Dumbest nation on earth

 

SOURCE

Μην ανησυχείτε, τον ίδιο τίτλο θα έβαζα ακόμη και αν η Kamala κέρδιζε τον Trump, εκτός αν η διαφορά ήταν διψήφια. Αυτή είναι ένας κανονικός υγιής άνθρωπος, ο άλλος είναι τενεκές επαρχιακού μπεργκεράδικου οπότε σε όσα και αν διαφωνούσε κανείς με την Harris σε οποιαδήποτε κανονική χώρα η διαφορά τους θα έπρεπε να ήταν αντίστοιχη. Οι ΗΠΑ δυστυχώς έχουν πάψει να είναι μία από αυτές εδώ και πολλά χρόνια πλέον. Πόσα; Πάμε πίσω 2 δεκαετίες:

Τέλη του 2007 συναντώ στην Αθήνα ένα ζευγάρι από τη Βοστώνη οι οποίοι ως ταξίδι του μέλιτος (αυτό που λέμε honeymoon στα "Ελληνικά") έκαναν το γύρο του κόσμου πάνω στις μηχανές τους. Η ζήλια μου που ένα τέτοιο κορίτσι (και όμορφο!) δεν ήταν ελεύθερο ήταν πολύ μικρότερη από τη μεγάλη χαρά του να βρίσκομαι με ωραίους τύπους όπως αυτοί, τους οποίους μάλιστα βάφτισα επιτόπου Colombostonians μιας και το υπέροχο αυτό κορίτσι είχε γεννηθεί στην Κολομβία. Ένας από τους λόγους που άφησαν τις ΗΠΑ ήταν ότι είχαν σιχαθεί τη μακρόχρονη παρουσία του G. Bush στην εξουσία (τι να λένε άραγε σήμερα;).

Αρχές του 2008 ξεκινά το δίλλημα Hillary ή Obama στους Δημοκρατικούς. Οι πρώτες εικόνες του Barack σχεδόν με τρόμαξαν. Είχε τόση επικοινωνιακή άνεση που άρχισα να βοφάμαι για το τι μπορεί αυτό το άστρο να κρύβει από το τι πραγματικά είναι. Έτεινα ελαφρά προς τη Hillary μιας και τη θεωρούσα πιο ουσιαστική, χωρίς θέρμη όμως μιας και είχα πέσει και γω εν μέρει θύμα της ρώσικης (και όχι μόνο) προπαγάνδας που την ήθελε διεφθαρμένο διάβολο. 16 χρόνια πριν ήμουν και βρέφος σε σχέση με το τι είμαι τώρα, show mercy. Μιας και ήμουν ακόμη σε επαφή με τους Colombostonians σκέφτομαι να ρωτήσω τον Kevin την άποψή του. Μου λέει και αυτός ότι θα ψηφίσει Hillary.

(Fun fact, αργότερα το 2009 ο Kevin κατέβηκε υποψήφιος Δήμαρχος Βοστώνης όπως μπορείτε να δείτε εδώ)

Όπως ξέρετε ο Ομπάμα σάρωσε ό,τι εκλογές βρήκε μπροστά του έκτοτε και για να είμαι ειλικρινής, όντας ακόμη "βρέφος", εντυπωσιάστηκα θετικά με την προεδρία του. Έχω και ένα ελαφρυντικό βέβαια μιας και σε σχέση με τον άξεστο προκάτοχο του ήταν όαση να τον ακούς και να τον βλέπεις, όμως βλακωδώς εγώ, όπως και οι περισσότεροι, παραβλέψαμε τότε ότι στη διεθνή σκακιέρα τα έκανε ΚΩΛΟ. Την ενδοτικότητα/απουσία του την πληρώνουμε τώρα όπως γίνεται συνήθως με το λογαριασμό που τον δημιουργούν οι γονείς αλλά τον πληρώνουν τα παιδιά. 

Η παρουσία του Barack σήμανε/συνέπεσε (διαλέχτε εσείς) με το δικαιωματικατζίδικο λόγο στην πολιτική και στο δημόσιο λόγο γενικότερα. Με την τελευταία πρόταση θα σπεύσουν να συμφωνήσουν οι Τραμπικοί. Με τενεκέδες μόνο κατά λάθος μπορώ να συμφωνήσω οπότε τους παρακάμπτουμε για την οικονομία της συζήτησης. Οι υπόλοιποι μπορεί να πουν "Και ποιο είναι το πρόβλημά σου με αυτό; Καλά έκανε". Είναι μια μεγάλη κουβέντα για να καλύψουμε πλήρως αυτή τη μάστιγα αλλά ας πω το εξής προς το παρόν: Στο τέλος της διαδρομής του αυτής ο Barack έφτασε να βραβεύσει μέχρι και την DeGeneres. Τουλάχιστον η (αντίστοιχης λογικής) δικιά μας ΠτΔ απέφυγε έστω στο παρά 5 να βραβεύσει τον Ιάσωνα το λαθρομπιζναδώρο.

