Η αρχή της πολυπόθητης Ουκρανικής αντεπίθεσης είναι μάλλον υποσχόμενη δείχνοντας πως έφτασε επιτέλους η στιγμή που κάθε άνθρωπος με αυτοσεβασμό περίμενε. Δεν έπαψα στιγμή να πιστεύω αυτό που βλέπουμε όλοι σήμερα. Μέρες πριν, σε δύσπιστο συνομιλητή μου έλεγα το εξής: "Θα δεις πως θα αναπτυχθεί τέτοια δυναμική υπέρ της Ουκρανίας στο μέτωπο που οι ρωσικές δυνάμεις θα υποχωρούν όπως αδειάζει μια μπανιέρα όταν τραβάς την τάπα".
Στρατιωτικός αναλυτής δεν είμαι. Λογικός είμαι. Πολλοί αμφέβαλλαν βλέποντας για καιρό από στασιμότητα ως και μικρή πρόοδο για τους ρώσους. Οι αντιπαραθέσεις όμως κρίνονται στη δυναμική που έχει η κάθε πλευρά. Είναι από καιρό προφανές πως η ρωσία είχε εξαντλήσει την δική της ενώ η Ουκρανία είχε και έχει λαμβάνειν*.
Όσο στο χάρτη διαφαινόταν στασιμότητα οι Ουκρανοί με το Δυτικό εξοπλισμό κατάφερναν καίρια χτυπήματα στον αντίπαλο. Τώρα που ο τελευταίος μαλάκωσε εξ αιτίας αυτών ξεκίνησαν το ντου. Και ο πλέον αισιόδοξος ρώσος καταλαβαίνει πως ένας στρατός που υποχωρεί χωρίς ηθικό κυνηγημένος από έναν με τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά, μπορεί να τους φέρει σε σημείο να διαπραγματεύονται το δικαίωμα να δουν για μια τελευταία φορά τη γέφυρα της Κριμαίας χωρίς να τρέχουν.
Η πίστη μου στη νίκη βασίστηκε και στο εξής: το Ουκρανικό ήταν και είναι do or die για τη Δύση. Επομένως όσο χαλβάς και να είναι ο μέσος Δυτικός πολίτης, όσους πράκτορες και να έχει ο πούτιν ανάμεσά μας και όσες κυβερνήσεις και να έχει αγοράσει, κάνοντας το λάθος να θέσει υπαρξιακό θέμα για τον ελεύθερο κόσμο ξύπνησε τα αντανακλαστικά επιβίωσης του τελευταίου.
Δεν εντυπωσιάζομαι που έκανε ιστορική μαλακία την οποία θα μπορούσε να αποφύγει οποιοσδήποτε μέσος εγκέφαλος για προφανείς (όπως αποδείχτηκε άλλωστε) λόγους. Τον έχω για κλασσικό πρακτορικό γίδι με αντίστοιχη αυλή που δεν μπορεί να δει τη μεγάλη εικόνα. Ίσως όμως και να αναγκάστηκε να πράξει έτσι από ένα ακόμη σκοτεινότερο κύκλωμα εντός της ρωσίας. Αν μάλιστα αληθεύει πως ένα τέτοιο είναι που έφαγε τη ντούγκινα για να δείξει στο βλαδίμηρο who's the real boss τότε ενισχύεται αυτό το ενδεχόμενο.
Σε κάθε περίπτωση νομίζω πως η ρωσία δεν θα γλιτώσει το άτσαλο σκάσιμο στα βράχια που θα κάνει το ναυάγιο του Moskva να μοιάζει σχολική εκδρομή. Πέρα από τις κολοσσιαίες απώλειες που έχει ήδη στον πόλεμο, η άσχημη εξέλιξη αυτού δεν θα αργήσει να πυροδοτήσει εσωτερική φαγωμάρα. Ο πούτιν εισβάλοντας στην Ουκρανία υπέγραψε την αρχή του τέλους του. Αυτό μπορεί να έρθει ακόμη και πριν ολοκληρωθεί η ήττα του στο πεδίο. Θα μείνει στην ιστορία ως ένας ακόμη αιματοβαμμένος βλάκας που διάλεξε την αυτοκτονία αντί την επιβίωση μέσω ενός ατελείωτου δικτύου εξωνημένων δίποδων, οι κρισιμότεροι των οποίων ήταν και είναι μέσα στη Γερμανία.
