Αδώνιδος ανηδονισμός

 

source

Εύκολα παρατηρεί κανείς ότι ο Α. Γεωργιάδης παίζει φουλ Tραμπ τελευταία, αρπάζοντας κάθε ίχνος ευκαιρίας για να του πλέξει το εγκώμιο. Όχι πως παλιότερα έκρυβε την αγάπη του για τον πορτοκαλή αλλά τώρα πια πέρασε σε άλλη πίστα. Η προηγούμενη ήταν τα reshare του σιχαμερού social του Tραμπ (Truth). Πλέον, θέλει να του δώσουν και το Νόμπελ Ειρήνης! Και μάλιστα λέγοντας ότι ακόμη και οι σκληρότεροι επικριτές του θα πρέπει να συμφωνήσουν σε αυτό!!

Επειδή ζούμε σε εποχές επικοινωνιακής παράνοιας, όπου διάφοροι αμολάνε διάφορα ανάλογα τις περιστάσεις και έτσι π.χ. μπορεί να βλέπεις τον άλλοτε σοβαρό(φανή απ΄ ότι φάνηκε) Λ. Κουσούλη να λέει ότι "η ΝΔ έκανε ελεεινή εκμετάλλευση της τραγωδίας στο Μάτι" (μπέρδεψε την Κωλ/λου με τα Τέμπη φαίνεται), ας θυμηθούμε λίγο ποιός τύπος θα συζητιέται σε λίγο για Νόμπελ Ειρήνης (ναι, θα το ζήσουμε και αυτό!):

Ένα σωρό αρνητικά μπορεί κανείς να καταλογίσει στον Τραμπ, από το ατάλαντο και την κακογουστιά του, για να ξεκινήσουμε από τα ελαφρύτερα, μέχρι το ρηχό και διεφθαρμένο του χαρακτήρα που τον οδήγησε στο να γεμίσει τη ζωή του βασικά με 2 ασχολίες: οικονομικές αρπαχτές και πληρωμένα αιδοία. Αμέτρητα τα μαργαριτάρια που έχει αμολήσει όντας κραυγαλέα απαίδευτος και ακαλλιέργητος, σε σημείο να φαντάζει ο Μπους ο 2ος σοφός μπροστά του.

Το ζουμί όμως της υπόθεσης και αυτό που δείχνει τι πραγματικά εστί Τραμπ και τραμπισμός, φαίνεται αν δει κανείς τι αποπειράθηκε να κάνει αυτός το τύπος ώστε να μείνει στην εξουσία το 2020, αν και είχε χάσει καθαρά τις εκλογές από τον Μπάιντεν. Ο λόγος που το σχέδιό του (ή μάλλον του βλαδίμηρου) απέτυχε ήταν ότι ο τότε αντιπρόεδρος φέρθηκε ως πατριώτης και αρνήθηκε να συμπράξει. Εξ ου και ο Τραμπ τον μισεί θανάσιμα έκτοτε και μάλιστα συνεχίζει το αφήγημα της "κλοπής". Πολλές πηγές και τεκμηριωμένα ντοκυμαντέρ μπορείτε να βρείτε για τα αίσχη που έγιναν τότε, με τα καλύτερα μάλιστα να έρχονται από την Αυστραλία (αυτό λέει κάτι και για το χάλι της Αμερικής και το φόβο που επικρατεί). Ψάξτε και δείτε αυτό που προτιμάτε.

Τι κάνει λοιπόν τον Άδωνι να υπερενθουσιάζεται με τον πορτοκαλί;

Ας υποθέσουμε αρχικά ότι είναι αληθινός ενθουσιασμός. Αμφότεροι απεχθάνονται τα Woke (και γω BTW) και μάλλον έχουν κοντινά γούστα τύπου "Love Boat" (που σιχαίνομαι). Από εκεί και πέρα όμως τους χωρίζει χάος ήθους, θεσμικότητας και γνώσεων. Ο πορτοκαλής είναι ένας ανήθικος, ανερμάτιστος και ανενδοίαστος τενεκές. Δεν μπορείς να πεις το ίδιο για τον Άδωνι εκτός αν χρωστάς σε κάποιο συνασπισμό ρακόμελων και γελαστών χόρτων. Δεν ξέρει ο Άδωνις τι εστί Τραμπ; Μια χαρά ξέρει.

Επομένως προς τι ο ενθουσιασμός;

Αν ήθελα να βρω την επιεικέστερη εκδοχή, αυτή μάλλον είναι η συνάντηση Άδωνι/Τραμπ (και δική μου) στο να ηττηθεί το Woke. Το θέμα όμως είναι το εξής: Είναι βλακώδες να θες να ηττηθεί κάτι "no matter what", γιατί πρέπει να σε νοιάζει και το ΠΩΣ. Και είναι αδύνατο να μην καταλαβαίνει τη σημασία του ΠΩΣ ο Άδωνις ως ιστορικός και έμπειρος πλέον πολιτικός. Ο τραμπιστές δίνουν λόγο ύπαρξης στους Woke και τούμπαλιν. Τα ζήσαμε και μεις εδώ με Ζαίους και ΧΑυγίτες. Τώρα που κέρδισε το λογικό κέντρο στην Ελλάδα αμφότεροι ξεφούσκωσαν. Η Αμερική θέλει ένα updated Ρήγκαν/Κλίντον. Ο Τσώρτσιλ (αληθινά αγαπημένος του Άδωνι) θα του έλεγε:

"Ρεζιλεύεσαι με τον τραμπ για να νικήσεις το Woke. Τώρα και θα ρεζιλευτείς και θα κρατήσεις το Woke ζωντανό".