Όσο λοιπόν εμείς οι αδαείς βλέπαμε τον υπέροχο μαύρο ψηλό να αποκαθιστά τη φήμη των ΗΠΑ διεθνώς, αυτή η κορυφαία χώρα δείχνει υπερευγενική με τα σκυλιά της ανατολής, απέναντι στα οποία ο προκάτοχός του άξεστος μεν αλλά he knew what they deserved και τους το σερβίριζε σε κάθε ευκαιρία. Και την Ουκρανία υποστήριζε ο Bush και την Ιρανική αντιπολίτευση της οποίας την ενίσχυση (πολύ ύποπτα θα έλεγα) έκοψε ο Barack με το καλημέρα, ερχόμενος και σε συμφωνία με το τοπικό παπαδαριό αργότερα. Παράλληλα, στο εσωτερικό των ΗΠΑ ένα ρεύμα δικαιωματικατζίδων ζαίων αποκτά όλο και μεγαλύτερη βαρύτητα ξεχαρβαλώνοντας τους Δημοκρατικούς. Αποτέλεσμα αυτού, η αδυναμία της Hillary να πάρει την απαιτούμενη διαφορά από τον Trump το 2016, ένα έγκλημα δια χειρός Bernie Sanders και των ακολούθων του που την υπονόμευσαν όσο μπορούσαν και εκεί ξεκινά η τοποθέτηση της ταφόπλακας πάνω στα όνειρά μας για ένα καλύτερο κόσμο στον οποίο θα ευημερούμε, θα αγαπάμε και θα πηδάμε, χωρίς φόβο για το αν θα μιλάμε ρωσικά σε λίγα χρόνια.

Ο Biden έβαλε μόνο μια προσωρινή παρένθεση στον τραμπισμό, πολύ απλά γιατί δε γινόταν και κάτι πολύ περισσότερο. Θα ακούσετε πολλές αναλύσεις για τα λάθη της Kamala αλλά ότι ακούσετε είναι ΜΠΟΥΡΔΕΣ τεμπέλικων ή πληρωμένων αναλύσεων, πολύ απλά γιατί η μεγάλη εικόνα πονάει και δεν θέλει κανένας να τη σχολιάσει. Ποια είναι αυτή;

Η Kamala (ή οποιοσδήποτε άλλος/άλλη στη θέση της) κλήθηκε να  λύσει μια εξίσωση που ήταν ΑΔΥΝΑΤΗ. Είναι ΒΛΑΚΩΔΕΣ να αναλύσεις λάθη της όταν στο αντίπαλο στρατόπεδο λαμβάνει χώρα το εξής ιστορικό φαινόμενο: Η μισή Αμερική επιμένει να θέλει να ψηφίσει ένα τύπο ΟΤΙ και αν αυτός πει, ΟΣΟ γέρος και αν είναι (σε φυσική κατάσταση ο Biden είναι πιτσιρίκι μπροστά του), ΟΣΟ και αν τα έχει χάσει, ΟΣΟ και αν οι πρώην συνεργάτες του προειδοποιούν για τον κίνδυνο επανεκλογής του, ΟΣΑ εγκλήματα και αν έχει αποδεδειγμένα τελέσει, ΟΣΟ και αν χορεύει σα να παίρνει διπλοτσίμπουκο και δεν έχει τέλος αυτή η λίστα.

Εκτός από το φαινόμενο αυτό, η Kamala είχε απέναντί της τα ζώα του Sanders που είχαν το θράσος ακόμη και να υπονομεύσουν μια από τις πρώτες συγκεντρώσεις της φωνάζοντας σαχλαμάρες υπέρ της παλαιστίνης, αποδεικνύοντας ότι αυτοί οι τύποι ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ τραμπισμό. Αν υπήρχε δημοσκόπηση σε αυτή την εξωτική ομάδα των Δημοκρατικών, το ποσοστό αποχής ή ψήφου υπέρ Trump θα έπιανε ταβάνι. Και φυσικά η Kamala είχε και τον ηγέτη του Ισραήλ απέναντί της καθώς και κάποιους ηλίθιους Εβραίους που πίστεψαν ότι o Trump εννοεί αυτά που λέει "υπέρ" τους.

