldn't help it anymore. The end of the phone call found the fluent English speaker Italian with the necessary instructions from his self-whipped Dad so he told me to follow him till he nods at me to split ways. Nice scene to have an Italian family waving at you at a roundabout while they go South and you go North trying to find a free hand to answer their gestures.

After all these plus some sweet winding mountainous roads in the last km which I totally enjoyed on my warmed up tires  I arrived at my next destination at a village on the border of Savona and Imberia. Here's the video of the ride of that day:

I was just looking for an accommodation not too far from Nice but turned out I had booked a place at an Enduro nest run by Enrica Perego, a master of this kind. She wasn't there but I was introduced to the bikes and the bar of her lovely place. I didn't hesitate to fall like a brick on the bed.

To be continued...