Αν έχει ζυγίσει τα παραπάνω ο Άδωνις τότε μένει η εκδοχή της ψηφοθηρικής σκοπιμότητας ως ερμηνεία της τραμπικής του λατρείας, η οποία ξεπερνά την υποχρέωσή μιας θετικής τοποθέτησης απέναντί του ως δεξιός υπουργός Ελληνικής κυβέρνησης. Αμφιβάλλω όμως αν ακόμη και αυτή η προσέγγιση θα είναι αποδοτική. Φαντάζομαι θα έχει ουκ ολίγους τραμπικούς στον πυρήνα των ψηφοφόρων του αλλά μου δίνει την εντύπωση πως φωνάζει για να έρθουν κι άλλοι. Εκεί πιστεύω είναι το λάθος. Από μια ένταση και μετά, όπου φτάνεις στο γραφικό (κατ' ευφημισμό) επίπεδο του να λες "δώστε του το Νόμπελ τώρα!", το πολύ να διώξεις το "μαλακό κέντρο" παρά να πάρεις "πορτοκαλί ψήφους" που δεν είχες πριν. Οι τελευταίοι δε θα πάψουν να ψάχνουν ψεκ λιμάνια ενώ ο "κεντρομαλάκας" (για να θυμηθούμε τον αείμνηστο Θ. Πάγκαλο) που αφήνει τις εκλογές και πάει για μπάνια γεμίζοντας ποντίκια την Αθήνα και τη Βουλή, δε θέλει και πολύ να ξενερώσει.

Don't get me wrong που λένε και στον Ορχομενό, δεν είμαι υπέρ μιας άνευρης πολιτικής μην ενοχλήσουμε κανένα μαλακοτσούτσουνο. Είμαι απλά κατά της κανονικοποίησης της αντικανονικότητας. Και ναι μεν ο Άδωνις παρά τη τραμπολατρεία του είπε (με κομψό τρόπο έστω) ότι η τελευταία ιατρική συμβουλή του πορτοκαλή δεν ισχύει, αλλά δε μπορεί από την άλλη σαν δεξιά Αχτσιόγλου να βλέπει την τραμπική αντικανονικότητα ως ευκαιρία. Γιατί κάποια στιγμή η σκόνη θα κάτσει και ο τενεκές πορνόγερος που ηγείται της Αμερικής θα ξαναφανεί ότι ήταν απλά ένας τενεκές πορνόγερος. Και δε μπορεί να μη σε νοιάζει ούτε αυτό ούτε πως έγινε για 2η φορά μια βίζιτα 1η κυρία των ΗΠΑ, χριστιανός δεξιός άνθρωπος (φαντάζομαι, εγώ δεν είμαι). Όσο για το Νόμπελ, μακάρι να διευθετηθεί το μεσοανατολικό και ας το πάρει ο πορτοκαλής να το βάλει εκεί που δε βλέπει ο ήλιος. Αλλά είναι το λιγότερο αστείο, αν όχι προσβλητικό για το άπειρο αίμα που έχει χυθεί εκεί, να πάρει το βραβείο αυτός που του έκατσε η μπίλια επί των ημερών του να δει (ελπίζω βιώσιμη) ειρήνη μετά από τόσες δεκαετίες διαμάχης. Ιδιαίτερα όταν έχει γίνει τόσο ρεζίλι με τις προφητείες του για την εισβολή στην Ουκρανία. Να πω βέβαια εδώ για να είμαι δίκαιος ότι μήνες πριν που είχα πρωτοδιαβάσει τις σκέψεις Τραμπ για τη Γάζα είπα "αυτό σίγουρα θα είναι τουλάχιστον το λιγότερο κακό που θα έχει κάνει ποτέ στη ζωή του αν όχι το μόνο καλό". Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι έβριζαν.

Θα μπορούσε ο Άδωνις να χρησιμοποιήσει πολύ εξυπνότερα την εμπειρία του στα επικοινωνιακά στην περίπτωση του Τραμπ. Τον καβάλησε η λαχτάρα, είτε η ψηφοθηρική είτε η antiwokική. Θα το βρει μπροστά του. Το θέμα είναι να μην το βρούμε εμείς. Γιατί στον τρελό κόσμο που ζούμε δε θέλει πολύ να γίνουμε σάκος του μποξ ανάμεσα στα άκρα. Γι αυτό πρέπει να στηλιτεύεται οποιαδήποτε απόπειρα κανονικοποίησής τους, άσχετα αν με το ένα από αυτά έχουμε κοινούς εχθρούς. Ας αφήσουμε το γλείψιμο του Τραμπ για κάτι "σοφούς" αναλυτές (και αν-αλήτες) που πουλάνε σεμινάρια και καλά κάνουν αφού βρίσκουν θύματα να τα αγοράσουν.

I don't buy it που λέμε και στα Ελληνικά.