Η Kamala ως προς το μεσοΑνατολικό είχε lose lose case. Πιο Ισραήλ θα έχανε όλους τους ζαίους, πιο παλαιστίνη θα ήταν αστείο μετά από αυτά που έκανε η χαμάς. Δοθεισών των συνθηκών καλά κράτησε τις όποιες ισορροπίες αλλά τι να το κάνεις όταν το παιχνίδι δεν αφήνει περιθώρια για αψέκαστους. Ίσως ένας τύπος σαν τον Bill Clinton να είχε καλύτερες επιδόσεις αλλά όταν μια χώρα έχει σαπίσει τόσο πολύ δε νομίζω ότι σώνεται παρά μόνο προσωρινά (βλ. Biden).

Όμως για να δούμε και κάτι που επίσης φοβάμαι πως δε θα σχολιαστεί καθόλου ή έστω αρκούντως: Πόσο μελάνι έχει χυθεί για το ότι πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη εκπροσώπηση των γυναικών σε θέσεις εξουσίας; Παραπάνω από μπόλικο. Μέχρι και σοβαροί κατά τα άλλα άνθρωποι όπως π.χ. η Βάσω Κιντή, εκ των σοβαρότερων πανεπιστημιακών, είχε γκρινιάξει για τη χαμηλή ποσόστωση γυναικών στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη... Παρακάμπτω πως το να εστιάζει κανείς σε οτιδήποτε άλλο πλην των ικανοτήτων όταν συζητάμε για θέσεις ευθύνης έχει την (μαύρη) πλάκα του. Έχετε προσέξει όμως ότι ακόμη και οι ίδιες οι γυναίκες δεν ψηφίζουν κατ' ανάγκη γυναίκες ώστε να τις κάνουν περισσότερες; Στις ΗΠΑ έλαβε χώρα το πιο κραχτό τέτοιο παράδειγμα. 2 φορές είχαν την ευκαιρία οι γυναίκες να ψηφίσουν γυναίκα πρόεδρο και μάλιστα ΚΑΙ τις 2 φορές απέναντι σε ένα ξεφτιλισμένο άντρα και απέτυχαν ΚΑΙ τις 2 να το καταφέρουν. Με άλλα λόγια τη Hillary και την Kamala τις υποστήριξα εγώ και άντρες σαν εμένα περισσότερο από τις ίδιες τις γυναίκες των ΗΠΑ. Καλά αφήνω το να είσαι γυναίκα τώρα δηλαδή και να ψηφίζεις Trump...

Έχω βαρεθεί να γράφω για τον κορεσμό των Δυτικών κοινωνιών που βγάζει τραμπικά τέρατα. Φανταστείτε ότι ούτε θέλω να γράφω τέτοια πράγματα (ως travel blog το ξεκίνησα αυτό εδώ), ούτε θέλω να επαναλαμβάνομαι αλλά αυτός είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο και κανένας δεν θέλει να τον δει, ακόμη περισσότερο να τον σχολιάσει, γιατί ο κόσμος είναι ο πελάτης πολιτικών και δημοσιογράφων οπότε "έχει πάντα δίκιο". Δυστυχώς δε φροντίσαμε έγκαιρα να εμπεδωθεί το γεγονός ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι δεδομένο και την ακμή την ακολουθεί ιστορικά η παρακμή ή ακόμη και το τέλος. Δε γίνεται να αποτελέσουμε πρωτοτυπία στην ιστορία χωρίς αυτή η αλήθεια να γίνει κτήμα μας. Αντί λοιπόν να κάνουμε πρώτα αυτό το θεμελιώδες βήμα, πλημμυρίσαμε δικαιώματα, μισήσαμε τις υποχρεώσεις, αυξήσαμε τις ανάγκες μας ιδιαίτερα τις επίπλαστες και φτάσαμε να λαχταράμε όλοι αβίαστη ζωάρα αδιαφορώντας πάνω σε πόσα πτώματα μπορεί αυτή να πατήσει για να επιτευχθεί, έστω προσωρινά. Να γεννάμε 1 παιδί και αν, αφού οι ανάγκες του μεγαλώματός του έχουν εκτοξευθεί, ενώ οι χώρες εκτός της πλούσιας Δύσης γενοβολλάνε αβέρτα και περιμένουν πότε θα πηδήξουν τα σύνορα. Και να χειροκροτάμε την Kamala γιατί είναι άτεκνη γατομάνα. Δηλαδή πέταξε μια μαλακία μέσα σε τόσες άλλες ο Trump και αυτό οι Swifters το έκαναν επιχείρημα. Για τέτοιο πολτό μιλάμε εκατέρωθεν. Καθίστε με τις γάτες σας και μια μέρα θα μιλάτε Μουλάδικα αντί για Αγγλικά.