Είμαστε για πρώτη φορά σε σημείο που να αχνοφέγγει η πιθανότητα μελλοντικής διάλυσης της ρωσικής ομοσπονδίας και αυτό θα είναι λυτρωτικό για όλο τον κόσμο. Αν οι ρώσοι δεν μπόρεσαν όλα αυτά τα χρόνια να αναδείξουν ένα σοβαρό ηγέτη με διάθεση συνεργασίας όπως αρκετές Δυτικές κοινωνίες κατάφεραν τότε καλύτερα να κλείσει αυτό το μαφιόζικο μαγαζί, να πάρουν πίσω τις εκτάσεις που έχασαν οι γείτονες, όποιο κομμάτι θέλει να κοιτάξει Δυτικά καλοδεχούμενο και όποιο θέλει να μείνει στην Ανατολή καλή τύχη. Δεν είναι π.χ. μια λαμπρή ευκαιρία να λυτρωθεί η Αγ. Πετρούπολη αν το θέλει η πλειοψηφία των κατοίκων της; Ζωγραφίστε στα σχόλια αγαπητοί Αγιοπετροπουλίτες τι σημαία θα θέλατε για την Αγιοπετροπουλία 😉
Μη βιαστείτε να μου πείτε πως ονειρεύομαι γιατί τα ίδια μου έλεγαν όταν πίστευα στην Ουκρανική νίκη. Κάπου εδώ όμως είναι μια καλή ευκαιρία για μένα να βάλω ποτάκι και να ακολουθώ τα ευχάριστα νέα από σχετική απόσταση πλέον μακριά από το σόσιαλ θόρυβο. Βλέπεται εγώ δεν είμαι από την Ουκρανία, ούτε έχω γκόμενα/σύζυγο από την Ουκρανία (είχα way before it was cool) ούτε τα κάνω όλα αυτά μπας και αποκτήσω. Είμαι με την κάθε Ουκρανία πρωτίστως γιατί δεν αντέχω ούτε την αδιαφορία ούτε τη λάθος μεριά της ιστορίας. Αντίθετα, οι μετέχοντες του θορύβου έχουν συνήθως τις σκοπιμότητές τους (όχι κατ' ανάγκη κατακριτέες).
Όπως και το 2015, στο αποκορύφωμα της Ελληνικής τρέλας, ακόμη και στη "σωστή" πλευρά της ιστορίας τοποθετήθηκαν ουκ ολίγοι με βασικό ελατήριο την ιδιοτέλεια. Όταν μάλιστα σήμερα βλέπεις κάποιους από αυτούς να ψειρίζουν το κτηματολόγιο στον Έβρο μπας και βαφτίσουν τον Μητσοτάκη μωροπνίχτη η εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο είδος πάει περίπατο. Πάτος; Ποιός πάτος;
Ουκρανάρα προχώρα, στείλε τα ορκ στο βόθρο της ιστορίας και σου υπόσχομαι να σε δω από κοντά το συντομότερο δυνατό.
*Άσχετη αναμέτρηση αλλά ανάλογη περίπτωση εξέλιξης δυναμικής ήταν η νίκη Μητσοτάκη στις εσωκομματικές της ΝΔ. Πολλοί δυσπιστούσαν για τη νίκη του ακόμη και μετά τον πρώτο γύρο αγνοώντας πως ο ΒΜ είχε εξαντλήσει την επιρροή του. Εμένα μου φαινόταν απλά ως do the math, όπερ και εγένετο για να αποδειχθεί αργότερα most Value for Vote ever.
No comments:
Post a Comment