Του Οδυσσέα ωδή στον Άδη

Βλέπω και ξαναβλέπω το βίντεο με το τραγούδι της Suzanne Vega για τη Μαριούπολη:

Αφήνω το αν βλέπουμε τα τραγούδια στα βίντεο αντί να τα ακούμε και μένω στο διατρητικό της βλέμμα που φωνάζει "πως αφήσατε να συμβεί κάτι τέτοιο που δεν το άντεξε ούτε ο θεός και έφυγε και αυτός με το τελευταίο τρένο από την πόλη αυτή;"

Κρατήστε το αυτό και πάμε στα δικά μας:

Ο Γιώργος Δημητριάδης ανέβασε ένα ποστ στο FB με όλη την (πλούσια) δισκογραφία του. Βλέπω ανάμεσα στα σχόλια ένα τύπο να τον εγκωμιάζει με το όνομα Οδιψέας Γαλανάκης. Έχει γούστο λέω να είναι ο κιθαρίστας από τους Απροσάρμοστους του Παύλου (ένας ο Παύλος). Μπαίνω στο προφίλ του και όντως είναι αυτός. Με συγκίνηση σκρολάρω τα ποστ του αφού ανάμεσα σε άλλα είχε παλιές φωτογραφίες με τον Παύλο. Με κίνητρο τη γλύκα των αναμνήσεων συνεχίζω προς τα κάτω ώσπου φτάνω σε ένα ποστ του Σεπτέμβρη όπου τι νομίζετε πως έχει ανεβάσει η ατομάρα; Μια φάτσα κατεψυγμένη και σχολιάζει από κάτω:
"Ο Ευρωπαίος περιμένοντας να χάσουν οι Ρώσοι τον πόλεμο"

Δε θα κλέψω εκκλησία να σχολιάσω τα αυτονόητα για την απάνθρωπη αυτή σαχλαμάρα. Είναι και μεγάλος άνθρωπος πια. Η προφανής αντίστιξη είναι το θέμα. Επίσης αυτονόητη αλλά πως να την προσπεράσεις; Η Suzanne Vega από την άλλη μεριά του πλανήτη μπόρεσε να δει πολύ πιο εύστοχα και δίκαια το δράμα μιας πόλης με Ελληνικές ρίζες από τον άλλο που είναι δίπλα της. Εντυπωσιακό αλλά όχι περίεργο. Ο ένας έχει ανθρωπιστικές προτεραιότητες και ο άλλος... τι έχει ο άλλος αλήθεια;

Είναι μια καλή ερώτηση το τι μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε κάνει τοποθετήσεις που αγνοούν επιδεικτικά κάθε λογική και ηθική. Γιατί ανεξάρτητα αν τα πιάνει ή απλά έχει καρούμπαλα το πρόβλημα δεν είναι πολύ διαφορετικό και αφορά το γελοίο των προτεραιοτήτων ορισμένων ανθρώπων.

Ο κόσμος αλλάζει, εμφανίζεται μια ελπιδοφόρα ομάδα νέων (κυρίως σε ήθος) ηγετών στην Ευρώπη και ο Τσίπρας μαζεύει το Γκλέτσο, Ο Ανδρουλάκης προσπαθεί να πετάξει την Καϊλή στη ΝΔ, Ο Κουτσούμπας βρίζει το Radchenko...ο καθένας στο τέλος της ημέρας δε μπορεί να κάνει κάτι παραπάνω από αυτό που μπορεί να κάνει. Βάζω τώρα και γω τον Οδιψέα δίπλα στη Suzanne Vega. Ε μάλλον μέχρι εκεί είμαι. Αν με δείτε να βάζω και τη Μέρκελ δίπλα στη Debbie Harry σημαίνει πως μπορώ και χειρότερα.