Η εξίσωση του Δυτικού μπέμπη αυτή απλά δε βγαίνει. Και αυτός ο κορεσμός είναι που αφήνει τις πόρτες ανοιχτές να λαδώνει ο κάθε αλήτης της ανατολής όποιον αναπνέει στη Δύση. Γιατί η κάθε εύα π.χ. που αγάπησε ξαφνικά το Κατάρ, ή ο κάθε πρώην ΠΘ που ανυσηχεί μη και δε δώσουμε κώλο στο βλαδίμηρο, έχει μπροστά του ένα δίλημμα: ζωάρα αβίαστη ή (ως οφείλει ο καθένας μας) πατριωτισμό; Ε, πουλημένα τομάρια όντες όλοι αυτοί απαντάνε "ζωάρα!" με το 1ο χαρτζιλίκι.

Για να είμαι δίκαιος, από τα ελάχιστα κείμενα που προσεγγίζουν εύστοχα αυτό που παθαίνουμε είναι αυτό το εξαιρετικό του Βασίλη Διαμαντόπουλου με τίτλο "Πεθαίνει η φιλελεύθερη Δημοκρατία;". Αυτή είναι η χρήσιμη συζήτηση και αυτός ο κώδων έπρεπε να είχε κρουστεί από καιρό. Αντίθετα, νομίζαμε ότι δεν πεθαίνει με τίποτα και αρχίσαμε να ασελγούμε πάνω της. Δικαιωματικατζήδες, βλαδιμηροτραφείς δήθεν πατριώτες, τραμπολάγνοι, ο κατάλογος μακρύς. Ο Β. Διαμαντόπουλος μάλιστα θίγει και κάτι ακόμη ανησυχητικότερο: Τι περαιτέρω απαξίωση θα αποκτήσει η Δημοκρατία απέναντι στο παράδειγμα της Κίνας που ευημερεί σε απολυταρχία;

Θέλετε και άλλα ανατριχιαστικά; Συνέπειες του τελευταίου ατυχήματος στις ΗΠΑ:

• Οι ΗΠΑ μένουν με 2 μισά κόμματα αφού οι ζαίοι θα την πέσουν στο Δημοκρατικό μπας και το αρπάξουν.
• Ο τραμπισμός θα παραμείνει στο τιμόνι των ΗΠΑ μέχρι τουλάχιστον το 2032 (το 2028 θα μπει κάνας Elon Musk, αν συνεχίσει κανονική ακολουθία εκλογών στις ΗΠΑ που ακόμη και αυτό το αμφισβητώ πλέον).
• Ψάξτε πόσους Αμερικάνους πράκτορες έδωσε στο βλαδίμηρο ο trump και φανταστείτε τι περαιτέρω ευνουχισμό των ΗΠΑ θα καταφέρει τα επόμενα χρόνια.
• Το μέλλον της Ουκρανίας όπως την ξέραμε το 2014 αποκτά πολύ περισσότερα και μεγαλύτερα ερωτηματικά από αυτά που είχε ήδη.
• Ομοίως και το ΝΑΤΟ.
• Η Τουρκία θα ξαναμπεί στα F35.
• Οι θεσμοί των ΗΠΑ θα φάνε τρελό ντου και αμφιβάλω αν θα αντέξουν 2η φορά.
• Αφού βρέθηκε λαός να αναστήσει τον Trump θα βγουν από τη ναφθαλίνη όλοι οι Τσίπρες και Φάρατζ ανά την Ευρώπη.

Μπορώ να βάλω κι άλλα αλλά με λίγα λόγια, εξ αιτίας ενός ακόμη πάνσοφου λαού, του Αμερικανικού, όχι μόνο αναστήσαμε βλαδίμηρο και ερντογάν που ήταν στο φεύγα αλλά για πρώτη φορά βλέπουμε καθαρά το ενδεχόμενο να ξεχάσουμε τη ζωή που ξέραμε. Δεν υπάρχει τέτοια χωρίς την Αμερική σε στοιχειώδη έστω κανονικότητα. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν η Ευρώπη όχι μόνο δεν έχει γίνει Η.Π.Ε. αλλά δε μπορεί ούτε στον ορμπάν να του πει να πα να γαμηθεί. Όταν βέβαια δει ρώσικες αρβύλες στα σύνορά της θα σφίξουνε οι κώλοι αλλά μπορεί να είναι πολύ αργά (αν δεν είναι ήδη).

Στο τέλος της ημέρας, παραμένουμε ζώα παρά την απίστευτη τεχνολογική εξέλιξη που παράγουμε. Ένα πράγμα μόνο μπορούσε να είχε κάνει η Kamala για να γύριζε το παιχνίδι: να είχε επιχορηγήσει τα μπουρδέλα ώστε να ήταν τσάμπα 2 βδομάδες πριν τις εκλογές. Μόνο ένα στραβογαμημένο έθνος μπορεί να ψηφίζει τόσο άχυτα.