Μια δεκαετία πριν επικοινωνούσα συχνά με μια διαδικτυακή φίλη από το Tel Aviv. Απολάμβανα (μεταξύ άλλων) την υπέροχη φωνή της και τα τέλεια Αγγλικά της στο Skype. Κάποια στιγμή μου λέει ότι μόλις πήρε διαζύγιο και σκέφτεται να έρθει στην Ελλάδα να με δει με την ευκαιρία. "You're more than welcome" της έγραψα αλλά ο θεός γελάει όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια και έτσι αντί μαζί της πέρασα ένα ολόκληρο χρόνο στα νοσοκομεία και με τους 2 γονείς μου, χάνοντας τελικά τον ένα (τον πατέρα μου) από καρκίνο τα Χριστούγεννα. Χαριτολογώντας (αυτόματη αντίδραση του οργανισμού στις σκοτεινότερες ώρες) είπα μέσα μου "καλύτερα, γλίτωσες τη πιθανότητα να ήταν στη Μοσάντ ο άντρας της και να έκανες παρέα στον πατέρα σου νωρίτερα του αναμενομένου".
